[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)

"ห้ามปลูกด้วยความเร็วเสียงนะคะ!!"
 
"ทราบครับ!!"
 
"อ่อนโยนกับทุกต้นด้วยค่ะ!!"
 
  ภาพตรงหน้าตอนนี้นับว่าดูพึลึกนิดหน่อย....สัตว์ประหลาดที่จะทำลายโลกลงในมีนาปีหน้า กำลังปลูกต้นทิวลิปโดยมีเหล่านักเรียนหญิงยืนคุม
 
'จาร์ยแกจะทำลายโลกไม่ใช่เหรอวะ'มาเอฮาระ
 
'ตอนนี้ปลูกต้นทิวลิปอยู่ว่ะ ทั้งที่จะทำลายโลกแท้ๆ..'อิโซไก
 
'สร้างภาพ'เทราซากะ
 
 ยูเมะเบนความสนใจจากภาพตรงหน้าไปยังนางิสะที่จดบางอย่างอยู่ "คุณนางิสะ? จดอะไรอยู่เหรอคะ?"
 
"จุดอ่อนของอาจาร์ยโคโระน่ะ อาจจะได้เคล็ดลับดีๆในการลอบสังหารก็ได้"
 
จุดอ่อนข้อที่1 : เมื่อแสดงความสามารถจะท่าดีทีเหลวเสมอ
 
"..."
 ยูเมะมองนิ่งๆ เลือกที่จะไม่ชมหรือแย้งกับสิ่งที่เขาเขียน
 
"ไหนดูซิ?"
ทันใดนั้นซูกิโนะก็ฉกสมุดไป"ความสูงประมาณสามเมตร ท่าไม้ตายความเร็วแสงพิฆาต.........."
 
"..."
 
"..."
 
"..."
 
"อะไรอ่ะ?"
 
"เอาเป็นว่าใช้ไม่ได้ละกัน"
                    'แค่ตอนนี้ล่ะนะ'
 
 
.
 
 
.
 
 
 'โรงเรียนม.ต้นคุนุกิงาโอกะ ห้องEคือห้องเรียนลอบสังหาร ...และถ้าไม่นับพวกเราห้องEแล้ว โรงเรียนม.ต้นคุนุกิงาโอวะคือโรงเรียนระดับสูงมีชื่อเสียง'
 
 
"ฉันซื้อเชือกมาแล้ว!!"ทาเคบายาชิตะโกนพร้อมถือเชือกมาขดนึง
 
 
เพราะว่าอาจาร์ยโคโระไปพังแปรงทิวลิปเข้า..
 
   ...อาจาร์ยจึงโดนลงโทษโดยการเปิดงานลอบสังหารโดยที่เขาต่อให้อยู่
 
 
'ตรงนั้นล่ะ แทงแม่ม!'ยาดะ
 
'เวร โดนมัดอยู่ยังจะพริ้วอีกเหรอวะ!?'โอคาจิมะ
 
 
อาจาร์ยที่โดนมัดห้อยต่องแต่งบนตั้นไม้หลบคมมีดและกระสุนBBที่นักเรียนรวมกันยำแบบสบายๆ
 
"ขนาดอาจาร์ยอยู่ในท่าที่ลำบากขนาดนี้ยังใส่ไม่ยั้งเลยนะครับ นุรุฟุฟุฟุ"
 
 
'ขนาดรุมยังทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ..'
 ณ จุดๆนี้นางิสะและยูเมะได้แต่ถือปืนแบบโง่ๆไม่รู้จะเล็งไปตรงไหนดี ก็จาร์ยแกเร็วซะขนาดนั้น
 
 
 'ฮึ่ย...อย่างงี้พวกเอ็งยังเรียกว่าการลอบสังหารอีกเหรอ!?'
 
เสียงความคิดที่ไม่คุ้นเลยเรียกยูเมะให้หันไปมอง...
            ...คายาโนะ ที่มากับใครซักคนที่เธอไม่รู้จัก
 
'หืม..เด็กคนนี้ไม่คุ้นหน้าเลย?'
 
ได้ยินดังนั้นยูเมะรีบแนะนำตัวทันที "ซากุระดะ ยูเมะ พึ่งย้ายเข้ามาค่ะ"
 
"ฉันคาราสึมะ"เขาแนะนำตัวเองเช่นกัน"ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปฉันจะมาเป็นอาจาร์ยอีกคนของพวกเธอ ฝากตัวด้วยนะ"
 
"เช่นกันค่ะ"
 
 
"เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อนนะ.."
ยูเมะ คายาโนะ อาจาร์ยคาราสึมะ หันไปสนใจนางิสะที่หยิบสมุดขึ้นมา"ถ้าดูจากจุดอ่อนของอาจาร์ยแล้ว.."
 
จุดอ่อนข้อที่1 : เมื่อแสดงความสามารถมักท่าดีทีเหลวเสมอ
 
"อุฮุฮุฮุฮุฮุฮู คุณหนูห้องEทั้งหลายไร้ผลนะครับผม ถ้ายังเมินความต่างของสปีดอยู่คงฆ่าผมได้แค่ในฝันเท่านั้----"
 
เปาะ!
 
กิ่งไม้หัก อาจาร์ยโคโระที่โดนมัดเสร็จสรรพลงมานอนแทบเท้าเรียบร้อย
 
"อะ.."
 
"..."
 
"..."
 
"ฆ่าแม่ม!!!!!!!!!"
 
"อิย้า! อาจาร์ยผิดไปแล้ว!!!!!!!!!  อ๊ะ---!! เดี๋ยวๆๆๆๆ!!! หนวดของผมยังพันอยู่กับเชือกอยู่เลยนะครับ!!!  ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ อย่าแทงตรงนั้น!!"
 
จุดอ่อนข้อที่2 : เวลากลัวจะลน
 
ฟุป!!!
 
อาจาร์ยโคโระที่หลุดจากเชือก โดดขึ้นไปบนหลังคา"พวกคุณตามผมขึ้นมาบนนี้ไม่ได้หรอกครับ มีความตั้งใจแต่อ่อนหัดนะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า"
 
"ชิส์!!"
 
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ...แฮก แฮก แฮก วันนี้เพิ่มการบ้านเป็นสองเท่านะครับ"
 
"ไม่เท่าไหร่เลยนะ!!"
 
จุดอ่อนข้อที่3 : ไม่มีความอดทน
 
ฟุบ!!!
แล้วอาจาร์ยโคโระก็ไปไหนอีกไม่รู้ด้วยความเร็วมัค
 
"หนีไปแล้ว!"มิมุระ
 
"แต่คราวนี้มาไกลกว่าทุกทีนะ!!"คาตาโอกะ
 
"ถ้าเราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆต้องฆ่าเขาได้แน่!!"อิโซไก
 
นักเรียนเริ่มพูดกันอย่างออกรส ทั้งเรื่องฆ่าแล้วเอาเงินไปทำไรดี คราวหน้าวางแผนอย่างไรดี
 
 
'เด็กมัธยมที่กำลังสนุกกับการลอบสังหาร ถ้าดูว่าเป็นเรื่องปกตินั้นบ้าไปแล้ว' ยูเมะได้ยินเสียงความคิดที่เห็นแย้งกับเรื่องนี้จากอาจาร์ยคาราสุมะ
 
 
"เฮ้นางิสะ"คายาโนะถามเพื่อนชายข้างตัวขึ้นมา"คิดว่าเราจะฆ่าอาจาร์ยโคโระได้ป่ะ?"
 
"ต้องได้สิ"เขาตอบพร้อมรอยยิ้ม"ไม่งั้นจะมีหน้าไปสู้อาจาร์ยได้ยังไงกัน"
 
 
'แต่ก็แปลกจริงๆ นักเรียนที่มีชีวิตชีวามากที่สุดในโรงเรียนกลับเป็นนักเรียนห้องEที่มีเจ้านั่นมาสอนหนังสือให้'