[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)
เขียนโดย 
ฮานามิจัง
วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.20 น.
แก้ไขเมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2561 12.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) คาบสาม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ห้ามปลูกด้วยความเร็วเสียงนะคะ!!"
"ทราบครับ!!"
"อ่อนโยนกับทุกต้นด้วยค่ะ!!"
ภาพตรงหน้าตอนนี้นับว่าดูพึลึกนิดหน่อย....สัตว์ประหลาดที่จะทำลายโลกลงในมีนาปีหน้า กำลังปลูกต้นทิวลิปโดยมีเหล่านักเรียนหญิงยืนคุม
'จาร์ยแกจะทำลายโลกไม่ใช่เหรอวะ'มาเอฮาระ
'ตอนนี้ปลูกต้นทิวลิปอยู่ว่ะ ทั้งที่จะทำลายโลกแท้ๆ..'อิโซไก
'สร้างภาพ'เทราซากะ
ยูเมะเบนความสนใจจากภาพตรงหน้าไปยังนางิสะที่จดบางอย่างอยู่ "คุณนางิสะ? จดอะไรอยู่เหรอคะ?"
"จุดอ่อนของอาจาร์ยโคโระน่ะ อาจจะได้เคล็ดลับดีๆในการลอบสังหารก็ได้"
จุดอ่อนข้อที่1 : เมื่อแสดงความสามารถจะท่าดีทีเหลวเสมอ
"..."
ยูเมะมองนิ่งๆ เลือกที่จะไม่ชมหรือแย้งกับสิ่งที่เขาเขียน
"ไหนดูซิ?"
ทันใดนั้นซูกิโนะก็ฉกสมุดไป"ความสูงประมาณสามเมตร ท่าไม้ตายความเร็วแสงพิฆาต.........."
"..."
"..."
"..."
"อะไรอ่ะ?"
"เอาเป็นว่าใช้ไม่ได้ละกัน"
'แค่ตอนนี้ล่ะนะ'
.
.
'โรงเรียนม.ต้นคุนุกิงาโอกะ ห้องEคือห้องเรียนลอบสังหาร ...และถ้าไม่นับพวกเราห้องEแล้ว โรงเรียนม.ต้นคุนุกิงาโอวะคือโรงเรียนระดับสูงมีชื่อเสียง'
"ฉันซื้อเชือกมาแล้ว!!"ทาเคบายาชิตะโกนพร้อมถือเชือกมาขดนึง
เพราะว่าอาจาร์ยโคโระไปพังแปรงทิวลิปเข้า..
...อาจาร์ยจึงโดนลงโทษโดยการเปิดงานลอบสังหารโดยที่เขาต่อให้อยู่
'ตรงนั้นล่ะ แทงแม่ม!'ยาดะ
'เวร โดนมัดอยู่ยังจะพริ้วอีกเหรอวะ!?'โอคาจิมะ
อาจาร์ยที่โดนมัดห้อยต่องแต่งบนตั้นไม้หลบคมมีดและกระสุนBBที่นักเรียนรวมกันยำแบบสบายๆ
"ขนาดอาจาร์ยอยู่ในท่าที่ลำบากขนาดนี้ยังใส่ไม่ยั้งเลยนะครับ นุรุฟุฟุฟุ"
'ขนาดรุมยังทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ..'
ณ จุดๆนี้นางิสะและยูเมะได้แต่ถือปืนแบบโง่ๆไม่รู้จะเล็งไปตรงไหนดี ก็จาร์ยแกเร็วซะขนาดนั้น
'ฮึ่ย...อย่างงี้พวกเอ็งยังเรียกว่าการลอบสังหารอีกเหรอ!?'
เสียงความคิดที่ไม่คุ้นเลยเรียกยูเมะให้หันไปมอง...
...คายาโนะ ที่มากับใครซักคนที่เธอไม่รู้จัก
'หืม..เด็กคนนี้ไม่คุ้นหน้าเลย?'
ได้ยินดังนั้นยูเมะรีบแนะนำตัวทันที "ซากุระดะ ยูเมะ พึ่งย้ายเข้ามาค่ะ"
"ฉันคาราสึมะ"เขาแนะนำตัวเองเช่นกัน"ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปฉันจะมาเป็นอาจาร์ยอีกคนของพวกเธอ ฝากตัวด้วยนะ"
"เช่นกันค่ะ"
"เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อนนะ.."
ยูเมะ คายาโนะ อาจาร์ยคาราสึมะ หันไปสนใจนางิสะที่หยิบสมุดขึ้นมา"ถ้าดูจากจุดอ่อนของอาจาร์ยแล้ว.."
จุดอ่อนข้อที่1 : เมื่อแสดงความสามารถมักท่าดีทีเหลวเสมอ
"อุฮุฮุฮุฮุฮุฮู คุณหนูห้องEทั้งหลายไร้ผลนะครับผม ถ้ายังเมินความต่างของสปีดอยู่คงฆ่าผมได้แค่ในฝันเท่านั้----"
เปาะ!
กิ่งไม้หัก อาจาร์ยโคโระที่โดนมัดเสร็จสรรพลงมานอนแทบเท้าเรียบร้อย
"อะ.."
"..."
"..."
"ฆ่าแม่ม!!!!!!!!!"
"อิย้า! อาจาร์ยผิดไปแล้ว!!!!!!!!! อ๊ะ---!! เดี๋ยวๆๆๆๆ!!! หนวดของผมยังพันอยู่กับเชือกอยู่เลยนะครับ!!! ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ อย่าแทงตรงนั้น!!"
จุดอ่อนข้อที่2 : เวลากลัวจะลน
ฟุป!!!
อาจาร์ยโคโระที่หลุดจากเชือก โดดขึ้นไปบนหลังคา"พวกคุณตามผมขึ้นมาบนนี้ไม่ได้หรอกครับ มีความตั้งใจแต่อ่อนหัดนะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ชิส์!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ...แฮก แฮก แฮก วันนี้เพิ่มการบ้านเป็นสองเท่านะครับ"
"ไม่เท่าไหร่เลยนะ!!"
จุดอ่อนข้อที่3 : ไม่มีความอดทน
ฟุบ!!!
แล้วอาจาร์ยโคโระก็ไปไหนอีกไม่รู้ด้วยความเร็วมัค
"หนีไปแล้ว!"มิมุระ
"แต่คราวนี้มาไกลกว่าทุกทีนะ!!"คาตาโอกะ
"ถ้าเราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆต้องฆ่าเขาได้แน่!!"อิโซไก
นักเรียนเริ่มพูดกันอย่างออกรส ทั้งเรื่องฆ่าแล้วเอาเงินไปทำไรดี คราวหน้าวางแผนอย่างไรดี
'เด็กมัธยมที่กำลังสนุกกับการลอบสังหาร ถ้าดูว่าเป็นเรื่องปกตินั้นบ้าไปแล้ว' ยูเมะได้ยินเสียงความคิดที่เห็นแย้งกับเรื่องนี้จากอาจาร์ยคาราสุมะ
"เฮ้นางิสะ"คายาโนะถามเพื่อนชายข้างตัวขึ้นมา"คิดว่าเราจะฆ่าอาจาร์ยโคโระได้ป่ะ?"
"ต้องได้สิ"เขาตอบพร้อมรอยยิ้ม"ไม่งั้นจะมีหน้าไปสู้อาจาร์ยได้ยังไงกัน"
'แต่ก็แปลกจริงๆ นักเรียนที่มีชีวิตชีวามากที่สุดในโรงเรียนกลับเป็นนักเรียนห้องEที่มีเจ้านั่นมาสอนหนังสือให้'
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
