[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)
เขียนโดย 
ฮานามิจัง
วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.20 น.
แก้ไขเมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2561 12.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) คาบสิบสอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
นักเรียนคนอื่นๆลุกขึ้นมาดูผลสอบของคารุมะบ้าง
"โห"
"สุดยอด"
"ทำข้อสอบเลขได้ร้อยเต็ม!"
"แค่เปลี่ยนข้อสอบน่ะทำอะไรผมไม่ได้หรอกน่า แต่ผมไม่กลับไปหรอก อยู่ลอบสังหารที่นี่สนุกกว่ากลับห้องเดิมตั้งเยอะ" คารุมะยิ้ม "แล้วไงต่อ? จะใช้ข้ออ้างท็อป50แล้วหนีหางจุกไปมั้ยล่ะ?"
ไม่วายเจ้าตัวก็กวนประสาทอาจาร์ยเขาอีก "นี่ๆ สรุปอาจาร์ยแค่กลัวพวกเราฆ่าสินะ"
"...................."
'ไอ้เด็กบ้านี่....'
'อ๊ะ!'
นักเรียนคนอื่นเมื่อเห็นอาจาร์ยเริ่มยั๊วะก็ร่วมผสมโรงด้วย
"อ้อเรอะ? กลัวที่จะถูกฆ่านี่เอง" มาเอฮาระ
"เรื่องแค่นี้บอกพวกเรามาก็ได้นี่นา" คาตาโอกะ
"เนี้ยะย่า!! ใครจะไปหนีกันครับ!! ในตอนสอบปลายภาคพวกเราต้องเอาคืนเป็นสองเท่าต่างหากครับ!!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"
'เพราะข้อสอบกลางภาคทำให้เจอกับกำแพงสูงใหญ่ที่รายล้อมห้องE แต่ลึกๆนั่นก็ทำให้พวกเราภูมิใจนะ..ที่ได้อยู่ห้องนี้'
. . .
"คุณซากุระดะ"
"คะ?"
เธอหันไปมองฮาระที่เดินเข้ามาทัก
"มีกลุ่มรึยังคะ?"
"ยังค่ะ"
หลังการสอบกลางภาคก็มีทัศนศึกษาที่โตเกียวก่อนเลย แต่ก็ยังมีภารกิจเล็กๆจากอาจาร์ณคาราสุมะให้ลอบสังหารโดยใช้ประโยนช์จากความซับซ้อนของแผนเมือง กับนักซุ่มยิงมืออาชีพ ซึ่งต้องจับกลุ่ม6-7คน
"มาอยู่กลุ่มเดียวกันมั้ยคะ?"
ยูเมะครุ่นคิดเล็กน้อย "....ก็ได้นะคะ"
'ได้สมาชิกอีกคนแล้ว' โยชิดะ
'ยัยซากุระดะ...ไม่สิๆ เรียกซากุระโกะแหล่ะดีแล้ว' มุรามัตสึ
'ดีที่ไม่ใช่ตัวใช้ความรุนแรงอีก' ทาเคบายาชิ...เหลือบมองสามหน่อเทราซากะ โยชิดะ มุรามัตสึ
โชคร้ายสำหรับทาเคบายาชิ เทราซากะเห็นท่าทางเขาเมื่อครู่ "สายตาแบบนั้นหมายความว่าไงฟระ!!!"
'เหอๆ สาวปากฉีก..สาวปากฉีก..' ฮาซามะที่อ่านหนังสือผีแบบไม่สนใจ
"เอ่อ...แฮะๆ"
'จะไปรอดมั้ยฟะเนี่ย...' ฮาระ
ฮาระกับยูเมะได้แต่มองเทราซากะวิวาทแล้วหัวเราะแห้งๆ
ครืด..
"หยิบไปคนละเล่มนะครับ"
ถึงจะบอกว่าหยิบคนละเล่ม แต่หนังสือที่หนักมหาหนักถูกยัดใส่มือทุกคนเรียบร้อยแล้ว
"หนัก!" คุราฮาชิ
"นี่มันพจนานุกรมไม่ใช่รึไง?" มาเอฮาระถาม
"จุดชมวิวทุกซอกทุกมุม สุดยอดร้านของฝากกว่า100แห่ง คู่มือป้องกันตัวตั้งแต่ทฤษฏียันปฎิบัติจริง ผมใช้เวลาทั้งคืนเพื่อสิ่งนี้เลยนะครับ!..แล้วก็รุ่นแรกแถมโมเดลกระดาษคินคาคุจิด้วยครับ!"
อาจาร์ยโคโระร่ายสรรพคุณยาวเหยียด จนโดนเด็กแซะว่า "อะไรจะขนาดนั้น"
'โครตหนักขนาดนี้ ไม่เอาไปดีกว่า' คารุมะ
'อยากรู้จริงๆว่าใครจะบ้าขนไอ้หนังสือปาหัวหมาแตกนี่ไป' โยชิดะ
'บางทีอาจจะมีประโยนช์ก็ได้นะ ใครจะไปรู้' โอคุดะ
ยูเมะเห็นด้วยกับความคิดโอคุดะ ลองเปิดอ่านดูหน่อยก็ไม่เสียหาย...
Q : จะทำอย่างไรเมื่อเห็นคู่รักจู๋จี๋กันที่แม่น้ำคาโนะ
A : ให้คิดว่าตัวเองเป็นขุนนางแห่งฮิเอนที่เก็บซ่อนความรักไว้ในตัวเท่านี้ก็ไม่ต้องคิดมากเรื่องไม่มีคู่แล้ว
"........"
-วันเดินทาง-
เนื่องจากที่นั่งเป็นกลุ่มมีไม่พอสำหรับเจ็ดคน ยูเมะจึงต้องลี้ไปนั่งกับสุกายะ มิมูระ จิบะ ฮายามิ ที่กำลังพูดเรื่องกล้องอย่างออกรส...
"ฉันไปปรับแต่งมาล่ะ"
"โห สุดยอด"
ยูเมะนั่งฟังพวกเขาคุยกันไปเรื่อยๆ พลางลอบมองกลุ่มนั้นกลุ่มนี้..
บ้างก็วางแผนจัดการอาจาร์ยโคโระ บ้างก็เล่นเกมสนุกเฮฮา ส่วนฝั่งกลุ่มทัศนศึกษาเดียวกับยูเมะดูเหมือนจะเงียบที่สุดแล้ว....ถ้าไม่อ่านหนังสือก็นั่งเฉยๆ
"แว้กกกกกกกก"
"อาจาร์ยไปทำอะไรอยู่ข้างนอก!!!!"
ห๊ะ?
.
.
ถึงสถานีถัดไป อาจาร์ยโคโระที่ไม่เห็นตั้งแต่ขบวนออกก็เข้ามานั่งข้างใน
(เพื่อน)ถามไปถามมาซักพักก็จับใจความได้ว่า อาจาร์ยโคโระซื้อขนมเพลินจนไม่ทันรถออก ก็เลยเกาะกระจกรถไฟฟ้าฝั่งกลุ่มนางิสะตามมา
ครืดๆ
'สุกายะ..กำลังทำอะไรน่ะ?' ฮายามิ
"อาจาร์ยโคโระคร้าบ!" เมื่อสุกายะทำอะไรบางอย่างที่ว่าเสร็จ ก็โยนไปให้อีกฝ่าย "เอ้านี่"
"นานิ?" อาจาร์ยโคโระก็รับแบบงงๆ แต่พอเห็นของที่ว่านั่นก็เข้าใจ "น..นี่มัน!?"
"ผมแก้จมูกย้วยๆให้แล้ว" สุกายะพูดอย่างภูมิใจ "แกะสลักให้เข้ากับหน้าอาจาร์ยด้วยล่ะ เรื่องพรรตนี้นี่ของถนัดผมเลย"
"ว้าว ขอบคุณครับ"
"สุดยอดเลยสุกายะ" อิโซไก
"พอจมูกเล็กลงนี่ดูธรรมชาติขึ้นเยอะเลย" ยาดะ
"นั่นสิเนอะ" ฟูวะ
.
.
"เวลาไปไหนมาไหนเราก็จะได้เห็นอีกด้านนึงของทุกคนเนอะ" คายาโนะพูดกับคนในกลุ่ม
"อื้อ" นางิสะพยักหน้ารับ "ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเป็นคนเผยธาตุแท้ออกมาก่อนอ่ะนะ"
.
.
"............"
'อ่า..มองมุมไหนก็สวยเนอะ คุณคันซากิ'
"นี่"
'! ร..รึว่ารู้ตัวแล้ว!?'
"ฉันจะไปเอาเครื่องดื่มมาให้ มีใครอยากได้อะไรมั้ย?"
'ตกใจหมดเลย...'
.
.
-ถึงที่พัก-
พอลงจากรถไฟและรถบัส อาจาร์ยโคโระดันเมารถมีสภาพกึ่งสลบบนโซฟา
แต่นอนให้เด็กหาจังหวะลอบสังหารได้ไม่นาน เจ้าตัวก็ต้องบินกลับโดยให้เหตุผลว่า...ลืมเอาหมอนมา
จุดอ่อนข้อที่8 : เมารถง่ายมาก
จุดอ่อนข้อที่9 : ไม่มีหมอนจะนอนไม่หลับ
.
.
'แปลกจัง...ก็ว่าหยิบใส่กระเป๋ามาแล้วนะ'
ที่กองสำภาระของเหล่านักเรียน คุณคันซากิค้นกระเป๋าตนเองด้วยสีหน้าเป็นกังวล...เหมือนลืมหยิบของสำคัญชิ้นหนึ่งมา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
