[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)

 
'การประชุมใหญ่ประจำเดือน...สำหรับพวกเราห้องE-Endแล้วเป็นอะไรที่ชวนหนักใจจริงๆ'
 
 
"............"
 
 ยูเมะมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ความคิดแบบเดิมๆที่เธอได้ฟังจนชินชา ยังดีที่เจ้าของความคิดพวกนั้นไม่แย่งกันตะโกนออกมาดังๆ ไม่งั้นเธอคงได้เป็นลมล้มพับคาที่เหมือนคาบนั้นแน่นอน
 
 
'พวกหลังเขา'
 
'สภาพดูไม่จืดเลย สนน้ำหน้า'
 
'เหม็นสาบพวกห้องEจริงๆ'
 
'หวังว่าไอ้พวกห้องEจะไม่กลับมาห้องปกติอีกนะ..แต่มันจะเป็นไปได้ไงล่า'
 
'คุณซากุระดะมาประชุมใหญ่ครั้งแรกนี่นา จะรู้สึกแย่ขนาดไหนกัน... สู้ๆนะ'
 
 
"....!"
 นัยย์ตาสีซากุระเบิกกว้างเล็กน้อย
 
 
'อ่า..จะพูดแค่ในใจไม่ได้! ฉันต้องพูดให้กำลังใจคุณซากุระดะสิ  แต่....ไม่กล้าแฮะ...'
 
 
ขวับ!
 
 คุราฮาชิชงักไปเล็กน้อยที่จู่ๆคนข้างหน้าตนหันมา
 
'อ๊ะ...?'
 
  ยูเมะคลี่ยิ้มหวานให้ คุราฮาชิเหมือนจะอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มส่งกลับมา
 
 
 
     และแล้วการประชุมที่แสนหนักหน่วงก็เริ่มต้น
 
 
"สรุปแล้วพวกคุณเป็นบุคคลระดับหัวกระทิของชาติทุกคนนะครับกระผมคนนี้รับรองได้เลย.........แต่ถ้าประมาทล่ะก็ จะพบจุดจบแบบพวกขี้แพ้พวกนั้นเอาเน้อ"
 
 
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"
 
 
"เอ้าๆ นักเรียนไม่ควรหัวเราะเยาะพวกเขานะครับ"
 
 
 
"นางิสะ...คารุมะล่ะ?"
   สุกายะที่อยู่นำหน้ายูเมะไม่มากถามคนข้างหน้าเขา
 
 
นางิสะเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะปริปากพูดออกมา "โดดน่ะสิ"
 
 
"แค่หมอนั่นคนเดียวอะเหรอ!?"
 
 
"คารุมะคุงบอกว่าแค่โดนลงโทษเรื่องโดดประชุมไม่รู้สึกอะไรหรอ......ชักอยากเป็นเด็กเรียนดีแต่พฤติกรรมแย่แล้วสิ"
 
 
"เห็นด้วย"
 
 
 
"ต่อไปจะเป็นการกล่าวสุนทรพจน์ของตัวแทนสภานักเรียนนะคะ"
 
 
 
'อาจาร์ยคนนั้นใครฟะ!!?'
 
'ไม่คุ้นหน้าเลย'
 
'หล่อโครต'
 
  ยูเมะหันไปมองฝั่งอาจาาร์ย....อาจาร์ยคาราสุมะนั่นเอง กำลังไปแนะนำตัวกับอาจาร์ยท่านหนึ่ง 
    เธอได้ยินเสียงอาจาร์ยท่านนั้นสกรีมในใจที่มีหนุ่มหล่อมาทักด้วย..
 
 
"อาจาร์ยคาราสุมะ"
 
  ตอนนั้นเองที่คุราฮาชิกับนากามูระเรียกอาจาร์ยหนุ่มให้หันมามอง พร้อมโชว์ปลอกมีดที่แต่งซะน่ารักกิ๊บเก๋ให้เขาดู
 
"พวกเราตกแต่งปลอกมีดด้วยล่ะ"
 
"สวยชิมิล่า"
 
 
"เฮ้ยๆ"
 
  อาจาร์ยสุดหล่อก้าวเท้าเร็วมาที่ทั้งสองคน พร้อมดันปลอกมีดในมือทั้งสองลง "ไอ้น่ารักมันก็น่ารักอยู่แต่อย่าเอาออกมาตอนนี้เซ่!"
 
"ค่าาาาา"
 
'อาจาร์ยคาราสุมะชมว่าน่ารักด้วย อร้าย' คุราฮาชิ
 
 
  ตอนนี้เอง เหล่าความคิดของคนอื่นเริ่มเปลี่ยนแปลง...
 
'อาจาร์ยห้องEหรอกเหรอ'
 
'ดูสนิทกันดีจังน้า'
 
'อยากได้คนหล่อแบบนี้ในห้องบ้างจัง ตัวผู้ห้องเรามีแต่หน้าเหียกๆ'
 
'ถึงจะหล่อแค่ไหนแต่อาจาร์ยห้องEก็คืออาจาร์ยห้องEล่ะนะ-----เฮ้ย!'
 
'เจ๊ฝรั่งผมทองสุดเซกซี่นี่ใครวะ?!'
 
'อย่าบอกนะว่า...นี่ก็อาจาร์ยห้องEน่ะ!?'
 
  อาจาร์ยอิริน่า...หรือที่คนทั้งห้องเรียกเธอว่าอาจาร์ยบิทช์ เดินตามเข้ามาสมทบอาจาร์ยคาราสุมะอีกที  ด้วยหุ่นของเธอที่ดูดีอยู่แล้วพอเดินเหมือนกับเดินแบบก็ทำให้ดึงดูดสายตาของผู้ชายและหญิงได้ดี
 
 
 
"ครับ รายละเอียทั้งหมดอยู่ในเอกสารที่ทางสภานักเรียนแจกให้แล้วนะครับ"
 
 
   น่าแปลก...ที่เด็กห้องEยังไม่ได้เอกสารที่ว่านั่นเลย
 
อิโซไกหัวหน้าห้องฝ่ายชายยกมือถาม  และตอนนั้นเองตัวแทนสภานักเรียนคนนั้นเหยียดยิ้มเยาะ
 
 
"โอ๊ะ! ขอโทษนะครับ! ดูเหมือนพวกเราลืมทำเผื่อห้องEซะสนิทเลย"
 
 
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"
 
 
"พวกคุณก็จำกันเอาเองแล้วกันนะครับ ถือซะว่าฝึกความจำ"
 
 
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"
 
 
"......................................................"
 
 
'ถึงฉันเคยพูดว่าห้องนี้มันขี้แพ้ก็เถอะ...แต่แบบนี้มันโหดร้ายไปแล้ว!' อาจาร์ยบิทช
 
 
   ฟุบ! ฟุบฟุบฟุบฟุบฟุบฟุบฟุบ!!!!
 
 
"!?"
 
 เอกสารฉบับเขียนมือล้วนๆลอยลงมาตรงหน้ายูเมะ และเมื่อมองคนอื่นเองก็เหมือนกัน
 
     อาจาร์ยโคโระเวอร์ชั่นปลอมตัว ไปยืนกับอาจาร์ยคาราสุมะและอาจาร์ยบิทชตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
 
 
 อิโซไกยกมือบอกตัวแทนสภาคนนั้นว่าห้องเขาได้รับเอกสารแล้ว ชายคนนั้นดูตกใจและลนลานอย่างมาก
 
 
"เอ๋!? บ้าน่า..เป็นไปได้ไงกัน"
 
"ใคร! ใครเป็นคนทำ?!"
 
 
เหมือนกับตัวแทนคนนั้นจะรู้ตัวว่าหลุดพูดอะไรแปลกๆออกไป
 
 
"อ๊ะ..เอ่อ...ต่อกันเลยนะครับ.."
 
. . .
 
วันถัดมา
ณ คาบแรกของวัน
 
ระดับการสอนถูกยกความเร็วเป็นสูงสุด
 
 
".............."
 
   ยูเมะมองผ้าคาดหัวของอาจาร์ยโคโระ มันไม่ได้เขียนชื่อวิชาที่อ่อนแต่อย่างใด...
 
"...อาจาร์ยโคโระ ทำไมของหนูก็เป็นนารุโตะล่ะคะ?"
 
 
"นุรุฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุ"
 
 
ยูเมะขมวดคิ้วเล็กน้อย สุดท้ายคำตอบของคำถามนี้ก็ไม่หลุดจากอาจาร์ยแม้แต่นิดเดียว
 
       .......เธอก็รู้อยู่ว่าทำไม
 
 
'ทำไมยัยซากุระโกะอะไรนั่นก็ได้เหมือนเทราซากะล่ะ' ฮาซามะ
 
'ยัยนั่นก็ไม่ได้โง่ทุกวิชาแบบเทราซากะซะหน่อย' โยชิดะ
 
'อะไรของไอ้หมึกนั่นวะ' เทราซากะ
 
'หืม...พอเข้าใจล่ะ ที่ได้นารุโตะไม่ใช่เพราะโง่ทุกวิชา แต่เพราะอาจาร์ยโคโระดูไม่ออกว่าคุณซากุระถนัดหรืออ่อนอะไรกันแน่   แย่จังนะอาจาร์ยโคโระ ถึงจะดูไม่ออกแต่เหมารวมกับไอ้ถึกเทราซากะก็ยังไงอยู่นา'
 
  เธอได้ยินเสียงความคิดวิเคราะห์ของคารุมะ ตบท้ายด้วยแซะแบบขำๆในหัวเจ้าตัวเอง
 
'ว่าไปนั่น..ผมเองก็ดูไม่ออก'
 
 
.
 
.
 
.
 
 
ช่วงเช้าแห่งการติวผ่านไป....และช่วงบ่ายแห่งการติวก็มาถึง มหาโหดกว่าเดิม!?
 
"........................."
  
    ยูเมะมองอาจาร์ยโคโระที่มีสามตัวล้อมโต๊ะเธอ โต๊ะอื่นก็สามคนเหมือนกัน  ทั้งที่คาบเช้าแค่แยกร่างให้ครบกับจำนวนนักเรียนเพื่อจะติวตัวต่อตัว(แยกอีกร่างไปนอนพัก)ก็ว่าโหดหินแล้ว
 
 
'จริงจังไปป่ะเนี่ย!?' นางิสะ
 
'เห๊ยๆ มันเยอะไปแล้วนาเหวย' โอคาโนะ
 
'เยอะจนเปลี่ยนคาแร็คเตอร์ได้เลย' คิมูระ ถูกล้อมโดยอาจาร์ยโคโระที่เปลี่ยนหน้าตาเหมือนตัวการ์ตูนดังๆ
 
 
"อาจาร์ยโคโระ คึกจังเลยนะคะ?" คายาโนะ ถาม
 
 
"คึกเคิกอะไรกันเล่า อาจาร์ยเปล่านะครับ" และการแก้ตัวที่ไม่เนียน
 
 
'ชัวร์' คายาโนะ
 
 
' "เราต้องการให้ห้องE อยู่ในสถานะที่ควรเป็น" '
 
 
"........................................................"
 
 
.
 
.
 
.
 
 
และแล้วการติวก็จบลง
 
"แฮก แฮก"
   อาจาร์ยโคโระทรุดนั่งพิงโต๊ะ ใช้หนวดถือพัดสองข้างพัดใส่ตัวเอง
 
 
"ท่าทางจะเหนื่อยจริงแฮะ" มาเอฮาระ
 
    ถ้าถามว่าใครเหนื่อยสุด ก็คงต้องตอบว่าอาจาร์ยโคโระเพราะจาร์ยแกเร่งสปีดกว่าเดิมเพื่อสอน(สาม)ตัวต่อตัวกับนักเรียนทุกคน
 
 
"ทำไมอาจาร์ยต้องตั้งใจสอนมากขนาดนี้ด้วย?" โอคาจิมะเปิดประเด็น
 
 
"นุรุฟุฟุฟ ก็เพื่อให้คะแนนสอบของทุกคนดีขึ้นไงล่ะครับ"
 
'แล้วก็จะได้...."อาจาร์ยโคโระ คะแนนสอบของพวกเราดีขึ้นมากเลยครับ!""ขอบคุณมากนะคะ""ถ้าไม่มีอาจาร์ยนี่จบเห่แน่""พวกเราจะไม่ฆ่าอาจาร์ยแล้ว"พอไม่ต้องกังวลเรื่องลอบสังหารก็จะได้อยู่อย่างสบายๆซักที'
 
 
"............."
  ยูเมะกุมขมับ
 
 
"อาจาร์ยไม่จำเป็นต้องสอนพวกเราหนักขนาดนี้ก็ได้นะ" มิมูระ
 
"อื้ม ยังไงเมื่อเราฆ่าอาจาร์ยได้ก็จะได้หมื่นล้านเยนอยู่แล้ว" ยาดะ
 
"เมื่อมีเงินเป็นล้านๆ ไม่พึ่งเกรดก็ได้เนอะ" นากามูระ
 
 
"เนี๊ยะ!" อาจาร์ยโคโระร้องอย่างทึ่งๆในความคิดเด็กๆ "พวกคุณคิดแบบนั้นได้ไงกันครับ?!"
 
 
"ก็พวกเราเป็นห้องEndนิครับ" โอคาจิมะ
 
"ลอบสังหารยังง่ายกว่าการทำเกรดเลย" มิมูระ
 
 
"........................................"
 
  อาจาร์ยโคโระลุกขึ้นพร้อมกับหน้าที่กลายเป็นกากบาท "แบบนี้นี่เอง...พวกคุณยังไม่เข้าใจการลอบสังหารแบบถ่องแท้สินะครับ"
 
 
"เอ๋?"
 
 
"ทุกคนไปที่ลานกว้างเดี๋ยวนี้"