Hades And Persephone : ตำนานรักของเฮดีส

ยันโลกมนุษย์ 3 อาทิตย์ต่อมา 
 
   มันอาจจะเร็วกว่าที่เราคิดมาก แต่พอนับวันที่ต้องใกล้ที่ต้องอยู่กับเฮดิส เจ้าแห่งนรก ทั้งจิตใจ และกายอีกด้วย ฉันว่ามันยังน้อยไปที่เอาทั้งความบริสุทธิ์ที่ฉันเห็บเอาไว้ให้กับคนที่ดีพร้อม ต้องมาเสียที่เขา คิดแล้วมันก็ช้ำจิตใจเหลือเกิน 
   ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ในวิชาคณิตศาสตร์ ที่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีอะไรนอกจากการ คำนวน คำนวนและคำนวน ตาแจ็คก็นอนหลับเช่นเดิม ความลับของแจ็ค มีแค่ฉันกับเขาที่รู้ว่า ต่างคนมีตัวตนแบบยังไง แม่ของฉัน อาชีพก็เหมือนไม่ใช่อาชีพ แม่ช่วยเหลือชาวนาอยู่เสมอเพื่อให้มีข้าวที่อุดมสมบูรณ์ ส่วนฉัน ได้มีแค่หน้าที่เรียนเรื่อง เทพกรีก 
 
 "เอาละทุกคน พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาต่อเรื่องเซตนะ" 
 "ครับ/ค่ะ" ทุกคนเริ่มออกจากห้องจนเหลือแต่ฉัน ครู และ แจ็ค 
 "แจ็ค! ยังจะนอนอีกหรอ? ไปกันได้แล้ว" ครูมองมาที่ฉัน "เพอร์เซฯ ปลุกแจ็คด้วยละ ครูต้องไปทำธุระต่อ" ฉันเขย่าตัวแจ็ค ครูก็เดินออกไปจากห้อง พร้อมชี้กุญแจที่วางอยู่บนโต๊ะ
 "แจ็ค..แจ็ค!!!" เขาหันหน้ามามองฉัน แล้วทำหน้ามึนๆ
 "หื้มมม?? เอ้าเรียนเสร็จแล้วเหรอ?"
 "ก็ใช่นะสิ นอนหลับสบายเลยนะ"
 "กำลังฝันดีๆ อยู่เลย ว่าฉันกำลังยิงลูกศรรักของฉันใส่กับสาวคนหนึ่ง นางโคตรสวยเลย"
 "ฝันบ้าๆ บอ แล้วรู้ไหมว่าคนนั้นเป็นใคร"
 "หึ ไม่บอกหรอกเว้ย! ใครจะบอกให้โง่ละ" ฉันพลักแจ็คแล้วอมยิ้ม 
 "บอกมาเดียวนี้นะเว้ยย ไม่งั้นฉันจะไม่คุยกับนายซัก 2 วันเลยม้ะ"
 "ก็ด๊ายๆ " แจ็คลุกขึ้นพร้อมหยิบกระเป๋าขึ้น "ผู้หญิงคนนี้ฉันจะพาเธอไปดูก็แล้วกัน" 
 
  ร้านกาแฟประจำของฉัน 
     วันนี้คนเยอะเป็นพิเศษ จนฉันถึงกับต้องมองไปรอบๆตัวเลยด้วยซ้ำ เพราะต่างคนหันมาทักฉัน ทั้งๆที่ฉันยังไม่รู้จักพวกเขาเลยด้วยซ้ำ เหมือนฉันกลายเป็นคนดังในร้านนี้เลยละ มันก็จะแปลกๆ พิกลๆ 
"แจ็ค ทำไมคนในร้านถึงรู้จักฉันเต็มไปหมด" ฉันถามผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าฉัน 
"อออ ก็เธอกลายเป็นคนรู้จักในย่านนี้แล้วละซิ หลังที่เธอเป็นลมข่าวก็ลงหน้าโซเชียล ว่ามีสาวสวยที่ไหนเป็นลมร้านกาแฟ จนร้านกาแฟต้องรับรองคนเพื่อเขาจะมาเจอเธอ"
"เหมือนฉันกลายเป็นที่หน้าจับตามองเลยนะเนื้ย"
"ประมาณนั้นมั่ง นั้นไงอยู่นี้ไงงง" แจ็คมาด้านหลังฉัน แล้วชี้ไปทางริมหน้าต่างของร้าน 
"คนไหนอ่ะ"
"คนนั้นไง ผมดำสั้น น่ารัก โคตรสเป็กฉันเลยวะ"
"น่ารักดีเหมือนกันนะเนื้ย แกก็ลองไปขอเบอร์ซิ"
"ฉันไม่กล้าวะ แกนั้นและไปขอให้หน่อย" ฉันมองหน้าเขาทันที แล้วชี้หน้าตัวเองทันที
"ฉัน!เนื้ยนะ! แกจะบ้าไปแล้วแจ็ค"
"ไม่ได้บ้า แค่หลงรักสาวสวยจนเก็บไปฝันเท่านั้นเองนะ ได้โปรดเถอะเพอร์เซฯ" เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้ววางบนมือของฉัน "โอเครป่ะเพอร์เซฯจ๋าา^0^"
"ไอป๊อดเอ๋ย" ฉันเดินเข้าไปพร้อมซูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินยิ้มไปที่โต๊ะที่มีสาวสวยที่แจ็คหลงนักหลงหนาอยู่ 
 
"เออออ เธอเพื่อนเราจะมาขอเบอร์เธออะ" ฉันมองหน้าผู้หญิงผมสั้นสีดำ แล้วยิ้มหวานๆให้กับเธอ เธอมองฉันแบบงงๆ 
"ฉันหรอคะ?"
"อ่า ใช่ๆ เธอนั้นและเธอชื่อ..."
"ชื่อมิร่า" เธอยิ้ม หลังจากนั้นเสียงเธอก็เข้ามาอยู่ในหัวฉัน 'เทพแห่งการล่าสัตว์' ฉันยิ้มทันที คงจะเป็น อาร์เตมิสที่เป็นน้องของอพอลโล่สินะ "ฉันยินดีที่จะให้เบอร์นะ แต่ต้องโทรก่อนสามทุ่มนี่จะดีที่สุด"
"โอเคร" ฉันยืนมือถือให้กับเธอ ก็กดเบาๆอย่างลูกผู้ดีมาก แบบน่ารักๆเลยละ เป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็คที่สุดที่เคยเห็นมาเลย เธอให้คืน
"ตามที่บอกเลยจ้ะ ^^" ฉันยิ้มแล้วเดินเร็วมาหาแจ็คทันที แจ็คยิ้มจนจะฉีกถึงหูแล้วพูดอยู่คำเดียวว่า 
"เธอบอกอะไรมาอีกไหม?" 
"บอก ว่าให้โทรมาก่อนสามทุ่มเป็นเวลาดีที่สุด" ฉันคงไม่ต้องพูดเยอะใช่ไหมว่าเธอคืออาร์เตมิส 
"ขอบใจมากเลยเพื่อน แต่ฉันมีอะไรจะบอกแกวะ"
"หืม?อะไรหรอ"
"เอาเป็นว่าเธอต้องกลับบ้านไปพร้อมฉัน เพราะท่านน้าเฮอร์เมสได้ส่งข้าวมาบอกกับแม่เธอด้วย"
"ได้ๆ ก่อนกลับฉันขอ.."
"ขอมอคค่าเข้มๆหนึ่งแก้วซะก่อนไป" แจ็คพูดขึ้นราวอย่างรู้ใจฉัน พร้อมเดินไปสั่งให้ทันที