Hades And Persephone : ตำนานรักของเฮดีส

              สวนสาธารณะโซล 

       ฉันนัดกับตาแจ็คให้มาที่สวนตอน 4 โมงเย็นแต่ตอนนี้มัน 4 โมงครึ่งแล้วนะ! ชักจะโมโหแล้วนะเว้ย! ฉันกำลังจะโทรหาแจ็ค มีมือมาสกิดหลังฉัน ฉันจึงหันไปแล้วตบหน้าเขาไปหนึ่งที

 "มาสาย!!!"

 "โธ่ มาแล้วนี่ไง ไม่สายเท่าไหร่หรอกนะ"

 "ไม่สาย?! พูดมาได้ไง"

 "ขอโทษ..แล้ววันนี้เรียกมามีอะไรหรือป่าว?"

 "เข้าเรื่องเลยนะ ฉันกำลังจะหยิบหนังสือออกจากตู้หนังสือ แล้วดันติดมาพร้อมกับซองจดหมายฉบับนี้" ฉันหยิบมันขึ้นมา "แล้วฉันก็เปิดมันขึ้น แล้วมันก็มีเสียงคนพูดขึ้นมาว่า ตอนบอกความจริงให้กับนางรู้ นางคนนี้คือใคร?"

 "ก่อนอื่น.." แจ็คนำซองจดหมายยัดใส่ในกระเป๋าฉันพร้อมจับแขนฉันให้ไปอีกที่หนึ่ง "..ฉันจะทำให้เธอรู้ความจริงขึ้นมาเองไม่ต้องห่วง" 

      ซอกตึก

    ฉันเดินตามแจ็คมาพร้อมหยุดเดินเหมือนกับแจ็ค แจ็คยังหันหน้าไปทางอื่นแล้วตัวเขาเริ่มไม่อยู่กับที่

 "ถ้าเห็นแล้วอย่าเอาไปบอกใครนะ"

 "บอกอะไร?...นายพูดอะไรของนาย?" 

   แจ็คเริ่มเปลื่ยนร่าง จากมนุษย์กลายเป็นร่างสีทองอาราม มีปีกออกมาด้านหลัง หลังข้างซ้ายของเขามีธนูใหญ่ติดออกมา แล้วตรงกลางของปีกคือซองลูกธนูฉันเริ่มอึ๊งทันที พร้อมหน้าเสียไปคนละคน แจ็คหันมาพร้อมยิ้ม เขาไม่มีเสื้อใส่มีแต่กางเกงสีขาว

 "นะ..นะ.นาย!!!!"

 "ฉันคือแจ็คในร่างมนุษย์ แต่ตอนนี้คือคิวปิด เทพแห่งความรัก" ฉันเดินเข้าไปจิ้มพุงของแจ็ค

 "แจ็ค..ไม่สิคิวปิด คือฉันต้องเรียกว่าอะไรถึงจะถูกละ?"

 "เรียกว่าแจ็คก็ได้ แล้วแต่เธอถนัด" ฉันหยิบจดหมายขึ้นมา

 "ตกลงจดหมายอันนี้หมายความว่าอะไร?"

 "จดหมายของพ่อเธอ ส่งมาหาแม่ของเธอไง"

 "พ่อของฉันตายไปแล้วนะแจ็ค" แจ็คส่ายหัว แล้วบิ้นมาด้านหลังฉันแล้วหยิบจดหมายไป 

 "พ่อของเธอคือซูสเทพแห่งสายฟ้า แม่ของเธอคือ อิมีเตอร์..."

 "เทพแห่งความอุดมสมบูรณ์ ฉันจำได้นะ" แจ็คบินเข้ามาใกล้ๆ แล้วมองหน้าฉัน พร้อมจับคาง

 "เธอคือเพอร์เซโฟนี ลูกของเทพทั้งสองตามตำนานกรีกโบราณ แต่ตำนานของเธอนั้นก็จบไม่สวยเธอก็รู้ดี"

 "ฉันแค่ชื่อคลายกับเพอร์เซโฟนีในตำนานกรีกแค่นั้น"

 "นี่เธอยังไม่เชื่ออีกหรอว่าเธอเป็นเทพ?" ฉันสดุ๊งมาพร้อมสติของฉัน ฉันทบทวนทุกอย่างว่าฉันคือใคร ตกลงฉันเป็นใครกันแน่ "ฉันรู้ว่าเธอยังสบสน แต่ฉันเป็นรุ่นเพื่อนของเธอด้วยซ้ำ ตอนที่ฉันพึ่งรู้ว่าฉันคือคิวปิด ฉันก็พอๆกับเธอ เธอต้องยอมรับความจริงได้แล้วนะ"

 "แจ็คกลับมาร่างเดิมเถอะ" ฉันขอร้องให้เขากลับมาเหมือนเดิม แจ็คก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมให้

 "ฉันรู้ ว่าแม่คงยังไม่พร้อมให้เธอรู้เรื่องราวเหล่านี้"

 "แจ็คพาฉันกลับบ้านเถอะมันเย็นมากแล้วนะ" ฉันเดินกำลังจะหมุนตัวออกจากซอกตึกเพื่อกลับบ้าน แต่กลับหันไปเจอผู้ชายคนนั้น ที่โดนตำรวจจับและเสนอว่าตัวเองคือเฮดีสอีกด้วย แจ็คจับมือแล้วเตรียมตัวพาวิ่ง 

 "วิ่ง!!!!!"

      แจ็คพาฉันวิ่งตามตึกจนผู้ชายวิ่งตามมาหลังจากที่รู้ความจริง ฉันวิ่งตามแจ็คไปยังถนนใหญ่ แจ็ควิ่งข้ามถนนไม่ดูรถ รถทุกคันตามบีบแตรดังลั่นท้องถนน พวกเราวิ่งกันมาจนจะถึงมหาลัย แจ็คมองหน้าฉัน แล้วทำเหมือนจะให้ฉันทำอะไรสักอย่าง แจ็คแปลงกายเป็นคิวปิดอีกครั้งแล้วอุ้มฉันบิ้นขึ้นไปยอดตึกสูง ทั้งๆทีแปลงกายต่อหน้าผู้คน 

 "แจ็ค ทำแบบนี้คนเข้าไม่ตกใจก็หรือไง?!"

 "เขาไม่เห็นพวกเราอยู่แล้วละ ถ้าเราแปลงกายเป็นเทพ"

 "แต่ฉันยังเป็นมนุษย์อยู่นะ แจ็คเธอมันบ้าไปแล้ว!"

 "เธอเป็นเทพตั้งแต่เกิดแล้ว" แจ็คหยุดพูดพร้อมปล่อยฉันลงบนตึก 

     พวกเราอยู๋กันกลางตึกกันสองคน ลมพายุเข้ามาในตึกของเรา ลมแรงขึ้นทวีคูณเงามืดในพายุลงมาอยู๋ตรงกลางพื้นตึก ฉันวิ่งไปอยู่ข้างหลังแจ็คขอร้องให้เขาปกป้อง 

 "เฮดีส ท่านลุง" แจ็คโค้งตัวลงเพื่อแสดงความเคารพ เฮดีสเป็นท่านลุงของพวกเราหรอ? ทำไมหน้ายังเยาว์วัย หรือเทพไม่มีวันตาย? เอ๋...เพอร์เซงง

 " ไม่ได้เจอตั้งนาน โตเป็นหนุ่มแล้วสินะคิวปิด" สีหน้าของผู้ชายตรงหน้ามองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้แบบจริงใจ ฉันกลายเป็นผู้หญิงอ่อนแอขึ้นมาทันที

 "คิวปิดนั้นใครหรือ?" แจ็คหน้าเสียทันทีที่เฮดีสถามขึ้น แจ็คมองมาที่ฉันพร้อมส่งสายตาว่าเราจะปลอดภัย

 "เพื่อนของข้าเอง แล้วท่านลุงมาทำอะไร?"

 "ข้ามาตามหาผู้หญิง" เขามามองที่ฉันอย่างจะพยายามให้ฉันกลัว "นางไม่ยอมทำสิ่งที่ฉันร้องขอ"

 "นางคงอยู่ไม่ใกล้จากแถวนี้หรอกท่านลุง เชื่อข้า" เฮดีสหายไปพร้อมหมอกสีดำแล้วมาโพล่อยู่ตรงหน้าฉันที่กำลังบีบคอของแจ็ค "ท่าน..ลุง" แจ็คลอยตัวสูงขึ้น เฮดิสพยายามจะฆ่าแจ็ค ฉันเข้าไปหาแจ็คเพื่อเอามือของเฮดีสออกจากคอ แต่มือของเฮดีสเร็วกว่า จับแขนฉันแน่น

 "ปล่อยฉัน!! ปล่อยยย!!!"

 "ท่านลุง...อย่าเอานางไป"

 "หลานรัก..ลุงต้องไปก่อนนะ" เขายิ้มสยะพร้อมเวียงแจ็คเข้ากับกำแพงของตึก ส่วนฉันโดนเขาเอาตัวขึ้นรถม้าที่โพล่มาจากพายุ ฉันดิ้นไม่หยุด 

 "ปล่อยฉันน!! ปล่อยยยย!!!"

 "อย่ามาดื้อกับข้านะ!" ฉันจึงกัดข้อมือด้านขวาของเขา "โอ๊ยยยยยยย คิดว่าข้าจะปล่อยหรือไงฝันไปเถอะ!!!"