เธอผู้มาพร้อมแสงส่วาง

     หลังจากที่เสี่ยสัญชัยส่งลูกน้องมาเพื่อก่อกวน ช่วงแรก ๆ นางรินลดา น้ำรินทร์ และเกศินี
ต่างก็เกิดอาการกลัวที่จะถูกทำร้าย เพราะที่บ้านมีแต่ผู้หญิงแต่แล้วก็สบายใจขึ้นเมื่อ กลุ่มที่นั่ง
ดื่มกาแฟอยู่นั้นประกาศตัวว่าเป็นลูกน้องของคุณน้ำหวานให้มาคุ้มครองทุกคนในบ้านนี้เพราะเป็น
คำสั่งของคุณศรัณ ทำให้น้ำรินทร์ซึ้งในน้ำใจของศรัณเป็นอย่างมาก ถึงขนาดเกศินีพูดเลยว่าถ้า
ได้พี่ศรัณเป็นพี่เขยก็ดีนะค่ะ
     "ถ้าพี่ศรัณมาขอพี่น้ำเกศจะเชียร์เต็มที่เลยค่ะ"  เกศินีพูดขึ้นขณะกำลังเก็บร้าน
น้ำรินทร์ทำได้แค่ยิ้ม ๆ เท่านั้น
     "พี่ศรัณเป็นคนดี แถมเป็นทนายแต่เกศก็สงสัยว่าพี่เขาไม่ค่อยว่าความแล้วยังไปต่าง
ประเทศบ่อยมาก ๆ กลับมาก็จะมาอยู่ที่นี่ตลอด" คำพูดของเกศินีก็เป็นอะไรที่น้ำรินทร์สงสัย
เหมือนกันแต่น้ำรินทร์ก็ไม่กล้าที่จะถาม จนกระทั่งศรัณกลับมา
     "มีอะไรรึเปล่าค่ะ ทำไมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย"  น้ำรินทร์ถามอย่างเป็นห่วง
     "ผมถูกบังคับให้แต่งงาน"  ศรัณพูดสั่น ๆ ทำให้น้ำรินทร์กับเกศินีหน้าเสียไปพักหนึ่ง
     "แล้วพี่ศรัณตัดสินใจยังไงค่ะ"  เป็นเกศินีที่ถามคำถามแทนพี่สาว
     "พี่ก็ต้องแต่งงานน่ะสิ แต่เจ้าสาวที่พี่จะแต่งด้วยไม่รู้เขาจะว่ายังไง"  คุณศรัณก็ออกจะ
ดีคงไม่มีสาวที่ไหนไม่อยากแต่งด้วยหรอกค่ะ คำพูดของน้ำรินทร์ทำให้ศรัณถึงกับแอบยิ้มในใจ
แต่ก็ยังตีหน้าเศร้าเหมือนเดิม
     "ผมก็ไม่รู้หรอกต้องแล้วแต่ผู้หญิงว่าจะแต่งด้วยหรือเปล่า"  ศรัณยังคงตีหน้าเศร้า
เหมือนเดิม
     "ไม่เป็นไรค่ะเดียวเกศให้พี่น้ำช่วยพูดก็ได้ว่าพี่ศรัณเป็นคนดียังไง"  เกศินีหวังจะช่วย
ศรัณซึ่งเคยครอบครัวไว้
     "พี่น้ำของเกศก็ช่วยไม่ได้หรอกครับ"  ศรัณตอบ
     "ทำไมค่ะหรือเป็นเพราะพี่น้ำ..."  เกศินีพูดได้แค่นั้นเพื่อไม่ให้พี่สาวของตนเสียใจ
     "ไม่ใช่อย่างที่น้องเกศคิดหรอก แต่สาวที่พี่แต่งด้วยคือคนที่พี่แอบชอบน่ะ" 
ศรัณพูด
     "ใครค่ะที่คุณแอบชอบ"  น้ำรินทร์ซึ่งเงียบมากนานก็พูดบ้าง
     "คุณไงน้ำรินทร์แต่งงานกับผมนะ"  ศรัณไม่ได้พูดปล่าว ๆ กับนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งพร้อม
กับเปิดกล่องแหวนยื่นมาที่น้ำรินทร์ นั่นก็ทำให้น้ำรินทร์ เกศินีถึงกับพูดอะไรไม่ออก โดยเฉพาะ
น้ำรินทร์ที่ถึงกับยืนอึ้ง ส่วนเกศินีถึงกับดีใจยิ้มแก้มบานเลยทันที
     "ได้ค่ะเกศยกพี่น้ำให้พี่ศรัณค่ะ"  เกศรีบตอบจนโดนน้ำตีแขนแต่ก็ยิ้มอาย ๆ
     "น้ำตอบไม่ได้หรอกค่ะต้องแล้วแต่แม่"  น้ำรินทร์พูดแค่นั้นก็รีบเดินหนีไปทันทีด้วย
ความอาย  ศรัณจึงลุกขึ้นแล้วไปคุยกับรินลดาแม่ของน้ำรินทร์เรื่องจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขออย่าง
เป็นทางการ  ซึ่งคุณรินลดาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเห็นว่าศรัณเป็นคนดีและช่วยเหลือตนและ
ครอบครัวมา
     วันรุ่งขึ้นคุณรินลดา  น้ำรินทร์  เกศินี  เอกอัคราชฑูตภูรินทร์พ่อของศรัณ  เข้ามาพบคุณ
รินลดาเพื่อมาสู่ขอน้ำรินทร์ให้กับศรัณทำให้ทุกคนได้รู้ว่านอกจากศรัณจะเป็นทนายความแล้ว
ยังเป็นฑูตประจำอยู่ที่สหรัฐอีกด้วยนั่นคือสาเหตุที่ศรัณมักจะเดินทางไปสหรัฐบ่อยครั้งและเป็น
เวลานาน ๆ เมื่อคุณรินลดาถามลูกสาวว่ายังไงก็เห็นอาการอาย ๆ จึงทำให้รู้ว่าน้ำรินทร์ก็ชอบ
ศรัณเหมือนกันถึงแม้ว่าไม่เคยพูดเพราะรู้ตัวว่าตนจน แต่เมื่อเห็นอาการจึงตัดสินใจยกให้โดย
ทางท่านฑูตพ่อของศรัณจะเป็นฝ่ายจัดแจงให้ทุกอย่าง  เพราะภูรินทร์บอกชอบน้ำรินทร์มาตั้ง
นานแล้วและเราวีดีโอที่ท่านเคยส่งคนมาแอบถ่ายตอนที่ศรัณกับทุกคนในบ้านกำลังช่วยกันตก
แต่งร้านก่อนที่ศรัณจะกลับไปทำหน้าที่การงานต่อ  ภูรินทร์บอกไม่ได้เห็นศรัณยิ้มอย่างมีความ
สุขแบบนี้มานานมากแล้วจนได้เจอน้ำรินทร์ ตอนที่เรียกตัวกลับก็ได้บอกว่าถ้าชอบพอกับหนู
น้ำรินทร์ก็ทำให้ถูกต้องอย่างให้หนูน้ำรินทร์ต้องเสียหายยังไงเขาก็ผู้หญิงแถมบ้านนั้นก็มีแต่
ผู้หญิงทั้งนั้น หลังจากการสู่ขอน้ำรินทร์ผ่านพ้นไปทุกคนก็มีเรื่องยุ่ง ๆ กับการเตรียมงานหมั้น
และงานแต่งดีที่ตอนนี้เกศินีเรียนจบแล้วจึงช่วยพี่สาวอย่างเต็มที่  ซึ่งงานส่วนใหญ่จะจัดที่โรง
แรมของนพพร  แต่ก่อนที่งานแต่งจะเริ่มต้นขึ้นทางศรัณก็ได้เดินทางไปพร้อมกับเจ้าหน้าที่
ตำรวจและ FBI  ของสหรัฐเพื่อดำเนินการจับกุมแบบสายฟ้าฝ่าในข้อหาคดีเจ้าพ่อค้ายาเสพติด
ระดับประเทศ ซึ่งการจับกุมในครั้งนี้เพื่อไม่ให้มีข้อผิดพลาดจึงทำการส่งตัวไปดำเนินคดีที่สหรัฐ
ส่วนพักพวกของเสี่ยสัญชัยก็โดนจับเช่นกัน
     "วันนี้คุณน้ำสวยมากนะครับ ๆ "  ศรัณกระซิบข้างหูน้ำรินทร์ขณะยืนอยู่บนเวทีเพื่อฟัง
ผู้มาร่วมงานกล่าวคำอวยพรในงานแต่งงาน น้ำรินทร์ทำได้แค่ยิ้มอาย ๆ
     "ขอบคุณค่ะ น้ำยังคิดไม่ออกเลยว่าถ้าน้ำไม่ได้คุณช่วยในวันนั้นป่านนี้น้ำจะเป็น
ยังไงบ้างอาจจะมีแม่ติดคุกและไม่มีบ้านอยู่ก็ได้"  น้ำรินทร์มองหน้าศรัณก่อนน้ำตาแห่ง
ความปิติจะไหลออกมาด้วยความยินดี