DIARY OF TONGTANG [SUPANUTxME]

          -03.07.2016-          หลังจากวันนั้น..
 
./////.
 
ให้ตายสิ!
 
ฉันถึงกับพูดไม่ออก เขาทำบ้าไรของเขาเนี่ย?! ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีผู้ชายคนไหนทำกับฉันแบบนี้เลยนะ!
 
หลังจากกินไอติมกันเสร็จเขาก็ขับรถมาส่งฉันที่ที่พัก ฉันบอกลาเขาแล้วบอกว่าฉันคงไม่ได้ติดต่อเขาตลอดการเข้าค่ายนะ ถึงเขาจะหงอยนิดหน่อย .. ว่าแต่เขาจะหงอยทำไม เขาอยากคุยกับฉันขนาดนั้นเลยหรอ ? แต่ฉันน่ะอยากคุยกับเขามากเลยนะ .////. ถึงแม้ฉันจะไม่มีไรจะชวนเขาคุยก็เถอะ ฉันน่ะชอบเขามากเลยนะ แต่ไม่รู้สิ ฉันชอบเขามากในสถานะที่แบบไม่คิดว่าจะมาคุยกันแบบนี้ ฉันเลยดูไม่ค่อยไล่ตามเขาเหมือนตอนไปงานเทศกาลสักเท่าไหร่ ..
 
 
วันเข้าค่าย..
 
ฉันมาแบบไม่มีเพื่อนเลย.. มีแต่ครูที่เลือกฉันมาดูแลด้วยเท่ากัน .___.
 
“เอาล่ะเด็กๆ หากลุ่มที่เราจับไว้ให้เลยนะคะ”
 
เสียงครูประกาศบอก ฉันรีบเดินหากลุ่มที่เขาจับไว้ให้
 
จิ้มๆ
 
“เอ่อ.. นี่ใช่กลุ่มหนึ่งหรือเปล่าครับ?”
 
หลังจากฉันเดินเข้ากลุ่มแล้ว ก็มีผู้ชายคนนึงสะกิดแขนฉัน..
 
“ใช่ค่ะ ^^”
 
ฉันบอกเขา
 
หลังจากนั้นพวกเราในกลุ่มก็แนะนำตัวกัน.. ฉันก็ได้รู้ว่าผู้ชายที่สะกิดฉันนั้นเขาชื่อดันเต้ คนอะไรชื่อดันเต้เนี่ย ฉันไม่เคยได้ยินเลยแฮะ - -‘
 
เมื่อทำกิจกรรมกัน แต่ละกลุ่มก็แยกย้ายไปสถานที่ต่างๆ เพื่อทำการแนะนำสถานที่นั้น แหงสิ นี่ค่ายไกด์!
 
และกลุ่มเราก็ได้มาอยู่ที่ สวนสาธารณะ xxx !
 
แชะ!
 
ฉันเสนอทำหน้าที่หาข้อมูลนั้น กำลังจดข้อมูลคร่าวๆที่อยู่บนป้าย แต่ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนถ่ายรูปฉัน ฉันจึงหันไปมองด้วยความตกใจ คนที่รับหน้าที่ถ่ายรูปมีสองคน และคนที่กำลังถ่ายรูปฉันอยู่นั้นคือดันเต้!
 
“เอ๋ ! นี่ถ่ายรูปเราหน้าเผลอหนิ! เอามาดูเลยย!”
 
ฉันที่รู้ว่าเขาถ่ายหน้าฉันข้างๆ ซึ่งเป็นหน้าเผลอ และฉันคิดว่าเป็นหน้าเผลอที่ต้องน่ากลัวมากแน่ๆ!!
 
เมื่อฉันดูรูปแล้ว.. ฉันว่าฉันน่าเกลียดอ่ะ ไม่เอาๆ! ฉันจะลบ!
 
“เฮ้ยย ไม่เอาดิ จะลบทำไม? น่ารักดีออก ^^”
 
เมื่อฉันจะกดลบ ดันเต้ก็จับมือฉันไว้..
 
“น่ารักตรงไหนเนี่ย?! น่าเกลียดจะตาย ;__;”“ไม่น่าเกลียดหรอกน่า น่ารักแล้วว เราชอบ”“.//////.”
 
นี่เขาพูดว่า ‘เราชอบ’ ได้หน้าตาเฉยเนี่ยนะ .. ให้ตายสิ! แล้วหน้าฉันก็เริ่มแดงจากการโดนชม ไม่สิ! จากคำพูดนั้นมากกว่า เขาต้องการจะวื่อว่าชอบรูปนะ เราฉันจะเขินทำไม?!!
 
 
วันต่อมาซึ่งก็เป็นวันค่าย พวกเรารวมกลุ่มกันอีกครั้งงพวกเราเอาข้อมูล รูปภาพ แต่ละอย่างที่ได้รับมอบหมายมารวมกัน เพื่อให้กับเพื่อนที่ทำหน้าที่ทำสไลด์โชว์
 
และฉันก็ได้รู้ว่า.. ดันเต้ไม่ได้ถ่ายรูปเผลอฉันแค่รูปนั้นรูปเดียว!
 
“ดันเต้!! ทำไมเธอถ่ายรูปเผลอเราเยอะแบบนี้ มันน่าเกลียดนะ ;___;”“เราว่ามันก็น่ารักจะตาย น่ารักทุกรูปเลย เธออ่ะคิดมากไปแล้วนะ ^^”
 
ดันเต้ตอบฉันด้วยรอยยิ้มอัน สดใส! ทำไมเขาต้องทำตัวสดใสตลอดเวลาด้วยนะ!
 
 
ในที่สุดก็มาถึงวันสุดท้ายของค่ายย !
 
โดยคุณครูนั้นให้แต่ละกลุ่มพรีเซนต์สถานที่ที่กลุ่มตัวเองได้ไปนั้น ฉันในส่วนที่หาข้อมูลด้วยเลยทำให้ฉันค่อนข้างจำ ข้อมูลได้.. ฉันไม่อยากจะพูดเลยว่า จริงๆฉันจดข้อมูลไว้ในไดอารี่ ซึ่งฉันเอาให้เพื่อนที่ทำสไลด์โชว์ไปดู แล้วฉันก็ยังไม่ได้คืนเลย พอฉันถาม เพื่อนเขาก็บอกว่าไม่ได้อยู่กับเขามันหายย! แต่นั่นแหละนะ ฉันพอจำได้ เพื่อนเลยให้ฉันขึ้นไปพรีเซนต์ด้วยพอจะจบงาน ครูก็ให้ถ่ายรูปรวมทุกคน และก็ถ่ายรูปรวมในกลุ่มกัน
 
หลังจากถ่ายอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว.. ฉันกำลังจะเดินไปหาคุณครูนั้น..
 
“ตองงง!”
 
จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกฉันมาจากด้านหลัง พอฉันหันไปก็เจอดันเต้ที่กำลังวิ่งมาหาฉัน..พร้อมกับ ไดอารี่ของฉัน!!
 
“ขอโทษนะ พอดีว่าเมื่อวานเห็นมันวางที่โต๊ะไม่มีใครเก็บ พอเห็นว่าเป็นของเธอ เราก็ว่าจะคืนให้ แต่ว่าตอนนั้นเธอก็กลับแล้วอ่ะ..”“อ้อ ไม่เป็นไร ดีแล้วที่มันไม่หายไป ขอบคุณมากนะ ^^”“แต่ก็.. ขอโทษนะ คือเมื่อคืนเราเปิดอ่านหมดเลยอ่ะ .___.”
 
เอ๋!! เขาอ่านไดอารี่ของฉันหรอ! หมดเลยด้วยน่ะนะ?!
 
“เอ่ออ.. ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ถือๆ ^^”
 
ไม่ถือก็บ้าแล้วย่ะ นี่มันความลับฉะนมากมายเลยนะ!! ;___;
 
แต่ฉันก็ตอบดันเต้ว่าไม่เป็นไร เพราะฉะนไม่อยากมีปัญหาอะไรมากมาย..
 
“งั้นเราไปแล้วนะ หวังว่าจะได้เจอกันใหม่ ^^/”
 
ฉันบอกลาดันเต้พร้อมโบกมือให้ แล้วรีบเดินไป ก็ในใจลึกๆฉันแอบอารมณ์เสียที่เขามาอ่านไดอารี่ของฉันอยู่น่ะสิ!!
 
“เอ้ออ! ตอง เราอ่ะ เป็นเพื่อนเอมิลี่นะ ห้องเดียวกันน บอกเฉยๆน่ะ บ๊ายบายนะ! หวังว่าตะได้เจอกันอีก ^^/”
 
เขาตะโกนไล่หลังฉันมา.. เขาบอกว่า.. เขาเป็นเพื่อนเอมิลี่งั้นหรอ?! เขารู้ได้ไงว่าเอมิลี่ที่รู้จักกับฉันเนี่ยจะเป็นเพื่อนเขา โลกนี้ไม่ได้มีคนชื่อเอมิลี่คนเดียวซะหน่อย - -‘
 
 
จบค่ายมา ฉันยังไม่กลับบ้านนะ ครูให้พักผ่อนก่อนกลับ1วัน ฉันเลยนัดเอมิลี่ออกมาเจอ.. แต่ก็ไม่วายส่งข้อความไปบอกพี่นัทด้วยว่าฉันไปที่ไหน.. ฉันนี่จะชอบเขามากเกินไปแล้วนะ! ถึงขนาดรายงานว่าตัวเองอยู่ไหน ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ถาม ยัยบ้าเอ้ยย! ><!!
 
“ดี ไม่เจอกันตั้งนานแหน่ะ ^^”
 
ฉันนัดเอมิลี่มาที่ร้านไอติมแห่งหนึ่ง .. ฉันอยากกินของเย็นๆน่ะ เลยนัดมาร้านไอติม .___.
 
เอมิลี่เข้ามาทักทายฉันด้วยความเป็นกันเอง ใช่ ตอนนั้นเราเจอกันเราก็เป็นกันเองกันอยู่แล้ว ยิ่งได้ติดต่อกันในเฟสบ้างเอย โทรหากันบ้างเอย เราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น ฉันเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง.. แต่เรื่องจุ้บนั้น ฉันไม่ขอเล่าละกัน ./////.
 
“ไง! ฉันเพิ่งว่างจะค่ายน่ะ คิดถึงเธอมากก ><”“เหมือนกันน ><”
 
แล้วพวกเราก็กอดกันน
 
“เอ้ออ! เอมิลี่ เธออยู่โรงเรียน xx ใข่มั้ย?”
 
ฉันถามเอมิลี่ไปว่าเจาได้อยู่โรงเรียนนี้มั้ย ซึ่งมันเป็นโรงเรียนที่ดันเต้เรียนอยู่
 
“ใช่ เธอรู้ได้ไงน่ะ?”
 
ห้ะ! เธออยู่โรงเรียนเดียวกันกับดันเต้ เธออาจจะใช่เพื่อนของดันเต้จริงๆก็ได้!
 
“งั้นเธอรู้จักคนขื่อดันเต้มั้ย? .__.”“ดันเต้หรอ? รู้จักสิ! เพื่อนฉันเอง ห้องเดียวกันเลย อ้อ! มันก็ไปค่ายไกด์ด้วยนะ แสดงว่าเธอก็เจอมันด้วยน่ะสิ?!”
 
สรรพนามที่เอมิลี่ใช้แทนดันเต้นี่มันสื่อเลยว่าพวกเขาสนิทกันแค่ไหน ?
 
ฉันนั่งกินไอติมกันพลางพูดเรื่องฉันเข้าค่ายให้ฟังไปด้วย รวมทั้ง..“อะไรนะ?! เขาจูบเธองั้นหรอ?!! O.O”
 
รวมทั้ง.. เรื่องในวันนั้นด้วย สุดท้ายฉันก็อดที่จะไม่เล่าให้เธอฟังไม่ได้อยู่ดี .___.
 
“จุ้ๆ เบาๆสิ! ไม่ใช่จูบแบบนั้น แค่จุ้บก็แค่นั้นเอง แค่ปากแตะปากน่ะ .////.”“ว๊ายยย >< ไม่ได้นะแบบนี้ ฉันว่าน่ะ เขาน่ะ..”
 
เอมิลี่ทำหน้าเขินแล้วก็พูดเว้นช่องว่างไว้ให้ฉันสงสัย
 
“เขาน่ะอะไรหรอ?”
 
ใช่! แล้วฉันก็สงสัยจริงๆ - -
 
“ฉันว่าเขาน่ะ.. ต้องชอบเธอแน่ๆเลย ><”
-TONGTANG-