DIARY OF TONGTANG [SUPANUTxME]
เขียนโดย 
Liana
วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 14.58 น.
แก้ไขเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 13.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) DAY 5
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ -03.07.2016-
หลังจากวันนั้น..
./////.
ให้ตายสิ!
ฉันถึงกับพูดไม่ออก เขาทำบ้าไรของเขาเนี่ย?! ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีผู้ชายคนไหนทำกับฉันแบบนี้เลยนะ!
หลังจากกินไอติมกันเสร็จเขาก็ขับรถมาส่งฉันที่ที่พัก ฉันบอกลาเขาแล้วบอกว่าฉันคงไม่ได้ติดต่อเขาตลอดการเข้าค่ายนะ ถึงเขาจะหงอยนิดหน่อย .. ว่าแต่เขาจะหงอยทำไม เขาอยากคุยกับฉันขนาดนั้นเลยหรอ ? แต่ฉันน่ะอยากคุยกับเขามากเลยนะ .////. ถึงแม้ฉันจะไม่มีไรจะชวนเขาคุยก็เถอะ ฉันน่ะชอบเขามากเลยนะ แต่ไม่รู้สิ ฉันชอบเขามากในสถานะที่แบบไม่คิดว่าจะมาคุยกันแบบนี้ ฉันเลยดูไม่ค่อยไล่ตามเขาเหมือนตอนไปงานเทศกาลสักเท่าไหร่ ..
วันเข้าค่าย..
ฉันมาแบบไม่มีเพื่อนเลย.. มีแต่ครูที่เลือกฉันมาดูแลด้วยเท่ากัน .___.
“เอาล่ะเด็กๆ หากลุ่มที่เราจับไว้ให้เลยนะคะ”
เสียงครูประกาศบอก ฉันรีบเดินหากลุ่มที่เขาจับไว้ให้
จิ้มๆ
“เอ่อ.. นี่ใช่กลุ่มหนึ่งหรือเปล่าครับ?”
หลังจากฉันเดินเข้ากลุ่มแล้ว ก็มีผู้ชายคนนึงสะกิดแขนฉัน..
“ใช่ค่ะ ^^”
ฉันบอกเขา
หลังจากนั้นพวกเราในกลุ่มก็แนะนำตัวกัน.. ฉันก็ได้รู้ว่าผู้ชายที่สะกิดฉันนั้นเขาชื่อดันเต้ คนอะไรชื่อดันเต้เนี่ย ฉันไม่เคยได้ยินเลยแฮะ - -‘
เมื่อทำกิจกรรมกัน แต่ละกลุ่มก็แยกย้ายไปสถานที่ต่างๆ เพื่อทำการแนะนำสถานที่นั้น แหงสิ นี่ค่ายไกด์!
และกลุ่มเราก็ได้มาอยู่ที่ สวนสาธารณะ xxx !
แชะ!
ฉันเสนอทำหน้าที่หาข้อมูลนั้น กำลังจดข้อมูลคร่าวๆที่อยู่บนป้าย แต่ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนถ่ายรูปฉัน ฉันจึงหันไปมองด้วยความตกใจ คนที่รับหน้าที่ถ่ายรูปมีสองคน และคนที่กำลังถ่ายรูปฉันอยู่นั้นคือดันเต้!
“เอ๋ ! นี่ถ่ายรูปเราหน้าเผลอหนิ! เอามาดูเลยย!”
ฉันที่รู้ว่าเขาถ่ายหน้าฉันข้างๆ ซึ่งเป็นหน้าเผลอ และฉันคิดว่าเป็นหน้าเผลอที่ต้องน่ากลัวมากแน่ๆ!!
เมื่อฉันดูรูปแล้ว.. ฉันว่าฉันน่าเกลียดอ่ะ ไม่เอาๆ! ฉันจะลบ!
“เฮ้ยย ไม่เอาดิ จะลบทำไม? น่ารักดีออก ^^”
เมื่อฉันจะกดลบ ดันเต้ก็จับมือฉันไว้..
“น่ารักตรงไหนเนี่ย?! น่าเกลียดจะตาย ;__;”
“ไม่น่าเกลียดหรอกน่า น่ารักแล้วว เราชอบ”
“.//////.”
นี่เขาพูดว่า ‘เราชอบ’ ได้หน้าตาเฉยเนี่ยนะ .. ให้ตายสิ! แล้วหน้าฉันก็เริ่มแดงจากการโดนชม ไม่สิ! จากคำพูดนั้นมากกว่า เขาต้องการจะวื่อว่าชอบรูปนะ เราฉันจะเขินทำไม?!!
วันต่อมาซึ่งก็เป็นวันค่าย พวกเรารวมกลุ่มกันอีกครั้งง
พวกเราเอาข้อมูล รูปภาพ แต่ละอย่างที่ได้รับมอบหมายมารวมกัน เพื่อให้กับเพื่อนที่ทำหน้าที่ทำสไลด์โชว์
และฉันก็ได้รู้ว่า.. ดันเต้ไม่ได้ถ่ายรูปเผลอฉันแค่รูปนั้นรูปเดียว!
“ดันเต้!! ทำไมเธอถ่ายรูปเผลอเราเยอะแบบนี้ มันน่าเกลียดนะ ;___;”
“เราว่ามันก็น่ารักจะตาย น่ารักทุกรูปเลย เธออ่ะคิดมากไปแล้วนะ ^^”
ดันเต้ตอบฉันด้วยรอยยิ้มอัน สดใส! ทำไมเขาต้องทำตัวสดใสตลอดเวลาด้วยนะ!
ในที่สุดก็มาถึงวันสุดท้ายของค่ายย !
โดยคุณครูนั้นให้แต่ละกลุ่มพรีเซนต์สถานที่ที่กลุ่มตัวเองได้ไปนั้น ฉันในส่วนที่หาข้อมูลด้วยเลยทำให้ฉันค่อนข้างจำ ข้อมูลได้.. ฉันไม่อยากจะพูดเลยว่า จริงๆฉันจดข้อมูลไว้ในไดอารี่ ซึ่งฉันเอาให้เพื่อนที่ทำสไลด์โชว์ไปดู แล้วฉันก็ยังไม่ได้คืนเลย พอฉันถาม เพื่อนเขาก็บอกว่าไม่ได้อยู่กับเขามันหายย! แต่นั่นแหละนะ ฉันพอจำได้ เพื่อนเลยให้ฉันขึ้นไปพรีเซนต์ด้วย
พอจะจบงาน ครูก็ให้ถ่ายรูปรวมทุกคน และก็ถ่ายรูปรวมในกลุ่มกัน
หลังจากถ่ายอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว.. ฉันกำลังจะเดินไปหาคุณครูนั้น..
“ตองงง!”
จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกฉันมาจากด้านหลัง พอฉันหันไปก็เจอดันเต้ที่กำลังวิ่งมาหาฉัน..พร้อมกับ ไดอารี่ของฉัน!!
“ขอโทษนะ พอดีว่าเมื่อวานเห็นมันวางที่โต๊ะไม่มีใครเก็บ พอเห็นว่าเป็นของเธอ เราก็ว่าจะคืนให้ แต่ว่าตอนนั้นเธอก็กลับแล้วอ่ะ..”
“อ้อ ไม่เป็นไร ดีแล้วที่มันไม่หายไป ขอบคุณมากนะ ^^”
“แต่ก็.. ขอโทษนะ คือเมื่อคืนเราเปิดอ่านหมดเลยอ่ะ .___.”
เอ๋!! เขาอ่านไดอารี่ของฉันหรอ! หมดเลยด้วยน่ะนะ?!
“เอ่ออ.. ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ถือๆ ^^”
ไม่ถือก็บ้าแล้วย่ะ นี่มันความลับฉะนมากมายเลยนะ!! ;___;
แต่ฉันก็ตอบดันเต้ว่าไม่เป็นไร เพราะฉะนไม่อยากมีปัญหาอะไรมากมาย..
“งั้นเราไปแล้วนะ หวังว่าจะได้เจอกันใหม่ ^^/”
ฉันบอกลาดันเต้พร้อมโบกมือให้ แล้วรีบเดินไป ก็ในใจลึกๆฉันแอบอารมณ์เสียที่เขามาอ่านไดอารี่ของฉันอยู่น่ะสิ!!
“เอ้ออ! ตอง เราอ่ะ เป็นเพื่อนเอมิลี่นะ ห้องเดียวกันน บอกเฉยๆน่ะ บ๊ายบายนะ! หวังว่าตะได้เจอกันอีก ^^/”
เขาตะโกนไล่หลังฉันมา.. เขาบอกว่า.. เขาเป็นเพื่อนเอมิลี่งั้นหรอ?! เขารู้ได้ไงว่าเอมิลี่ที่รู้จักกับฉันเนี่ยจะเป็นเพื่อนเขา โลกนี้ไม่ได้มีคนชื่อเอมิลี่คนเดียวซะหน่อย - -‘
จบค่ายมา ฉันยังไม่กลับบ้านนะ ครูให้พักผ่อนก่อนกลับ1วัน ฉันเลยนัดเอมิลี่ออกมาเจอ.. แต่ก็ไม่วายส่งข้อความไปบอกพี่นัทด้วยว่าฉันไปที่ไหน.. ฉันนี่จะชอบเขามากเกินไปแล้วนะ! ถึงขนาดรายงานว่าตัวเองอยู่ไหน ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ถาม ยัยบ้าเอ้ยย! ><!!
“ดี ไม่เจอกันตั้งนานแหน่ะ ^^”
ฉันนัดเอมิลี่มาที่ร้านไอติมแห่งหนึ่ง .. ฉันอยากกินของเย็นๆน่ะ เลยนัดมาร้านไอติม .___.
เอมิลี่เข้ามาทักทายฉันด้วยความเป็นกันเอง ใช่ ตอนนั้นเราเจอกันเราก็เป็นกันเองกันอยู่แล้ว ยิ่งได้ติดต่อกันในเฟสบ้างเอย โทรหากันบ้างเอย เราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น ฉันเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง.. แต่เรื่องจุ้บนั้น ฉันไม่ขอเล่าละกัน ./////.
“ไง! ฉันเพิ่งว่างจะค่ายน่ะ คิดถึงเธอมากก ><”
“เหมือนกันน ><”
แล้วพวกเราก็กอดกันน
“เอ้ออ! เอมิลี่ เธออยู่โรงเรียน xx ใข่มั้ย?”
ฉันถามเอมิลี่ไปว่าเจาได้อยู่โรงเรียนนี้มั้ย ซึ่งมันเป็นโรงเรียนที่ดันเต้เรียนอยู่
“ใช่ เธอรู้ได้ไงน่ะ?”
ห้ะ! เธออยู่โรงเรียนเดียวกันกับดันเต้ เธออาจจะใช่เพื่อนของดันเต้จริงๆก็ได้!
“งั้นเธอรู้จักคนขื่อดันเต้มั้ย? .__.”
“ดันเต้หรอ? รู้จักสิ! เพื่อนฉันเอง ห้องเดียวกันเลย อ้อ! มันก็ไปค่ายไกด์ด้วยนะ แสดงว่าเธอก็เจอมันด้วยน่ะสิ?!”
สรรพนามที่เอมิลี่ใช้แทนดันเต้นี่มันสื่อเลยว่าพวกเขาสนิทกันแค่ไหน ?
ฉันนั่งกินไอติมกันพลางพูดเรื่องฉันเข้าค่ายให้ฟังไปด้วย รวมทั้ง..“อะไรนะ?! เขาจูบเธองั้นหรอ?!! O.O”
รวมทั้ง.. เรื่องในวันนั้นด้วย สุดท้ายฉันก็อดที่จะไม่เล่าให้เธอฟังไม่ได้อยู่ดี .___.
“จุ้ๆ เบาๆสิ! ไม่ใช่จูบแบบนั้น แค่จุ้บก็แค่นั้นเอง แค่ปากแตะปากน่ะ .////.”
“ว๊ายยย >< ไม่ได้นะแบบนี้ ฉันว่าน่ะ เขาน่ะ..”
เอมิลี่ทำหน้าเขินแล้วก็พูดเว้นช่องว่างไว้ให้ฉันสงสัย
“เขาน่ะอะไรหรอ?”
ใช่! แล้วฉันก็สงสัยจริงๆ - -
“ฉันว่าเขาน่ะ.. ต้องชอบเธอแน่ๆเลย ><”
-TONGTANG-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
