DIARY OF TONGTANG [SUPANUTxME]
7.0
เขียนโดย 
Liana
วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 14.58 น.
9 chapter
4 วิจารณ์
11.24K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 13.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
2) DAY 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ -05.05.2016-
(ยังเป็นเหตุการณ์ในวันที่4อยู่..)
“ศุภณัฐหนิ!”
“ครับ?”
ฉันเผลอเรียกศุภณัฐออกไป.. ให้ตายเถอะ นี่เขาอยู่ตรงหน้าฉันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ใกล้มากอ่ะ ใกล้เกินไปแล้ว .////////.
“อ..เอ่อ.. ไม่เป็นไรค่ะ .////.”
ฉันปัดมือเขาออกแล้วรีบลุกขึ้นเองอย่างรวดเร็ว ไม่ไหวๆ ขืนให้เขาพยุงฉันขึ้นนะ ฉันได้เป็นลมตายแน่ๆ ><
“ว่าแต่ไม่เป็นไรนะครับ? คือขอโทษด้วยนะครับพอดีผม ไม่ได้มองทาง .__.”
“ม..ไม่เป็นไรค่ะ ./////.”
พูดจบฉันก็รีบวิ่งหนีออกมา ไม่ไหวๆ ไม่ไหวเลยจริงๆ ดาเมจเขารุนแรงเกินไปแล้ววว .///////////.
เมื่อมาไกลจากศุภณัฐแล้ว ฉันก็มาหาที่นั่งพักสงบจิตสงบใจก่อน การเจอเขาใกล้ๆแบบนี้นี่มัน.. เฮ้อออ ใจฉันเต้นแรงมาก ให้ตายเถอะ
“หวัดดี ^^/”
จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนทัก แต่ฉันไม่แน่ใจนะว่าทักฉันหรือเปล่าน่ะ?
“^^/ / ”
เอ่ออ..น่าจะทักฉันแหละมั้ง มานั่งข้างซะขนาดนี้
“แฮะๆ หวัดดี ^^’/ ”
“เธอชื่อไรอ่ะ”
“ฉันชื่อตองแตงน่ะ แล้วว..?”
“เอมิลี่น่ะ ^^ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
เอมิลี่ยื่นมือมา ว่าแต่.. นี่มันประเทศไทยนะ คือฉันต้องจับมือเธอด้วยหรอ - -?
“จ้ะ ^^”
แต่สุดท้ายฉันก็จับมือเธออยู่ดี
วันนั้นฉันก็ได้เป็นเพื่อนเอมิลี่ เอมิลี่พาฉันเดินทัวร์ทั่วงานเลย อีกทั้งเธอยังเป็นนักแคสเกมมือสมัครเล่น ที่เธอมาร่วมงานนี้ก็เพื่อหาข้อมูลล้วนๆ ก่อนกลับไปที่พักฉันกับเอมิลี่ได้แลกช่องทางการติดต่อกัน แล้วเอมิลี่ก็มาส่งฉันถึงที่พักด้วย (ทำไมมันจะง่ายอะไรขนาดนั้น?55) จริงๆที่เอมิลี่มาส่งฉันน่ะนะ เพราะว่า.. กระเป๋าตังฉันหายน่ะสิ!! บ้าที่สุด ฉันทำมันหล่นที่ไหนนะ พอนึกได้ว่าน่าจะตรงที่ฉันชนกับศุภณัฐหรือเปล่า พอไปดูกลับไม่เจออะไรเลย และฉันก็หาจุดประชาสัมพันธ์ไม่เจอด้วย สุดท้ายเอมิลี่เลยอาสามาส่ง อ้อ! ก่อนไปส่งฉัน เอมิลี่ก็เลี้ยงข้าวฉันด้วย (เอมิลี่จะใจดีอะไรเบอร์นี้ .__.) แล้วเราก็นัดเจอกันอีกวันว่าจะไปหากระเป๋าตังของฉันกัน
พอฉันที่ๆจัดงาน..
ว่าง..
เปล่า..
“คือตึกนี้มันจะร้างแบบนี้เลยหรอ ถ้าไม่ได้จัดงานเนี่ยย - -?”
ฉันบ่นกับตัวเองไป เพราะมันไม่มีคน ว่างเปล่ามากๆ
“มันก็จะประมาณนี้แหละ ทำไงดีล่ะ?”
เอมิลี่ถามฉัน
“พรุ่งนี้ฉันก็กลับแล้วซะด้วยสิ .__.”
“ถ้างั้นเดี๋ยวตลอดวันนี้ ฉันจะเลี้ยงเธอเอง แล้วก็จะไปส่งเธอพรุ่งนี้ด้วย ^^”
“เฮ้ยย เอมิลี่ไม่ดีมั้ง ให้ฉันยืมก่อนก็ได้ เดี๋ยวกลับบ้านแล้วฉันโอนคืนให้ .__.”
“ไม่เป็นไรน่า สบายๆ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ^^”
แล้วฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วยแฮะ เพราะถ้าไม่ให้ยืม แล้วฉันก็ไม่มีใครให้ยืมแล้ว ก็คงต้องยอมให้เอมิลี่เลี้ยงฉันไปละนะ .__. เกรงใจสุดๆเลย เฮ้อออ
-TONGTANG-
สำหรับตอนที่สองก็คงไม่มีไรมากเนอะ .__. ก็ฝากติดตามกันด้วยน้าา
อ้อ! แล้วก็มีนิยายที่อยากจะฝากให้รีดเดอร์ลองไปอ่านกันน้าา
1.Student Exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน < http://www.keedkean.com/novel/KK0008174.html > ที่ลิ้งค์นี้เลยย
2.Do You Love Me? รักฉันไหม? ฉันร้ายนะ! < http://www.keedkean.com/novel/KK0018834.html > ที่ลิ้งค์นี้ด้วยย
เรื่องแรกจบแล้ว แต่เรื่องที่สองก็คงยังดองอยู่เลย จริงๆไม่ได้ตั้งใจดองนะคะ คอมที่บ้านพังและไฟล์ที่แต่งไว้ก็ไปด้วย รอซ่อมเสร็จก่อนเนอะ ส่วนเรื่องนี้ใช้คอมที่อื่นแต่งล้วนๆ ฝากด้วยน้าาา ^^/
(ยังเป็นเหตุการณ์ในวันที่4อยู่..)
“ศุภณัฐหนิ!”
“ครับ?”
ฉันเผลอเรียกศุภณัฐออกไป.. ให้ตายเถอะ นี่เขาอยู่ตรงหน้าฉันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ใกล้มากอ่ะ ใกล้เกินไปแล้ว .////////.
“อ..เอ่อ.. ไม่เป็นไรค่ะ .////.”
ฉันปัดมือเขาออกแล้วรีบลุกขึ้นเองอย่างรวดเร็ว ไม่ไหวๆ ขืนให้เขาพยุงฉันขึ้นนะ ฉันได้เป็นลมตายแน่ๆ ><
“ว่าแต่ไม่เป็นไรนะครับ? คือขอโทษด้วยนะครับพอดีผม ไม่ได้มองทาง .__.”
“ม..ไม่เป็นไรค่ะ ./////.”
พูดจบฉันก็รีบวิ่งหนีออกมา ไม่ไหวๆ ไม่ไหวเลยจริงๆ ดาเมจเขารุนแรงเกินไปแล้ววว .///////////.
เมื่อมาไกลจากศุภณัฐแล้ว ฉันก็มาหาที่นั่งพักสงบจิตสงบใจก่อน การเจอเขาใกล้ๆแบบนี้นี่มัน.. เฮ้อออ ใจฉันเต้นแรงมาก ให้ตายเถอะ
“หวัดดี ^^/”
จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนทัก แต่ฉันไม่แน่ใจนะว่าทักฉันหรือเปล่าน่ะ?
“^^/ / ”
เอ่ออ..น่าจะทักฉันแหละมั้ง มานั่งข้างซะขนาดนี้
“แฮะๆ หวัดดี ^^’/ ”
“เธอชื่อไรอ่ะ”
“ฉันชื่อตองแตงน่ะ แล้วว..?”
“เอมิลี่น่ะ ^^ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
เอมิลี่ยื่นมือมา ว่าแต่.. นี่มันประเทศไทยนะ คือฉันต้องจับมือเธอด้วยหรอ - -?
“จ้ะ ^^”
แต่สุดท้ายฉันก็จับมือเธออยู่ดี
วันนั้นฉันก็ได้เป็นเพื่อนเอมิลี่ เอมิลี่พาฉันเดินทัวร์ทั่วงานเลย อีกทั้งเธอยังเป็นนักแคสเกมมือสมัครเล่น ที่เธอมาร่วมงานนี้ก็เพื่อหาข้อมูลล้วนๆ ก่อนกลับไปที่พักฉันกับเอมิลี่ได้แลกช่องทางการติดต่อกัน แล้วเอมิลี่ก็มาส่งฉันถึงที่พักด้วย (ทำไมมันจะง่ายอะไรขนาดนั้น?55) จริงๆที่เอมิลี่มาส่งฉันน่ะนะ เพราะว่า.. กระเป๋าตังฉันหายน่ะสิ!! บ้าที่สุด ฉันทำมันหล่นที่ไหนนะ พอนึกได้ว่าน่าจะตรงที่ฉันชนกับศุภณัฐหรือเปล่า พอไปดูกลับไม่เจออะไรเลย และฉันก็หาจุดประชาสัมพันธ์ไม่เจอด้วย สุดท้ายเอมิลี่เลยอาสามาส่ง อ้อ! ก่อนไปส่งฉัน เอมิลี่ก็เลี้ยงข้าวฉันด้วย (เอมิลี่จะใจดีอะไรเบอร์นี้ .__.) แล้วเราก็นัดเจอกันอีกวันว่าจะไปหากระเป๋าตังของฉันกัน
พอฉันที่ๆจัดงาน..
ว่าง..
เปล่า..
“คือตึกนี้มันจะร้างแบบนี้เลยหรอ ถ้าไม่ได้จัดงานเนี่ยย - -?”
ฉันบ่นกับตัวเองไป เพราะมันไม่มีคน ว่างเปล่ามากๆ
“มันก็จะประมาณนี้แหละ ทำไงดีล่ะ?”
เอมิลี่ถามฉัน
“พรุ่งนี้ฉันก็กลับแล้วซะด้วยสิ .__.”
“ถ้างั้นเดี๋ยวตลอดวันนี้ ฉันจะเลี้ยงเธอเอง แล้วก็จะไปส่งเธอพรุ่งนี้ด้วย ^^”
“เฮ้ยย เอมิลี่ไม่ดีมั้ง ให้ฉันยืมก่อนก็ได้ เดี๋ยวกลับบ้านแล้วฉันโอนคืนให้ .__.”
“ไม่เป็นไรน่า สบายๆ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ^^”
แล้วฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วยแฮะ เพราะถ้าไม่ให้ยืม แล้วฉันก็ไม่มีใครให้ยืมแล้ว ก็คงต้องยอมให้เอมิลี่เลี้ยงฉันไปละนะ .__. เกรงใจสุดๆเลย เฮ้อออ
-TONGTANG-
สำหรับตอนที่สองก็คงไม่มีไรมากเนอะ .__. ก็ฝากติดตามกันด้วยน้าา
อ้อ! แล้วก็มีนิยายที่อยากจะฝากให้รีดเดอร์ลองไปอ่านกันน้าา
1.Student Exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน < http://www.keedkean.com/novel/KK0008174.html > ที่ลิ้งค์นี้เลยย
2.Do You Love Me? รักฉันไหม? ฉันร้ายนะ! < http://www.keedkean.com/novel/KK0018834.html > ที่ลิ้งค์นี้ด้วยย
เรื่องแรกจบแล้ว แต่เรื่องที่สองก็คงยังดองอยู่เลย จริงๆไม่ได้ตั้งใจดองนะคะ คอมที่บ้านพังและไฟล์ที่แต่งไว้ก็ไปด้วย รอซ่อมเสร็จก่อนเนอะ ส่วนเรื่องนี้ใช้คอมที่อื่นแต่งล้วนๆ ฝากด้วยน้าาา ^^/
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
