หัวใจของมาเฟีย
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) 9 ใกล้คลอด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ท้องโตใกล้คลอดแล้วจะเดินไปไหนน่ะฟาง”ป๊อปปี้ที่เรียนภาษากับครูที่มาสอนในบ้านเสร็จ
แปลกที่เห็นฟางเดินอุ้ยอ้ายมาพร้อมกับหม้อซุปออกมาจากครัวก็รีบถาม
“ฟางกับคุณน้าทับทิมทำซุปไก่จะเอาไปให้พี่จงเบเห็นแกไม่สบายแล้วตัวคนเดียวที่บ้านพักเลย
ว่าหาอะไรร้อนๆให้แกกิน”ฟางพูด
“งั้นเดี๋ยวป๊อปไปด้วยสิ ว่าอยากจะไปเยี่ยมพี่จงเบอยู่เหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วอาสาถือหม้อซุป
แทนฟาง
“เห้อ จะว่าไปแล้วก็อดคิดถึงโทโมะไม่ได้เนาะป๊อป คราวนี้ถูกคุณป๊าไล่ให้ไปอยู่ที่ภูเก็ตแบบ
นั้น”ฟางถอนหายและคิดถึงโทโมะที่ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอเวลาอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้
“นั่นน่ะสิ ยัยแก้วนะยัยแก้วไม่น่าทำเรื่องแบบนั้นให้ป๊าต้องโกรธแล้วทำโทษโทโมะเลย”ป๊อปปี้
ถอนหายใจพลางคิดถึงเมื่อ5เดือนก่อนที่แก้วจะการหาเรื่องโทโมะจนเจ้าสัวหลี่จางไล่โทโมะไป
อยู่กับพรรคพวกที่อยู่ที่ภูเก็ตแทนอยู่กับพวกตนที่ฮ่องกง
“อย่าทำอะไรบ้าๆไปหน่อยเลยคุณหนู เพราะยิ่งทำมันก็จะยิ่งทำให้คุณหนูดูแย่ในสายตาของทุก
คน”ย้อนไปเมื่อหลายเดือนก่อนที่ห้องฟิตเนสชั้นล่างโทโมะถอนหายใจแล้วพูดเตือนแก้วพลาง
ไม่สนใจก่อนที่จะเดินออกไปเพื่อจะกลับห้องพักของเขา
“เดี๋ยวแกก็จะรู้เองว่าคนอย่างชั้นทำอะไรได้มากกว่าที่แกคิด และแกเองต่างหากล่ะที่จะต้องดูแย่
ในสายตาคนอื่น”แก้วรีบกระชากแขนโทโมะดึงกลับเข้ามาในห้องก่อนที่จะว่าแล้วยิ้มเยาะออกมา
อย่างร้ายกาจ
“คุณหนูจะทำอะไรน่ะครับ”โทโมะที่เอะกับคำพูดของแก้วต้องตกใจเมื่อจู่ๆแก้วก็เดินมาใกล้ตัวเอง
แล้วบดจูบโทโมะทำให้ชายหนุ่มเบิกตาโพลงตกใจกับการกระทำของแก้วก่อนแก้วจะดึงเสื้อผ้า
โทโมะให้ยับยู่ยี่ก่อนที่จะฉีกทึ้งเสื้อผ้าและตบตีตัวเองท่ามกลางความตกใจของชายหนุ่ม
“กรี๊ดดดดด ไอ้ขยะจะทำอะไรน่ะ อย่านะ อย่า กรี๊ดดด”แก้วยิ้มเยาะออกมาก่อนที่จะกรีดร้องเสียง
ดังพลางดึงมือของโทโมะที่พยายามขืนไม่ทำร้ายแก้วทุบตีตัวเองไว้ ก่อนที่พรรคพวงในแก๊งค์
มังกรทองจะวิ่งตามจงเบเข้ามาที่เกิดเหตุ
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนู”จงเบตกใจแล้วรีบถาม
“ฮือๆ จงเบ ไอ้โทโมะมันจะข่มขืนชั้น ฮือๆ”แก้วแกล้งร้องไห้ออกมาจนตัวโยนแล้ววิ่งไปหาจงเบ
“จริงหรอโทโมะ/ไม่จริงพี่จงเบ คุณหนูเป็นบ้าแล้วทุบตีตัวเองก่อนที่จะมาใส่ร้ายผม”จงเบถามรุ่น
น้องคนสนิทก่อนที่โทโมะจะรีบบอก
“ไม่จริง ชั้นยอมรับว่าชั้นไม่ชอบนาย แต่การที่ชั้นโดนที่บ้านให้ไปโรงเรียนประจำที่สิงคโปร์มันก็
แย่พอแล้ว ชั้นแค่อยากเริ่มต้นใหม่มาเคลียร์กับนายดีๆ นายกลับจะให้ชั้นนอนกับนายเพื่อแลกกับ
ที่นายจะให้อภัยชั้น ฮือๆ ชั้นเป็นเจ้านายของนายนะโทโมะ”แก้วรีบโวยวายร้องไห้บีบน้ำตาเพื่อ
เรียกร้องความสนใจจากพวกของจงเบเพื่อไม่ให้โทโมะอธิบายเรื่องราวได้
“อะไรนะ นี่มันคือความจริงงั้นหรอ”อุษาและเจ้าสัวหลี่จางที่ได้ยินประโยคของลูกสาวพูดที่ห้อง
ฟิตเนสก็ตกใจก่อนที่จะเรียกทุกคนให้ไปคุยกันที่ห้องทำงานของเจ้าสัวหลี่จางทันที
“มันคือความจริงหรอยัยแก้ว ไม่ใช่ว่าเราจะหาเรื่องแกล้งโทโมะอีกนะ”เมื่อทุกคนเข้ามาในห้อง
อุษาก็รีบซักลูกสาวทันที
“ม๊าไม่เชื่อแก้ว ม๊าเชื่อคนที่จะข่มขืนแก้วได้ยังไงฮือๆ ม๊ารักคนอื่นมากกว่าแก้ว แก้วเจ็บตัวขนาด
นี้ม๊ายังจะหาว่าแก้วโกหกอีก ใช่สิไม่งั้นม๊าคงไม่ไล่แก้วไปไกลๆแบบนี้หรอก”แก้วแกล้งเสียใจ
ร้องไห้โฮออกมาสะอึกสะอื้นจนป๊อปปี้และเฟย์รีบปลอบแก้วทันที
“ผมไม่ได้ทำนะครับบอส นายหญิง คุณท่าน”โทโมะอึ้งก่อนที่จะพยายามอธิบายเรื่องต่างๆให้เจ้า
สัวหลี่จาง มาดามหลี่และอุษากับทับทิมฟังแต่แก้วร้องไห้โวยวาย
“เอาล่ะๆพอได้แล้วทั้งหมดนั่นล่ะ ชั้นนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน ในเมื่อเรื่องมันบานปลายมาขนาดนี้แล้ว
และหลักฐานตามตัวแก้วก็ทำให้รู้ว่าโดนกระทำเพื่อเป็นการตัดปัญหาภายในอาทิตย์นี้ชั้นจะส่งตัว
โทโมะไปอยู่ที่ภูเก็ตดูแลกิจการฟาร์มมุกและเกาะส่วนตัวของชั้นซะ เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอกับยัย
แก้วแล้วก่อเรื่องอีก”เจ้าสัวหลี่จางตัดบทก่อนที่จะสั่งทุกคนแยกย้ายกลับไปนอน โทโมะมองเจ้า
สัวหลี่จางอย่างไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้จึงเดินออกมาจากห้องตามลำพัง
“เห้อ ทีแรกก็กะจะทำให้อับอายแต่ดันผิดแผนป๊ามาได้ยินซะก่อน แต่ยังไงก็สะใจชะมัดที่เห็นไอ้
ขยะต้องกลับบ้านเกิดไปได้ก็ดี”แก้วที่เห็นโทโมะเดินออกมาคนเดียวก็รีบเดินเข้าไปเยาะเย้ยด้วย
ความสะใจ
“มันจะมาไปแล้วนะคุณหนู จิตใจสกปรกๆแบบนี้ต่อให้จะย้ายที่เรียนไปกี่ที่ๆมันก็ไม่ทำให้การ
ศึกษาสอนคุณหนูให้ดูสูงส่งได้เลย”โทโมะเหลืออดตรงมากระชากแก้วติดกำแพงแล้วจ้องสวย
สายตาโกรธจักพลางง้างมือขึ้น
“พอได้แล้วโทโมะ นี่ต่อหน้าต่อตาชั้นเลยนะที่นายะทำร้ายลูกชั้น หึ ตอนแรกก็คิดว่าจะให้ไปอยู่
ภูเก็ตแค่ครึ่งปี ตอนนี้ชั้นเปลี่ยนใจแล้ว นายไปอยู่ที่เกาะส่วนตัวของชั้นแล้วช่วยงานมังกรทองที่
ภูเก็ตจนกว่าชั้นจะเรียกกลับมาก็แล้วกัน ไปยัยแก้ว”เจ้าสัวหลี่จางเห็นโทโมะง้างมือจะทำร้ายแก้ว
ก็รีบตะโกนสั่งก่อนที่จะเดินไปประคองตัวแก้วออกไปจากโทโมะทันที
“เพราะเธอ เธอมันยัยนางมารร้าย”โทโมะมองแก้วด้วยสายตาโกรธแค้นก่อนที่จะคาดโทษแล้ว
เดินออกไปจากตัวตึกใหญ่ของบ้านแก้วมองสายตาที่โทโมะมองเธอก็แอบนึกหวั่นกลัวกับท่าทาง
เอาจริงของโทโมะเมื่อกี้นี้เป็นอย่างมาก
“ถ้ามาคิดอีกมุมก็ดีเหมือนกันนะ ส่งโทโมะกลับภูเก็ตแยกกับยัยแก้วที่ไปเรียนที่สิงคโปร์แบบนี้
โทโมะอาจจะได้สืบหาเบาะแสว่าพ่อที่แท้จริงตัวเองเป็นใครก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดหลังจากที่เขาและ
ฟางเยี่ยมจงเบที่ห้องเสร็จแล้วพากันมาพายเรือที่ริมบึงน้ำทางหลังคฤหาสน์เจ้าสัวหลี่จาง
“นั่นสิ แยกกันอยู่อาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้น นี่จะว่าไปแล้วป๊อปก็เกือบจะได้แยกกับฟางจริงๆแล้ว
นิ”ฟางพูดแล้วย้อนคิดถึงเรื่องของเขาและเธอ
“ไม่เอาอ่ะถ้าจะต้องแยกกับฟางจริงๆป๊อปไม่เอาอ่ะนี่เราแต่งงานกันแล้วเดี๋ยวลูกเราก็คลอดแล้ว
ด้วย ป๊อปไม่อยากให้ใครต้องแยกจากกันไปเลยจริงๆนะ”ป๊อปปี้งอแงไม่ยอมขึ้นมา
“ไม่ยอมขนาดนี้เพราะรักฟางกับลูกมากเลยงั้นสิ”ฟางยิ้มออกมาแล้วเชิงแกล้งถามชายหนุ่ม
“แน่นอนล่ะ พอลองปรับเข้าหากัน นับ1ด้วยกันใหม่ รู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้วไง เริ่มรักตอนไหนก็ไม่รู้
แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้ ป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้สารภาพออกมาตามตรงทำให้ฟางอึ้งปนเขินจัดที่ถูกสามี
หนุ่มพูดออกมตรงๆแบบนี้
“อื้อ ขอบคุณนะ ฟางเองก็รักป๊อปนะ”ฟางยิ้มออกมาด้วยความเขินอายก่อนที่จะตอบป๊อปปี้ไป
เช่นกัน จากนั้นทั้งคู่ก็พากันขึ้นฝั่งเพราะแดดเริ่มลงแล้วและป๊อปปี้กลัวฟางจะไม่สบายเอา
“อยากฟังอีกได้มั้ยคำว่ารักของฟาง”ป๊อปปี้ประคองฟางเดินมาด้วยกันก็รีบขอร้องฟางอีก
“นี่ เรากะอยู่ด้วยกันตลอดไป ถ้าพูดบ่อยๆเดี๋ยวป๊อปก็เบื่อฟางหรอก”ฟางตอบ
“โห ไม่เบื่อหรอกฟังคำว่ารักตื่นเช้ามาเห็นคนที่เรารักอยู่ข้างๆทุกวันเมื่อเบื่อหรอก นะๆอยากฟัง
อีกๆ”ป๊อปปี้รีบอ้อนฟางให้บอกรักเขาอีก
“ก็ได้ๆ อ๊ะ ป๊อป ทำไมฟางรู้สึกปวดท้องเหมือนลูกกำลังดิ้น เหมือนจะหลุดออกมาเลย”ฟางยิ้ม
พลางกำลังจะบอกรักป๊อปปี้แต่ต้องร้องออกมาเมื่อจู่ๆลูกก็ถีบท้องจนฟางปวดท้องแทบเดินไม่ได้
ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นน้ำคร่ำเริ่มไหลออกมาจากหว่างขาฟางก็รีบร้องเรียกให้ลูกน้องพาฟางไปส่งที่
โรงพยาบาลทันที
“ไม่เป็นไรนะฟาง ป๊อปอยู่นี่แล้วนะ”ป๊อปปี้พูดขณะที่พาฟางนอนลงที่เตียงคนไข้และจับมือกับ
ฟางพาไปส่งที่ห้องคลอดด้วยกัน
“ฮึก ป๊อป อย่าทิ้งฟางไปไหนนะ ฟางกลัว”ฟางที่เริ่มปวดท้องและกลัวบีบมือคนรักขอร้องชาย
หนุ่มไว้แน่น
“ป๊อปไม่มีวันทิ้งฟางไปแน่นอน ป๊อปจะอยู่กับฟางและลูกนะ เข้มแข็งไว้นะ”ป๊อปปี้พูดเชิงปลอบ
ขวัญคนรักและไม่ยอมปล่อยมือเช่นกัน ก่อนที่ฟางจะถูกนำเข้าไปในห้องคลอด
“ใจเย็นๆนะป๊อปตอนนี้ฟางถึงมือหมอแล้ว เราต้องตั้งสติอย่าสติแตกแบบนี้”มาดามหลี่พูดบอก
หลานชายไว้เมื่อเห็นป๊อปปี้เดินไปมาหน้าห้องคลอดสีหน้าแตกตื่นหสับสนอยู่ตรงหน้า
“ปากมดลูกเริ่มเปิดแล้ว คุณพ่อจับมือคุณแม่ไว้แน่นๆนะครับแล้วบอกให้คุณแม่เบ่งนะครับ”หมอที่
ทำคลอดให้ฟางบอกให้ป๊อปปี้เข้ามาในห้องก่อนที่จะป๊อปปี้ไปอยู่ข้างฟาง ว่าแล้วฟางก็เริ่มเบ่ง
เสียงออกมา
“ฮือๆ ป๊อป ฟางเจ็บ ฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวและเหนื่อยอ่อนทำให้
ป๊อปปี้ใจเสียแล้วกระชับมือที่จับมือฟางไว้แน่น
“อดทนไว้นะฟางอีกนิดเดียวฟางต้องทำได้ ป๊อปอยู่นี่ไม่ได้ทิ้งฟางไปไหน อดทนอีกนิดนะเดี๋ยว
เรากะเจอลูกของเราแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดให้กำลังใจก่อนที่ฟางจะรวบรวมแรงทั้งหมดเบ่งออกมา
และในที่สุดทารกเพศหญิงก็คลอดออกมา
“ฟางนี่ไงลูกของเรา แองจี้ลูกพ่อ”ป๊อปปี้ที่ค่อยๆประคองลูกสาวตนเองมาจากนางพยาบาลนำไป
หาฟางที่หลับตาอยู่ด้วยความเหนื่อยอ่อน
“ในที่สุดพวกเราก็อยู่ด้วยกันครบหน้า พ่อ แม่ ลูกสักทีนะ”ฟางปรือตาขึ้นแล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็น
หน้าลูกและสามี
“อื้อ นี่ล่ะครอบครัวขอเรา เราะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะฟาง แองจี้”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาพลางสวมกอด
ฟางไว้และมืออีกข้างอุ้มลูกสาของตนเองไว้ด้วยความรัก
ในที่สุดฟางก็คลอดลูกแล้ว แต่สุดท้ายวีรกรรมของแก้วที่ส่งท้ายโทโมะแบบนี้จะทำให้โทโมะสะสมความแค้นมากแค่ไหนแล้วจะระเบิดเมื่อไหร่ต้องติดตามน้าาา
มาอัพช้ามากกก เพราะไม่ค่อยได้วางจับคอมเลย ถ้าว่างก็จะพยายามอัพบ่อยๆน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
