หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่แก้วถูกพวกแก๊งค์อาชาจับตัวไปงั้นหรอ ให้ตายสิ พวกมันยังมีพรรคพวกเหลืออยู่ริวจิมัน

คงจะแค้นมากเลยทำแบบนี้”เมื่อแก้วถูกพาตัวมาหาดนัยและขนมจีนที่มารอรับที่ภูเก็ตและพากลับมาที่

ฮ่องกงเมื่อทราบเรื่องทั้งหมดจึงเกิดความไม่พอใจอย่างมาก

 

 

 

“ความแค้น นี่อาดนัยเล่าให้แก้วฟังหน่อยสิคะ ว่าเรื่องทั้งหมดมันคืออะไรกันแน่”แก้วรีบถาม

 

 

 

 

“ในสมัยก่อนที่มังกรทองเริ่มแผ่ขยายอำนาจ มีแก๊งอาชาที่อยู่ภูเก็ตที่แข็งแกร่งอยู่ แต่หลี่จางน่ะสิ

ต้องการที่จะโค่นเพื่อให้มังกรทองเป็นใหญ่ เลยใช้วิธีใส่ร้ายทำให้แก๊งค์อาชาต้องแตกตัวลง/และก็สร้าง

ตราบาปให้เด็กผู้ชายคนหนึ่งทำให้เค้าต้องกำพร้าพ่อแม่ แต่หลี่จางคิดว่าการที่เอาเด็กคนนั้นมาชุบเลี้ยง

ที่นี่คือการตัดปัญหาเรื่องทุกอย่างได้”ดนัยเล่าเรื่องทุกอย่างใ้ฟังก่อนที่มาดามหลี่จะเดินเข้ามาสมทบเล่า

เรื่องต่อ

 

 

 

 

“โทโมะ/อะไรนะ”แก้วพูดก่อนที่ขนมจีนจะตกใจอุทานออกมา

 

 

 

”โทโมะคือลูกของแก๊งค์อาชาและเค้าก็กำลังเตรียมแก๊งค์ของเค้าให้กลับอีกครั้งเพื่อล้างแค้นพวก

เรา”แก้วพูดแล้วซึมลงไป สิ่งที่พ่อเธอทำในอดีตคือเรื่องจริง พ่อของเธอเลวร้ายกับครอบครัวโทโมะ

มากมายขนาดนี้เลยรึ

 

 

 

 

 

“เอาเถอะค่ะแต่ถึงยังไง แก้วเค้าก็ถูกจับตัวไปตั้งหลายวัน ถูกเอาไปอะไรต่อมิอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้ เรื่องนี้

จะเป็นความลับในมังกรทอง เราจะต้องจับยัยแก้วแต่งงานกับเชฟโป้งให้เร็วที่สุด เพราะเชฟโป้งเค้าเป้

นถึงลูกหลานรัฐมนตรี น้องแก้วเค้าตาแหลม คบกับคนดีๆแบบนี้ เอาแบบนี้แล้วกัน ทางนั้นก็เร่งวันเร่ง

คืน มะรืนนี้ เราจะมีการหมั้นที่เมืองไทยแล้วกันนะคะ เอาล่ะค่ะไม่มีเวลาแล้ว ต้องรีบจัดการ”ขนมจีน

ด่วนสรุปก่อนที่จะรีบกดโทรศัพท์โทรหาบ้านของเชฟโป้งเพื่อตกลงเรื่องพิธีการทันที

 

 

 

 

 

“สิ่งที่ป๊าเคยทำร้ายพวกนายริวจิคือเรื่องจริง แล้วแบบนี้เราจะทำยังไงดีคะย่า/แก้วต้องเข้มแข็งไว้นะ เรา

คงต้องแต่งงานกับเชฟโป้งจริงๆเพื่อขยายอำนาจและหาพรรคพวกเพิ่มที่เมืองไทย แต่ใจจริงแล้ว ย่า

อยากให้ทุกอย่างจบลงเร็วๆเพราะตอนนี้สิ่งที่หลี่จางเคยทำไว้มันกำลังแว้งกลับมาแล้ว”แก้วถามคนเป็น

ย่าก่อนที่มาดามหลี่จะตอบทำให้แก้วนิ่งอึ้งพลางคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่เคยทำร้ายโทโมะมาต่างๆนาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่กิน”ทางด้านป๊อปปี้เหล่มองข้าวต้มทะเลที่ฟางนำมาวางไว้ก็รีบพูดพลางทอดมองไปทางทะเลยาม

ค่ำคืน

 

 

 

 

“ทำไมถึงได้ดื้อเป็นเด็กๆแบบนี้นะ รีบๆทานสิ จะได้ทานยา พรุ่งนี้เช้าเราต้องทำกายภาพกันนะ แล้ว

แบบนี้เมื่อไหร่จะหาย”ฟางถอนหายใจพลางบ่นอุบ

 

 

 

 

“ไม่หายก็ไม่ต้องหาย ตายๆไปได้ก็ดี ใครจะไปอยากมีหัวหน้าแก๊งค์พิการนั่งรถเข็นแบบนี้ มีเมียเมียยัง

ไม่สนใจ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“นี่คุณ ถึงแม้ขนมจีนเค้าจะไม่สนใจคุณตอนนี้แต่อย่าลืมสิ ว่าแองจี้ต้องการพ่อนะถ้าคุณเป็นอะไรขึ้น

มาล่ะ”ฟางโวยวายไม่หยุด

 

 

 

 

“ก็ให้แม่ดูแลไง โอ้ย น่ารำคาญจะนอน”ป๊อปปี้ชะงักกับสรรนามของฟางที่เปลี่ยนไปก็โวยวายพร้อม

กับเข็นรถเข็นหนีเข้าห้องนอนไม่สนใจใครอีก

 

 

 

 

“ก็ถ้าคนไข้ดื้อไม่ยอมฟังก็ทำไมไม่พูดกับคนไข้ดีๆล่ะ เมื่อก่อนเคยพูดยังไงก็ลองพูดแบบเดิมสิ บางที

อาจจะดีขึ้นก็ได้นะ”แองจี้กับปอร์เช่ที่แอบฟังเรื่องทั้งหมดก็เดินเข้ามาพูดก่อนที่แองจี้จะรีบเดินหนีกลับ

เข้าห้องนอนตัวเองไปบ้าง ฟางนิ่งครุ่นคิด

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อะไรน่ะ”เช้าวันต่อมาเมื่อป๊อปปี้ลืมตาขึ้นก็พบว่าฟางนั่งอยู่ที่ปลายเตียงมองเขาอยู่ก่อนที่ฟางจะ

ตรงเข้ามาประคองป๊อปปี้ขึ้นเพื่อเช็ดตัวให้ ป๊อปปี้มองดูการกระทำของฟางแล้วนิ่งเงียบไม่พูดอะไรจน

กระทั่งฟางจัดการธุระส่วนตัวของเขาเสร็จแล้วพานั่งรถเข็นมาที่โต๊ะริมทะเลก่อนที่จะให้ป๊อปปี้ทาน

อาหารเช้า

 

 

 

 

“นี่แม่ชั้นย่าชั้นคงจะสั่งให้ทำสินะ เธอเลยดูแลชั้นเป็นอย่างดีแบบนี้”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

“ก็ส่วนนึง แต่ชั้นเป็นหมอ ชั้นต้องดูแลคนไข้ และทำให้เค้าหาย ขอร้องเถอะนะป๊อปรักษาตัว ดูแลตัว

เอง เพื่อกลับไปดูแลลูกน้องในแก๊งค์ ตอนนี้มังกรทองกำลังแย่ ถ้าหัวหน้าเป็นอะไรไปแล้วลูกน้องจะ

เป็นยังไง”ฟางพูดตามตรงออกมาทำให้ป๊อปปี้นิ่งเงียบ

 

 

 

 

 

“ก็ได้ ชั้นจะเลิกดื้อกับเธอ ยอมทำกายภาพบำบัดเพื่อรักษาตัวเองแต่เธอต้องเรียกชั้นเหมือนเดิมเข้าใจ

มั้ย”ป๊อปปี้ต่อรอง

 

 

 

 

 

“เข้าใจค่ะ เอ่อ เข้าใจแล้ว ป๊อปปี้”ฟางตอบก่อนที่จะนึกได้แล้วพูดโดยใช้สรรพนามเดิมเหมือนเมื่อก่อน

ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะยอมทานข้าวเช้าและทำกายภาพบำบัดโดยไม่ดื้ออีกเลย

 

 

 

 

“เสียงดังอะไรน่ะ” เฟย์ที่กำลังว่ายน้ำเสร็จได้ยินเสียงลูกน้องของมังกรทองโวยวายก็รีบสวมชุดคลุม

อาบน้ำแล้วเดินไปดูก็พบว่าเขื่อนกำลังจะมีเรื่องกับลูกน้องของตน

 

 

 

 

 

“อ๋อ อยู่นี่นิเอง ถ้าอยากจะกลับมาก็กลับมาเองคนเดียวสิ เฟย์จะเอาหลานพี่มาด้วยทำไม รึว่าจะเอามา

เป็นตัวประกันแล้วให้พี่กลับมาจากแบมล่ะสิ ไม่มีวัน กักขังหน่วงเหนี่ยวกันแบบนี้พี่จะแจ้งตำรวจมา

พาพวกเฟย์เข้าคุก”เขื่อนโวยวายตะคอกใส่เฟย์เสียงดัง

 

 

 

 

“ทำไมพี่ไม่เคยมองเฟย์ในแง่ดีบ้าง เฟย์ไม่ได้งี่เง่าไปหมดทุกเรื่องนะพี่เขื่อน/หรอ แล้วจะให้เชื่อได้มั้ย

ล่ะก็ดูทำตัวสิ”เฟย์มองสามีตนแล้วตัดพ้อก่อนที่เขื่อนจะว่ากลับทำให้เฟย์น้ำตาไหลและร้องไห้ออกมา

เขื่อนชะงักเมื่อเห็นเฟย์ร้องไห้

 

 

 

“พอเถอะอาเขื่อน อย่าว่าน้าเฟย์เลยที่น้าพาผมมาด้วยเพราะตอนนั้นอาเขื่อนไม่อยู่บ้าน พ่อแม่ก็ไปเมือง

นอกหมด ไม่มีใครดูแลผมน้าเฟย์รู้ข่าวเรื่องพี่ชายของเค้า เค้าลยพาผมมาด้วยเพราะเป็นห่วงกลัวว่าพวก

ที่ทำร้ายคุณป๊อปปี้จะรู้แล้วมาจัดการคนที่รู้จักกับมังกรทอง”ปอร์เช่ได้ยินเสียงโวยวายก็เข้ามาอธิบาย

ทุกอย่างให้เขื่อนฟัง

 

 

 

 

“แต่ที่เราต้องตามมาเพราะมังกรทองมาทำให้พวกเราเดือดร้อน ปอร์เช่กลับกับอา เค้าอยากจะดูพี่เค้าต่อ

ก็ตามใจ”เขื่อนพูดอย่างไม่ใส่ใจเฟย์

 

 

 

 

“ก็เพราะว่ามีนังแพศยานั่นนั่งรอในรถไงล่ะถึงได้ไม่สนใจเมียที่อยู่ตรงนี้”เฟย์ตัดพ้อออกมาอีกครั้งแล้ว

วิ่งร้องไห้หนีไปจากตรงนั้น

 

 

 

 

 

“ใจคอรีบมาแล้วไม่คิดจะเจอเพื่อนเก่าเลยหรอเขื่อน”ฟางเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็เดินเข้ามารั้งเขื่อนเอ

าไว้ไม่ให้ไปไหน เขื่อนยิ้มออกมาก่อนที่จะรีบเข้าไปสวมกอดฟางพร้อมกับรีบเดินเข้าไปในบ้านกับ

ฟางโดยที่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของป๊อปปี้ที่มองมาจากชั้นบน

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิแองจี้จะไปไหนน่ะ”ปอร์เช่เห็นแองจี้เห็นเขื่อนตามติดฟางแจนั้นก็โยนข้าวของไม่พอใจพร้อม

กับเดินปึงปังไปอีกทางก็รีบวิ่งตามไปทันที โครม ตอนนั้นเอง ระหว่างที่ฟางกำลังเตรียมอาหารเที่ยงให้

ป๊อปปี้ ก็ได้ยินเสียงดังมาจากชั้นบนจึงรีบวิ่งเข้าไปดูอาการ เมื่อเห็นป๊อปปี้ล้มจากรถเข็นก็ตกใจก่อนที่

จะรีบประคองป๊อปปี้ขึ้นพร้อมกับเขื่อน

 

 

 

 

“ปล่อย ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น/นี่ เป็นอะไรไปอีกล่ะป๊อปปี้”ป๊อปปี้โวยวายสะบัดมือของฟางและเขื่อนทิ้ง

ทำให้ฟางรีบถามชายหนุ่มทันที

 

 

 

“ถ้าปากบอกจะมาดูแลชั้นแล้วกลับเอาเวลาไปอยู่กับผู้ชายอื่นแบบนี้วันหลังไม่ต้องมาดูก็ได้นะ ไม่

อยากให้คนที่ทำงานแบบครึ่งๆกลางๆมาดูแล”ป๊อปปี้ว่าใส่ฟางยาวเหยียด

 

 

 

 

“เขื่อนเค้าแค่มาตามหลานเค้ากลับเท่านั้นล่ะ หึงหรอ”ฟางส่ายหน้าพร้อมกับถามขึ้นมาลอยๆเพื่อแกล้ง

ป๊อปปี้

 

 

 

 

“ใช่ หึงมาก”คำตอบของป๊อปปี้ที่พูดออกมาทำให้ฟางอึ้งก่อนที่จะรีบมองไปทางอื่นไม่สบตาชายหนุ่ม

 

 

 

 

“จะหึงทำไมล่ะในเมื่อเราไม่ได้รักกันแล้ว อย่าแกล้งพูดแบบนี้เลย เอาล่ะเดี๋ยวจะถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว

เดี๋ยวจะไปตามบุรุษพยาบาลมาพาไปอาบน้ำแล้วกัน”

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

ป๊อปปี้เห็นฟางรีบพูดจะเดินหนีก็ไม่รอช้ารีบดึงฟางมานั่งที่ตักพลางสวมกอดเอาไว้หลวมๆไม่ให้เธอ

ไปไหน “เป็นหมอต้องดูคนไข้ไม่ใช่รึไง งั้นก็ช่วยอาบน้ำให้หน่อยสิ ร้อน”ป๊อปปี้พูดพลางกระชับกอด

เอาไว้ ก่อนที่จะดันจมูกหมายจะฝังลงไปที่แก้มเนียนของฟาง ฟางตกใจรีบเบี่ยงหน้าหนี

 

 

 

 

 

“อ๊ะ มาพอดีเลยพาคุณป๊อปไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวหมอจะไปเตรียมอาหารเย็นก่อน จริงสิยาหลังอา

หารๆ”ทันใดนั้น บุรุษพยาบาลเดินเข้ามาในห้องทำให้ฟางรีบผละออกจากป๊อปปี้พร้อมกับรีบสั่งและ

รีบเดินหนีป๊อปปี้ออกไปจากห้องทันทีก่อนที่ฟางจะปลีกตัวออกไปข้างนอกกับเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณสำหรับมื้อเย็นนะเขื่อนแต่อย่างที่ฟางบอกนั่นล่ะ ถ้าไม่รักเฟย์แล้วอยากเริ่มต้นใหม่ก็ต่างคน

ต่างอยู่ซะอย่ารั้งกันไปมาแบบนี้มันจะมีแต่ทำเรื่องแย่นะ อ้าวทำไมแองจี้ยังไม่นอนอีกล่ะ”เมื่อกลับมาจากไปส่งแบมที่โรงแรมเขื่อนก็มาส่งฟางพลางพูดคุยกันก่อนที่ฟางจะแปลกใจที่เห็นแองจี้กอดอกรออยู่

 

 

 

 

“ก็เพราะนอนไม่หลับไงล่ะป๊าเมาแบบนั้นเป็นหมอไม่ใช่รึไงไปดูแลคนไข้เลยนะ ส่วนคุณ เพราะคุณ

ทำให้น้าเฟย์เมาเตลิดไปไหนไม่รู้แล้ว”แองจี้โวยวายจบก็เดินปึงปังกลับเข้าบ้านไปเขื่อนได้ยินเช่นนั้นก็

รีบออกไปตามหาเฟย์ทันทีเช่นเดียวกับฟางที่กลับมาที่ห้องป๊อปปี้ก็พบว่าชายหนุ่มนั่งดื่มเบียร์เมาไม่

ยอมนอนหลับ

 

 

 

 

“พอได้แล้วจะดื่มให้เมาแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน/เออ ใช่สิ ชั้นมันไม่ได้เรื่องเป็นง่อยเดินไม่ได้เจ้าอารมณ์

ใครจะไปดีแบบไอ้เขื่อนเล่า”ฟางรั้งกระป๋องเบียร์ในมือป๊อปปี้แล้วว่าก่อนที่ป๊อปปี้ที่เมาจะรีบว่ากลับ

 

 

 

 

 

“เมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องตลอดเลยนะ พอได้แล้วป๊อปปี้/ไม่ ชั้นจะกิน กินๆมันแบบนี้ล่ะ เหลืออีกตั้ง

เยอะ”ฟางพยายามขืนตัวป๊อปปี้ให้เลิกดื่มแต่ชายหนุ่มไม่สนใจ ทำให้ฟางเริ่มหงุดหงิดก่อนที่จะตัดสิน

ใจแกะกระป๋องเบียร์ที่เหลืออยู่แล้วดื่มทันที

 

 

 

 

 

“ทำอะไร พอแล้ว/ไม่พอ อยากกินให้หมดไม่ใช่รึไง นี่ไงจะหมดแล้ว”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางดื่มเบียร์ใน

กระป๋องหมดไป3กระป๋องไม่ยอมหยุดและจะดื่มอีกก็รีบห้ามก่อนที่ร่างบางจะพูดเสียงอู้อี้ออกมาด้วย

ความโมโห

 

 

 

 

 

“ก็บอกให้พอยังไงล่ะ/อื้อออ”ป๊อปปี้ไม่เห็นว่าฟางจะหยุดตามที่เขาบอกก็โถมตัวทาบทับฟางพร้อมกับ

บดจูบเธอเพื่อไม่ให้เธอดื่มมันอีก

 

 

 

 

 

“มันเป็นเพราะเธอนั่นล่ะ ที่ไปกับหมอเขื่อนนั่นทำให้ชั้นต้องเมาแบบนี้/ป๊อปปี้”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออก

มาก่อนที่จะพูดตัดพ้อ ฟางมองร่างสูงที่ทาบทับพร้อมพูดออกมาค่อยๆเลื่อนมือมาจับที่แก้มทั้ง2ของเขา

แล้วพูดก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆบรรจงจูบฟางอีกครั้งโดยที่ครั้งนี้ฟางเองก็ยินยอมรับรสจูบของชาย

หนุ่มไปเช่นกัน

 

 

 

แก้วจะแต่งงานจริงหรอ แล้วโทโมะจะปล่อยจริงงรึเปล่า

 

เขื่อนรึเฟย์ใครกันที่จะอ่อนใส่กันก่อน

 

ส่วนป๊อปปี้กับฟาง ต้องติดตามกันเอง555

 

มาอัพแล้วน้าาา ตอนหน้าอาจจะเป็นพาร์ทแยกของแต่ละคู่น้าา อย่าพึ่งหายไปกันน้าาา