หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
 

Koen&Faye Part
“หมอเขื่อนนี่นอกจากจะเก่งแล้วยังใจดีกับเด็กๆอีกนะคะ กล่อมน้องให้ยอมฉีดยาซะอยู่หมัดเลย”เสียง
พยาบาลสาวพูดคุยกับเขื่อนทำให้เฟย์ที่บุกมาหาเขื่อนที่โรงพยาบาลชะงักและไม่พอใจเมื่อเห็นเขื่อนนั่ง
คุยกับพยาบาลสาวสวยคนหนึ่ง
 
 
 
 
“พอดีว่าที่บ้านผมมีหลานน่ะเลยได้ทริคมานิดหน่อยๆ/แหม หมอเขื่อนรักเด็กขนาดนี้ถ้าเป็นพ่อขึ้นมา
คงจะรักลูกมากแน่ๆเลย”เขื่อนพูดคุยกับพยายามบาลสาวอย่างถูกคอทำให้เฟย์มองอยู่กำมือแน่น
 
 
“แล้วหมอเขื่อนมีแฟนรึยังคะ/ยังครับผมยังไม่มีแฟน”พยาบาลสาวถามเขื่อนต่อก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบ
ไปตามตรงทำให้เฟย์ที่ยืนฟังแทบทนไม่ไหวบุกเข้าไปกระชากพยาบาลสาวตบจนหน้าหัน
 
 
 
“นี่มันอะไรกันเธอเป็นใคร/ใช่ เค้าไม่มีแฟนแต่เค้ามีเมียแล้ว ก่อนที่จะอ่อยใครหัดดูซะบ้างว่าเมียเค้ายืน
ฟังหัวโด่อยู่ตรงนี้ มานี่เลย”พยาบาลสาวตกใจก่อนที่เฟย์จะประกาศออกมาเสียงดังพร้อมกับกระชาก
พยาบาลสาวหมายจะตบอีกครั้ง
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
“เลิกบ้าได้แล้วที่นี่ไม่ใช่ฮ่องกงมาทำอะไรที่นี่”เขื่อนรีบผลักเฟย์ไปอีกทางพร้อมกับเอาตัวเข้าขวางไม่
ให้เฟย์ทำร้ายใคร
 
 
 
 
“ทำไมคะคนเป็นเมียจะมาอยู่กับคนที่ได้ชื่อเป็นสามีตัวเองไม่ได้รึไง/แต่เราหย่ากันแล้ว พี่เป็นคนเซ็น
ใบหย่าเอง เราไม่มีอะไรต้องข้องเกี่ยวกันอีก”เฟย์ย้อนเขื่อนก่อนที่เขื่อนจะรีบพูดแล้วหันหลังไม่สนใจ
เฟย์
 
 
 
 
“ไม่ การหย่าจะเป็นโมฆะถ้าเฟย์ไม่เซ็นและเฟย์ก็ฉีกมันทิ้งไปแล้วพี่เขื่อนก็คือสามีเฟย์ ไม่มีวันที่นัง
หน้าด้านคนไหนจะมาแย่งพี่เขื่อนไปจากเฟย์ได้ โดยเฉพาะนังฟาง”เฟย์ว่า
 
 
 
 
“ถ้ายังยืนยันว่าไม่หย่าอีก พี่ก็คงจะต้องฟ้องหย่าและก็แจ้งความข้อหาทำร้ายพยาบาลแบมอีก กลับไป
ได้แล้วไม่อย่างงั้นพี่จะตาม รปภ มาลากตัวเราออกไป”เขื่อนพูดจบก็ประคองแบมออกไปทิ้งให้เฟย์
กระทืบเท้าขัดใจอยู่ตรงนั้นก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างมีแผนการพร้อมกับสั่งคนของตนย้ายข้าวของเข้า
บ้านเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันย้ายข้าวของเข้ามาที่นี่ทำไม”เมื่อเขื่อนกลับจากที่ทำงานตกใจเมื่อเห็นแองจี้กำลังวิ่งไล่
ปอร์เช่หลานของตนในบ้าน
 
 
 
 
“ก็น้าเฟย์บอกว่านี่คือบ้านของสามีน้าเบฟย์ แล้วป๊าก็ให้พวกเราย้ายมาที่นี่ได้ ขอตัวก่อนนะน้า ขอ
จัดการไอ้หัวขโมยแซนวิชในตู้เย็นก่อนนะ”แองจี้รีบพูดก่อนที่จะรีบวิ่งไล่ตามปอร์เช่ต่อไป
 
 
 
 
“กลับมาเหนื่อยๆแช่น้ำอุ่นมั้ยคะเฟย์จะได้นวดให้นะ”เฟย์เห็นเขื่อนกลับมาก็ปรี่เข้าไปสวมกอดและรีบ
เอาใจ เขื่อนชะงักก่อนจะรีบผละออกจากเฟย์อย่างหมางเมินแล้วเดินหนีเข้าห้องนอน
 
 
 
 
 
”ทำไมกัน ทั้งๆที่เฟย์รักพี่มากขนาดนี้ทำไมพี่ถึงต้องหมางเมินเฟย์ รึว่าเฟย์สู้นังฟางกับนังพยาบาลนั่น
ไม่ได้ตรงไหน เฟย์มีทุกอย่างให้พี่หมดเลยนะ โอ๊ย”เฟย์เดินตามเข้ามาโวยวายและตัดพ้อ
 
 
 
 
“พอสักทีเฟย์ เลิกบ้าได้แล้ว อยากรู้ใช่มั้ยว่าเฟย์สู้ฟางกับแบมไม่ได้ตรงไหน ตรงที่พวกเค้ามีจิตใจที่ดีไง
ผิดกับเราที่มืดดำและเห็นแก่ตัว ต่อให้เฟย์จะมีอำนาจ รวยล้นฟ้ามากแค่ไหน แต่ถ้าเป็นแบบนี้พี่ก็ไม่มี
วันรักลงหรอก มีแต่จะสมเพช ผู้หญิงน่ารังเกียจ”เขื่อนที่ผลักเฟย์ล้มและด่าว่าเฟย์ทำให้ร่างบางกรีดร้อง
ออกมาแล้วร้องไห้พลางตรงไปทุบตีชายหนุ่มก่อนที่เขื่อนจะหมดความอดทนกับเฟย์ ผลักเฟย์อีกครั้ง
อย่างแรงจนหัวโขกกับกำแพงและแน่นิ่งไป
 
 
 
 
 
“เฟย์ ฟื้นสิ อย่าเป็นอะไรนะเฟย์”เขื่อนตกใจก่อนที่จะรีบอุ้มร่างบางไปที่เตียงเพื่อดูอาการและทำแผล
ทันทีเพราะถ้าขืนลงไปตอนนี้ลูกน้องของเฟย์อาจจะเล่นงานเขาข้อหาทำร้ายร่างกายเฟย์แน่ๆก่อนที่จะ
จัดแจงให้ร่างบางนอนหลับให้สบายแล้วตัวเองก็ออกไปหาแบมตามที่นัดไว้จนค่ำจึงกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
“ไปหานังนั่นแล้วพึ่งกลับมาแบบนี้คงจะไม่ได้แค่ทานข้าวเย็นด้วยกันใช่มั้ย/นี่คงจะส่งลูกน้องสะกด
รอยตามพี่ล่ะสิแล้วเมื่อเย็นก็คงจะเป็นมารยาเล่นละครตบตาพี่อีกแล้วใช่มั้ย”เฟย์เปิดไฟจากโคมไฟขึ้น
เมื่อพบว่าเขื่อนกลับมาแล้วก็เปิดฉากต่อว่าก่อนที่เขื่อนจะสวนกลับไปทันที
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง นี่แอบไปนอนกับมันมาใช่มั้ย ดูสินี่รอยลิปสติกทำไมถึงเป็นคนแบบนี้มีเมียอยู่
แล้วจะออกไปหาเศษหาเลยแบบนี้ได้ยังไง พี่เขื่อน”เฟย์ลุกขึ้นไม่พอใจรีบว่าก่อนที่จะเดินเข้าไปเช็ค
ตามตัวเขื่อนแล้วเห็นรอยลิปติดที่ปกเสื้อก็โวยวาย เขื่อนมองเฟย์ที่โวยายใส่ตนเองแล้วนิ่งก่อนที่จะรวบ
ตัวเฟย์มาใกล้ตัวเองแล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
 
 
“ถ้าไม่อยากให้ออกไปหาเศษหาเลยที่ไหนก็ทำหน้าที่เมียที่ดีให้พี่สิไม่ใช่มาบ่นแบบนี้เข้าใจมั้ย”เขื่อน
พูดจบก็อุ้มเฟย์ไปที่เตียงทำให้เฟย์แปลกใจกับอารมณ์ของเขื่อนแต่ก็ยอมไปเพราะความต้องการเขื่อน
นั้นมีมากกว่า
 
 
 
 
 
 
Tomo&Kaew Part
 
 
“นี่ เติร์ดพาชั้นกลับไปข้างล่างเถอะเดี๋ยวถ้าพ่อนายรึพี่นายรู้จะพลอยซวยไปด้วย”แก้วที่ฟื้นจากเป็นลม
บอกเติร์ดเมื่อเห็นชายหนุ่มนำข้าวต้มมาให้เธอถึงห้องนอนของเขา
 
 
 
 
“ช่างพวกเค้าเถอะครับเค้าบอกเองว่าพี่แก้วคือตัวประกัน ดังนั้นก็ต้องดูแลเทคแคร์พี่แก้วดีๆหน่อยสิ
ครับ”เติร์ดพูดพลางยิ้มหวานให้กับแก้ว ก่อนที่แก้วจะส่ายหน้าขำกับความสดใสของเติร์ดก่อนที่จะกิน
ข้าวต้มที่เติร์ดเอามาให้ด้วยความหิว
 
 
 
 
“จะว่าไปพี่แก้วตอนกินข้าวก็น่ารักดีนะครับ/นี่ชมกันให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ อะไรจะชมกันทุกวินาที
เลย ชั้นไม่ใช่เด็กบ้ายอนะ”เติร์ดมองแก้วแล้วพลางยิ้มชมก่อนที่แก้วจะรีบสวนกลับ
 
 
 
 
“เอ้า ก็ผมชอบอะไรเห็นอะไรสวย อะไรน่ารักผมก็พูดไปตามตรงนี่ครับ ผมน่ะเป็นพวกปากตรงกับใจ
รัก็บอกว่ารัก ชอบก็บอกว่าชอบ/นี่พอเลย ชั้นมีคู่หมั้นแล้วนะ อย่าคิดอะไรเกินเลยแบบนี้เลย”เติร์ดพูด
ตามตรงทำให้แก้วชะงักก่อนที่จะรีบบอกถึงสถานะความสัมพันธ์ของเธอกับเชฟโป้ง
 
 
 
 
 
“ถึงแม้พี่แก้วจะมีใครแล้วก็ตาม แต่สำหรับผมพี่แก้วคือรักแรกพบของผม ผมก็จะขอมอง ขอรักของผม
แบบนี้หวังว่าคงจะไม่ผิดนะครับ”เติร์ดยิ้มออกมาอย่างใสซื่อพร้อมกับพูดทุกอย่างออกมาจากความรู้สึก
ทำใแก้วอดเอ็นดูเติร์ดอย่างเสียไม่ได้ก่อนที่จะเอื้อมมือไปลูบหัวเติร์ดอย่างแผ่วเบา
 
 
 
 
“ไม่จำเป็นต้องประคบประหงมพวกมังกรทองแบบนี้ก็ได้นะเติร์ด ระวังเถอะ นายจะต้องมาน้ำตาเช็ด
หัวเข่าเพราะผู้หญิงคนนี้เค้ามีผู้ชายที่เค้าหมายตาจ้องจะจับอยู่แล้ว”โทโมะแอบเข้ามาในห้องและยืน
มองเติร์ดและแก้วคุยกันอยู่นั้นก็เดินเข้ามาพูดขึ้นทำให้แก้ววางช้อนลงเสียงดังแล้วลุกขึ้นมองหน้าอย่าง
ไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะ อิ่มแล้วรึไง เพราะถ้าอิ่มแล้วชั้นมีงานให้เธอต้องทำ”โทโมะพูดจบก็กระชากร่างบาง
ของแก้วให้เดินตามเขาไปที่ตึกอีกตึกหนึ่งที่แยกออกจากตัวบ้านก่อนที่จะเหวี่ยงแก้วลงไปที่พื้นพรม
แก้วร้องออกมาพลันสายตาเงยหน้าเห็นรูปของพิมและอัฐิเก็บกระดูกของงเธอ ร่างบางค่อยๆลุกขึ้นแล้ว
เอื้อมือหมายจะไปแตะ
 
 
 
 
”อย่าคิดจะแตะต้องพิมอีกเป็นอันขาด พิมไม่ได้มีไว้ใครพวกมังกรทองรังแกอีกแล้วและมือของเธอ
สกปรกเกินกว่าที่จะแตะต้องพิม”โทโมะตวาดเสียงดังทำให้แก้วแทบจะหดมือกลับไปแทบไม่ทัน
 
 
 
 
“แล้วจะอะไรกับชั้นอีก เกลียดมังกรทองแต่จับตัวชั้นมาเป็นตัวประกันเอาไว้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก
เอ๊ะ รึว่านายจะหลงเสน่ห์ชั้น นายเลยทำชั้นแบบคืนนั้นล่ะ โอ๊ย”แก้วหันกลับมาว่าโทโมะก่อนที่จะ
พูดจากวนประสาทชายหนุ่มจนถูกโทโมะกระชากร่างบางมาแล้วบีบที่แขนจนแก้วต้องร้องออกมา
 
 
 
 
 
“หลงเสน่ห์ หึ ไม่มีวันที่ชั้นจะหลงเสน่ห์ผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอที่ชั้นทำไปมันไม่ใช่ความหลงใหล แต่
มันก็แค่การทรมานเธออย่างหนึ่งเท่านั้นทำให้ตัวเธอไม่มีราคา ไอ้เชฟนั่นจะได้ทิ้งเธอไปไงล่ะ แล้ว
ส่วนจะปล่อยเธอเมื่อไหร่ก็คงใกล้แล้วล่ะ เพราะข่าวที่ชั้นได้ยินมาคือพี่ชายเธอทำธุรกิจผิดกฏหมาย
มากมาย งานนี้ตำรวจทั่วฮ่องกงคงออกหมายจับกันสนุก”โทโมะพูดแกมเยาะเย้ยแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงพี่ชั้นไม่มีวันทำแบบนั้น พวกนายเอาหลักฐานมาใส่ร้ายพี่ชายชั้น พวกนายมันก็พวกสารเลวที่
ลอบเล่นงานคนอื่นลับหลังล่ะสิ ไอ้ชั่ว”แก้วโวยวายไม่พอใจก่อนที่จะง้างมือตบหน้าพร้อมกับเขวี้ยงปา
ข้าวของใส่โทโมะตามความเคยชินที่เธอเคยทำร้ายเขามาก่อน
 
 
 
 
“นี่ เลิกบ้าสักทีชั้นไม่ใช่ลูกน้องเธออีกแล้ว อย่าทำแบบนี้กับชั้นไม่อย่างงั้นชั้นจะตัดแขนตัดขาเธอเส่ง
ให้พี่ชายเธอดูแน่นอน หึ ส่วนตอนนี้ชั้นว่าเรามาทำอะไรสนุกๆดีกว่า”โทโมะกระชากแก้วมาใกล้ก่อน
ที่จะพูดออกมาอย่างร้ายกาจพร้อมกับลากแก้วเข้าไปในห้องนอนของเขา
 
 
 
 
“นี่นายจะทำแบบนั้นกับชั้นอีกไม่ได้นะ ไหนว่านายจะมีแค่พิมไงล่ะ”แก้วตกใจและรับรู้ทันทีเมื่อถูก
เหวี่ยงลงไปที่เตียงนอนก็รีบว่า
 
 
 
 
“ใช่ หัวใจชั้นมีแต่พิมคนเดียวเท่านั้น เมื่อก่อนเวลาชั้นมีอะไรชั้นก็ไปหาพิมทุกครั้ง แต่ตอนนี้พวกเธอ
พรากพิมและลูกไปจากชั้นพวกเธอต้องรับผิดชอบ”โทโมะตอกกลับก่อนที่จะขึ้นคร่อมร่างบางพร้อม
ทั้งทึ้งเสื้อของแก้วออกโดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องของแก้วที่เริ่มตกใจกลัว
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรบ้าๆแบบนี้อีกนะ ชั้นไม่ได้รักนาย อื้อออ”แก้วพยายามขัดขืนและพูดเตือนสติโทโมะแต่
ต้องถูกชายหนุ่มที่ทาบทับร่างบางไว้อยู่นั้นบดจูบอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
“แล้วใครว่าชั้นรักเธอล่ะ ผู้หญิงอย่างเธอมีค่าอะไรที่ชั้นจะต้องมอบคำๆนั้นให้ล่ะห้ะ เธอมันก็แค่ที่
ระบายอารมณ์ของชั้นเท่านั้นล่ะ ยัยนักโทษ”โทโมะถอนจูบออกมาแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่
จะจัดการขืนใจแก้วอีกครั้งโดยที่แก้วได้แต่กรีดร้องออกมาและขัดขืนชายหนุ่มไม่ได้เลย
 
 
 
 
 
 
Poppy&Fang Part
 
 
“เดี๋ยวพวกคุณท่านกลับกันก่อนก็ได้นะคะ เพราะตอนนี้ป๊อปปี้ก็ถึงมือหมอแล้ว พรุ่งนี้หมอเค้าคงมาบ
อกผลตรวจกับพวกเรา”ฟางพูดกับมาดามหลี่และอุษาที่นั่งรอป๊อปปี้หน้าห้องฉุกเฉินไม่ไปไหน สักพัก
เตียงคนไข้ที่พาร่างไม่ได้สติของป๊อปปี้นำไปที่ห้องพักฟื้น
 
 
 
 
“พวกไหนกันที่ทำร้ายบอสแบบนี้”จงเบพูดขึ้น
 
 
 
 
“ก็คงจะไม่พ้นไอ้พวกที่มันต้องการจะยึดอำนาจของป๊อปปี้น่ะสิ”มาดามหลี่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคืองขุ่น
 
 
 
“รึไม่ก็เป็นพวกที่มังกรทองเคยเล่นงานมาก่อนแล้วอยากจะล้างแค้นก็ได้นะคะ”ขนมจีนได้ยินเข้าก็ไม่
รอช้าเข้ามาพูด
 
 
 
 
“หมาย ความว่ายังไงนะ”มาดามหลี่และอุษาหันไปตามต้นเสียงและถามขึ้น
 
 
 
“ป๊าบอกว่าตอนนี้พวกที่แค้นมังกรทองก็มีเยอะ จากสมัยของเจ้าสัวหลี่จางโค่นแก๊งค์วิหคเหนือ แก๊งค์
กิเลนไฟ แล้วก็แก๊งค์อาชา”ขนมจีนพูดทำให้ฟางที่แอบฟังชะงัก แก๊งค์อาชา เหมือนพิมเคยพูดเรื่องให้
เธอฟังมาก่อนนี่นา ร่างบางครุ่นคิดก่อนที่จะรอให้ทุกคนกลับไปพักผ่อนส่วนเธอนั้นค่อยๆเปิดประตู
เข้ามาในห้องพัก แล้วนั่งลงมองดูร่างสูงที่นอนไม่ได้สติ ร่างงกายมีรอยฟกช้ำและผ้าพันแผลตามแขน
และขา ร่างบางเอื้อมมือไปกุมที่มือของงป๊อปปี้
 
 
 
 
“รีบๆหายนะคะแองจี้รอคุณอยู่”ฟางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแฝงความเป็นห่วงป๊อปปี้ก่อนที่จะเอามือ
ลูบผมชายหนุ่มเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“ออกไป ชั้นไม่กิน ไปตามหมอมา ชั้นจะคุยกับหมอ”วันต่อมาฟางที่มากับมาดามหลี่ อุษาและจงเบ
ตกใจเมื่อได้ยินเสียงโวยวายจากห้องป๊อปปี้ เมื่อเข้าไปในห้องทุกคนต้องเห็นชายหนุ่มนั่งบนเตียงเขวี้ยง
ปาข้าวของใส่พยาบาล จงเบรีบสั่งลูกน้องไปรวบตัวเจ้านายของตนเองไว้
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันป๊อปปี้ ทำไมถึงร้องโวยวายแบบนี้”อุษารีบถามลูกชาย
 
 
 
 
“จะให้เย็นลงได้ยังไงผมฟื้นขึ้นมา แล้วขาของผมล่ะ ทำไมมันไม่รู้สึกอะไรแบบนี้ ทำไม”ป๊อปปี้
โวยวายเสียงสั่น พลางทุบตีขาตัวเองให้ดู จงเบรีบยึดมือป๊อปปี้เอาไว้ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง
 
 
 
 
“ไม่จริงน่าตาป๊อป”มาดามหลี่ไม่เชื่อก่อนที่ป๊อปปี้จะฝืนลุกขึ้นแล้วล้มคว่ำตกจากเตียงคนไข้ ฟางตกใจ
รีบวิ่งเข้าไปประคองป๊อปปี้เอาไว้ทันที
 
 
 
 
“นังฟางแกทำอะไรน่ะ”ขนมจีนตามเข้ามาเห็นฟางประคองกอดป๊อปปี้ไว้ก็เดือดจัดไม่รอช้าตรงเข้าไป
ดึงฟางไปหมายจะตบ
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้นะขนมจีน ก่อนจะอาละวาดใส่ใครหัดดูสามีตัวเองก่อน ว่าเกิดอะไรขึ้น”อุษาร้องห้าม
ก่อนที่จะให้ขนมจีนเข้าไปดูแลป๊อปปี้แทนฟาง
 
 
 
 
“คนไข้ตอนอยู่ในรถได้รับความกระทบกระเทือนที่ขาทำให้คนไข้ในตอนนี้เป็นอัมพาตตั้งแต่ช่วงเอว
ลงไปครับ”ทันทีที่หมอมาตรวจร่างกายและรายการผลให้ทุกคน เหมือนกับฟ้าผ่าฟาดลงที่อกของ
ป๊อปปี้
 
 
 
 
“ไม่จริง หมอเอาอะไรมาพูดสามีชั้นต้องไม่เป็นแบบนี้ไม่จริง”ขนมจีนหวีดร้องโวยวายแทบไม่เชื่อ
 
 
 
 
“เอาเงินไปให้หมอ หาหมอที่เก่งที่สุดต้องรักษาชั้นให้หาย ชั้นมีลูกน้องเป็นร้อยๆที่ต้องปกครองอยู่
นะ”ป๊อปปี้อึ้งก่อนที่จะพยายามคลานไปหาหมออุษาร้องไห้สะเทือนใจเมื่อเห็นสภาพลูกชายเช่นเดียว
กับมาดามหลี่
 
 
 
 
“พอได้แล้วค่ะ ตอนนี้ไม่ว่าพวกคุณจะมีเงินกันสักเท่าไหร่มันก็ไม่สามารถรักษาอาการได้ อัมพาตครึ่ง
ตัวเท่าที่ชั้นฟังหมดเค้า อาการของคุณก็ไม่ใช่จะเป็นถาวรก็หมั่นทำกายภาพแล้วสักวันมันก็จะดี
เอง”ฟางรีบเตือนสติป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“สักวันแล้วเมื่อไหร่กันล่ะห้ะ นี่เธอคงจะสะใจมากสินะที่เห็นสภาพชั้นเป็นแบบนี้ ที่เห็นชั้นตายทั้งเป็น
แบบนี้ หัวเราะชั้นสิ หัวเราะเลย เอาเลยจะทำอะไรก็ทำ”ป๊อปปี้ที่เสียใจหันขวับไปพาลโวยวายใส่ฟาง
พลางพยายามจะเข้าไปหาฟางจนพยาบาลและบุรุษพยาบาลต้องช่วยกันมาจับตัวป๊อปปี้พร้อมกับฉีดยา
คลายเครียดให้กับเขา ก่อนที่จะพาป๊อปปี้ไปพักผ่อน ฟางลอบมองชายหนุ่มที่เสียใจและช็อคกับสิ่งที่
เจอก็อดสงสารไม่ได้ กลางดึกคืนเดียวกัน ฟางวานขอให้จงเบพาเธอไปหาป๊อปปี้ที่โรงพยาบาลอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“จะทำอะไรน่ะ”เมื่อเปิดเข้าไปในห้องฟางและจงเบต้องตกใจเมื่อเห็นคนร้าย2-3คนกำลังเอามีดแทง
ป๊อปปี้ จงเบเข้าไปต่อสู้เพื่อปกป้องทันทีเช่นเดียวกับฟางก่อนที่เธอจะรีบเข้าไปปลุกป๊อปปี้
 
 
 
 
“อ๊าย”จังหวะที่ฟางประคองป๊อปปี้ขึ้นมาคนร้ายหมายจะใช้มีดสั้นฆ่าฟางทิ้งป๊อปปี้รีบคว้าถาดยาปัด
หลบได้ทันก่อนที่เจ้าหน้าที่จะรีบเข้ามาช่วยไว้ได้ทัน
 
 
 
 
“ขนาดอยู่โรงพยาบาลแท้ๆยังมีพวกนั้นมาทำร้าย แบบนี้พากลับไปที่มังกรทองเพื่อรักษาดีกว่านะ
คะ”ขนมจีนรีบพูดขึ้น
 
 
 
 
“ไม่ได้ ป๊อปปี้กำลังป่วยถ้ากลับไปแล้วต้องเจอสภาพแวดล้อมเดิมๆอาจจะทำให้สภาพจิตใจย่ำแย่ ชั้น
ตัดสินใจแล้ว ชั้นจะพาป๊อปปี้กลับไปที่รีสอร์ตที่ภูเก็ตเพื่อให้ป๊อปปี้พักฟื้นร่างกาย”มาดามหลี่แย้ง
ขนมจีนก่อนที่จะส่งคนมาดูแลป๊อปปี้อย่างแน่นหนา
 
 
 
 
“ทำไมหัวเสียแบบนั้นล่ะพี่จงเบมีอะไรรึเปล่าคะ”ฟางแปลกใจเมื่อเห็นท่าทางของจงเบก็ถามขึ้น
 
 
 
 
“พวกที่ลอบทำร้ายบอส มันคือพวกอาชา แล้วพวกแก๊งค์อาชาก็คือแก๊งค์ของพ่อแท้ๆของโทโมะ ก่อนที่
เจ้าสัวหลี่จางจะจัดการโค่นล้มแก๊งนี้ในครั้งก่อน”จงเบพูดด้วยน้ำเสียงที่เครียดทำให้ฟางอึ้งมองมีดสั้น
ที่ตกในที่เกิดเหตุที่ปลายด้ามมีดสลัดเป็นรูปม้า
 
 
 
มีคนรีเควสทำตอนแยกของแต่ละคู่มานะ เลยลองจัดตอนแยกแต่ละคู่แต่อยู่ในตอนเดียวกันหมดเลย
 
มันเลยจะยาวหน่อย ถ้าตอนป๊อปฟางมีน้อยเดี๋ยวก็จะมีตามมาเองจ้า
 
 
มาอัพแล้วน้าาา อย่าพึ่งหายไปนะๆๆ