หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.21K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32) ตอนที่ 31 ยิ่งเกลียดยิ่งแค้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

นี่อีกไกลมากมั้ยอ่ะเติร์ดถึงจะถึงทางออก”แก้วกระชับฮู้ตเสื้อกันหนาวไม่ให้คนอื่นเห็นพลางถามเติร์ด

ที่เดินนำเธอเพื่อหาทางออกจากแก๊งค์อาชา

 

 

 

 

“ไม่ไกลหรอกครับพี่สาวเดินทะลุประตูนี่ออกไปก็จะเจอถนนเดินไปปากซอยคงมีรถสองแถววิ่งอยู่พี่ก็

โบกไปได้”เติร์ดตอบ

 

 

 

 

 

“นายนี่ดีกับชั้นจริงๆไม่เหมือนกับพวกพ่อกับพี่ชายนายที่พร้อมจะฆ่าชั้นได้ทุกเมื่อ เอ๊ะรึว่านายคิด

อะไรกับชั้น”แก้วพูดพลางแซวเติร์ด

 

 

 

“แล้วพี่ว่ายังไงล่ะครับ จะไปพี่ก็สวยนะเนี่ย”เติร์ดพูดแล้วอมยิ้มให้กับแก้ว

 

 

 

 

“พอเลยชั้นแก่กว่านายนะเติร์ดและอีกอย่างชั้นอาจะไม่ดีพอ”แก้วรีบพูดพลางคิดถึงเธอที่เผลอมีอะไร

กับโทโมะแล้วถ้าเติร์ดจีบเธอขึ้นมาล่ะจะเป็นยังไง

 

 

 

“วงการนี้ก็ไม่ได้มีคนดีเสมอไปแล้วก็คนชั่วตลอดนี่ครับเอาเป็นว่าพี่กลับไปมังกรทองแล้วบอกพี่ชาย

ของพี่แก้วให้เตรียมพร้อมกับแก๊งค์อาชาดีกว่านะครับ ผมว่าเราสู้กันซึ่งๆหน้าจะดีกว่าการจับพี่มาเป็น

ตัวประกันแบบนี้ซะอีก เอาล่ะครับเดี๋ยวผมไปส่งพี่ที่ท่ารถสองแถวนะ”เติร์ดพูดพลางเดินไปเปิดประตู

เหล็กทางออกเล็กๆของตัวบ้านแล้วเดินเข้าไปก่อน

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงก็ขอบใจนายอีกทีนะเติร์ดที่ช่วย อ๊ะ เติร์ด โทโมะ นี่รวมหัวกันหรอ”แก้วพูดเมื่อเดินตาม

เติร์ดออกมาต้องตกใจเมื่อเจอกับโทโมะและพวก2-3คนคุมตัวเติร์ดอยู่

 

 

 

 

 

“ผมเปล่านะพี่สาว/ชู่วว เงียบเดี๋ยวนี้ สิ่งที่นายทำชั้นจะให้พ่อคิดบัญชีทีหลังกับนายโทษฐานที่ปล่อยตัวประกันของชั้นไป ส่วนเธอมานี่”เติร์ดพยายามอธิบายและเข้าไปช่วยแก้วแต่ถูกขวางก่อนที่โทโมะจะ

ว่าพร้อมกลับลากแก้วลงไปที่คุมขังตามเดิม

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะโยนมาขนาดนี้ถีบกันมาเลยก็ได้นะ”แก้วร้องโวยวายเมื่อตัวเองถูกโทโมะผลักล้มลงไป

ที่แคร่

 

 

 

 

“ก็อยากจะถีบอยู่ล่ะแต่ถ้าเธอเป็นอะไรไปเดี๋ยวจะไม่มีอะไรไปต่อรองกับพวกมังกรทอง”โทโมะยิ้ม

เยาะอย่างสะใจ

 

 

 

“นายนี่มันเลว เลวมากกล้าทรยศพวกพ้องที่เลี้ยงตัวเองมาแบบนี้”แก้วหันขวับพร้อมกับลุกขึ้นมา

โวยวายกลับ

 

 

 

 

“พวกพ้องงั้นหรอ ไอ้คนที่มันทำลายครอบครัวชั้นแล้วให้ความไม่เป็นธรรมกับการตายของเมียชั้นมัน

คือพวกเดียวกับชั้นงั้นหรอ หึ มันก็คือไอ้พวกฆาตกรเรียกแบบนี้ยังจะดีซะกว่าโดยเฉพาะไอ้สารเลวหลี่

จางที่มันทำกับแม่ชั้นก่อนแม่ชั้นตาย”

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

โทโมะต่อว่าแก้วด้วยความคับแค้นในใจแต่ไม่ทันขาดคำชายหนุ่มหน้าชาเมื่อถูกร่างบางตบจนหน้าหัน

 

 

 

 

 

“อย่าเรียกป๊าชั้นว่าไอ้นะ ป๊าชั้นอุตส่าห์ชุบเลี้ยงคนอย่างนายเค้าอาจจะสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำมาก่อน

มากกว่าเลยอยากไถ่โทษไม่เหมือนนายเลวที่กล้าทรยศแบบนี้เป็นขยะไม่มีค่าไม่พอยังทำตัวเลวยิ่งกว่างู

พิษไอ้ชั่ว โอ๊ย”แก้วที่โกรธจัดแล้วรีบต่อว่าโทโมะอย่างไม่กลัวร้องสุดเสียงเมื่อถูกโทโมะกระชากร่าง

บางเข้ามาปะทะกับอกกว้างแล้วบีบที่แขนอย่างแรง

 

 

 

 

 

“คำก็ชั่ว คำก็งูพิษแล้วไอ้มังกรทองมันสูงส่งจนทำความผิดอะไรก็ได้งั้นสิ ห้ะ”โทโมะตวาดใส่แก้ว

เสียงดัง

 

 

 

 

 

“ถึงพวกชั้นจะผิดแต่อย่างน้อยพวกชั้นก็ไม่เคยเล่นลับหลังใครแบบพวกนายไอ้เลวเล่นสกปรก ต่ำ กรี๊ด

ด ชั้นเจ็บนะ”แก้วไม่ยอมแพ้แม้จะเริ่มกลัวชายหนุ่มตรงหน้าก็ตามก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อถูกโทโมะ

ผลักลงไปที่แคร่ไม้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

“เจ็บงั้นหรอพวกมังกรทองหน้าหนาอยู่แล้วนิจะเจ็บได้ยังไงเพราะทั้งด้านทั้งหนาไม่งั้นคงไม่โร่ไป

เสนอตัวให้ผู้ชายคนใหม่เรื่อยๆแบบนี้หรอก”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

“ชั้นจะเอาตัวเข้าไปหาใครก็ได้มันก็เรื่องของชั้นเพราะชั้นต้องการสิ่งที่ดีที่สุดและเชพโป้งก็ดีไม่มีที่ติ

ไม่เหมือนไอ้ขยะที่มันทรยศพวกพ้องหรอก“แก้วไม่พอใจรีบตอกกลับไปอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

“ดีที่สุดงั้นหรอ งั้นดีชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณหนูรองแห่งมังกรทองมีราคีไปแล้วมันจะกล้าเอา

ไปทำเมียอยู่มั้ย”โทโมะโกรธจัดที่ถูกหามแบบนั้นก่อนที่จะกระชากแก้วลงไปนอนแล้วทาบทับร่างบาง

โดยที่แก้วกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและขัดขืนชายหนุ่มไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มาทำอะไรดึกดื่นทำไมไม่นอนไม่เฝ้าแม่กับย่ารึไง”แองจี้แปลกใจเมื่อเธอออกมาจากห้องเพื่อดื่มน้ำ

แล้วพบกับฟางที่ชะเง้อรอใครบางคนที่ห้องรับแขกของบ้าน

 

 

 

 

 

“คุณท่านเข้านอนกันหมดแล้ว แองจี้จะดื่มน้ำหรอเดี๋ยวแม่ไปหยิบน้ำให้นะ”ฟางอึกอักก่อนที่จะรีบ

เปลี่ยนเรื่องแล้วเดินไปหยิบน้ำให้ลูกสาวดื่มแทน

 

 

 

 

 

“ถ้าจะมารอป๊าก็ไปนั่งรอดีๆสิมาหลบๆซ่อๆตรงนี้เดี๋ยวเค้าจะนึกว่าเป็นขโมย”แองจี้เดินมานั่งที่โซฟา

แล้วพูดขึ้นทำให้ฟางใจเต้นรัวเมื่อรู้สึกได้ว่าแองจี้ไม่ตั้งท่าทีเกลียดตนเองแล้วฟางจึงเดินมายืนใกล้ๆ

แองจี้แล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

“ทำไมยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ต้องขึ้นเครื่องไปอยู่กับน้าแก้วที่เมืองไทยนะ/ก็แค่อยากมารอเจอพ่อตัวเอง

ครั้งสุดท้ายก่อนที่จะถูกเนรเทศไปเมืองไทยแค่นี้มันผิดมารึไงคะ”ป๊อปปี้กลับเข้ามาเห็นฟางและแองจี้

นั่งรออยู่ก็รีบพูดก่อนที่แองจี้ที่เคืองพ่อของตนเรื่องถูกพาไปเมืองเทยวันพรุ่งนี้ก็โวยวายก่อนที่จะเดิน

ปึงปังขึ้นชั้นบนไป

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องพาไปแองจี้ไปเมืองไทยด้วยคะ ไหนจะเฟย์ที่ต้องไปอยู่กับเขื่อนอีก รบกวนเขื่อน

เปล่าๆ”ฟางแปลกใจจึงอดที่จะถามไม่ได้

 

 

 

 

 

“ทำไมแค่ชั้นส่งเมียของไอ้เขื่อนกลับไปหาแค่่นี้ไม่พอใจ หึงงั้นสิที่เค้าจะกลับไปอยู่ด้วยกันแบบผัว

เมีย”ป๊อปปี้หันขวับไปว่าฟาง

 

 

 

 

 

“ก็แล้วแต่จะคิดเถอะค่ะ อ๊ะ ปล่อยนะ”ฟางถอนหายใจพร้อมกับพูดพลางเดินหนีแต่ต้องร้องเมื่อถูก

ป๊อปปี้ดึงไปรวบกอดเอาไว้จากด้านหลัง

 

 

 

 

“ดึกแล้วทำไมไม่ไปนอน รึว่าเธอมารอชั้นล่ะ/ใครเค้ารอคุณ ชั้นแค่ลงมาดื่มน้ำแล้วเจอแองจี้ต่างหาก

ล่ะ”ป๊อปปี้กระชับกอดฟางไว้ไม่ไปไหนทำให้ฟางใจเต้นรัวก่อนที่จะพูดเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

“ชั้นก็นึกว่าเธอจะใจอ่อนเลิกเย็นชากับชั้นซะอีก”ป๊อปปี้เห็นท่าทีขัดขืนและเย็นชาของฟางก็แอบซึมลง

ไปก่อนที่จะพูดตัดพ้อออกมา

 

 

 

 

 

“ชั้นเคยบอกคุณไปแล้วไงว่าตอนนี้พวกเราต่างคนต่างอยู่กันไปแล้วในเมื่อคุณทรมานชั้นให้ชั้นตายทั้ง

เป็นไปแล้ว เราก็ไม่มีอะไรต้องยุ่งเกี่ยวกันอีกที่ชั้นมาถามเพราะชั้นเป็นห่วงลูกแค่เท่านั้น ไม่มีอะไร

อีก”ฟางผละออกจากป๊อปปี้แล้วพูดขึ้นก่อนที่จะหันหลังเดินกลับห้องไป

 

 

 

 

 

“ถ้าตอนนี้ใจเธอเกลียดชั้นไปแล้วจริงไม่อยากให้ชั้นยุ่งอีกชั้นก็จะไม่ยุ่งกับเธออีก แต่มีคำเดียวที่ชั้น

อยากจะบอกเธอกับลูกของเรา คือ ชั้นขอโทษ”ป๊อปปี้มองร่างบางที่กำลังเดินขึ้นบันไดไปก็ใจหายก่อน

ที่จะพูดออกมา ฟางชะงักใจเต้นแรงแต่ต้องฝืนตัวเองเดินขึ้นบันไดต่อไปไม่สนใจป๊อปปี้อีกทำให้ชาย

หนุ่มมองตามด้วยความละห้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นี่อีกนิดก็โยนใส่หน้าชั้นเลยมั้ยห้ะ”แก้วร้องเสียงหลงเมื่อกำลังนั่งซักผ้าแล้วกะละมังซักผ้าอีก

กองถูกโยนลงตรงหน้าจนฟองผงซักฟอกกระเด็นเต็มหน้า

 

“เอ้าก็อยากจะเป็นเมียเชฟนั่นจนตัวสั่นนี่ก็พามาเรียนงานบ้านงานเรือนไงจะได้ทำเป็นไม่ต้องนั่งกิน

นอนกินเดี๋ยวแม่สามีจะไม่ปลื้มเหมือนคนที่ผ่านๆมา”โทโมะยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจ

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ใช้คนใช้ของพวกนายนะที่จะต้องมานั่งซักผ้าให้นายแล้วก็ลูกน้องของนายแบนี้น่ะ”แก้ว

โวยวาย

 

 

 

 

“แต่เธอเป็นตัวประกันของที่นี่และเธอเป็นนักโทษของชั้น ทำไมล่ะครับคุณหนู แค่ให้ทำงานบ้านแค่นี้

ทำเป็นโวยวายทีตอนนั้นล่ะครางทั้งคืน สงสัยจะถนัดแต่เรื่องสนองให้กับผู้ชายเวลาอยู่บนเตียงงาน

บ้านไม่ทำ ก็ได้นะ คนของผมกำลังเปลี่ยวกันอยู่พอดีแค่100-200คนคงจะชอบ”เพี้ยะ โทโมะเดินเข้า

มาใกล้แก้วแล้วว่าไม่ทันขาดคำก็ถูกร่างบางตบจนหน้าหัน

 

 

 

 

 

“ไอ้เลวสมองคิดแต่เรื่องอย่างว่า ชั้นไม่น่าตามนายมาเลยจริงๆชั้นอุตส่าห์เป็นห่วงคิดว่านายจะอยู่ที่นี่ได้

มั้ย จะพาพิมไปอยู่ที่ไหน แต่นี่นายกลับทำกับชั้นแบบนี้นายนี่มันเลว ชั่วที่สุด”แก้วหน้าแดงจัดเมื่อ

คิดถึงเรื่องเมื่อ2วันก่อนระหว่างเขาและเธอก่อนที่จะโพล่งออกมาด้ยยความโกรธและความผิดหวังใน

ตัวโทโมะ

 

 

 

 

แล้วจะเอาอะไรอีก ในเมื่อเธอทำร้ายพวกชั้น เป็นต้นเหตุที่ทำให้พิมต้องตายพร้อมกับลูกของชั้นจะมา

สำนึกตอนนี้มันก็สายไปแล้ว ชั้นไม่มีวันให้อภัยคนอย่างเธอ ชั้นเกลียดเธอได้ยินมั้ย ว่าชั้นเกลียดเธอ

ยัยแม่มด”โทโมะที่นึกถึงความร้ายกาจของแก้วที่ทำกับตัวเองมาก็กระชากแก้วมาบีบคอพร้อมตะคอก

ใส่แก้วก่อนที่จะผลักแก้วล้มลงไปกับกองกะละมังซักผ้าทำให้แก้วตกใจกลัวก่อนท่จะรีบวิ่งหนี แต่แล้ว

โลกทุกอย่างก็เกิดหมุนโงนเงนทำให้แก้วหน้ามืดเป็นลมไป

 

 

 

 

 

“เห้ย นี่พี่สาวเป็นอะไรไปน่ะ พี่โทโมะ สิ่งที่พี่ทำมันไม่เกินไปหน่อยหรอ พี่แก้วเป็นผู้หญิงนะพอทีผม

จะไม่ให้พี่แก้วทำอะไรแบบนี้อีก”เติร์ดเห็นแก้วเป็นลมก็รีบวิ่งเข้ามาประคองก่อนที่จะหันไปว่าโทโมะ

แล้วรีบอุ้มแก้วเข้าไปดูแลโดยไม่สนใจโทโมะอีกทำให้ชายหนุ่มนิ่งเงียบมองดูการกระทำของเติร์ดยาก

จะเดาอารมณ์ออกมาได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นี่ตกลงป๊อปจะร่วมหุ้นทำธุรกิจมืดกับพวกมิสเตอร์เหลียงตามที่ดนัยกับขนมจีนบอกจริงหรออุษา”มา

ดามหลี่พูดขึ้นทำให้ฟางที่จัดยาอยู่ชะงักนึกห่วงป๊อปปี้ลึกๆ

 

 

 

 

“นั่นสิคะคุณแม่มิสเตอร์เหลียงทั้งค้าอาวุธเถื่อน มีคาสิโนมากมายในเอเชียพวกแบบนั้นดนัยไม่น่าให้

ป๊อปพาไปทำธุรกิจด้วยเลย ยิ่งนานวันป๊อปถูกขนมจีนกับดนัยพาเดินไปในเส้นทางสีดำขึ้นทุกวัน”อุษา

พูด

 

 

 

 

 

“แต่อย่างน้อยป๊อปก็ฟังเราพาเฟย์กับแองจี้ไปอยู่ที่เมืองไทยนะ จะได้ปลอดภัยไว้ก่อนเพราะถ้า

สันนิษฐานเป็นจริงคนที่สำคัญของป๊อปปี้จะเป็นอันตรายได้”มาดามหลี่พูดก่อนที่ทั้ง3จะหันไปตาม

เสียงทะเลาะของคนกลุ่มหนึ่ง

 

 

 

 

 

“ป๊อปทำแบบนี้กับมิสเตอณ์เหลียงได้ยังไงเค้าเป็นผู้ใหญ่นะ ต่อรองเค้าแบบนั้นไหนว่าจะยอมให้

มิสเตอร์เหลียงมาทำธุรกิจด้วยเรื่องการส่งสินค้าที่ท่าเรือของเราล่ะ”ดนัยโวยวาย

 

 

 

 

 

“อาดนัยครับผมรู้ว่าที่ผมพูดไปมันจะทำให้ฝ่ายนั้นไม่พอใจแต่ทำไงได้ล่ะ พวกนั้นทำผิดจริง ถึงแม้ผม

จะเป็นมาเฟียแต่ผมก็ไม่ได้โง่ที่จะทำธุรกิจมืดแบบมิสเตอร์เหลียงจนตำรวจทั่วเกาะฮ่องกงออกหมาย

ตามตัวหรอกนะรับ ในเมื่อเค้าอยากทำธุรกิจกับเรา30%มันไม่พอผมจะเอา70%และต้องเป็นธุรกิจขาว

สะอาดไม่อย่างงั้นผมก็จะบอกตำรวจ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“แต่ถ้าป๊อปทำมิสเตอร์เหลียงไม่พอใจแบบนี้ถ้าเค้าจะหันมาเล่นงานป๊อปล่ะจะว่ายังไง หนมจีนไม่

อยากเสียป๊อปรึใครไปนะ”ขนมจีนรีบพูดทำให้ฟางที่ประคองมาดามหลี่มาฟังก็ตกใจกับการตัดสินใจ

ของป๊อปปี้ก่อนจะหันไปสบตา

 

 

 

 

 

 

ตายก็ดีสิ ชีวิตก็ไม่มีอะไรดีอยู่แล้วนิ”ป๊อปปี้มองฟางสักพักก่อนที่จะเมินไปทางอื่นแล้วพูดฟางแอบ

ใจหายกับการตัดพ้อของป๊อปปี้ลึกๆ ก็เก็บมาครุ่นคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊าอย่าทำนะอย่างน้อยเค้าคือสามีของหนมจีน”เสียงพูดคุยกันที่ห้องของขนมจีนทำให้ฟางตกใจก่อนที่

จะรีบแง้มประตูเพื่อแอบฟัง

 

 

 

 

 

“แต่มันขัดผลประโยชน์พวกเรา ลองนึกสิว่ามันเคยทำอะไรให้เราคิดว่าเป็นเมียบ้างมั้ยก็แค่คนพา

ออกงานคนทำงานให้ ถ้ามันขัดเพื่อนป๊าแบบนี้ ก็จัดการตัดแข้งตัดขามันซะจะแล้วงานธุรกิจจะได้ตก

มาอยู่กำมือของเรา”ดนัยพูดจบทำให้ฟางตกใจรีบไปตามหาป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อะไรนะ นี่ตกลงยัยแก้วไม่ได้อยู่ที่รีสอร์ตที่ภูเก็ตหายตัวไปเมื่อ4วันก่อนแล้วทำไมไม่รีบบอกห้ะ เตรียมเครื่องบินส่วนตัวของชั้น ชั้นจะไปภูเก็ตไปตามหายัยแก้ว”ฟางที่วิ่งมาเจอป๊อปปี้กำลังสั่งลูกน้อง

ก็รีบไปหาทันที

 

 

 

 

 

 

อย่าออกไปนะ/เธอจะมาห้ามอะไรชั้น ในเมื่อเราต่างคนต่างอยู่กันไปแล้ว ชั้นจะไปไหนมันก็เรื่องของ

ชั้น”ฟางรีบรั้งข้อมือป๊อปปี้เอาไว้แต่ถูกชายหนุ่มที่ยังน้อยใจฟางอยู่สะบัดทิ้งแล้วพูดก่อนที่จะหยิบ

กุญแจรถคันโปรดสตาร์ทแล้วขับไปเอง

 

 

 

“พี่จงเบอยู่นี่พอดีไปกับฟางเดี๋ยวนี้เลย”ฟางวิ่งไปเจอจงเบรีบขอร้องให้จงเบพาเธอไปหาป๊อปปี้ก่อนที่

ทั้งคู่จะขับออกมาจากมังกรแล้วอึ้งเมื่อเห็นรถของป๊อปปี้เสียหลักชนเสาไฟฟ้าข้างทางทั้งคู่รีบพาป๊อปปี้

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อป ฟื้นสิป๊อป ไม่นะ”ฟางพยายามเขย่าตัวป๊อปปี้ที่เลือดท่วมไปทั้งตัวแล้วใจเสียก่อนที่รถของป๊อปปี้

จะระเบิด

 

 

 

 

 

 

พาบอสไปโรงพยาบาลเถอะ”จงเบรีบพูดก่อนที่จะรีบพาป๊อปปี้ไปส่งโรงพยาบาล

 

 

 

 

“มันรอดไปได้ครับนายแต่ไม่ต้องห่วงสภาพแบบนั้นคงไม่รอด”เสียงใครคนหนึ่งพูดเมื่อเห็นรถป๊อปปี้

ไฟลุกแล้วจงเบและฟางพาป๊อปปี้ออกไป

 

 

 

 

 

ก่อนอื่นต้องขอโทษทุกคนน้าที่หายไปนานมากไม่มาอัพ

 

คือโน็ตยุ้คเรามันคงจะถึงที่สุดแล้วอ่ะ พังไปพร้อมกับไฟล์ฟิคทุกไฟล์

 

เราเลยต้องด้นสดพิมตอนนี้มาใหม่เลย มันเลวจะยาวๆหน่อยนะ 

 

 

ป๊อปโดนลอบทำร้ายแก้วโดนจับตัวไป แล้วจะเป็นยังไงต่ออย่าลืมติดตามน้าาาาา

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา