หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ที่นี่ที่ไหนกัน ปล่อยชั้นนะ ช่วยด้วยใครก็ได้อยู่ข้างนอก ปล่อยชั้นออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ทางด้าน

แก้วเมื่อฟื้นขึ้นมาพบวาตัวเองนอนอยู่บนเตียงไม้เล็กๆแข็งๆในห้องเล็กห้องหนึ่งที่มีแค่หลอดไฟ

เล็กๆที่แกว่งไปมาส่องแสงสลัวๆและประตูสีดำที่ปิดขังอยู่ก็รีบลุกเข้าไปโวยวายและทุบประตูรัวๆ

หมายจะให้คนมาเปิดให้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่สาวเป็นโจรหรอ เข้ามาขโมยอะไรจากที่นี่รึเปล่าถึงได้มาอยู่ในนี้”

 

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

แต่แล้วประตูก็ถูกเปิดพร้อมกับมีชายหนุ่มหน้าหวานที่ท่าทางอายุน้อยกว่าแก้วเดินเข้ามาพร้อมกับ

ถามแก้ว

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องพูดมานายเป็นคนจับตัวชั้นมาที่นี่ใช่มั้ย จับชั้นมาทำไม ต้องการอะไร เรียกค่าไถ่หรอ

กล้ามากนะที่จะเรียกค่าไถ่คนอย่างชั้นน่ะห้ะ”แก้วเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มปริศนาก็โวยวายไม่พอใจ

ว่าให้ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ผมจะทำแบบนั้นทำไม ผมไม่ได้ยากจนแร้นแค้นขนาดจะทำอะไรโง่ๆแบบนั้นนะ”ชายหนุ่มพูด

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ใช่อย่างที่ชั้นว่าก็ปล่อยชั้นสิพาชั้นกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ”แก้วโวยวายไม่พอใจก่อนที่จะตรง

เข้าไปเอาเรื่องหนุ่มน้อยหน้าใหม่คนนั้นทำให้เขาจำเป็นต้องพาแก้วออกมาจากห้องนั้นอย่างเสีย

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมพวกนั้นต้องจับพี่สาวมาขังด้วยนี่พี่คงไม่โกหกผมให้ผมพาพี่ออกไปหรอกนะ ไม่งั้นพ่อ

เอาผมตายแน่ะๆ”ชายหนุ่มคนนั้นซักถามแก้วระหว่างพาเดินออกมาตามทางคล้ายอุโมงค์ใต้ดิน

ก่อนที่จะพาขึ้นมาชั้นบนทำให้แก้วพบว่าเธออยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่มีกำแพงสูงตระหง่านเดียวกับที่

ที่โทโมะเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ได้เป็นโจรหรอกน่าเชื่อใจได้ว่าแต่นายอยู่ที่นี่ใช่มั้ย งั้นขอถามอะไรหน่อยสิ นายรู้จักคน

ที่ชื่อโทโมะรึเปล่า”แก้วตอบก่อนจะรีบถามถึงโทโมะบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูพานักโทษของนายใหญ่กับนายน้อยขึ้นมาทำไมครับเดี๋ยวก็เกิดเรื่องหรอก”แต่ก่อนที่ชาย

หนุ่มจะตอบอะไรแก้วพวกบอดี้การ์ดก็วิ่งเข้ามาล้อมแก้วเอาไว้ก่อนที่จะพูด

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องอะไรกัน ทำไมชั้นถึงไม่รู้แล้วนี่จะพาตัวพี่สาวไปไหนน่ะ”ชายหนุ่มคนนั้นพูดก่อนที่จะ

ตกใจเมื่อเห็นพวกของตัวเองจะพาแก้วไป แก้วตกใจรีบใช้วิชาต่อสู้ที่ตัวเองเคยเรียนมาหลบหลีก

และพายามหนีจากพวกบอดี้การ์ดทันที

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

“หยุดได้แล้ว/โทโมะ”เสียงปืนดังขึ้น1นัดทำให้ทั้งหมดหันไปมองพบว่าโทโมะเป็นคนยิงแก้วยิ้ม

ดีใจคิดว่าโทโมะมาช่วยก็รีบวิ่งไปหา

 

 

 

 

 

 

“นายต้องจัดการให้ชั้นนะอยู่ดีๆก็มีพวกบ้าที่ไหนไม่รู้มาช็อตไฟฟ้าแล้วพาชั้นลงไปขังที่ห้องเหม็น

อับข้างล่าง แล้วนี่นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเกิดอะไรขึ้น”แก้วรีบบอกโทโมะก่อนที่จะสังเกตว่าโทโมะ

ไม่เป็นอะไรและไม่มีร่องรอยการต่อสู้เข้ามาเลยสักนิด

 

 

 

 

 

 

“จัดการ หึ จริงสินะ เอาตัวมันเข้าไปในห้องโถง1”โทโมะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะสั่งให้

บอดี้การ์ดล็อคตัวแล้วลากแก้วตามเขาเข้าไป

 

 

 

 

 

“โอ๊ยจะทำอะไรชั้นนะโทโมะ ไอ้บ้าปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ ว้าย”แก้วโวยวายเข้ามาไม่หยุดก่อนที่จะ

ร้องออกมาเมื่อถูกผลักล้มไปกองกับพื้นร่างบางจะลุกขึ้นมาโวยวายต้องตกใจเมื่อถูกปืนจ่อทำให้

ได้แต่นั่งคุกเข่าด้านหน้าของเธอมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่สูงแล้วกำลังเช็ดดาบซามูไรเบื้องหลังเป็นธง

ผืนใหญ่รูปม้าสีดำประดับอยู่เด่นสง่า

 

 

 

 

 

 

“นี่มันสัญลักษณ์ของแก๊งค์อาชา ไหนป๊าเคยบอกว่าล่มไปแล้วนิ”แก้วตกใจรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะโอ ทำไมถึงพูดจาแบบนั้นล่ะครับคุณหนูรองแห่งมังกรทอง ไม่ต้องตกใจว่าชั้นรู้จักเธอได้ยัง

ไงชั้นชื่อริวจิ หัวหน้าแก๊งค์อาชา แก๊งค์ที่พ่อของหนูถล่มเพื่อยึดอำนาจมาไงล่ะ”ริวจิพูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็หมายความว่านายทรยศมังกรทองแล้วไปสวามิภักดิ์กับอาชา นายมันไอ้งูพิษทรยศพวก

เรา”แก้วหันขวับไปมองโทโมะที่กอดอกมองเธอยู่ก็โวยวายจะเข้าไปเอาเรื่องแต่ถูกล็อคตัวเอาไว้

ทำให้ไปไม่ถึงตัวโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ทรยศพวกเธอนะ แต่ตอนนี้ชั้นไม่ใช่พวกของมังกรทองอีกต่อไปแล้ว หลังที่มันฆ่าลูก

เมียชั้นไปยังไงล่ะ”โทโมะว่าเสียงดังออกมาอย่างแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

“ใช่ โทโมะไม่ได้ทรยศหรอกแต่เค้าแค่กลับมาช่วยงานของพ่อแท้ๆนั้น/หา อะไรนะ พ่อแท้ๆ”ริวจิ

พูดเสริมทำให้แก้วอึ้งเมื่อรู้ว่าริวจิคือพ่อแท้ๆของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นเป็นลูกแท้ๆของเค้าต้องขอบใจเธอมากนะที่เมื่อ15ปีก่อนเธอกล้าที่จะใส่ร้ายหาว่าชั้น

ลวนลามเธอทำให้พ่อของเธอส่งชั้นกลับมาที่ภูเก็ตแล้วคนของแก๊งค์อาชารู้เรื่องเข้าก็ได้ส่งข้อมูล

ของชั้นให้รู้เป็นระยะๆ ตอนแรกก็ไม่ปักใจเชื่อนะจนกระทั่งได้อ่านจดหมายของแม่ทำให้ชั้นมั่นใจ

และเมื่อหลายเดือนก่อนชั้นก็ได้เจอพ่อของชั้นอีกครั้งที่ฮ่องกงทำให้ได้รู้ว่าพ่อเธอมันเลวที่คิด

สกปรกโกงพ่อชั้นแล้วก็ทำร้ายชั้นกับแม่”โทโมะพูดความจริงออกมาแล้วมองไปที่แก้วด้วยสายตา

ที่เจ็บปวดปนแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซึ่งครั้งนี้พวกเราก็พร้อมแล้วที่จะเอาคืนมังกรทอง พวกมังกรทองจะต้องได้รับสิ่งที่มันทำกับพวก

เราไว้ ส่วนคุณหนูเมื่อรู้ความจริงแล้วคงต้องอยู่ที่นี่สักพักไปก่อนนะในฐานะ ตัวประกัน”ริวจิพูด

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“หรือไม่ก็นักโทษที่ต้องได้รับโทษความชั่วช้าที่เคยทำกับคนอื่น หึ กรรมตามทันแล้วล่ะคุณหนู

เอายัยนี่ไปขังไว้ที่เดิมส่วนนายเติร์ดห้ามลงไปช่วยพายัยนี่หนีอีกเด็ดขาดไม่อย่างงั้นนายโดน

ลงโทษโทษฐานขัดคำสั่งพ่อแน่”โทโมะพูดออกมาอย่างสะใจก่อนที่จะสั่งลูกน้องตัวเองลากแก้ว

ไปขังที่เดิมพร้อมกับสั่งไปทางเติร์ด เติร์ดก้มหน้ารับคำแล้วมองตามไปยังแก้วที่ร้องโวยวายถูก

ลากกลับไปที่ห้องขังเหมือนเดิมด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

“นี่ตกลงเรื่องประมูลที่ดินมะรืนนี้ป๊อปจะไม่สนใจจริงๆหรอคะนี่มันขุมทรัพย์ทางการค้าใหม่ของเรา

นะ ไหนเรื่องที่เราจะเปิดตลาดทางการค้าทางเรือสานต่อความต้องการของเจ้าสัวหลี่จางล่ะ

คะ”เสียงโวยวายของขนมจีนทะเลาะกับป๊อปปี้ทำให้ฟางที่ประคองมาดามหลี่กลับมากเดินชม

สวนก็แปลกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังทะเลาะกับขนมจีนอยู่

 

 

 

 

 

 

“ก็พอแล้ว เหนื่อยแล้วจะอะไรอีกล่ะหนมจีน แค่นี้เราก็มีกิจการมากมายที่ต้องดูแลนะรอบนี้ก็ยก

ให้เจ้าอื่นไปแทนสิ/ไม่ค่ะ ทำไมจู่ๆถึงอยากอยู่กับบ้านขึ้นมาคะ รึว่าเป็นเพราะมัน หลายวันมานี่

ป๊อปไม่สนใจหนมจีนเพราะว่าอยากกลับไปหามันใช่มั้ย”ป๊อปปี้ตอบกลับด้วยความเหนื่อยหน่าย

ก่อนที่ขนมจีนจะหันไปมองฟางที่เดินเข้ามาแล้วชี้อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“จริงค่ะ นี่พี่ป๊อปคงจะอยากดีกับนังลูกฆาตกรมากจนไม่เป็นอันทำงาน นี่ก็คงจะดีใจสินะที่ได้ใจ

ทั้งพวกคุณท่านแล้วก็สามีของชาวบ้าน หน้าด้านไร้ยางอายที่สุด”เฟย์เดินลงมาได้ยินก็ตรงเข้าไป

สมทบว่าฟาง

 

 

 

 

 

“เค้าจะทำอะไรมันก็เรื่องของเค้าสิคะทำไมต้องเอาชั้นไปเกี่ยวด้วย เรื่องของครอบครัวพวกคุณก็

จัดการกันสิ ชั้นเป็นแค่ลูกน้องมีหน้าที่แค่ดูแลคุณท่านไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น”ฟางตอบอย่างไม่

ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

“ก็ดี รู้ตัวว่าเป็นใครก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมาให้ท่าสามีชาวบ้านอีกเป็นแค่ลูกน้องไม่ต้องมาสนิท

สนมกับเจ้านายมากนักต่างคนต่างอยู่”ขนมจีนได้ทีก็รีบว่าทำให้ฟางมองป๊อปปี้สลับกับขนมจีน

และเฟย์ก็ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายก่อนที่จะเดินหนีไปอีกทางป๊อปปี้หมายจะเดินตามแต่

มาดามหลี่กระแอมเสียงดังในลำคอพร้อมกับขนมจีนที่คล้องแขนป๊อปปี้ไว้แสดงความเป็นเจ้าของ

ชายหนุ่มถอนหายใจและคิดหาทางเข้าใกล้ฟางเพราะหลังจากคืนนั้น ฟางก็พยายามหนีหน้าเขา

และไปนอนกับมาดามหลี่ไม่ยอมเข้าใกล้เขาอีกเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะพี่จงเบที่ช่วยฟางถือกระถางมาที่นี่ แม้ที่นี่จะไม่มีคนอยู่แล้วแต่อย่างน้อยเราก็ต้อง

หมั่นเข้ามาดูแลต้นไม้พิมจะได้มองลงมาแล้วมีความสุข”ฟางพูดกับจงเบเมื่อเดินเอากระถางกลับ

มาเก็บที่บ้านสวนของพิมพลางพูดแล้วเศร้าลงไป จงเบมองฟางด้วยความสงสารก่อนที่จะช่วย

ฟางทำสวนช่วงบ่ายแล้วพลางยิ้มหัวเราะกันอย่างสนุกสนานทำให้ป๊อปปี้ที่แอบดูอยู่กำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“ถ้าว่างมากก็ไปดูแลแม่ชั้นย่าชั้นไม่ใช่มาหว่านเสน่ห์ใส่ลูกน้องชั้นแบบนี้”ป๊อปปี้ตรงเข้ามาว่าฟาง

 

 

 

 

“ค่ะ”ฟางเหล่มองป๊อปปี้ก่อนที่จะตอบแล้วเดินหนีไป ป๊อปปี้ไม่พอรีบเดินตามไปกระชากข้อมือ

บางไว้

 

 

 

 

 

“นี่จะเย็นชาใส่ชั้นตลอดเลยรึไงห้ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นเจ้านายกับลูกน้องไม่จำเป็นต้องสนิทกันมันก็ถูกแล้วนี่คะ”ฟางพูดแล้วเมินหน้าไปทางอื่น

ทำให้ป๊อปปี้กระชับตัวฟางแนบอกกว้างพร้อมกับกอดรัดไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าคืนนั้น ไม่สิหลายๆครั้ง เธอกับชั้นมันก็สนิทกันจนเนื้อแนบเนื้ออยู่แล้วนิจะทำเป็นสะดีด

สะดิ้งอยู่ได้”

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ป๊อปปี้พูดจบฟางก็ผละออกจากร่างสูงแล้วตบหน้าหันทันที

 

 

 

 

 

 

 

“จะเอาอะไรกับชั้นอีก เห็นชั้นเป็นตัวอะไร ถึงได้ตามราวีชั้นตลอดแบบนี้ คุณมีเมียใหม่ไปแล้ว จะ

มาราวีอะไรกับชั้นอีกแค่ต้องเสียลูกในท้องชั้นไปคนนึงยังไม่สะใจอีกหรอ งั้นก็ฆ่าชั้นเลยสิ”ฟาง

ว่าป๊อปปี้กลับก่อนที่จะร้องไห้ออกมาเมื่อพูดถึงลูกทำให้ป๊อปปี้ชะงักมองคนตัวเล็กที่ยืนร้องไห้

ตรงหน้าแล้วนิ่งเงียบก่อนที่จะเดินเข้าไปหาแต่ฟางกลับถอยหนีและไม่หยุดร้องไห้ ป๊อปปี้จึงดึง

ฟางเข้าไปกอดแน่นทำให้ฟางกรีดร้องและทุบป๊อปปี้ไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“ที่ชั้นพูดไปแกไม่จำมันเลยรึไงว่าอย่ายุ่งกับผัวชาวบ้านอีกอีแค่เป็นเมียเก่าที่ถูกเฉดหัวทิ้งมันก็จบ

ไปแล้ว ลูกแกก็ไม่อยู่แล้วไม่มีอะไรมาผูกมัดป๊อปแล้วยังจะไม่เลิกยุ่งกันอีกหรอ รึอยากโดนดีอีก

ห้ะ”ขนมจีนโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะหนมจีนคราวนี้ฟางไม่ผิดถ้าจับตัวฟางไปทำร้ายอีกชั้นไม่ยอมแน่”ป๊อปปี้ดันฟางไปอยู่

ด้านหลังแล้วว่า

 

 

 

 

 

“ใช่เพราะถ้าพวกคุณทำร้ายฟางอีกผมจะแจ้งตำรวจต่อให้ใหญ่แค่ไหนถ้าทำผิดฆ่าคนก็ต้อง

สมควรโดน”เขื่อนที่แวะมาหาฟางเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็เข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

“ดีจริงๆมีแต่คนปกป้องแถมยังเป็นคนมีเจ้าของทั้งหมดด้วย”เฟย์เห็นเขื่อนปกป้องฟางก็ไม่พอใจ

“ก็เพราะว่าฟางเป็นคนดีและมีค่ามากพอที่จะถูกทำร้ายแบบนี้ยังไงล่ะ ที่พี่กลับมาเพราะสิ่งนี้เซ็น

ซะจะได้ต่างคนต่างอยู่”เขื่อนพูดต่อพร้อมกับชูใบหย่าออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่เซ็นเฟย์ไม่มีวันจะเลิกกับพี่เขื่อนเพื่อนให้พี่เขื่อนไปรักกับมัน ไม่มีวัน”เฟย์หวีดร้องออกมา

ก่อนที่จะดึงใบหย่าไปฉีกทำลาย

 

 

 

 

 

 

“พอกันให้หมดนั่นล่ะนี่จะมีแต่เรื่องทุกวันเลยรึไงถ้าเป็นอย่างนี้บ้านหลังนี้ก็ไม่น่าอยู่อีกต่อไปแล้ว

ชั้นจะไปอยู่ที่รีสอร์ตที่ภูเก็ตกับยัยแก้วส่วนบ้านหลังนี้อยากจะอยู่ก็อยู่กันไปเลย ส่วนป๊อปก็ปล่อย

ตัวคนของย่าด้วยเพราะต้องเป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ เลิกยุ่งห้ามเข้าใกล้ฟางอีก”มาดามหลี่ที่ถูก

อุษาและจงเบประคองเข้ามาก็รีบว่าก่อนที่จะให้ฟางเดินกลับไปกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ที่ชั้นพูดชั้นพูดจริงนะคะ ในฐานะที่คุณเป็นเจ้านายชั้นคือลูกน้องเราต่างคนต่างอยู่เลิกราวี

ชั้นสักที ส่วนถ้าเรื่องส่วนตัว การกระทำที่คุณทำกับชั้นมันเลวร้ายเกินกว่าที่ชั้นจะให้อภัยได้ ถือว่า

ทุกอย่างชั้นชดใช้ให้คุณแล้วนะเลิกยุ่งต่อกันซะอย่าให้ชั้นต้องเกลียดคุณเลย”ฟางพูดทิ้งท้ายให้

ป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินตามมาดามหลี่ไปป๊อปปี้มองฟางที่เดินไปแบบนั้นก็ซึมลงไปโดยที่ขนมจีนนั้น

จับสังเกตแล้วกำมือแน่นเมื่อเห็นสายตาที่ป๊อปปี้มองตามฟางออกไปแบบนั้น

 

 

 

 

 

“ถ้าเจ้าตัวบอกมาแบบนี้แล้วว่าไม่อยากให้ป๊อปมายุ่งวุ่นวายก็ไม่ต้องไปยุ่งสิคะ เราไปทำหน้าที่

ของเราดีกว่า ป๊าของหนมจีนตลาดการค้าอาวุธแห่งใหม่มาเสนอป๊อปนะคะไปคุยกับป๊าหนมีนดี

กว่า”ขนมจีนปรับน้ำเสียงเป็นปกติแล้วดึงป๊อปปี้ไปอีกทางไม่ให้ไปหาฟางได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เติร์ด นายมาที่นี่เดี๋ยวพี่ชายกับพ่อนายก็ลงโทษหรอก”แก้วตกใจเมื่อคนที่เอาอาหารมาให้

ไม่ใช่บอดี้การ์ดของโทโมะก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“ทั้งวันมานี่ผมไปคุยกับแม่ผมแล้วผมรู้ว่าอดีตพ่อพี่เคยทำลายแก๊งค์ของพ่อผมและฆ่าแม่พี่โท

โมะแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะจับตัวพี่มาเป็นตัวประกัน เพราะถ้าจะสู้ก็สู้กันซึ่งๆหน้าดีกว่าผมว่าพี่ควร

จะกลับไปบอกพี่ชายของพี่นะเพื่อจะได้ตั้งรับการกลับมาของแก๊งค์อาชา/นี่นายจะปล่อยชั้นจริงๆ

หรอ ขอบใจนะเติร์ด”เติร์ดพูดไปตามตรงทำให้แก้วดีใจออกมาก่อนที่เติร์ดจะให้แก้วพรางตัวแล้ว

ตามเขาออกมาข้างนอกด้วยความระมัดระวัง

 

 

 

 

 

 

“หึ นี่นายยังดื้อด้านไม่ฟังคำสั่งของพ่อเหมือนเดิมเลยนะเติร์ด”โทโมะที่แอบมองเติร์ดที่พาแก้ว

หาทางหนีออกมาจากมุมมือแล้วยิ้มออกมาอย่างมีแผนการในหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าทุกอย่างมันเป็นตามที่เราสันนิษฐานจริงๆก็เท่ากับว่าตอนนี้ป๊อปปี้เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของ

พวกเค้างั้นสิ”ตกดึกฟางยกชาร้อนมาให้อุษาแล้วชะงักเมื่อได้ยินเสียงอุษาคุยอยู่กับจงเบอยู่และ

เกิดความสงสัยกับสิ่งที่ได้ยินเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปก็ปากแข็ง ฟางก็มางอน แก้วก็ถูกจับตัวไป โทโมะกำลังจะล้างแค้น

 

แล้วไหนจะเขื่อนเฟย์อีก เขื่อนจะให้อภัยเฟย์รึเปล่าต้องติดตามตอนต่อไปนะ

 

 

ช่วงนี้ถ้าว่างเมื่อไหร่จะรีบอัพนะ ยังเหลือคนอ่านกันอยู่มั้ยอ่ะ