หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะเขื่อนว่าเขื่อนจะกลับเมืองไทย”หลายวันต่อมา ฟางตกใจเมื่อเขื่อนตัดสินใจจะย้ายกลับ

ไปเป็นหมอที่เมืองไทย

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อเฟย์ก็เดินได้แล้วก็ไม่มีความจำเป็นที่เขื่อนจะต้องอยู่ที่นี่ เขื่อนก็อยากจะกลับบ้านน่ะสิใจ

จริงเขื่อนอยากพาฟางกลับไปด้วยกันนะ ที่นี่มีแต่คนใจร้าย หลอกลวง ฟางอาจถูกเล่นงานอีก

ก็ได้นะ”เขื่อนตอบพร้อมกับกุมมือฟางแน่นด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกเขื่อน มันคงเป็นกรรมที่ฟางจะต้องยอมรับมัน/โธ่ ฟาง”ฟางซึมลงไปเมื่อคิดถึง

เรื่องราวร้ายกาจที่เกิดขึ้นกับเธอแล้วพูดออกมาด้วยความเศร้าทำให้เขื่อนยิ่งสงสารฟางจับใจรีบ

ดึงฟางมากอดเอาไว้แน่น

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

จังหวะนั้นเอง เฟย์ที่แอบดูเขื่อนกับฟางนั้นตรงดิ่งเข้ามาตบหน้าฟางหันก่อนที่จะเข้าไปตบซ้ำ

เขื่อนรีบเอาตัวเองขวางเอาไว้ทันที

 

 

 

 

 

“แหมๆ มีเมียอยู่แท้ๆยังจะมาหลบพลอดรักกันไม่อายฟ้าไม่อายดิน”ขนมจีนที่อยู่กับเฟย์ก็เดินเข้า

มาว่าฟางแล้วยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นเฟย์ทำร้ายฟาง

 

 

 

 

 

“นี่ฟังเราอธิบายก่อนสิ/ไม่ฟัง เลว หน้าด้านแย่งผัวชาวบ้าน”ฟางพยายามพูดขึ้นมาก่อนที่เฟย์จะ

รีบร้องออกมาอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“นี่ พอได้แล้ว เลิกกล่าวหาคนอื่นสักที แล้วก็เลิกก่อเรื่องได้แล้ว แค่นี้พี่ก็รู้สึกสมเพชคนอย่างเธอ

มากพอแล้ว ไปเถอะฟาง”เขื่อนออกตัวปกป้องฟางพร้อมกับรีบจูงมือฟางให้เดินหนีพวกขนมจีน

ออกไปจากตรงนั้นโดยมีเฟย์มองตามทั้งคู่ไปอย่างคับแค้นใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะโทโมะว่าจะกลับไปเมืองไทยแล้วไม่กลับมาฮ่องกงอีกแล้ว”จงเบเดินมาส่งโทโมะที่

สนามบินแล้วถามชายหนุ่มที่เงียบขรึมไม่พูดจากับใครตั้งแต่ออกมากมังกรทอง

 

 

 

 

 

 

“ครับบ้านของพิมอยู่ที่นั่น บ้านของผมก็เหมือนกัน”โทโมะตอบ

 

 

 

 

 

“ชั้นเข้าว่าตอนนี้นายมีความแค้นอยู่มากในแต่ชั้นอยากให้นายตั้งสติแล้วก็คิดดีๆทุกครั้งที่จะทำ

อะไร เพราะบางอย่างมันอาจจะย้อนกลับมาไม่ได้”จงเบเงียบก่อนจะพูดเตือนโทโมะ

 

 

 

 

 

“ใช่ครับมันย้อนอะไรกลับมาไม่ได้แล้ว และผมก็ตัดสินใจดีแล้วกับสิ่งที่ผมทำ ขอตัวก่อนนะครับ

พี่จะเป็นพี่ชายที่ดีของผมตลอดไป”โทโมะเดินเข้าเกทไปหลังพูดจบโดยไม่รู้เลยว่าลับหลังที่จง

เบเดินออกไปแล้ว มีหญิงสาวคนหนึ่งแอบสะกดรอยตามโทโมะไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงนะครับน้องพีช เดี๋ยวน้าฟางจะดูแลน้องพีชเป็นอย่างดีแม้จะไม่เท่าแม่พิมแต่ก็จะดูแล

ให้ดีที่สุดนะ”ฟางกำลังพาพีชเข้านอนเสร็จมองเด็กน้อยที่ลับไปแล้วด้วยความสงสารที่ต้องมาสูญ

เสียแม่ไปแบบนี้ ฟางเดินออกมาจากห้องนอนแล้วชะงักเมื่อพบกับแองจี้ยืนรออยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้าง/แม่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ แล้วแองจี้ล่ะ ได้ยินจากคุณท่านมาว่ากลับมาจากออกแคมป์

ที่โรงเรียนแล้วเป็นไข้ ทานยารึยัง”แองจี้อึกอักแล้วถามทำให้ฟางรู้สึกดีที่อย่างน้อยแองจี้ยัง

ถามไถ่เธอจึงตอบพร้อมกับถามสารทุกข์สุขดิบของแองจี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องมาเป็นห่วงคนอื่นหรอกน่า ห่วงตัวเองก่อนเถอะถ้าเธอเป็นอะไรไปขึ้นมาล่ะ เดี๋ยวคุณย่า

จะเสียใจเอา เอ่อ พอดีลงไปข้างล่างแล้วชงมาเหลือก็เอาไปดื่มซะสิ ไปล่ะ”แองจี้พูดพลางยื่นนม

อุ่นให้กับฟางก่อนจะรีบเดินหนีกลับห้องไป ฟางอมยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่อย่างน้อยแองจี้ก็ยัง

ห่วงเธอ ก่อนจะรีบดื่มนมแล้วเอาลงไปล้างก่อนจะกลับมาที่ห้องก็ตกเมื่อขึ้นบันไดมาเจอป๊อปปี้ที่

ยืนรออยู่ ร่างบางตกใจรีบเดินหนีก่อนที่ป๊อปปี้จะตรงเข้ามาดักไว้ ฟางไม่รอช้ารีบเดินหนีไปอีก

ทางแต่ป๊อปปี้กลับไวกว่ากอดฟางเอาไว้พร้อมกับดึงมาแนบลำตัว ฟางตกใจอ้าปากร้องป๊อปปี้จึง

รีบเอามือปิดปากไว้ก่อนที่จะลากฟางเข้ามาในห้องของเธอได้สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะทำอะไรคุณท่านบอกไปแล้วไม่ใช่รึไงว่าอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกให้ต่างคนต่างอยู่ออกไปจาก

ห้องชั้นเดี๋ยวนี้นะ โอ๊ย เจ็บ”ฟางผละออกจากป๊อปปี้พร้อมกับรีบว่าแต่ต้องร้องเมื่อป๊อปปี้กระชาก

ข้อมือบางมาบิดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยุ่งกับชั้น แต่จะกลับไปตีท้ายครัวยุ่งกับสามีน้องของชั้นล่ะสิ ใช่มั้ยห้ะ”ป๊อปปี้จู่ก็โวยวายว่า

ฟางกลับไปด้วยความโมโห

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะคิดเถอะ อยากจะพูดอยากจะคิดอะไรก็แล้วแต่คุณ ชั้นไม่มีอะไรจะพูด”ฟางได้ยินเช่นนั้น

ก็ถอนหายใจเข้าทันทีว่าเฟย์คงจะฟ้องป๊อปปี้เรื่องเมื่อกลางวันไปแล้วก็พูดกลับพร้องกับสะบัดตัว

ออกห่างแล้วเดินหนีแต่ป๊อปปี้คว้าแขนฟางดึงไว้มาแนบลำตัวเองอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่พูดเพราะว่าตัวเธอรู้ดีไงล่ะว่าทำอะไร คงจะจริงอย่างที่เฟย์พูดทำตัวน่าสงสารเพื่อให้ทุกคน

สนใจ เล่นละครเก่ง ตลบแตลง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะชั้นทำตัวหน้าสงสาร ชั้นทำให้ทุกคนมารุมสนว่าชั้นอีกสิคะ จะว่าอะไรอีกพูดมาให้หมดเลยสิ/

ไม่ต้องมาทำตัวหมางเมินเย็นชากับชั้นนะ ทำตัวตายด้านแบบนี้คิดว่าจะทำให้ชั้นปล่อยเธองั้นสิ

ไม่มีวัน”ฟางยอมรับทุกข้อกล่าวหาก่อนที่จะเดินหนีแต่ป๊อปปี้กลับสวนว่ากลับแล้วลากฟางเข้าไป

ที่เตียงของฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ทำไมมันร้อนแบบนี้นะ ทั้งร้อนทั้งอับแล้วฝนก็มาตกอีกชั้นคิดถูกคิดผิดเนี่ยตามหมอนั่นมา

เมืองไทยด้วย”ทางด้านแก้วหลังจากเครื่องลงที่ภูเก็ตหญิงสาวก็บ่นไม่หยุดพลางเอามือพัด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วหมอนั่นหายไปไหนอีกล่ะเนี่ย อ๊ะ นั่นไง”แก้วชะเง้อมองหาโทโมะก่อนที่จะยิ้มร่าเมื่อเห็นโท

โมะเดินออกไปข้างหน้าสนามบินก็ไม่รอช้ารีบแอบวิ่งตามโทโมะไปโดยแอบให้รถรับส่งขับรถตาม

รถที่มารับโทโมะไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าบ้านยัยพิมติดตลาดไงนี่มันเข้าไปลึกเกินไปแล้วนะ”แก้วบ่นอุบเมื่อเห็นว่าโทโมะไม่ได้ไป

บ้านพิมตามแผนที่ที่จงเบบอกไว้ตอนแรก แต่ก็ยังแอบสะกดรอยตามไปจนสุดทางที่รถจะเข้าได้

ร่างบางไม่รอช้าลงากรถแอบเดินเลาะตามโทโมะไปที่หลังกำแพงเก่าของบ้านหลังใหญ่โตหลัง

หนึ่ง แล้วสักพักมีคนมาเปิดประตูให้โทโมะพร้อมกับเชิญโทโมะเข้าไป แก้วยิ่งแปลกใจกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาหาพวกเราถึงที่นี่เพราะคิดถึงเรางั้นหรอครับคุณหนู”แต่ก่อนที่แก้วจะเดินตามโทโมะไปนั้นมี

เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้แก้วหันไปมองแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่าพวกนักเลงที่คนมาหาเรื่องและจะ

ลวนลามเธอนั้นอยู่ที่นี่และที่สำคัญพวกนั้นมีกัน4คน

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรชั้นนะ ไม่อย่างงั้นชั้นจะร้องให้คนของชั้นมาช่วยเดี๋ยวนี้ล่ะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนครับ คนของคุณหนู อยู่ไหนกันไม่ยักจะเห็นเลย”ชายคนแรกพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีสิ เค้าพึ่งเดินเข้าไปในนั้น จำคนที่มาจัดการพวกแกตอนนั้นได้มั้ยล่ะ เค้าเป็นคนของชั้น”แก้ว

รีบว่าก่อนที่พวกนักเลงจะหัวเราะกันออกมาอย่างไม่กลัวคำขู่ แก้วเริ่มเห็นท่าไม่ดีจึงรีบถอยพลาง

คว้าไม้หน้าสามแถวนั้นขึ้นมาป้องกันตัว

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ดุเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะเนี่ย มิน่าล่ะนายน้อยถึงได้ป้องกันตัวดีแบบนั้น”ชายคนแรก

รีบพูดออกมาพลางหัวเราะ ตอนนั้นแก้วเองที่เริ่มกลัวเริ่มฟาดไม้กวาดไปมาใส่พวกนักเลงเพื่อ

ป้องกันไม่ให้พวกนั้นเข้ามาหาเธอได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด”แต่แล้วแก้วก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อจู่ๆมีใครคนหนึ่งเอาที่ช็อตไฟฟ้าช็อตที่ด้าน

หลังเธออย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้แก้วล้มลงไปแต่ก็ยังฝืนตัวเองเพื่อจะลุกขึ้นไปมองหน้าคนที่

ทำร้ายเธอ

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

 

“เอาตัวเข้าไปข้างใน”แต่แล้วก็มีผ้าคลุมผืนใหญ่มาคลุมไม่ให้เธอเห็นอะไรก่อนที่จะมีคำสั่งพาเธอ

เข้าไปที่ไหนสักแห่งแล้วแก้วก็ค่อยๆหมดสติลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ”ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืดพบว่าตัวเองสลบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้หลังจาก

เมื่อคืนที่ป๊อปปี้ได้ข่มเหงเธออีกแล้ว ร่างบางค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของป๊อปปี้หมายจะ

ลุกขึ้นต้องร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะรีบไปหาไอ้เขื่อนอีกรึไงห้ะ”ป๊อปปี้ที่งัวเงียรีบถามขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดที่เห็นฟางยังจะลุก

ขึ้นออกไปจากเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นทำหน้าที่สนองความต้องการคุณแล้ว คุณจะเอาอะไรจากชั้นอีกคะ คุณหัวหน้าแก๊งค์มังกร

ทอง”ฟางพยายามข่มอารมณ์ให้เข้มแข็งก่อนที่จะพูดด้วยความเสียงเย็นชาและห่างเหินทำให้

ป๊อปปี้รู้สึกได้ก่อนที่ร่างสูงจะรีบเปิดฟากโคมไฟที่หัวเตียงแล้วลุกขึ้นนั่งข้างๆจนร่างบางของฟาง

ที่นั่งหัวหลังใส่เขาก็ชะงักเมื่อเพ่งมองไปที่แผ่นหลังขาวเนียนของเธอนั้นเต็มไปด้วยรอยคล้าย

รอยถูกเฆี่ยนทรมาน แม้แผลจะสมานลงแล้วแต่ยังคงมีรอยแผลให้เห็นจางๆไม่ไปไหนทำให้เขา

าหวนคิดถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับฟางและพิม

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้ ปล่อยชั้นเถอะค่ะ ชั้นขอร้อง”ฟางชะงักเมื่อถูกสัมผัสของป๊อปปี้ที่ขยับตัวมาใกล้

และโน้มจูบลงที่หัวไหล่มนของเธอ ภาพที่ฟางเคยรักกับป๊อปปี้ในอดีตฉายเข้ามาสลับกับภาพที่

เธอและพิมถูกทำร้าย น้ำตาของฟางไหลออกมาก่อนที่จะฝืนไม่ให้สะอึสะอื้นแล้วพูดขึ้น ชายหนุ่ม

ชะงักเมื่อรับรู้ว่าคนตัวเล็กกำลังร้องไห้อยู่ก็ดึงฟางให้หันหน้ามาประจันหน้ากับเขา ฟางได้แต่

เบี่ยงหน้าไม่ยอมสบตาป๊อปปี้อีก ป๊อปปี้เอื้อมมือมาจับที่แก้มเนียนก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่

ไหลออกมาให้กับฟางพร้อมกับช้อนใบหน้าเรียวให้สบตาเขาเอาไว้ ก่อนที่จะค่อยๆโน้มหน้าหมาย

จะจูบ ฟางรีบได้สติรีบเบือนน้าหนีทำให้ป๊อปปี้ได้แค่หอมแก้มของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปจากห้องชั้น ถ้าคุณไม่อยากไปชั้นไปเองก็ได้”ฟางฝืนตัวให้เข้มแข็งก่อนที่จะพูดแล้วลุก

ขึ้นหนีป๊อปปี้เข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบล็อคก่อนที่จะเอามือปิดปากตัวเองร้องไห้ออกมาไม่ให้ป๊อปปี้

ได้ยิน

 

 

 

 

 

ไม่ชอบเค้าแต่แอบตามเค้ากลับเมืองไทย จะเกิดอะไรขึ้นอีกน้อ

 

อีกคู่ทิฐิใส่กันหึงไม่บอกว่าหึงทำร้ายกันแบบนี้ จะเป็นยังไงต่อนะ

 

 

ขอโทษน้าที่หายไปอีกแล้ว ช่วงก่อนกลับบ้านดึกตลอดแล้วก็เครียดเลยไม่ได้มาอัพ

 

 

 

อย่าหายไปน้าา เรากลับมาแล้ววววว