หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะเชฟโป้ง แต่ไม่ต้องไปส่งแก้วหรอกค่ะเดี๋ยวจะกลัวซะเปล่าๆ แก้วกลับเองได้ค่ะ

ขับรถดีๆค่ะคะ”แก้วบอกลาเชฟโป้ง ชายหนุ่มที่เธอกำลังดูใจกันอยู่ล่าสุดก่อนที่จะเดินไปเอารถที่

ลานจอดรถเพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูรองของมังกรทองทำไมมาเดินคนเดียวในที่ลับตาคนแบบนี้ล่ะครับ ไม่กลัวคนจะจ้องทำ

ร้ายเอารึไง”ตอนนั้นเองแก้วสะดุ้งโหยงเมื่อถูกชายคนหนึ่งเข้ามาแนบชิดตัวพร้อมกับกระสิบด้วย

เสียงแหบพร่า แก้วรีบศอกกระทุ้งใส่ชายปริศนาแล้วหันไปตั้งการ์ดสู้กับชายคนนั้น พบว่าไม่ได้มี

แค่คนเดียวแต่มี2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกแกเป็นใคร กล้าดียังไงมารุ่มร่ามกับชั้นแบบนี้ อยากเจอดีรึไงห้ะ”แก้วรีบย้อนออกไปอย่าง

ไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆดุซะด้วย สมกับที่เค้าลือกัน ทั้งสวย ดุ และก็ปากร้าย”ชายคนที่2หัวเราะออกมา ก่อนที่จะ

มองแก้วด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

 

“นี่มาทางไหนก็ไปทางนั้นเลยนะ ชั้นบอกไว้เลยนะถ้าแกกล้าทำอะไรชั้นล่ะก็ พวกแกเละแน่

เพราะพี่ชั้นจะไม่เอาพวกแกไว้เด็ดขาด”แก้วเห็นสายตาแล้วก็แอบหวั่นใจเล็กน้อยแต่ก็ยังทำปาก

ดีสู้ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะแล้วเดินเข้ามาหาแก้วแก้วไม่รอช้าทั้งเตะและถีบพร้อมกับวิ่งหนีชายทั้ง2

 

 

 

 

 

 

“ฤทธิ์มากนักนะมึง ปากดีใช่มั้ยห้ะ”เพี้ยะๆ แก้วล้มลงกับพื้นก่อนที่จะถูกชายคนแรกล้อคไว้พร้อม

กับตบหน้าแก้วหันซ้ายขวาอย่างแรงจนแก้วหน้าชาด้วยความเจ็บ ผลั้วะ แต่แล้วชายคนแรกก็ถูก

โทโมะที่โผล่มาและเตะชายคนนั้นจนล้มคว่ำ ก่อนที่ชายทั้ง2จะเข้ามาเอาเรื่องแต่โทโมะคว้าปืน

มาขู่ทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่อยากสมองกระจุบก็ไสหัวไปซะ”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบก่อนที่ทั้งค่ะตกใจแล้วรีบวิ่ง

ออกไป ก่อนที่ชายหนุ่มจะประคองแก้วขึ้นมาแล้วพาไปทำแผลที่มุมปากให้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เบาๆหน่อยสินี่มือรึเท้าเนี่ยห้ะ”แก้วร้องโวยวายเมื่อโทโมะทำแผลแรง

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนุก็อยู่นิ่งๆสิ อย่าดื้อเป็นเด็กๆแบบนี้ เห็นมั้ยเพราะความอวดดีของคุณหนูมันทำให้คุณหนู

ต้องเจ็บตัวแบบนี้ ถ้าผมมาช่วยไม่ทันจะว่ายังไง”โทโมะรีบดุร่างบางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยนี่นายเป็นพ่อชั้นรึไง ไม่ต้องบ่นให้มากหน่อยเลยชั้นเอาตัวรอดได้น่า/นี่น่ะหรอเอาตัวรอดได้

ถ้าผมมาช่วยไม่ทันแล้วเกิดอะไรขึ้นมา เดี๋ยวนายหญิงต้องเสียใจมากแน่ๆ คุณหนูควรจะหาบอดี้

การ์ดสักคนไว้ตามดูแลนะครับไม่ใช่อยากจะนึกไปไหนมาไหนก็ไปคนเดียวแบบนี้ผมไม่ได้จะช่วย

คุณหนูได้ตลอดไปนะครับ”แก้วบ่นอุบเมื่อถูกโทโมะดุแต่ชายหนุ่มไม่วายจะบ่นเรื่องของแก้วที่

ชอบไปไหนมาไหนตามอำเภอใจบ่อยๆจนโดนดีเข้าให้แบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้แล้วน่าไม่ต้องมาคอยพูดกรอกหูชั้นหรอก น่ารำคาญ”แก้วว่าก่อนที่จะเดินฮึดฮัดเข้าไปใน

ห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

“ก็บอกไปแล้วนะว่าชั้นอยู่ช่วยเธอไม่ได้ตลอดอีกแล้ว หึ ยิ่งไปไหนมาไหนคนเดียวแบบนี้สิดี”โท

โมะพูดออกมาอย่างร้ายกาจเมื่อแก้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำก่อนที่จะทำตัวเป็นปกติเมื่อแก้วกลับ

มาแล้วชายหนุ่มก็พาแก้วกลับมาที่บ้านก่อนที่ตัวเองจะรีบไปหาพิมที่บ้านสวนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายไปทั้งวันแล้วเมื่อกี้กลับมากับคุณแก้วอีกแล้ว นี่โทโมะมีใจให้คุณแก้วจริงๆสินะ”พิมตัดพ้อ

คนรักเมื่อโทโมะเข้ามาหาเธอ

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงนะพิมพอดีโทโมะไปช่วยคุณหนูจากคนร้ายที่มาทำร้ายน่ะเลยพาคุณหนูกลับมาด้วย พิม

เชื่อใจโทโมะสิว่ามันไม่มีอะไรอีกแล้ว โทโมะรักแค่พิมคนเดียวนะ”โทโมะพูดพลางสวดกอดพิม

จากด้านหลังก่อนที่พิมจะพลิกตัวหันมามองชายหนุ่มแล้วบรรจงจูบคนรัก

 

 

 

 

 

“ค่ะ พิมเชื่อใจโทโมะไม่ว่าโทโมะจะทำอะไร คิดอะไรอยู่ พิมก็เชื่อใจนะว่าโทโมะมีเหตุผลพอกับ

สิ่งที่ทำลงไป”พิมพูดแฝงความนัยบางอย่าง ก่อนที่โทโมะจะบรรจงจูบพิมอีกครั้งด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าต้องคบชู้กันจริงๆด้วย”แก้วที่ตามจะมาขอบคุณโทโมะเห็นภาพนั้นก็อึ้งก่อนที่จะรีบว่า

ออกไปอย่างไม่พอใจแล้วรีบวิ่งไปโทโมะตกไม่รอช้ารีบวิ่งตามแก้วออกไปแล้วรั้งตัวเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้น ชั้นจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ป๊อป จะบอกทุกคนว่าพวกนายคบชู้กัน นายนี่มันเลวแอบ

แทงข้างหลังพี่ชายชั้น อื้ออ”แก้วโวยวายไม่ยอมหยุดทำให้โทโมะต้องรวบร่างบางไปบดจูบเพื่อ

ให้แก้วหยุด

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“อื้ออ”แก้วได้สติรีบผละตัวเองออกากโทโมะพร้อมกับตบหน้าแต่ก็ถูกโทโมะดึงเข้ามาจูบอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“อย่านะ ถ้าตบผมอีกผมก็จะจูบคุณหนูอีกไปเรื่อยๆแบบนั้นล่ะให้คนอื่นมาเห็นเหมือนกันจะได้รู้ว่า

คุณหนูรองของมังกรทองใฝ่ต่ำมาพลอดรักกับบอดี้การ์ดในบ้านตัวเอง แบบนี้จะได้ไม่ต้องมีใคร

มายุ่งกับเรื่องของผมอีก”โทโมะรีบพูดขู่แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“นายนี่มันไอ้คนเจ้าเล่ห์สารเลว ฉวยโอกาส/ใครกันแน่ ที่เล่ห์ คิดะจ้องจับผิดกันล่ะสิ ผมบอกไว้

เลยว่าผมกับพิมเรารักกันก่อนที่จะเจอบอสอีก ถ้าคุณหนูเอาเรื่องของผมไปบอกแล้วพิมต้องเป็น

อะไรไป ผมจะไม่มีวันให้อภัยคุณหนูและจะหาทางจัดการคุณหนูให้เจ็บกว่าพิมแน่นอน”แก้วไม่

พอใจรีบว่าก่อนที่จะถูกโทโมะสวนกลับไปอีกครั้ง แก้วโกรธจัดแต่ก็แอบหวั่นกับสายตาที่โกรธจัด

ของโทโมะไม่ได้ก่อนที่จะฮึดฮัดเดินหัวเสียออกไปเมื่อทำอะไรโทโมะและพิมไม่ได้ โดยไม่รู้เลย

ว่ามีใครคนหนึ่งแอบดูแก้วและโทโมะอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“พักผ่อนบ้างเถอะฟาง อยากไปเที่ยวไหนรึเปล่า”มาดามหลี่พูดขึ้นเมื่อฟางประคองตนเองมาที่ริม

น้ำเพื่อเตรียมเรือพายเรือเล่น

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกค่ะ แค่ฟางได้ดูแลตอบแทนพระคุณของคุณท่าน แล้วคอยดูแลลูกอยู่ห่างๆเท่านี้ก็ดีใจ

แล้วค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้มาดามหลี่พลางนึกถึงช่วงนี้ที่เธออาสาซักเสื้อผ้าและทำข้าวกล่งให้

แองจี้โดยไม่ให้แม่บ้านบอกว่าเธอเป็นคนทำ

 

 

 

 

 

 

“ทำไมนะ เรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย กำลังจะมีครอบครัวแล้วแท้ๆ”มาดามหลี่เห็นฟาง

แล้วอดสงสารไม่ได้ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะถือซะว่าฟางชดใช้ทุกอย่างให้กับทุกคนที่นี่แทนความผิดของพ่อฟางแล้วกัน พาย

เรือกันต่อเถอะค่ะ”ฟางพูดก่อนอาสาพายเรือให้มาดามหลี่อยู่ในบึงน้ำ ป๊อปปี้หญิงมาเห็นก็เข้าว่า

ฟางนั้นกำลังจะเข้าทางมาดามหลี่เพื่อกลับมาหาป๊อปปี้ก็ไม่รอช้ารีบไปที่ครัวแล้วเห็นแม่ครัวกำลัง

เตรียมอาหารค่ำอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางนี่ก็ดีเนาะ หมั่นมาทำของโปรดคุณหนูแองจี้ทุกวัน ทุกมื้อแบบนี้ ถ้าชั้นมีแม่แบบคุณฟาง

ชั้นรักตายเลย เตรียมของให้คุณฟางจะทำอาหารเย็นให้คุณหนูเสร็จแล้ว ชั้นลืมซื้อไก่เดี๋ยว

มานะ”แม่ครัวพูดก่อนที่จะพากันออกไป ป๊อปปี้หญิงเห็นทางสะดวกก็ยิ้มออกมากับแผนการก่อน

ที่จะรีบกลับไปหยิบสลอดที่แม่ของตนเอามาให้จากเมืองไทยน้ำมาใส่ในหม้อซุปของแองจี้

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอะไรน่ะ/เปล่าสักหน่อย ก็แค่อยากรู้ว่านังฟางทำอะไรให้คุณแองจี้ทุกวันเฉยๆ”แก้วที่กลับ

มาจากข้างนอกเห็นเข้าก็รีบทักก่อนที่ป๊อปปี้หญิงจะรีบพูดปัดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าเธอไม่กินเส้นกับยัยนั่นชั้นก็ไม่ชอบเหมือนกัน เอาเป็นว่าจะแกล้งอะไรชั้นจะทำเป็นไม่รู้

ไม่เห็นแล้วกัน”แก้วเห็นท่าทางป๊อปปี้หญิงก็เข้าใจทันทีว่าป๊อปปี้หญิงต้องหาทางแกล้งฟางแน่ๆ

จึงพูดออกไปแบบนั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งแอบถ่ายวีดีโอเก็บไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หอมจังเลยค่ะ แหม ช่วงนี้อาจูของเราเก่งขึ้นนะ ทำเมนูของโปรดให้แองจี้กินทุกวันด้วย”เมื่อถึง

เวลาอาหารเย็นแองจี้ยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นว่ามีของโปรดของเธออีกแล้วก็เอ่ยปากชมออก

มาทำให้ฟางที่ยืนอยู่อมยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

“นี่จะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรกัน ไม่มีอะไรทำรึไง”ป๊อปปี้เห็นฟางอมยิ้มอยู่ตรงนั้นก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมดาร์ลิ้งต้องสนใจมันด้วยล่ะคะ”ป๊อปปี้หญิงเห็นป๊อปปี้จ้องมองฟางก็โวยวายบ้าง

 

 

 

 

 

 

“นี่เวลาทานข้าวเธอควระมีมารยาทมากกว่านี้นะ”มาดามหลี่เห็นป๊อปปี้หญิงโวยวายก็พูดดุทำให้

ป๊อปปี้หญิงฮึดฮัดเมื่อถูกดุแล้วพาลมองไปที่ฟางอย่างแค้นเคืองก่อนที่จะนั่งทานอาหารเย็นต่อไป

จากนั้นทุกคนก็ไปที่ห้องนั่งเล่นเพราะแองจี้นั้นได้รางวัลชนะเลิศประกวดเปียโนจึงจะเล่นให้ทุก

คนฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“แองจี้เป็นอะไรรึเปล่าลูก”ระหว่างที่แองจี้เล่นเปียโนอยู่นั้นจู่ๆก็หยุดเล่นและเอามือกุมที่ท้องตัว

เองจนป๊อปปี้ที่จับสังเกตได้รีบถามลูกสาว

 

 

 

 

 

 

 

“ปวดท้อง แองจี้ปวดท้อง”แองจี้ร้องออกมาก่อนที่จะทรุดลงไปนอนขดตัวงอกับพื้นแล้วร้องออก

มาด้วยความเจ็บปวด ฟางเห็นก็รีบเข้าไปดูอาการลูกสาวทันที

 

 

 

 

 

 

“อาการแบบนี้ปวดท้องเพราะอาหารเป็นพิษแน่ๆ หนูกินอะไรมาหรอวันนี้”ฟางรีบถามแองจี้ด้วย

ความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“ทั้งวันมาชั้นกินที่แซนวิชที่โรงเรียนถ้าชั้นเป็นอะไรเพื่อนๆก็ต้องเป็นด้วยสิ จะมีแค่สปาเก็ตตี้ของ

อาจูเท่านั้นล่ะ”แองจี้ตอบทำให้ฟางชะงัก แปลกเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

“รึว่า อาจูนี่แกกล้าวางยาในอาหารหนูแองจี้งั้นหรอ”ขนมจีนหันขวับไปโวยวายใส่อาจูแม่ครัวทันที

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ อาจูไม่ได้ทำ อาหารของคุณหนูทุกมื้อ คุณฟางเป็นคนทำ อาจูเปล่านะ”อาจูพูดจบทุก

คนก็หันขวับไปมองที่ฟางเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

 

“นี่ทิ้งไม่เลี้ยงชั้นมาตั้งแต่เด็กไม่พอ นี่ถึงจะฆ่ากันเลยหรอ ไม่ต้องมาแตะตัวชั้น”แองจี้มองฟาง

ด้วยความโกรธปนเสียใจก่อนที่จะฝืนตัววเองไปหาป๊อปปี้เพื่อหนีฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ยินที่แองจี้พูดรึไงว่าอย่าแตะต้องตัว นังสารเลว นี่กะจะฆ่าลูกตัวเองทิ้งรึไง อยู่เฉยทำไม

กัน จับตัวมันเดี๋ยวนี้มันวางยาคุณหนูแองจี้”ขนมจีนเดือดจัดตรงไปผลักฟางล้มลงกับพื้นก่อนที่จะ

สั่งลูกน้องวิ่งมารุมจับตัวฟางลากลงไปข้างล่างท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆค่อยๆพูดกันไม่ดีรึไง/นี่คุณท่านเข้าข้างมันหรอคะ มันวางยาคุณหนูแองจี้นะคะ”อุษาพูด

ให้ทุกคนใจเย็นๆแต่ป๊อปปี้หญิงไม่รอช้าตรงเข้ามาโวยวายกลบเกลื่อน

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำจริงๆใช่มั้ย นี่ลูกของเรานะ ทำไมเธอถึงทำเรื่องแบบนี้ได้เสียแรงอุตส่าห์ไว้ใจให้ทำ

อาหารให้ลูกกินทุกวันเธอนี่มัน”ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาผิดหวังก่อนที่จะโพล่งขึ้นว่าฟางโดย

หลุดความจริงออกมาว่าเขานี่ล่ะเป็นคนเสนอให้มาดามหลี่วานฟางแอบทำอาหารให้แองจี้กินทุก

วันและแอบบอกอาหารที่แองจี้ชอบทานให้ฟางทำ ทำให้ขนมจีนหันขวับไปมองป๊อปปี้ด้วยความ

หึงหวงที่ป๊อปปี้ใจอ่อนให้กับฟางก็ไม่รอช้าสั่งให้ลูกน้องลากฟางไป

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรอครับที่จะใส่ร้ายฟางทั้งๆที่ฟางไม่ผิดอะไรเลย”ก่อนที่ฟางจะถูก

ลากออกไปโทโมะและจงเบวิ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองตามต้นเสียง

 

 

 

 

 

 

“เอาอะไรมาพูดก็เห็นชัดแล้วว่านังฟางวางยาคุณแองจี้นิ อย่ามาปกป้องคนผิดหน่อยเลย เอ๊ะ รึว่า

โทโมะหลงเสน่ห์นังฟางอีกคนล่ะสิ”ป๊อปปี้หญิงรีบโวยวายกล่าวหาทันที

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมั่วๆนะ ฟางไม่มีวันรักโทโมะหรอก”เขื่อนตกใจรีบพูดปกป้องฟางบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“รู้สึกจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนแม่นี่จริงๆเลยนะ ลืมไปรึเปล่าว่านายคือสามีน้องสาวชั้น

น่ะห้ะ”ป๊อปปี้เห็นเขื่อนที่เข้าไปยื้อแย่งฟางและปกป้องฟางจากลูกน้องพร้อมทั้งพูดจาปกป้องก็

โวยวายไม่พอใจออกมา

 

 

 

 

 

 

“นี่หยุดให้หมดนั่นล่ะ โทโมะ มีอะไรก็พูดมาก่อนเถอะ”มาดามหลี่รีบห้ามทั้งหมดก่อนจะซักถาม

โทโมะ

 

 

 

 

 

“ผมว่าทุกคนต้องดูคลิปนี้ก่อนที่จะตัดสินฟางนะครับ ส่วนคุณหนูเล็กให้พิมกับพี่จงเบพาไปหา

หมอในเมืองก่อนดีกว่า”โทโมะพูดก่อนที่ทุกคนจะให้อุษา พิมและจงเบพาแองจี้ไปหาหมอ เมื่อ

โทโมะเปิดคลิปในมือถือออกมาทำให้รู้ว่าคนที่แอบใส่สลอดในอาหารคือป๊อปปี้หญิงและในคลิป

แก้วก็เป็นคนพูดไม่รู้ไม่เห็นกับเรื่องนี้

 

 

 

 

 

 

“ขนมจีนริบบัตรเครดิต รถยนต์ของป๊อปปี้กับแก้ว และไล่ป๊อปปี้ออกไปเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้หันขวับไป

มองทั้ง2ด้วยแววตาที่โกรธจัดก่อนที่ป๊อปปี้หญิงจะร้องไห้โฮวิ่งไปกอดขาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ดาร์ลิ้งอย่าไล่ป๊อปปี้เลยนะคะที่ป๊อปปี้ทำไปเพราะป๊อปปี้อยากไล่นังฟางออกไปป๊อปปี้ไม่ได้

ตั้งใจทำร้ายคุณหนูจริงๆนะคะ”ป๊อปปี้หญิงร้องไห้โฮอ้อนวอนสามี

 

 

 

 

 

 

“หยุดพล่ามได้แล้ว นี่เพราะการทำอะไรไม่คิดของเธอทำให้ลูกชั้นเกือบตาย เกลียดเค้าก็น่าจะ

ทำตัวเองให้มีค่ามีสมองกว่านี้ไม่ใช่มาใส่ร้ายและทำร้ายคนในครอบครัวชั้น พอกันทีกับเธอ เลี้ยง

ไปก็เสียข้าวสุกชั้นจะให้เงินเธอก้อนนึงแล้วต่อไปนี้จะไปไหนก็ไป ส่วนแก้วบัตรเครดิตทั้งหมด

คอนโดส่วนตัวและรถที่ขับชั้นขอริบเธอตราบใดที่เธอยังทำตัวไม่ดีก็อย่าหวังจะได้คืน ถ้าเธอ

ไม่ใช่น้องเฮียเฮียลงโทษหนักกว่านี้แน่และเธอครั้งนี้เธออาจถูกใส่ร้ายแต่ครั้งหน้าถ้าเธอคิดจะ

ทำร้ายลูกหรือคนอื่นในครอบครัวชั้นนี่ล่ะจะเป็นคนจัดการเธอเอง”ป๊อปปี้สั่งเสียงเด็ดขาดก่อนที่จะ

เดินออกไป ฟางมองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มที่เดินจากไปไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

มีแต่คนแกล้งฟางแบบนี้ จะมีคนช่วยมั้ยนะ 

 

 

เมียออกไป1คนแล้ว เหลืออีก2มาดูซิว่าฟางจะถูกแกล้งอีกรึเปล่านะ

 

 

ส่วนโทโมะแก้ว ต้องดูกันต่อไปนะ ว่าจะเป็นยังไง