หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

 

“นี่เกิดอะไรกันขึ้นทำไมถึงคนพลุกพล่านแบบนี้”โทโมะที่กลับมากับแก้วแปลกใจเมื่อเห็นคนของ

มังกรทองเดินไปมาก็ถามจงเบ

 

 

 

 

 

“บอสเอาตัวคุณฟางไปน่ะสิ แล้วตอนนี้ก็กำลังไปตามกลับมา แต่ตอนนี้เราขาดการติดต่อจาก

บอสไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะพวกของเรารายงานว่ามีรถมอเตอร์ไซค์ต้องสงสัยตามบอสไป”จง

เบตอบ

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ แล้วทำไมพวกนายไม่ตามพี่ชายชั้นไป นี่ถ้าพี่ชายชั้นเป็นอะไรไป พวกนายตายกันให้

หมดนี่ล่ะ”แก้วได้ยินเข้าก็โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“พิมว่าพี่จงเบส่งคนไปตามคุณป๊อปที่เซฟเฮ้าส์ก่อนดีมั้ยคะ/ไม่ต้องมาสาระแนเลยนะ ทำหน้าที่

เลี้ยงลูกไปดีกว่าเธอน่ะ”พิมที่อุ้มพีชกำลังหลับอยู่เสนอความคิดเห็นแต่กลับถูกแก้วที่โมโหร้าย

อยู่พาลใส่พิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณหนูทำไมต้องว่าพิมด้วย เคาแค่เสนอความคิดเห็นนะ”โทโมะไม่พอใจรีบว่าแก้ว

 

 

 

 

“ทำไม โกรธแทนงั้นหรอที่ชั้นว่าชู้รักของนายถ้าไม่อยากถูกชั้นด่าก็ออกไปตามพี่ชั้นได้แล้ว

สิ”แก้วหันขวับมาว่าโทโมะก่อนที่จะเดินหัวเสียออกไป

 

 

 

 

 

 

“การที่คุณหนูไล่ด่าไล่อาละวาดใส่ลูกน้องปาวๆไปแบบนั้นผมว่าคุณหนูควรจะเลิกนิสัยบ้าๆพวกนี้

ดีกว่านะครับ ก่อนที่จะมีคนเกลียดคุณหนูไปมากว่าเดิม”โทโมะถอนหายใจก่อนที่จะเดินตามแก้ว

มาและดุหญิงสาว

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องมาสอนชั้น ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้พวกนั้นเป็นแค่ลูกน้องต้องทำหน้าที่ตามหาพี่ชายชั้น

แล้วจะทำไม”แก้วหันมาย้อนโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่ทำไมหรอกครับ แต่ผมบอกเลยขืนทำตัวแบบนี้ต่อให้บอสจะคอยให้ท้ายคุณหนูต่อไปเรื่อยๆ

แต่ไม่ปรับปรุงตัว คุณหนูนั่นล่ะที่จะต้องเสียใจกับนิสัยแย่ๆของตัวเองที่ทำไป”โทโมะเตือน

 

 

 

 

 

 

“นี่นายคิดว่าการที่นอนกับชั้นไปเมื่อคืนมันจะทำให้นายทำตัวใหญ่แล้วมาสอนชั้นงั้นหรอ จำใส่

กะลาหัวเอาไว้ว่านายมันก็แค่คนใช้ชั้นเป็นเจ้านายไม่ต้องมาสอน”แก้วพูดพลางผลักอกโทโมะ

อย่างเอาเรื่องก่อนที่จะเดินเชิดออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยการที่ชั้นพูดดีๆกับคนอย่างเธอให้กลับตัวมันคงจะไม่มีประโยชน์แล้วสินะ หึ พวกมังกรทอง

ร้ายยังไงก็ร้ายแบบเดิมไม่เปลี่ยน”โทโมะมองแก้วที่เดินเชิดไม่สนใจคำเตือนของเขาก็พูดออกมา

นิ่งๆพลางกำมือแน่นก่อนที่จะหันกลับไปแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นพิมยืนอยู่และน้ำตาของเธอไหล

ออกมา

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะกับคุณแก้วนอนด้วยกันแล้วงั้นหรอ”พิมพูดเสียงสั่นแต่โทโมะเงียบไม่ยอมสบตาเธอ

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิพิม”โทโมะตกใจที่เห็นพิมวิ่งเสียใจกลับไปก็รีบวิ่งตามออกไป

 

 

 

 

“สงสัยที่นังคุณแก้วว่าว่าโทโมะกับพิมคบชู้กันมันคงจะจริงสินะ”ป๊อปปี้หญิงที่มองโทโมะวิ่งตาม

ไปหาพิมที่ง้อตัวเองไปนั้นพูดออกมาอย่างสนุกปากก่อนที่จะเดินออกไปเที่ยวโดยไม่ใส่ใจที่จะ

เป็นเดือดเป็นร้อนตามหาป๊อปปี้เหมือนคนอื่นเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะ ชั้นไม่ไหวแล้ว แฮ่กๆ”ฟางที่ถูกป๊อปปี้ดึงมือแล้ววิ่งหนีมือปืนมาตามตึกร้างก็ร้องบอก

ป๊อปปี้ “อยากตายนักรึไงถึงไม่ยอมวิ่งน่ะห้ะ”ป๊อปปี้หันไปดุอดีตภรรยาสาว

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ดีสิ ตายไปซะคนแถวนี้จะได้รู้สึกดี”ฟางมองป๊อปปี้ก่อนที่จะตัดพ้อออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันใช่เวลาต้องมางอนไร้สาระมั้ยห้ะ ชั้นไม่มีทางะปล่อยให้เธอตายหรอกน่า”ป๊อปปี้ส่ายหน้า

เบาๆก่อนที่จะว่าออกมาทำให้ฟางใจเต้นเมื่อได้ยินคำพูดที่เจือความเป็นห่วงเธอจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะคุยกันไปมากกว่านี้ เสียงปืนที่ยิงไล่พวกเขาเมื่อกี้ดังขึ้น ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบวิ่งพา

ฟางออกไป

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ จะไปไหนน่ะ/อยู่ตรงนี้ พวกมันต้องการตัวชั้น เดี๋ยวชั้นมา”ฟางตกใจเมื่อถูกป๊อปปี้ดันไป

อยู่หลังกล่องลังใหญ่ๆในตึกก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดแล้วผละออกจากฟางไป ฟางได้แต่ซ่อนตัวอยู่

ตรงนั้นด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

ปัง ปัง ปัง

 

 

 

 

 

 

 

เสียงปืนดังมาเป็นระยะๆทำให้ฟางกอดเข่าแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ในใจนึกห่วงป๊อปปี้

ก่อนที่จะค่อยๆชะเง้อมองไปไม่เห็นใครคิดว่าทางสะดวกจึงเดินออกมาแต่ต้องตกใจเมื่อเห็นพวก

มือปืนมาอีกคน ร่างบางตกใจรีบไปหาที่หลบ

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

เสียงปืนดังไล่ยิงฟางที่กรีดร้องออกมาด้วยความกลัวและหนีไปจนถึงระเบียงตึกร้างที่ด้านล่างเป็น

แม่น้ำ

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

“บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ซ่อนอยู่ตรงนั้นจะออกมาทำไมล่ะห้ะ”ป๊อปปี้ที่หลบมือปืน2คนแรกและสู้จน

ได้ปืนมาได้เข้ามาช่วยและยิงมือปืนอีกคนได้ทัน

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ฮือๆ”ทันทีที่ฟางเห็นหน้าอดีตสามีก็วิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่นทำให้ชายหนุ่มอึ้งเมื่อถูกอดีต

ภรรยาสาวกอดตน ชายหนุ่มนิ่งสักพักก่อนที่จะกอดปลอบฟางเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าเรา2คนต้องโดดลงไปข้างล่างแล้วล่ะ เพราะพวกมันส่งคนมาเพิ่ม/หา อะไรนะ กรี๊ด

ดด”ป๊อปปี้ได้ยินเสียงคนวิ่งตามมาก็กระซิบบอกฟางทำให้ฟางไม่ทันตั้งตัวถามอีกครั้งแต่ต้องกรีด

ร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงตัวกระโดดลงไปด้านล่างที่เป็นแม่น้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เขื่อนคะ อย่าดื่มเยอะสิคะ ตอนนี้พี่ป๊อปก็ไปตามหาพี่ฟางแล้ว เฟย์เชื่อว่าพี่ฟางจะไม่เป็น

อะไร”เฟย์เข็นรถเข็นมาที่ห้องนอนของเขื่อนพบว่าเขื่อนหมกตัวดื่มเหล้าอยู่แต่ในห้องก็พูดปลอบ

อยู่ข้างๆ

 

 

 

 

 

 

“พูดได้นิน้องเฟย์ คนที่พาตัวฟางไปเป็นพี่ชายของเรา เค้าไม่ผิดนิ เค้าเป็นถึงหัวหน้ามาเฟีย จะ

ทำอะไรก็ได้ ข่มเหงเมียเก่าก็ได้งั้นสิ”เขื่อนหันขวับมาว่าเฟย์

 

 

 

 

 

 

“พี่เขื่อนทำไมต้องว่าแบบนี้ด้วยคะ/ทำไมจะพูดไม่ได้พี่เรามันขี้โกง ดีแต่ทำร้ายฟางทั้งๆที่ฟางกับ

พี่เรารักกันใหม่ไปแล้ว ฟางจะกลับมาที่ซังกะบ๊วยนี่ทำไมก็ไม่รู้ ถ้าฟางกลับมานะ พี่จะเป็นคนพา

ฟางออกไปจากที่นี่เอง”เฟย์หน้างอว่าเขื่อนก่อนที่เขื่อนจะโวยวายไปเพราะความเมาแล้วโพล่ง

ออกมาทำให้เฟย์ซึมลงไปเมื่อรู้ว่าเขื่อนจะพาฟางไปจากที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์จะห้ามพี่คงห้ามอะไรพี่ไม่ได้สินะคะถ้าพวกพี่จะไปกัน/ใช่ โอ๊ย เบียร์หมด เฟย์ไปเอาเบียร์

ให้หน่อยดิ๊”เฟย์มองเขื่อนที่ดื่มเหล้าเอาๆไม่ยอมหยุดก็ถอนหายใจแล้วพูดก่อนที่เขื่อนจะตอบ

อย่างไม่สนใจแล้วสั่งเฟย์ เฟย์ถอนหายใจมองเขื่อนและเบียร์ในตู้เย็นเล็กในห้องของเขาแล้วแอบ

เศร้า ที่เขื่อนทั้งรักและแคร์ฟางมากแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ ปะ ป๊อปปี้”ฟางลืมตาตื่นมาที่ริมตลิ่งพบว่าป๊อปปี้เป็นคนผายปอดช่วยชีวิตเธอก่อนที่จะ

ประคองเธอลุกขึ้นนั่ง ชายหนุ่มไม่พูดอะไรมมากก่อนที่จะลุกขึ้นโดยที่ฟางค่อยๆเดินตามป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อปปี้”ฟางตกใจเธอเห็นชายหนุ่มเดินเซจะล้มก็วิ่งเข้าไปประคอง ทำให้ป๊อปปี้ชะงักที่เห็น

ฟางเป็นห่วงตนเองมากขนาดนี้ ก่อนที่ฟางจะพาป๊อปปี้ไปนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ริมแม่น้ำ

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่มันเลือด ป๊อปปี้ นายถูกยิงนิ”ฟางสังเกตเห็นรอยเลือดไหลออกมาที่แขนขวาของเขาก็เปิด

เสื้อออกมาและตกใจเมื่อพบว่าป๊อปปี้ถูกยิง

 

 

 

 

 

 

“เธอจะโวยวายอะไรนักหนา ถูกยิงแค่นี้ไกลหัวใจ”ป๊อปปี้ถนหายใจก่อนที่จะพูดอย่างไม่ใส่ใจแล้ว

แอบตกใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กร้องไห้เมื่อเห็นแผลเขา ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เจ็บ

ตัวแบบนี้เพราะช่วยเธอ ลำพังเขาทิ้งเธอและสามารถเอาตัวรอดได้ไม่ต้องมาตกในสภาพแบบนี้

แต่ทุกอย่างเป็นเพราะเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่จะร้องไห้ให้ได้อะไรขึ้นมาล่ะห้ะมันถูกยิงไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว/นั่นสินะ งั้นเดี๋ยวชั้น

จะห้ามเลือดให้ก่อนแล้วกัน”ป๊อปปี้ดุฟางทำให้ฟางได้สติรีบปาดน้ำตาทิ้งก่อนที่จะฉีกแขนเสื้อ

เชิ้ตของป๊อปปี้ออกมาแล้วทำแผลเบื้องต้นให้และห้ามเลือดไว้โดยที่ป๊อปปี้นั่งมองการกระทำของ

ฟางเงียบๆไม่พูดอะไรเมื่อฟางทำแผลให้เสร็จชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินหนีฟาง

 

 

 

 

 

 

“นายจะไปไหนน่ะ กำลังเจ็บตัวนายรู้ทางหรอป๊อปแล้วนี่ติดต่อพวกมังกรทองได้รึเปล่า เรารอ

พวกของมังกรทองก่อนมั้ย”ฟางเห็นป๊อปปี้ฝืนตัวเองเดินออกไปก็รีบเดินตามและเสนอความเห็น

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งคิดหรอว่าการทำเป็นห่วงชั้นมันจะทำให้ชั้นเชื่อใจเธออีก เลิกโกหกเสแสร้งสัก

ที”ฟางที่เอื้อมมือมาแตะแขนป๊อปปี้แต่ถูกชายหนุ่มสะบัดออกหนำซ้ำยังถูกต่อว่าทำให้ฟางแอบ

สะดุ้ง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นนะป๊อปปี้ทำไมต้องตั้งแง่มองกันไม่ดีแบบนี้ด้วย ในเมื่อชั้นเลือกที่จะอยู่

เพื่อชดใช้ความผิดนี้แล้วแค่การที่ชั้นเป็นห่วงนายยังถูกมองว่าเสแสร้งแกล้งทำให้ตายใจก็แล้วแต่

เถอะ ชั้นเองก็หมดคำพูดแล้วเหมือนกัน”ฟางถอนหายใจแล้วพูดก่อนที่เลือกที่จะเดินหนีป๊อปปี้

เพื่อหาทางออกเอง ชายหนุ่มนิ่งมองฟางก่อนที่จะเดินไปดึงมือฟางแล้วพาเดินออกมาเพื่อหา

ถนน ฟางมองการกระทำของป๊อปปี้แล้ว ใจแอบเต้นรัวเมื่อถูกอดีตสามีเดินจับมือแน่นไม่ยอม

ปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะป๊อปปี้/อย่าคิดว่าการที่ชั้นช่วยชีวิตเธอมันคือความรัก เพราะคำๆนั้นมันหมดไปตั้งแต่

เธอทิ้งชั้นกับลูกแล้ว ที่ชั้นช่วยก็เพราะการที่มองดูเธอตายต่อหน้าต่อตามันจะไปสะใจอะไร

เท่ากับทรมานเธอด้วยมือของชั้นเอง”ฟางพูดขึ้นระหว่างที่เดินไปด้วยกันทำให้ป๊อปปี้ชะงักก่อนที่

จะรีบปล่อยมือฟางแล้วหันขวับกลับมาว่าใส่ฟางเสียงแข็ง ทำให้ฟางนิ่งซึมลงไปอย่างรู้ตัวดี

ป๊อปปี้ลอบมองคนตัวเล็กเศร้าก็รีบเบือนหน้าหนีก่อนที่จะเดินนำฟางออกไปโดยที่ฟางเดินตาม

ออกไปเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางที่เดินตามป๊อปปี้และไม่ได้มองทางทำให้ตัวเองลื่นล้มเพราะร้องเท้าที่สวมมานั้นมันไม่

ได้ออกแบบเพื่อมาเดินในที่แบบนี้ทำให้ร่างบางถูกรองเท้ากัดเข้า

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรน่ะ เห้อ เธอนี่นะ จะให้ปล่อยคลาดสายตาไม่ได้เลยสินะ”ป๊อปปี้มองฟางที่พยายาม

ถอดรองเท้าก็ว่าก่อนที่จะถอดรองเท้าตัวเองให้ฟางสวมแทนรองเท้ารัดส้นคู่นั้นก่อนที่เขาจะยอม

เดินเท้าเปล่าแล้วเดินจูงมือฟางเหมือนเดิม ทำให้ฟางมองการกระทำที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของป๊อป

ปี้อย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นั่นบอสนิ บอสกับคุณฟาง”เมื่อทั้งคู่มองว่าทางถนนที่เอนั้นไม่มีพวกมาทำร้ายก็รีบเดินออก

มาตามถนน ก่อนที่จะได้ยินเสียงที่คุ้นหู เมื่อป๊อปปี้และฟางหันไปก็พบว่าเป็นจงเบและลูกน้องที่

แบ่งคนออกตามหาป๊อปปี้พอดี

 

 

 

 

 

 

 

“พอรู้มั้ยครับว่าพวกที่จู่โจมทำร้ายบอสแบบนี้”เมื่ออยู่บนรถจงเบก็เปิดประเด็นถาม

 

 

 

 

 

 

 

“มีแค่คนเดียวที่ชั้นนึกออกตอนนี้คือเสี่ยเล้งที่มันถูกชั้นตัดหน้าการประมูล เรื่องผลประโยชน์ที่

เสียไปสร้างความเสียหายให้กับมันหลายร้อยล้าน มีหรอที่คนจิตใจสกปรกแบบมันจะไม่คิด

แค้น”ป๊อปปี้สรุปก่อนที่จะสั่งให้ลูกน้องเลี้ยวไปที่บ้านของเสี่ยเล้งพร้อมกับลูกน้องแทนการไปโรง

พยาบาล

 

 

 

 

 

“นี่จะทำอะไรน่ะป๊อปปี้นายเจ็บตัวควรไปหาหมอรักษาสิ แล้วนี่บุกบ้านคนอื่นเค้าแบบนี้มันไม่ได้

นะ ถ้าเค้าโมโหแล้วแจ้งตำรวจขึ้นมาล่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่ เธอไม่ใช่แม่ชั้นไม่ต้องพูดมากจะได้มั้ย ชั้นจะทำอะไรมันก็เรื่องของชั้น ชั้นไม่ได้ถามความคิด

เห็นจากคนอย่างเธอ ไอ้เสี่ยเล้งมันทำธุรกิจสีดำหลายอย่างมันไม่กล้าแจ้งตำรวจหรอกและอีก

อย่างมันไม่มีแบ้คดีพอที่จะมีเส้นสายในตำรวจ ชั้นะเอาผิดกับมันเมื่อไหร่ก็ได้เพราะชั้นมีหลักฐาน

ความชั่วของมัน”ป๊อปปี้พูดก่อนที่เสี่ยเล้งและมือปืน2คนที่ทำร้ายป๊อปปี้และฟางจะถูกพวกลูกน้อง

มังกรดำลากออกมาให้คุกเข่าตรงหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“แกกล้ามากนะที่ให้ลูกน้องแกไปทำร้ายชั้น ทั้งๆที่ชั้นก็ช่วยแกปกปิดเรื่องชั่วไม่ให้ถึงหูตำรวจ นี่

แกตอบแทนชั้นแบบนี้หรอห้ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะใช้มือข้างที่ไม่เจ็บหยิบปืนมาจากจงเบพร้อมกับ

ปลดเซฟปืน

 

 

 

 

 

 

“นี่จะทำอะไรบ้าๆน่ะป๊อปปี้ อย่าฆ่าคนนะ เค้าอาจไม่ได้ตั้งใจ”ฟางตกใจรีบร้องห้ามเตือนสติ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“จงเบจับคุณฟางไว้ นี่เธอชั้นจะบอกอะไรให้ ไม่มีการให้อภัยคนผิดในวงการมาเฟียหรอก ในเมื่อ

เลี้ยงไม่เชื่องเราก็ต้องเชือดมัน งูพิษจะเก็บมาเลี้ยงยังไงมันก็คืองูพิษอยู่วันยังค่ำ เลือกเอาซะว่า

แกจะกลับบ้านเก่ารึลูกน้องที่จงรักภักดีของแกกลับบ้านเก่าล่ะ”ป๊อปปี้มองดูเสี่ยเล้งและลูกน้องก็

พูดขึ้น

 

 

 

 

“อย่าฆ่าชั้น ฆ่าพวกมันสิ มันทำร้ายแกนะป๊อปปี้ ชั้นไม่อยากตาย”เสี่ยเล้งโบ้ยความผิดให้ลูกน้อง

ไปทันทีทำให้ป๊อปปี้หัวเราะออกมาอย่างสะใจก่อนที่จะเหนี่ยวไกจัดการมือปืนที่ทำร้ายตนเองตาย

คาที่ต่อหน้าต่อตาฟาง ก่อนที่จะสั่งลูกน้องให้เอาหลักฐานการทุจริตของเสี่ยเล้งไปให้ตำรวจ

พร้อมกับตัวเสี่ยเล้ง

 

 

 

 

 

 

“นายมันเลือดเย็น ที่ฆ่าคนได้อย่างไม่รู้สึกอะไรแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”ฟางที่ยังช็อคไม่หาย

พยายามตั้งสติแล้วพูดเสียงสั่น

 

 

 

 

 

 

“มันก็ตั้งแต่ที่ชั้นรู้ว่าคนที่ไว้ใจที่สุดกลับร้ายที่สุด กล้าทรยศพวกพ้อง มันทำให้ชั้นเรียนรู้ว่าไม่มี

มิตรแท้ในวงการมาเฟีย คนที่ทำผิดทรยศมังกรทอง โทษของมันสมควรตาย”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำ

เสียงเย็นชาก่อนที่จะเดินออกไปทิ้งให้ฟางยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

ถ งานนี้ป๊อปเข้าสายดาร์กเพราะเจ็บใจในอดีต แล้วฟางจะช่วยให้ป๊อปกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ยต้องติดตามนะ

 

แต่ตอนหน้ามีเรื่องพีคแน่นอนนน

 

 

ช่วงนี้ว่างแล้วเลยอัพได้ อย่าลืมมาเม้นกันน้าาา