หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

“นี่จะร้องไห้ให้ได้อะไรขึ้นมา น่ารำคาญคนจะนอน”ป๊อปปี้ตื่นขึ้นมาในตอนสายของอีกวันด้วย

เสียงสะอึสะอื้นของฟางที่นอนหันหลังให้ตนเองแต่ไม่ได้ทำให้ฟางหยุดร้องไห้ได้เลย

 

 

 

 

“นี่พูดไปไม่ได้ฟังเลยรึไงห้ะว่าชั้นจะนอน เงียบ”ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบดึงร่างบางพลิกมาต่อว่าแล้ว

ต้องชะงักเมื่อเห็นดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ภาพเมื่อคืนที่เขาเมาและข่มขืนฟางที่

ฟางอวดดีกับตัวเองผุดเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

“เธอนี่มันน่ารำคาญจริงๆตอนนี้ชั้นเบื่อเธอแล้ว ถ้าชั้นกลับมาแล้วยังไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยชั้นจะ

จับเธอแก้ผ้าแล้วเอาไปให้พวกลูกน้องในมังกรทอง”ป๊อปปี้ใส่เสื้อผ้าแล้วโวยวายแกมสั่งฟางก่อน

ที่จะเดินปึงปังออกไปจากเซฟเฮ้าส์โดยไม่ลืมล็อคห้องไม่ให้ฟางไปไหนได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้มม”ทางด้านแก้วที่พลิกตัวมาหมายจะกอดหมอนแต่ต้องชะงักเมื่อไปสัมผัสเข้ากับแผงอกกว้าง

ของใครเข้า

 

 

 

 

 

 

“กะ กรี๊ดดดด นี่มันอะไรกัน ทำไมแกถึงมานอนกับชั้นได้”เมื่อแก้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจ

สุดขีดเมื่อเห็นโทโมะมานอนร่วมเตียงกับตนเองและไม่สวมอะไรเลยเช่นเดียวกับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณหนูจำเรื่องในเมื่อคืนนี้ไม่ได้จริงๆหรอ ว่าคุณหนูเป็นคนลากผมขึ้นเตียงด้วยน่ะ”โทโมะ

ลืมตามองร่างบางที่ทุบให้ตัวเองตื่นแล้วพูดโดยไม่มีท่าทีสะทกสะท้านอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง แกโกหก แกข่มขืนชั้น ไอ้สารเลว ชั้นจะให้พี่ป๊อปจัดการแก ไอ้ชั่ว”แก้วโวยวายไม่สนใจ

ฟังกลับทุบโทโมะไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“นี่ คุณหนูเลิกบ้าสักที ผมเจ็บนะ นี่ไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าเมื่อคืนนี้คุณหนูกินบราวนี่ที่มียาปลุกเซ็กส์ไป

ผมพยายามห้ามคุณหนูแล้ว แต่คุณไม่สนใจ คุณปล้ำผมและผมก็เป็นผู้ชายเมื่อถูกผู้หญิงมายั่ว

ผมก็ทนไม่ไหว ถ้าคุณหนูไม่เชื่อ ก็แต่งตัวแล้วออกไปดูที่โต๊ะข้างนอกสิ กล่องขนมยังอยู่ข้าง

นอก อ้อ ผมว่าตอนนี้คุณหนูแต่งตัวเถอะ เพราะว่าคุณหนูเปลืองตัวเป็นอาหารตาผมมากเหมือน

กัน”โทโมะทนไม่ไหวรวบข้อมือบางเข้ามาแล้วว่าแก้วก่อนที่จะปรายตามองร่างบางที่ทุบตัวเอง

แล้วไม่ระวังทำให้ผ้าห่มที่ปกปิดร่างกายนั้นร่นลงมาจนเห็นอกสวยของเธออยู่

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดด ไอ้สารเลว ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า ไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้นะ”แก้วหน้าแดงจัดกรีดร้องออก

มาก่อนที่จะรวบผ้าห่มมาปกปิดร่างกายพร้อมกับวิ่งเข้าไปที่ห้องน้ำเมื่อหันมาต้องตกใจเมื่อเห็น

ร่างเปลือยเปล่าของโทโมะก็ร้องออกมาแล้วปิดประตูห้องน้ำไป ทำให้โทโมะส่ายหน้าขำกับ

ท่าทางของแก้วเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จัดการทุกอย่างเรียบร้อยดีนี่ สมกับที่เป็นเมีย โอ๊ะ ไม่สิ เคยเป็นเมียชั้น แต่ตอนนี้ต้องกลายเป็น

แค่นางบำเรอ”ป๊อปปี้กลับเข้ามาในห้องแล้วเห็นฟางที่สวมเสื้อของเขานั่งที่ปลายเตียงโดย

ทำความสะอาดห้องและเก็บที่นอนทุกอย่างเรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นอยากกลับแล้ว/เดี๋ยวจะไปไหน เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นชั้นยังไม่ได้อนุญาต”ฟางเบือน

หน้าหนีป๊อปปี้และลุกขึ้นจะเดินออกไปแต่ป๊อปปี้คว้าแขนเอาไว้พร้อมสั่งห้าม

 

 

 

 

 

 

“นี่จะเอาอะไรอีกชั้นอีกห้ะป๊อปปี้ ทำลายชั้น ข่มเหงชั้นยังไม่สาแก่ใจอีกรึไง ชั้นมาที่นี่มีหน้าที่คือ

ดูแลคุณท่าน ดูแลน้องเฟย์ชั้นต้องกลับไปทำหน้าที่นั้น”ฟางไม่พอใจโวยวายใส่ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ลืมไปแล้วรึไง ว่าหน้าที่ใหม่ของเธอน่ะคือต้องเป็นนางบำเรอระบายความใคร่ให้กับชั้น ถ้า

ลืมเดี๋ยวชั้นจะทำให้เธอจำได้ว่าเมื่อคือนี้มันเป็นยังไง”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะดัน

ฟางลงไปนอนกับเตียงนอนแล้วทาบทับร่างกายทันที

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากมากก็ไปหาบรรดาเมียๆที่รักของนายสิอย่าทำแบบนี้”ฟางขืนตัวและบอกกับป๊อปปี้ ก่อน

ที่ภาพในอดีตที่เธอกับป๊อปปี้เคยรักกันมันฉายเข้ามาในหัวสลับกับความร้ายกาจที่เขาทำให้ ฟาง

ค่อยๆน้ำตาไหลออกมาคิดเสียใจในความรักของเธอที่สุดท้ายต้องมาเจออะไรแบบนี้ ป๊อปปี้มอง

อดีตภรรยาสาวที่ไม่ยอมสบตาเขาและร้องไห้ก็นิ่งเงียบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะเป็นมารยาของเธอที่จะเรียกคะแนนสงสารจากชั้นสินะ”ป๊อปปี้ผละออกจากร่างบางแล้ว

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องในอดีตมันทำให้นายจงเกลียดจงชังชั้นมากขนาดนี้เลยหรอป๊อป นายถึงไม่เชื่อใจชั้นเลย

ทั้งที่เราแต่งงานกันไปแทนที่นายจะเชื่อชั้น”ฟางนั่งลงข้างๆแล้วตัดพ้อชายหนุ่มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกพล่ามสักทีถ้าไม่ใช่ทุกอย่างเป็นแผนพ่อเธอ พ่อชั้น น้าชั้น แล้วก็ไปป์คงไม่ต้องมาตาย เฟย์

คงไม่ต้องพิการแบบนี้หรอก เพราะครอบครัวเธอทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป รู้เอาไว้ซะ”ป๊อปปี้หัน

ขวับมาและเขย่าตัวฟางอย่างแรงพลางระบายเรื่องราวออกมาอย่างอัดอั้นโดยที่ฟางยิ่งร้องไห้

ออกมา เธอรับรู้ดีว่าตอนนั้นป๊อปปี้ต้องสูญเสียทุกอย่างไปเพราะการกระทำของพ่อเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าสิ่งที่ป๊าเคยทำมันเลวร้ายและผิดบาปมาก ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้ว ถ้าทำลายชั้นแล้วมันหาย

แค้นชั้นยินดีจะชดใช้ให้ท่าน”ฟางปาดน้ำตาออกมาก่อนที่จะพูดทำให้ป๊อปปี้หันไปมองร่างบางที่

นั่งข้างตนก่อนที่จะดันฟางลงไปนอนอีกครั้งและจัดการระบายทุกสิ่งที่คับแค้นนั้นกับฟางโดยที่

หญิงสาวจำใจยอมรับมัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องเมื่อคืนนี้ห้ามเอาไปบอกใครเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”เมื่อแก้วออกมาจากห้องน้ำและแต่งตัวเสร็จ

เห็นโทโมะนั่งอยู่ที่ปลายเตียงของตัวเองก็รีบออกปากสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมจะไปบอกใครได้ล่ะครับคุณหนู ถึงบอกไปก็ไม่มีใครเชื่อ เพราะคุณหนูเกลียดผมจะตาย ไม่มี

วันลดตัวลงมาเกลือกกลั้วกับคนอย่างผมหรอก”โทโมะพูดพลางเดินไปสวมรองเท้า

 

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน คนอย่างชั้นไม่มีทางลดตัวไปยุ่งกับแกหรอกเมื่อคืนมันคือความผิดพลาด”แก้วพูดไล่

หลังโทโมะที่เดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันคือความผิดพลาดของมังกรทอง ก็ถือว่าคุ้ม”โทโมะที่เอาหลังพิงประตูห้องของแก้วพูดขึ้น

พลางมองที่มือถือของตัวเองอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หวังว่านายคงจะพอใจนะป๊อป”ทางด้านฟางหลังจากผ่านพายุอารมณ์ของป๊อปปี้มา หญิงสาว

มองดูอดีตสามีหนุ่มที่นอนหลับตาอยู่ข้างๆแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่พอถ้าคิดว่าแค่นี้จะให้ชั้นให้อภัยครอบครัวเธอมันไม่พอ”ป๊อปปี้ลืมตาแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง

เย็นชาทำให้ฟางตกใจเมื่อรู้ว่าป๊อปปี้ไม่ได้หลับก็รีบหลบสายตา ป๊อปปี้ไม่สนใจฟางลุกขึ้นสวม

เสื้อผ้าไปอย่างเงียบๆเช่นเดียวกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครใช้ให้เธอขึ้นรถของชั้น นางบำเรอไม่มีสิทธิ์เอาตัวมาเทียบเจ้านาย เดินกลับเองแล้ว

กัน”ป๊อปปี้ออกปากไล่เมื่อฟางจะขึ้นรถกลับกับตนเองก่อนที่จะขับรถหนีทำให้ฟางอึ้งก่อนที่จะ

ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความน้อยใจนั่นทิ้งแล้วเดินออกมาจากเซฟเฮ้าส์เพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มายืนทำอะไรกันที่หน้าบ้านไม่มีอะไรทำรึไง”เมื่อป๊อปปี้ขับรถกลับบ้านมาที่บ้านก็ต้องแปลกใจ

เมื่อเห็นมาดามหลี่ คุณอุษานั่งอยู่โดยมีเขื่อนยืนข้างรถเข็นของเฟย์และมีพิมอุ้มพีชลูกชายของ

เขาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังฟางหายตัวไป มีคนบอกว่าป๊อปมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้จริงหรอคะ”ขนมจีนที่ยืนข้างๆป๊อปปี้

หญิงไม่รอช้าปรี่เข้ามาเค้นความจริง

 

 

 

 

 

 

 

“ดาร์ลิ้งไม่ได้แอบเอามันไปกกไว้ใช่มั้ย มันอ่อยดาร์ลิ้งใช่มั้ย”ป๊อปปี้หญิงรีบเข้าไปซักถามป๊อปปี้

บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณเลิกกล่าวหาฟางสักที ฟางเค้าไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นหรอก”เขื่อนออกโรงปกป้องทำให้

เฟย์แอบมองเขื่อนด้วยสายตาที่เศร้าลง

 

 

 

 

 

 

 

“อีแค่คนใช้หายจะต้องมาตามหาให้เดือดร้อนทำไม ก็จ้างหมอคนใหม่มาดูแลอาม่าแค่นี้เอง”แอง

จี้ที่นั่งเล่นเกมส์มือถืออยู่พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แองจี้พูดอะไรน่ะ คนที่หายไปคือแม่ของเรานะ”มาดามหลี่รีบดุเหลนของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“แม่อาม่ากล้าใช้คำว่าแม่งั้นหรอคะ คนที่ไม่เคยดูแลแองจี้มาทั้งชีวิตแถมทิ้งแองจี้ไป ไม่สมควรที่

จะถูกเรียกว่าแม่คนได้หรอก คนแบบนั้นใครจะไปสน”เพี้ยะ ไม่ทันที่แองจี้พูดจบอุษาทนไม่ไหว

เดินเข้าไปตบหน้าแองจี้หัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคนที่ได้ชื่อว่าลูกต่อให้แม่จะเป็นยังไงเค้าก็คือแม่ไม่มีสิทธิ์มาว่าแบบนี้”อุษาดุหลานสาวก่อน

ที่ขนมจีนจะเข้าไปประคองดูแล

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องทำร้ายหนูแองจี้แบบนี้ด้วยล่ะคะ/เลิกให้ท้ายแองจี้สักที ตอนนี้หลานชั้นนิสัยเสียมาก

พอแล้ว ต่อไปนี้ชั้นจะเลิกตามใจหลานคนนี้ พอกันที”ขนมจีนพูดก่อนที่จะถูกอุษาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะมันทำให้แองจี้ต้องถูกคุณย่ากับอาม่าว่า”แองจี้เอามือกุมแก้มเนียนของตนเองแล้วว่าโดย

มีขนมจีนกอดไม่ห่าง

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าหนูไม่ไปว่าแม่ตัวเองแบบนั้นก็ไม่โดนหรอก/หุบปากไปเลยนะ ใครเค้าเป็นแม่ชั้นชั้นไม่มีมี

แม่ แม่ชั้นตายไปตั้งแต่ชั้น3เดือนแล้ว”เขื่อนพูดก่อนที่แองจี้จะสวนแล้ววิ่งออกไปจากตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

“เพราะนังฟางเลยทีเดียวหายไปวันเดียวก็ทำบ้านวุ่นขนาดนี้แล้ว”ขนมจีนนึกโกรธพาลว่าถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“โทษแค่ฟางทำไมทำไมไม่ว่าคนที่พาไปล่ะ/นี่อย่ามากล่าวหาพล่อยๆนะ”เขื่อนพูดก่อนที่จะเดิน

ไปเอาเรื่องป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้โวยวายไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ตองโกหกอาเปาคนขับรถบอกพวกเราหมดแล้วว่านายสั่งให้อาเปาไม่ต้องขับรถให้กับฟาง

ออกไปซื้อของแล้วให้แก้วไปใช้ฟางไปซื้อของเมื่อวานตอนกลางวัน ก่อนที่นายจะใช้รถคันนั้น

ดังนั้นนายคือคนพาฟางไป บอกมานะว่าฟางอยู่ไหน นายทำอะไรฟาง”เขื่อนสันนิษฐานจากคำ

บอกเล่าของคนขับรถก่อนที่จะคาดคั้นจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเป็นหมอรึนักสืบกันแน่ ทำเป็นรู้ดีห่างกันแค่วันเดียวมันจะตายรึไง รักกันมากรึไง”ป๊อปปี้

หมั่นไส้รีบว่าเขื่อน

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรมันก็เรื่องของชั้น แต่คนที่ชั้นรักหายไปชั้นต้องตามหาเค้า ไม่ให้เค้าเป็นอันตรายอะไร

จากอดีตสามีเฮงซวยที่คอยจะกลั่นแกล้งเค้าหรอก”เขื่อนพูดออกไปตรงๆทำให้ป๊อปปี้เกิดความ

หมั่นไส้ “แล้วชั้นจะทำอะไรมันก็เรื่องของชั้นยัยนั่นเป็นนักโทษของมังกรทองชั้นจะทำอะไรกับ

ยัยนั่นก็ได้อ้อ แล้วบอกเลยนะว่าเมื่อก่อนยัยนั่นเป็นเมียของชั้นแล้วการที่จะหายไปกับชั้นแล้วเกิด

อะไรขึ้นมันก็ไม่แปลกเพราะคนเคยเป็นผัวเมียกันก็ต้องอยากรื้อฟื้นความหลังกันอยู่แล้วคนมาใหม่

อย่างแกก็คงต้องรอเอาเศษเหลือจากชั้นอยู่แล้ว”

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ป๊อปปี้พูดจบเขื่อนก็ชกหน้าป๊อปปี้ก่อนที่2หนุ่มจะชกกันเป็นพัลวันโดยที่พิม ป๊อปปี้หญิง

และขนมจีนต้องเข้าไปห้าม2หนุ่ม

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

 

ทั้งหมดหันไปมองที่รถเข็นของเฟย์ต้องตกใจเมื่อเห็นเฟย์พยายามลุกมาจากรถเข็นแล้วต้องล้ม

ลงหน้าคะมำจนรถเข็นล้มลงไป เขื่อนได้สติรีบไปประคองเฟย์ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกทะเลาะกันได้มั้ยคะ อย่าทะเลาะกันเลย ฮือๆน้องพีชกับเฟย์กลัวหมดแล้ว พี่ป๊อปถ้าพี่ป๊อป

เอาตัวพี่ฟางไป พี่ป๊อปพาพี่ฟางมาคืนพี่เขื่อนเถอะนะคะ อย่าขวางพวกเค้าให้รักกันเลย”เฟย์ที่ถูก

เขื่อนประคองขึ้นมาร้องไห้โฮขอร้องพี่ชายต่างแม่ทำให้เขื่อนยิ่งรู้สึกแย่กับการกระทำของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ดาร์ลิ้งเอามันไปแสดงว่าดาร์ลิ้งยังรักมันสินะ”ป๊อปปี้หญิงร้องไห้โวยวายตัดพ้อป๊อปปี้กลับไป

บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันชั้นไม่วันกลับไปรักผู้หญิงใจดำแบบนั้นได้อีกหรอก ก็อีแค่ของเล่นฆ่าเวลาที่เบื่อก็โยนทิ้ง

อยากจะทำอะไรก็ได้ ส่วนแกบอกไว้เลยว่ายัยนั่นไม่มีค่าพอที่จะต้องเอาไปใส่พานขึ้นหิ้ง

หรอก”ป๊อปปี้ว่าพร้อมกับดูถกฟางทำให้เขื่อนเดือดจัดชกหน้าป๊อปปี้อีกครั้งก่อนที่ป๊อปปี้จะ

หัวเราะออกมาอย่างสะใจแล้วเดินออกไปจากบ้านอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายทำร้ายฟางต่อให้นายเป็นมาเฟียใหญ่มาจากไหนชั้นก็จะจัดการกับนายให้ได้”เขื่อน

ตะโกนไล่หลังป๊อปปี้ออกไปทำให้ป๊อปปี้โมโหกลับไปที่รถแล้วปิดประตูรถเสียงดังก่อนจะขับออก

ไปจากบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

“เพราะเธอได้ มีแต่คนรักนักใช่มั้ย ชั้นจะทำให้เธอไม่เหลือค่าอะไรพอที่ไอ้หมอนั่นจะใส่พานขึ้น

หิ้งเลยคอยดู”ป๊อปปี้คิดแค้นพาลถึงฟางก่อนที่จะขับรถมาแถวเซฟเฮ้าส์เพราะคิดว่าฟางยังคงอยู่

หน้าบ้าน แต่ไม่เลยเขากลับไม่พบฟาง ว่าแล้วป๊อปปี้รีบขับรถวนเพื่อตามหาฟางจนไปสะดุดกับ

ร่างบางที่เดินตากฝนอยู่ข้างทาง

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่/อ๊ะ ปล่อยนะ”ป๊อปปี้ลงจากรถข้ามถนนไปกระชากร่างบางก่อนที่จะลากกลับไปที่รถโดยที่

ฟางดิ้นไปมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสะดีดสะดิ้งเพราะเธอทำให้ที่บ้านตอนนี้ลุกเป็นไฟ”ป๊อปปี้โวยวายใส่

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะใครล่ะที่ลักพาตัวกันมาจนทำให้เกิดเรื่อง ถ้านายไม่พาตัวชั้นมาทำเรื่องเลวทรามก่อนก็

คงไม่เกิดเรื่องหรอก”ฟางหน้างอทุบอกกว้างเถียงกลับไป

 

 

 

 

 

 

“หยุด เธอไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับชั้นชั้นจะทำอะไรกับเธอก็ได้เพราะเธอเป็นนางบำเรอของชั้น

แล้วบอกเลยนะว่าถ้ากลับไปเธอเจอดีแน่ เพราะไอ้หมอชู้รักของเธอมันทำกับชั้นไว้แสบเหมือน

กัน/จะบ้าไปใหญ่แล้วเขื่อนไม่ใช่ชู้ของชั้นนะ”ป๊อปปี้โวยวายโทษฟางพลางลากฟางกลับไป

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะข้ามถนนไปมีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับวนเข้ามาเหนี่ยวไกปืนยิงมาที่ป๊อปปี้แต่

พลาดไปโดนกระจกรถป๊อปปี้ตกใจรีบดึงฟางกลับไปทางเดินโดยที่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นขี่ตามทั้ง

คู่หมายจะปลิดชีวิต

 

 

 

 

 

ตอนนี้อาจยาวหน่อย เพราะหาตอนจบตอนไม่ได้เลยออกมายาวแบบนี้55555