หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดเลยว่าพวกนั้นจะเลวกันได้ขนาดนี้”โทโมะเดินออกมากโรงพยาบาลพลางสบถออกมากับ

สิ่งที่ตัวเองเห็น มีที่ไหนภรรยาใหม่กับน้าสาวแท้ๆยุให้ลูกเกลียดแม่แท้ๆแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“คุณโทโมะ/อ้าวนายเมฆมาทำอะไรที่นี่”จังหวะนั้นเองเมฆคนสนิทที่เขารู้จักตอนช่วงที่อยู่ที่ภูเก็ต

ทักทายโทโมะเมื่อเจอ

 

 

 

 

 

 

 

“ผมมาเยี่ยมเจ้านายเก่าน่ะครับคุณโทโมะน่าจะไปเจอกับผมนะครับ”เมฆยิ้มและบอกโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“นี่มาทำอะไรกันที่นี่ทั้งคู่เลยงานการไม่มีทำรึไง”ตอนนั้นเองแก้วที่เดินออกมาข้างนอกเห็นโท

โมะและเมฆกำลังคุยกันก็เดินมาโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“มีสิครับจนได้เห็นอะไรดีๆเมื่อกี้นี้กับสิ่งที่คุณหนูทำไป”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง

ก่อนที่จะถูกแก้วตบหน้าหันท่ามกลางคนเดินเข้าออกโรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

“คุณแก้วอย่าทำร้ายคุณโทโมะนะครับ/ทำไม ต้องเรียกคุณกับมัน มันก็แค่ไอ้ขยะข้างถนนที่พ่อ

ชั้นเก็บมาเลี้ยงเท่านั้นล่ะ แล้วแกก็อย่ามาปากดีกับชั้นชั้นเป็นใครพวกแกเป็นใครจำใส่หัวเอา

ไว้”เมฆตกใจรีบร้องห้ามแต่แก้วไม่สนกลับตอกกลับใส่ทั้งคู่ไปตามนิสัยของตัวเองแล้วเดินเชิด

ออกไป

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าคุณโทโมะไปกับผมเถอะครับ ผมทนไม่ไหวแล้วกับการที่ต้องทนเห็นคุณโทโมะถูกกดขี่

แบบนี้ มันไม่ยุติธรรม คุณควรได้รู้ชาติกำเนิดตัวเองสักที”เมฆอัดอั้นมานานที่เห็นโทโมะโดน

ทำร้ายแบบนั้นก็โพล่งขึ้นก่อนที่จะให้โทโมะเดินตามตัวเองไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำใจให้สบายเถอะนะฟาง คนไม่รู้ก็ไม่ผิด ทีหลังถ้าอยากจะทำอะไรให้แองจี้ก็บอกชั้นกับอุษา

เราจะได้ช่วย”ฟางที่ประคองมาดามหลี่มาเดินเล่นหลังอาหารเย็นที่สวนฟังมาดามหลี่พูดหลังจาก

ที่รู้เรื่องเมื่อช่วงบ่าย

 

 

 

 

 

 

“เนื้อแท้แองจี้เป็นเด็กดี แต่โดนตามใจจนเสียนิสัยยังไงก็อดทนหน่อยนะฟาง”อุษาพูดก่อนที่จะ

ให้ฟางพาพวกเขามานั่งเล่นรับลมสักพักก่นที่จะกลับขึ้นไปบนห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันพรุ่งนี้เราต้องไปประชุมกับพวกมิสเตอร์เฉินนะคะ เรื่องที่พวกเค้าจะขอให้พวกเราช่วย

ขนส่งอาวุธผ่านทางขนส่งทางน้ำที่ฮ่องกงนี้ อาจจะไม่ได้ไปดูแองจี้วันพรุ่งนี้”ฟางที่ดินลงมาจาก

บ้านเห็นป๊อปปี้และขนมจีนเดินเข้ามาแล้วพูดเรื่องงานก็ชะงักและรีบหยุดฟัง

 

 

 

 

 

 

“คนเป็นพ่อไปทำงานยังไงซะลูกก็ต้องเข้าใจ ก็ส่งจงเบไม่ก็โทโมะขับรถไปรับแล้วเอาบัตรเค

รดิทให้แองจี้ไปรูดของที่อยากได้แล้วกัน ถือว่าเป็นการรับขวัญออกจากโรงพยาบาล”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ขนมจีนก็คิดมากนะคะฟางกลับมาอยู่บ้านเดียวกับพวกเราแบบนี้แค่ไม่กี่วันก็ทำร้ายลูกแท้ๆตัว

เองไปแล้ว แล้วต่อไปล่ะคะ ถ้าทำร้ายคุณหรือพวกคุณท่าน”ขนมจีนเริ่มบีบน้ำตาและเริ่มพูดยุ

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน ชั้นไม่มีวันทำร้ายคุณท่าน คุณท่านมีพระคุณส่งเสียชั้น มอบชีวิตใหม่ให้กับชั้น ชั้นไม่มี

วันที่จะทำอะไรแบบที่เธอคิดแน่นอน”ฟางไม่พอที่ขนมจีนกล่าวหาเธอก็รีบเดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอแอบฟังพวกเรางั้นหรอ ไม่มีมารยาท”ขนมจีนตกใจและรีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“มาก็ดีแล้ว ชั้นอยากถามอาการของแองจี้ลูกเป็นยังไงบ้าง”ฟางทำเป็นไม่สนใจขนมจีนก่อนที่จะ

ถามอาการลูกสาวจากอดีตสามี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยังมีหน้ามาถามอีกงั้นหรอทำลูกเกือบตายนี่ถ้าย่ากับแม่ชั้นไม่ถือหางอยู่ชั้นฆ่าเธอไปนาน

แล้ว”ป๊อปปี้มองหน้าฟางพร้อมกับชี้หน้าว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้จริงๆชั้นขอโทษที่ไม่ได้ถามอะไรก่อน แต่คราวหลังชั้นสัญญาชั้นจะไม่สะเพร่าแบบนี้อีก

โอ๊ย”ฟางพยายามจะอธิบายแต่ขนมจีนไม่รอช้าผลักฟางจนล้มทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี พวกเราจะไม่มีวันให้เธออยู่ใกล้แองจี้อีกนังลูกฆาตกร”ขนมจีนแผดเสียง

ว่าก่อนที่จะรีบพาป๊อปปี้ไปจากฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พิมว่ามันจะดีหรอคะ คราวนี้ที่จะทำขนมไปเยี่ยมหนูแองจี้”วันต่อมา พิมเห็นฟางที่ตั้งใจอบพาย

บลูเบอรี่หลังจากที่ทราบจากอุษาว่าแองจี้ชอบกินมากโดยมีพิมเป็นผู้ช่วยและอดห่วงฟางไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ฟางได้ยินว่าป๊อปปี้กับนมจีนไปประชุมไม่ว่างทั้งวัน มันเป็นโอกาสที่ฟางจะได้ทำอะไรให้ลูก

แล้วล่ะพิม”ฟางพูดพลางยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

“ทำขนมอะไรกันหรอคะทุกคน”เฟย์ที่นั่งรถเข็นมากับพี่เลี้ยงเห็นฟางและพิมอยู่ด้วยกันก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“พอดีว่าพี่อยากทำขนมไปให้แองจี้น่ะจ้ะแล้วรู้ว่าพายบลูเบอรี่คือของโปรดแองจี้เค้า”ฟางพูด

พลางนำพายออกมาจากเตาอบ

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นดีเลยสิคะพี่ฟาง พี่พิมก็ไปเป็นเพื่อนพี่ฟางเลยสิคะจะได้ออกไปเที่ยวกัน อย่างน้อยพวกพี่ก็มี

ขาที่ใช้งานได้ไม่เหมือนเฟย์ที่ต้องนั่งรถเข็นเป็นง่อยแบบนี้”เฟย์รีบพูดก่อนที่จะเศร้าลงไปเมื่อ

นึกถึงตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ เฟย์ไม่หายสักทีงั้นเอาอย่างงี้พี่มีเพื่อนเป็นหมอกระดูกคนนึง เดี๋ยวพี่จะช่วยพูดกับคุณท่าน

ให้เขื่อนมาช่วยดูแลอาการของเฟย์นะ ไม่ต้องปฏิเสธหรอกจ้ะ ถือว่าให้พี่ได้ชดใช้ในสิ่วที่พ่อพี่

ทำร้ายทุกคนที่นี่นะ”ฟางพูดและยิ้มก่อนที่ฟางและพิมจะนั่งรถออกมากับโทโมะที่อาสามา

ส่ง2สาวที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวคุณฟางเข้าไปข้างในเถอะค่ะพิมกับโทโมะรอข้างนอกดีกว่า เวลาแบบนี้แม่ลูกควรจะอยู่

ด้วยกัน”พิมพูดก่อนที่จะดันตัวฟางเข้าไปในห้องพักของแองจี้ เมื่อฟางเข้ามาในห้องก็พบว่าแอง

จี้กำลังนอนหันหลังใส่หูฟังฟังเพลงอยู่เลยไม่กล้าเรียกก่อนที่จะเดินไปจัดขนมเพื่อให้แองจี้ได้กิน

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง ออกไปเลยนะไม่งั้นชั้นจะเรียกพยาบาล”แองจี้หันมาเห็นฟางก็

ตกใจก่อนจะรีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆนะแองจี้แม่แค่แวะมาเยี่ยมลูก แม่ทำขนมมาให้ด้วยนะ เห็นคุณย่าของเราบอกว่าเราชอบ

ทานพายบลูเบอรี่นิ”ฟางพูดก่อนที่จะเดินถือจานพายบลูเบอรี่ที่ตัดแบ่งมาให้กับแองจี้แต่ด็กสาว

ไม่สนใจปัดจานขนมทิ้งแตกต่อหน้าต่อตาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าจะมาทำตัวเป็นแม่ที่แสนดีเอาป่านนี้บอกเลยว่ามันสายไปแล้ว ชั้นไม่มีแม่แบบเธอ ชั้นเกลียด

เธอ”แองจี้มองหน้าฟางก่อนที่จะตะคอกใส่ฟางทำให้พิมและโทโมะที่รีบวิ่งเข้ามาตกใจกับสิ่งที่

เกิดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ยินชัดแล้วนิว่าลูกชั้นไม่ต้องการแม่เลวๆแบบเธอ มาทางไหนไปทางนั้นเลยนะ”ตอนนั้นเอง

ป๊อปปี้และขนมจีนเดินเข้ามาในห้องได้ยินแองจี้อาละวาดก็พูดซ้ำเติมให้กับฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“อ้อ แบกอะไรมาก็แบกกลับไปสิเก็บเอาไว้มันมีแต่เป็นเสนียดให้หนูแองจี้เค้า”ขนมจีนพูดขึ้นเมื่อ

เห็นฟางะเดินออกไป ฟางรีบปาดน้ำตาก่อนที่จะก้มลงเห็บเศษจานที่แตกแลละตอนนั้นเอง

ขนมจีนที่เอาเท้ามาเยียบตอนฟางกำลังทำความสะอาดนั้นอย่าแรงทำให้ฟางร้องเสียงหลง แผล

ที่ทำไว้เมื่อวานโดนบาดลึกจนเลือดออกสีเข้มจนน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

 

“คุณขนมจีนทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยคะ มันไม่เกินไปหน่อยหรอ”พิมตกใจก่อนะรีบว่าขนมจีน

 

 

 

 

 

 

“ยืนเกะกะทำไมออกไปไหนก็ไปเลยสิจะยืนให้เลือดไหลจนหมดตัวรึไง ไป๊”ป๊อปปีตกใจก่อนจะ

รีบโวยายไล่ฟางออกไป ฟางโทโมะและพิมรีบออกไปก่อนที่ทั้งหมดจะพาฟางไปทำแผลและรีบ

กลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้ฟางไปพักผ่อนก็ได้นะเจ็บตัวอยู่ด้วยแบบนี้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยทำเรื่องติดต่อหมอกระดูก

เพื่อนของเรามารักษาเฟย์ที่นี่แล้วกัน”ตกเย็นมาดามหลี่พูดกับฟางหลังจากที่ฟางส่งมาดามหลี่

เข้านอนในห้องแล้วทำให้ฟางออกมาจากห้องมาดามหลี่ไวขึ้น ร่างบางเดินทอดน่องไปเรื่อยๆใน

บริเวณบ้านที่ครั้งหนึ่งเธอเคยอยู่ที่นี่ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆของเธอที่อุ้มท้องแองจี้แต่มันก็ถือ

เป็นความสุขที่สุดที่เธอเคยได้สัมผัส

 

 

 

 

 

 

 

“คิกๆสนุกจังเลยกับหนังที่ดาร์ลิ้งพาป๊อปปี้ไปดู ทีหลังดาร์ลิ้งต้องพาป๊อปปี้ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ

นะคะ เพราะวันๆดาร์ลิ้งทำแต่งานไม่ก็ออกงานสังคมกับคุณขนมจีน ไม่มีเวลาให้กันบ้าง

เลย”เสียงหัวเราะคิกคักของชายหญิงคู่หนึ่งดังขึ้นทำให้ฟางเดินไปตามเสียงแล้วเห็นป๊อปปี้กับลัง

นัวเนียกับป๊อปปี้หญิงที่โรงจอดรถหลังจากที่ทั้งคู่ไปดูหนังด้วยกันกลับมา

 

 

 

 

 

 

 

“เธอต้องเข้าใจสิชั้นทำงานแล้วก็มีขนมจีนเค้าช่วยชั้นทำงานนะ เนี่ยก็พึ่งว่างไปดูหนังกับ

เธอ”ป๊อปปี้พูดพลางลูกผมป๊อปปี้หญิงด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

“ทำงานหนักแบบนี้ดูแลตัวเองด้วยนะคะป๊อปปี้เป็นห่วงเดี๋ยวคืนนี้ป๊อปปี้จะนวดให้ดาร์ลิ้ทั้งคืนเลย

นะคะ”ป๊อปปี้หญิงพูดพลางบรรจงจูบป๊อปปี้ฟางที่มองดูอยู่ตกใจก่อนที่จะรีบเดินหนีไปทันทีเมื่อ

สบสายตาคมของป๊อปปี้ที่มองเห็นเธอแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลเขื่อน อ่อใช่ ที่ทักไปเมื่อช่วงเย็นว่าจะให้เขื่อนทำเรื่องมาดูแลน้องเฟย์หน่อยน่ะ เป็น

อัมพาตเดินไม่ได้มา10กว่าปีแล้วยังไงเดี๋ยววันพรุ่งนี้ฟางจะไปหาที่โรงพยาบาลนะ จ้าเดี๋ยวแค่นี้

ก่อน ฟางจะขึ้นไปนอนแล้วล่ะ”ระหว่างที่เดินหนีป๊อปปี้มานั้นเองเขื่อนก็โทรมาหาฟางทำให้ฟาง

หยุดเดินหนีแล้วคุยโทรศัพท์กับชายหนุ่มจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

“มารยานัดเจอผู้ชาย นี่ย่าชั้นเค้าให้เธอมาดูแลท่านแต่กลับนัดแนะไปหาผู้ชาย”ตอนนั้นเองฟาง

ถูกป๊อปปี้กระชากไปตามแรงทำให้ร่างบางจะปะทะกับแผงอกกว้างแล้วถูกชายหนุ่มว่าทันที

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าไม่รู้อะไรเงียบดีกว่านะคะ แล้วก็ปล่อยเดี๋ยวบรรดาเมียๆของคุณจะมาว่าให้”ฟางพูดและ

พยายามแกะตัวออกจากการเกาะกุมของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ลืมไปแล้วรึไงว่าเธอก็เป็นเมียชั้นอีกคน แถมมาก่อนคนอื่นด้วย รึอยากจะให้ชั้นรื้อฟื้นความหลัง

ล่ะห้ะ โอ๊ย เจ็บนะ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูทำให้ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่จะรีบผลักป๊อปปี้ออกไปและ

เตะเข้าให้ที่หน้าแข้งและรีบวิ่งหนีไปทันทีโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองลงมาจากชั้นบน

ของตึกมองฟางด้วยสายตามุ่งร้าย

 

 

 

 

เดี๋ยวเปิดตัวคนมาให้ป๊อปหึงดีกว่านะ55555 ส่วนโทโมะใกล้ะเปลี่ยนเป็นด้านมืดละ