หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) 17 เมียที่เลว แม่ที่แย่1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าคุณฟางไปเถอะนะครับ อย่าอยู่ที่นี่เลย พวกบอสไม่ปล่อยให้คุณฟางอยู่อย่างสุขสบายแน่ๆ

โดยเฉพาะคุณนายที่2กับคุณแก้ว”โทโมะพูดเตือนฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะโทโมะ ในเมื่อเค้าเกลียดชั้น แล้วอยากจะล้างแค้นในสิ่งที่พ่อชั้นทำกับพวกเค้า ชั้นก็

จำต้องยอม ดีซะอีก ชั้นจะได้อยู่ใกล้ๆแองจี้ไงล่ะ อย่างน้อยก็ได้ดูแลชดเชยใน15ปีที่ไม่เคยจะ

ดูแลเค้าเลย”ฟางพูดแล้วอดคิดถึงลูกแท้ๆของเธอกับป๊อปปี้ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แองจี้ติดพี่ขนมจีนกับพี่แก้วมา พี่ฟางต้องใช้เวลานะคะที่จะได้เธอคืนมา”เฟย์ได้ยินฟางและโท

โมะเดินคุยกันก็ให้พี่เลี้ยงเข็นรถเข็นเข้ามาหา

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ เฟย์”เมื่อฟางเห็นเฟย์อีกครั้งเต็มๆก็อดน้ำตาซึมออกมาด้วยความสงสารไม่ได้ ที่เห็นน้องสาว

คนสนิทต้องมีสภาพแบบนี้เพราะพ่อเธอ

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ว่าโชคดีรึร้ายที่เฟย์รอดมาได้จากวันนั้น แต่ต้องพิการตลอดชีวิต แต่ยังไงป๊า แม่และน้อง

ไปป์”เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะปล่อยโฮออกมาทำให้ฟางสะเทือนใจกับสิ่งที่รับรู้ ก่อนที่

จะขอให้โทโมะพาเธอไปไหว้สุสานของเจ้าสัวหลี่จาง คุณทับทิมและไปป์ที่ศาลเจ้าของตระกูล

 

 

 

 

 

“ฟางรู้ว่าการกระทำของพ่อฟางมันเลวร้ายจนไม่น่าให้อภัยกับมังกรทอง ฟางเองก็ไม่อยากให้

เรื่องราวเลวร้ายต้องเกิดขึ้นแบบนี้ ถ้าพวกเค้าจะลงโทษความผิดครั้งนี้ ฟางก็ยินดีจะชดใช้ให้

กมังรทองค่ะ”ฟางมองรูปของเจ้าสัวหลี่จาง ทับทิม และไปป์ที่อยู่หน้าป้ายหลุมศพทั้ง3ในห้อง

ของศาลเจ้าแล้วพูดขึ้นมาจากใจจริงพลางก้มลงเคารพโดยีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมาที่ฟางด้วย

สายตาที่ยากจะเดาได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ตกลงตอนนี้ป๊อปปี้มีเมียทั้งหมด3คนคือ ขนมจีน พิมและป๊อปปี้หญิงงั้นหรอ นี่เค้าคิดอะไรของ

เค้านะถึงได้มีเมียเยอะขนาดนี้ ผู้ชายชู้”ฟางบ่นอุบระหว่างเดินกลับมาที่จอดรถที่ศาลเของมังกร

ทองกับโทโมะและทราบเรื่องราวต่างๆในเวลา15ปีที่เธอไม่อยู่

 

 

 

 

 

 

“นี่หึงใช่มั้ยครับคุณฟาง/จะบ้าหรอโทโมะชั้นจะไปหึงได้ยังไงล่ะ เลิกกันนานสิบกว่าปีแล้วนะ”โท

โมะเหล่มองฟางแล้วพูดขึ้นทำให้ฟางรีบโวยวายแล้วทุบโทโมะทำให้ชายหนุ่มอดขำฟางออกมา

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่บ้านก็พลอดรักกับนังเมียแม่ค้าพี่ชายชั้น ออกมานอกบ้านก็วอแวกับเมียอีกคนพี่ชั้น โอ๊ะ ไม่สิ

ไม่ใช่เมียแล้ว แต่เป็นนักโทษของมังกรทอง”แก้วและบอดี้การ์ดของเธอ2คนเดินเข้ามาขวางฟาง

และโทโมะและรีบพูดเมื่อเห็นท่าทางหยอกล้อของโทโมะและฟางก็เกิดความหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

“นี่จะทำอะไรคุณฟางน่ะคุณหนู/ชั้นจะทำอะไรกับนังนักโทษนี่ก็เรื่องของชั้น นายเป็นใครกล้าดียัง

ไงมาขึ้นเสียงกับชั้น”โทโมะตกใจเมื่อบอดี้การ์ดของฟางตรงเข้ามากระชากฟางไปจากโทโมะก็

โวยวายก่อนที่แก้วจะย้อนทำให้โทโมะชะงักและเงียบลง

 

 

 

 

 

 

“แน่ล่ะทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นขี้ข้า ขยะข้างถนนอย่างแกมีหรอจะสู้คนอย่างชั้นได้”เมื่อฟางถูก

ลูกน้องตัวเองพาออกไปแล้วและไม่มีโทโมะไปห้ามแก้วก็ยิ่งได้ใจก่อนที่จะเยาะเย้ยใส่โทโมะ

ทำให้ชายหนุ่มกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไม่มีผู้ชายคนไหนทนคุณหนูได้ ก็เพราะแบบนี้ไง ร้ายกาจไม่มีใคร

ทน”

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

เมื่อถูกโทโมะว่าใส่แก้วไม่โกรธจักตรงเข้ามาตบหน้าโทโมะจนหันก่อนที่จะทุบและทึ้งเสื้อสูทของ

โทโมะไปตามอารมณ์โกรธที่ถูกโทโมะจี้ใจดำ

 

 

 

 

 

 

“แกกล้าดียังไงว่าว่าชั้นห้ะ กล้าดียังไง ไอ้ขยะชั้นต่ำ อย่าแกมันก็แค่ขี้ข้าของชั้นอย่ามาถือตัว

เหนือกว่าชั้นหน่อยเลย ขี้ข้ายังไงก็ขี้ข้า”แก้วที่พึ่งถูกแฟนหนุ่มบอกเลิกมาเจ็บจี้ดจึงโพล่งออกมา

ว่าโทโมะด้วยความเจ็บแค้นก่อนที่จะผลักโทโมะจนเซแล้วเดินหนีไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

“แล้วสักวันไอ้ขยะที่คุณหนูดูถูกมันจะมาอยู่เหนือกว่าคุณหนูให้ได้”โทโมะมองตามแก้วที่พึ่งจะ

โวยวายทุบตีตัวเองด้วยความแค้นพร้อมกับพูดขึ้นก่อนที่จะเดินหัวเสียตามหาฟางที่ถูกคนของ

แก้วพาตัวไปทันที

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะ เบาๆไม่ได้รึไง”ทางด้านฟางที่พูดพาตัวมาที่ด้านหลังก็ร้องเมื่อถูกผลักลงไปกอง

กับพื้น

 

 

 

 

 

 

“มันมีความจำเป็นด้วยรึไงที่ต้องเบามือกับนักโทษของมังกรทอง”ป๊อปปี้ลงจากรถตู้เดินมาตรง

หน้าฟางพูดขึ้นทำให้ฟางตกใจก่อนที่จะลุกหนีแต่ไปไหนไม่ได้เมื่อถูกขวางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะ/หึ มารยาบอกว่ายินดีจะชดใช้สิ่งที่พ่อตัวเองทำให้ป๊าชั้นกับน้าทับทิมรับรู้ล่ะสิ ความ

ผิดของครอบครัวสารเลวแบบนี้ป๊าชั้นไม่มีวันยอมรับ”ฟางร้องเมื่อถูกป๊อปปี้กระชากร่างบางไปติด

กับข้างรถตู้อย่างแรงก่อนที่ชายหนุ่มจะว่าและบีบแขนทั้ง2ข้างของฟางจนฟางร้องออกมาด้วย

ความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

“ผมว่านี่ก็ใกล้เวลาที่คุณท่านจะต้องทานยาและตรวจสุขภาพแล้วนะครับ ผมขอตัวหมอประจำตัว

ไปดูอาการคุณท่านเถอะครับ”โทโมะที่ตามหาฟางจนเจอและเห็นฟางถูกเล่นงานก็ตรงเข้ามา

ก่อนที่จะประคองฟางไว้ไม่ให้ล้มจากการถูกป๊อปปี้ผลัก

 

 

 

 

 

 

“จำเอาไว้สิ่งที่ชั้นเจ็บเธอจะต้องเจ็บกับมัน100เท่า”ป๊อปปี้ตะโกนไล่หลังอย่างหัวเสียก่อนที่จะ

ขึ้นรถออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางถูกพวกของป๊อปปี้จ้องจะเล่นงานแบบนี้ก็พยายามให้ฟางห่างจากพวกนั้นแล้วกัน อยู่

ใกล้ๆชั้นกับอุษาไว้อย่างน้อยคนของชั้นก็ไม่ทำร้ายฟางเค้า เอาล่ะโทโมะไปพักผ่อนเถอะ ดูแล

ทั้งฟางและพิมแบบนี้ก็เหนื่อยทั้งวันแล้ว”เมื่อกลับมาถึงโทโมะก็มารายงานให้มาดามหลี่รับรู้ใน

ตอนค่ำก่อนที่จะรีบกลับไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้ แก้วและขนมจีนมองโทโมะเดินออกไปอย่างมี

แผนการ

 

 

 

 

 

“วันนี้มาดามหลี่กับคุณนายใหญ่ไปไหว้พระในตัวเมือง เดี๋ยววันนี้เราไปรับลมที่บ้านสวนของคุณพิ

มกันเนาะเฟย์จะได้เล่นกับน้องพีชด้วย”วันต่อมาหลังจากที่ส่งมาดามหลี่และอุษาขึ้นรถแล้วฟาง

ขึ้นไปหาเฟย์ที่ห้องนอนพร้อมกับชวนเฟย์ไปหาพิมที่บ้านสวนตามคำชวนของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ของชั้นไม่อยู่น่ะเดินชูคอไปไหนต่อไหนสบายจริงๆเลยนะ”แก้วเห็นทั้ง3กำลังจะไปหาพิมก็

ตรงดิ่งเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าคุณหนูอย่ามายุ่งกับพวกเราดีกว่านะครับ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า/ไม่ต้องมาออกคำสั่งชั้น เป็น

พี่ชายชั้นอีกคนก็ไม่ใช่อย่ามาทำปากดีอยู่เหนือกว่าขี้ข้าหน่อยเลยไอ้ขยะ”โทโมะรีบพูดก่อนที่

แก้วจะว่าโทโมะอย่างเจ็บแสบ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วอย่าว่าพี่โทโมะสิคะตั้งแต่เด็กจนโตทำไมพี่แก้วต้องชอบหาเรื่องพี่โทโมะตลอดเลยพี่โท

โมะเค้าก็ไม่เคยจะทำร้ายใครก่อนนะคะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาโลกสวยหน่อยเลยเฟย์รู้ๆก็รู้ว่ามันเป็นแค่ลูกที่ถูกเก็บมาเลี้ยง ขี้ข้าก็ส่วนขี้ข้าไม่เข้าใจว่า

ทำไมป๊าต้องให้เกียรติมันด้วยเหอะ ที่ชั้นมาก็แค่อยากจะบอกให้นังคนที่ได้ชื่อเป็นแม่แท้ๆหลาน

ชั้นรู้เอาไว้ว่าวันนี้หลานชั้นจะกลับมาไวหน่อย อยากทำหน้าที่แม่ก็เตรียมทำของว่างให้แองจี้ด้วย

ล่ะ”แก้วรีบว่าก่อนที่จะบอกกับฟางพร้อมกับเดินออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วนะพี่แก้วไม่รู้จะจงเกลียดจงชังอะไรพี่โทโมะนักหนา/คงเป็นเพราะเค้าคงคิดว่าพี่จะมา

เกาะครอบครัวเค้าไงเฟย์ แต่พี่รับรองถ้าพี่รู้ว่าพ่อแม่พี่คือใคร พี่จะไปจากมังกรทองทันที”เฟย์บ่น

อุบกับเรื่องของแก้วและโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบพลางมองตามแผ่นหลังของแก้วออกไป

และกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“เอาเถอะๆอย่าเครียดกันนะ เดี๋ยวโทโมะพาเฟย์ไปหาคุณพิมก่อนนะ ฟางขอตัวทำของว่างให้กับ

แองจี้ก่อน แล้วจะตามไปนะ”ฟางเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนที่จะรีบเข้าครัวไปเตรียมขนมให้กับแองจี้ที่

จะกลับจากโรงเรียนในตอน3โมงด้วยความดีใจที่อย่างน้อยแก้วก็ไม่ใจร้ายกับเธอนเกินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไลลาของว่างอยู่ไหน เอ๊ะ ใครใช้ให้เธอเอาของว่างมาให้ชั้น”เมื่อแองจี้กลับมาเธอตะโกนเรียกพี่

เลี้ยงคนสนิทแล้วต้องชะงักเมื่อฟางเดินถือถ้วยขนมมาให้แองจี้

 

 

 

 

 

 

 

“กลับจากเรียนมาเหนื่อยๆทานอะไรหน่อยสิลูกแม่ทำขนมไทยให้เรานะ เผื่อลูกจะชอบ”ฟางยิ้ม

หวานพลางยื่นถ้วยบัวลอยให้กับแองี้ เด็กสาวมองฟางนิ่งก่อนที่จะตักขนมเข้าปาก เป็นจังหวะ

เดียวกับป๊อปปี้ แก้วและขนมจีนเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

แองจี้เริ่มชักและดิ้นไปมาท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

 

 

 

“เธอเอาอะไรให้ลูกชั้นกิน/เปล่านะแค่ขนมบัวลอยเท่านั้นเอง”ป๊อปปี้เดือดจัดเข้าไปเอาเรื่องฟาง

ก่อนที่จะรีบตอบแล้วรีบไปดูอาการของลูกสาว

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แต่แก้วกลับผลักฟางล้มลงแล้วตบหน้าฟางหัน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นลองให้โอกาสเธอ ไว้ใจให้ทำของว่างให้หลานชั้นกิน แต่ลูกฆาตกรยังไงมันก็เป็นฆาตกรวัน

ยังค่ำ หลานชั้นแพ้ถั่วแต่เธอก็เอามันใส่ในของว่าง นี่กะฆ่าลูกตัวเองเลยงั้นหรอห้ะ”แก้วแผดเสียง

ว่าฟางด้วยความโกรธก่อนที่ทุกคนจะเข้ามาในโถงโดยที่ขนมจีนรีบพาแองจี้ไปส่งโรงพยาบาล

โดยที

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไปด้วย”ฟางรีบตามไปดูอาการลูกด้วยความเป็นห่งแต่ป๊อปปี้ผลักเธอล้มลงไปกองกับพื้น

อย่างแรงจนฟางเอามือไปโดนเศษถ้วยของว่างที่แตก

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งแค่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ยังไม่รู้เรื่องอย่าหวังว่าจะใกล้ลูกชั้นอีกเด็ดขาด ออก

ไป๊”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางที่ล้มตรงนั้นด้วยความโกรธก่อนที่จะรีบเดินตามพวกแก้วออกไป

 

 

 

 

 

“ชั้นมันเลวมากสินะถึงทำลูกเกือบตายแบบนี้”ฟางร้องไห้ออกมาโดยมีพิมและอุษาปลอบก่อนที่

โทโมะที่เอะใจรีบขับรถตามพวกป๊อปปี้ไปที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บตัวหน่อยแต่ก็สมน้ำหน้าที่ยัยนั่นจะได้กระเด็นไปจากที่นี่ไวๆ”โทโมะที่เห็นป๊อปปี้เดินออกไป

คุยกับหมอและเห็นแองจี้นอนบนเตียงกับแก้วและขนมจีนก็อึ้ง ไม่คิดว่าแก้วและขนมจีนจะยุให้

แองจี้รายกับฟางแบบนี้

 

 

 

 

,ให้แก้วเก็บแต้มสะสมความเลวแปปนึง ใกล้โทโมะจะเอาคืนแล้วล่ะ

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา