หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตามหาตัวมาตั้ง15ปีแทบตาย บทจะโผล่หัวมาก็โผล่มาเชียวนะ นังคนทรยศ”ขนมจีนที่ลงจาก

รถมาทีหลังป๊อปปี้เห็นฟางก็ตกใจก่อนที่จะรีบปรี่เดินมาคล้องแขนป๊อปปี้แสดงความเป็นเจ้าของ

แล้วรีบว่าใส่ฟาง

 

 

 

 

 

“น้าหนมคะนี่มันอะไรกัน มีใครอธิบายให้แองจี้ฟังได้มั้ยว่าผู้หญิงคนนี้คือใครเข้ามาในบ้านของเรา

ได้ยังไงกัน”แองจี้มองฟาง ขนมจีนและป๊อปปี้ด้วยความไม่เข้าใจพร้อมกับตั้งคำถามถามกับทุก

คน

 

 

 

 

 

“แองจี้นี่แม่เอง แม่ฟางไง แล้วนี่พึ่งเลิกเรียนหรอ ไปเรียนกลบมาเหนื่อยๆทานอะไรมารึยัง

โอ๊ย”ฟางที่ยังดีใจที่ได้เห็นหน้าลูกก็เดินเข้ามาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบแต่ต้องร้องเมื่อถูกป๊อปปี้

เดินมาขวางและกระชากข้อมือบางมาบิดจนคนตัวเล็กร้องเสียงหลง

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาใช้คำว่าแม่กับลูกของชั้น ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เป็นแม่ของเค้า คำว่าแม่ของเธอมัน

หมดไปตั้งแต่เธอทิ้งชั้นกับลูกไปแล้วจำเอาไว้”ป๊อปปี้ว่าใส่เสียงฟางเสียงดังลั่นก่อนที่จะผลักฟาง

ล้มลงจนโทโมะรีบเข้ามาประคองฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่ผู้หญิงคนนี้ก็คือ/ใช่ค่ะ ผู้หญิงหน้าด้าน ทรยศพรรคพวกตัวเองฆ่าผู้มีพระคุณแบบแม่นี่ ผู้หญิง

ที่คลอดลูกออกมาแล้วทิ้งลูกไปอย่างไม่ไยดีมา15ปี ยัยผู้หญิงเลือดเย็นคนนี้ไม่มีค่าที่จะเป็นแม่

ของแองจี้หรอก มาก็ดีแล้ว ยืนเซ่ออะไรล่ะ จับนังคนทรยศนี่ซะ จะเอามันไปฆ่าทิ้งที่ไหนก็

ไป”แองจี้ชี้ไปที่ฟางแล้วพูดไม่ทันจบขนมจีนรีบสมทบเข้าอีกแรงพลางชี้หน้าฟางและสั่งให้ลูก

น้องมาจับฟาง

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ห้ามให้ใครทำอะไรฟางเด็ดขาด”ก่อนที่พวกลูกน้องมังกรทองจับตัวฟางไปอุษา

ที่ประคองมาดามหลี่เดินเข้ามาสั่งเสียงดัง

 

 

 

 

 

“ห้ามให้ใครทำร้ายฟางเด็ดขาดเพราะฟางคือคนของชั้น”มาดามหลี่พูด

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันครับ ยัยนี่มาอยู่ที่นี่ก็เพราะม๊ากับอาม่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่”ป๊อปปี้รีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่แก่ตัวลงยังไงก็ต้องการแพทย์ประจำตัวน่ะสิ หมอประจำตระกูลก็แก่ตัวลงคุณแม่ต้องการ

หมอที่หัวสมัยใหม่ในการแพทย์แล้วก็มีความรู้เฉพาะทางมาดูแลยังไงล่ะ”อุษาพูดอธิบาย

 

 

 

 

 

“ให้สมกับที่ชั้นให้อารีย์คนสนิทของชั้นช่วยเป็นธุระส่งเสียให้ฟางได้เรียนจบหมออย่างที่ฝันเอาไว้

พอถึงเวลาชั้นจะเรียกใช้ฟางกลับมาดูแลชั้นมันก็ไม่เห็นจะแปลก”มาดามหลี่พูดเสริม

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะคะที่คนของมังกรทองตามหามันไม่เจอเป็นเพราะคุณท่านปกปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความ

ลับงั้นหรอคะ/จะเอายัยนี่กลับมาที่นี่ทำไมอีกล่ะครับย่าออกไปแล้วก็ไปลับสะกลับมา

ทำไม”ขนมจีนอึ้งไม่พอใจและโวยวายพอๆกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“นี่ม๊ารู้เห็นเป็นใจเลี้ยงไอ้ลูกเสือลูกจระเข้แบบนี้ได้ยังไง พ่อมันฆ่าป๊านะ”แก้วโวยวายไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“แล้วตลอดเวลาที่ฟางอยู่กับเราฟางเค้ามีท่าทีรู้เรื่องแผนการพ่อของเค้ามั้ยล่ะ อย่าทำตัวเป็นคน

หูหนวกตาบอดไปหน่อยเลยเห็นๆอยู่ว่าฟางเค้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้”อุษาว่า

 

 

 

 

 

 

“ถ้านังฟางไม่ใช่พวกทรยศแล้วจะหนีไปทำไมตั้ง15ปี ทำไมไม่อยู่พิสูจน์ความจริงล่ะ/ก็เพราะว่า

คนของมังกรทองฆ่าย่าของชั้นตายน่ะสิ แล้วส่งคนมาฆ่าชั้นไม่ฟังชั้นอธิบายอะไรเลยชั้นเลยต้อง

หนี”ขนมจีนโวยวายก่อนที่ฟางจะรีบแย้งออกมา

 

 

 

 

 

 

“โกหกทั้งเพ เธอแก้ตัวชัดๆฟาง เพื่อเอาตัวรอดยังไงก็แก้ตัวชัดๆ”แก้วปักใจเชื่อก่อนะว่าร้ายใส่

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พอกันที ใครจะมองฟางยังไงก็ช่างแต่นี่คือคำสั่งของชั้น ในฐานะชั้นคือผู้อาวุโสสูงสุดของมังกร

อง ชั้นมีสิทธิ์ในการออกคำสั่งและพาหมอมารักษาสุขภาพของชั้น หวังว่าคุณหัวหน้าแก๊งค์กับ

ภรรยาคงจะเข้าใจนะ เพราะถ้าเรื่องแค่นี้ยังไม่ยอมเห็นทีชั้นคงจะไปใช้บั้นปลายชีวิตที่บ้านภูเก็ต

สักที เพราะอยู่ที่นี่มันก็มีแต่เรื่องวุ่นวาย”มาดามหลี่รีบว่าก่อนที่จะยื่นคำขาดกับเรื่องของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวโทโมะดูแลคุณฟางเหมือนเดิมน่ะดีแล้วค่ะ เดี๋ยวพิมพาพีชไปอาบน้ำดีกว่า”พิมเห็นทุก

สายตาจ้องมาทางฟางอย่างไม่เป็นมิตรก็บอกโทโมะก่อนที่ตนเองจะเดินพาลูกกลับบ้านสวนไป

กับจงเบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่เดี๋ยวนี้”เมื่อแม่และย่าของตนเองไปแล้ว ป๊อปปี้ไม่รอช้า กระชากร่างบางของฟางให้ไปตาม

แรงของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่เคยจะเลี้ยงดูลูกตัวเองมาถึงก็โร่ไปหาผู้ชายให้ได้งี้สิ”แก้วไม่พอใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ลากฟาง

ออกไปก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“แม่ที่แท้จริงของหนูแองจี้มาแล้ว น้าคงต้องหลีกทางให้ดีกว่า/ไม่ค่ะน้าหนม ผู้หญิงคนนั้นไม่เคย

เลี้ยงดูแองจี้ผิดกับน้าหนม น้าแก้วที่เลี้ยงแองจี้มาแต่เล็ก แองจี้ไม่มีวันจะให้อภัยผู้หญิงคนนั้น

หรอกค่ะ แองจี้รักน้าหนมกับน้าแก้วนะคะ”ขนมจีนตีหน้าเศร้าพูดขึ้นแล้วจะเดินหนีแต่แองจี้ไม่

ยอมรีบกอดรั้งขนมจีนและจับมือแก้วไว้ก่อนที่จะบอกทั้ง2ให้สบายใจ สร้างความพึงพอใจให้แก่

คนฟังอย่างแก้วและขนมจีนอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะป๊อปปี้”ฟางถูกป๊อปปี้ลากเข้ามาในห้องทำงานของเขาแล้วถูกผลักกระแทกกับโต๊ะ

จนฟางร้องเสียงหลงหันไปจะเอาเรื่องแต่ต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ล๊อกห้องแล้วหันมามองหน้าฟาง

อย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“เสนอหน้ากลับมาทำไมอีก ในเมื่อจะหนีไปแล้วก็ไปให้สุดสิ รึว่าคิดถึงชีวิตสุขสบายที่นี่ขึ้นมาล่ะ

ห้ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ชีวิตสุขสบายที่ไร้ซึ่งอิสระแบบนั้นน่ะหรอ สู้ชั้นไม่มียังจะดีกว่า”ฟางไม่ยอมป๊อปปี้รีบสวนกลับ

ไปทันควัน

 

 

 

 

 

 

“ไร้ซึ่งอิสระก็เลยอยากจะหนีไปถึง15ปี แล้วจะกลับมาให้ได้อะไรขึ้นมาในเมื่อเธอคงจะเห็น

ว่าการมีชีวิตครอบครัวแบบมาเฟียและมีลูกก่อนวัยอันควรแบบนี้มันไม่ดีแล้วจะกลับมาทำไม ไม่

ต้องมาอ้างเรื่องหมอรักษาคุณย่า ย่าคนเดียวชั้นดูแลได้”ป๊อปปี้ทั้งโกรธทั้งเสียใจปะปนกันโพล่ง

ขึ้นและเอ่ยปากไล่ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ดูแลมาดามหลี่งั้นหรอ แล้วรู้บ้างรึเปล่าว่าท่านแก่ตัวลงตามประสาคนชราท่านมีโรคแทรกซ้อน

มากแค่ไหน ดีแต่เอาหมอที่ดังที่สุดในฮ่องกงมารักษา หาของมาบำรุงดูแลท่านแต่กลับไม่เหลียว

แลแทนที่ลูกหลานจะดูแลพูดคุยกับท่านมากๆแท้ๆ”ฟางรีบพูดว่าป๊อปปี้ไปตามตรง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำปากดี เธอไม่ใช่คนของมังกรทองอีกต่อไปแล้วไม่ต้องมาสั่งชั้น/เจ็บนะป๊อปปี้

ปล่อยย”ป๊อปปี้โมโหตรงไปกระชากร่างบางมาใกล้และบีบที่ปาก มือหนาที่แข็งแรงราวคีมเหล็ก

บีบแก้มนวลของฟางทำให้ฟางถึงกับร้องเสียงหลงก่อนที่จะเอามือทุบตีชายหนุ่มทำให้ป๊อปปี้รีบ

ผลักฟางล้มอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ไสหัวออกไปซะ ชั้นไม่อยากถูกผู้อาวุโสในแก๊งค์สอบสวนข้อหาเอาคนทรยศมาเลี้ยงใน

บ้าน”ป๊อปปี้ไล่

 

 

 

 

 

 

“แต่มาดามหลี่บอกไปแล้วเรื่องหน้าที่ของชั้นที่ต้องเป็นหมอประจำตัวท่าน ท่านคือผู้มีพระคุณส่ง

เสียเลี้ยงดูชั้น ชั้นต้องตอบแทนท่านนะ”ฟางรีบแย้ง

 

 

 

 

 

 

“แล้วยังไง ก็อีแค่ความเมตตาของย่าชั้นที่เมตตาส่งเสียเลี้ยงดูไม่จำเป็นต้องเสนอหน้ามาที่นี่

เพราะย่าชั้นท่านก็มีเมตตาสงเคราะห์พวกหมาแมวข้างถนนอยู่แล้ว แต่สำหรับชั้นงูพิษอย่างเธอ

มันไม่สมควรได้รับการให้อภัย จำเอาไว้ กับสิ่งที่เธอทำกับชั้น พ่อของเธอทำอะไรกับครอบครัว

ชั้น”ป๊อปปี้ไม่รอช้า พรั่งพรูคำพูดจาร้ายๆออกมาว่าฟางแทนความอัดอั้นในใจมานานใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ต้องให้บอกอีกกี่ร้อยกี่พันครั้งนายก็ไม่มีทางจะเชื่อชั้นเรื่องนั้นเลยใช่มั้ยป๊อปปี้ ว่าชั้นไม่รู้เรื่อง

จริงๆ ชั้นไม่ได้เลวพอที่จะส่งลูกตัวเองไปอยู่ในเหตุการณ์เลวร้ายวันนั้นหรอกนะ ถ้าชั้นร่วมมือกับ

ป๊าชั้นชั้นก็ไม่อยู่กับนายในจุดเกิดเหตุหรอก ชั้นคงหนีไปแล้ว”ฟางถอนหายใจก่อนที่จะพูดออก

มาอธิบายหวังว่าป๊อปปี้จะฟังเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะอยากทำให้ตัวเองพ้นผิดรึเปล่า ให้พ่อลงมือส่วนลูกก็หลอกล่อให้ทายาทมังกรทองมา

ติดกับเพื่อสังหารหมู่”ขนมจีนเดินนำแก้ว ป๊อปปี้หญิงและแองจี้เข้ามาว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“หนีไปไม่รอดเพราะเงินหมดล่ะสิท่าเลยจนตรอกกลับเข้ามาที่นี่รึว่าจะพร้อมมารับโทษทัณฐ์ตัว

เองดีล่ะ”แก้วสมทบ

 

 

 

 

 

“ก็ได้ ถ้าชั้นผิดมากที่ทิ้งป๊อปปี้กับแองจี้ไป และอยากให้ชั้นชดใช้แทนสิ่งที่ป๊าทำชั้นก็พร้อมแล้ว

เอาเลยสิ ฆ่าชั้นเลย ส่งพวกของมังกรทองมาฆ่าชั้นตอนนี้เลยชั้นไม่หนีไปไหนอีกแล้ว ชั้นเองก็

อยากจะตายให้พ้นๆเรื่องบ้าพวกนี้ที่ติดตัวชั้นเป็นตราบาปให้กับชั้นตลอด15ปีนี้เต็มทนแล้ว แองจี้

ถึงแม้ว่าแม่จะเป็นแม่ที่แย่ไม่เคยดูแลหนูเลยแต่แม่รักหนูมากนะ”ฟางมองทุกคนที่มองเธอเหมือน

เธอคือฆาตกรฆ่าเจ้าสัวหลี่จางเองก็เหนื่อยจะแก้ตัวอะไรอีกและมองไปทางแองจี้ที่กอดอกมอง

เธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรอยู่และพูด

 

 

 

 

 

“โอ๊ย น่ารำคาญพล่ามมากให้ดูน่าสงสารหาความเมตตาจากคุณป๊อปปี้รึไงยะ เอ้า ยืนบื้ออะไรเอา

ปืนมายิงแม่นี่เลยสิ/ไม่ต้อง ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นล่ะ”ป๊อปปี้หญิงเห็นฟางพูดสั่งเสียเบะปากหมั่น

ไส้ก็รีบสั่งลูกน้องของป๊อปปี้ทันทีแต่ป๊อปปี้ร้องห้ามเอาไว้

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะคะป๊อป ไหนๆมันก็กลับมาแล้วจัดการเก็บมันให้พ้นๆไปสักทีไปเลยสิคะ”ขนมจีนรีบแย้ง

 

 

 

 

“ฆ่าไปก็เท่านั้น ยัยนี่ก็ตายเรื่องก็จบ แล้วความเจ็บปวดที่เราต้องเจอมา15ปีล่ะ จะให้มันจบไป

ง่ายๆงั้นหรอ ถ้าอยากจะตายเพื่อชดใช้ความผิดแทนพ่อนักล่ะ ก็ทำให้ตายสมใจไง แต่ตายอย่าง

ทรมานช้าๆที่นี่ยังไงล่ะ”ป๊อปปี้ปรายหางตามองฟางที่อยู่ตรงหน้าก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ ถ้าอยากให้เรื่องทุกอย่างจบ อยากให้ทุกคนที่นี่ได้ล้างแค้นในสิ่งที่ป๊าชั้นทำ ชั้นก็ยอมที่จะ

รับโทษที่นี่”ฟางถอนหายใจและพูดขึ้นก่อนที่จะเดินออกมาจากพวกของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

อาจจะยืดเยื้อหน่อย เดี๋ยวจะพยายามรวบรัดตอนให้แล้วกันเน้อ