หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
 
“นี่ตกลงที่ฟางบอกว่าฟางเคยแต่งงานและมีลูกแล้วมันคือความจริงสินะ”หลังจากฟางต้องกลับ
ไปที่มังกรทองที่ฮ่องกงอีกครั้งเขื่อนก็รีบพูดเมื่อมาดามหลี่ให้ฟางมาเตรียมของที่บ้านของจอห์น
และอารีย์
 
 
 
 
 
 
“แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะที่ฟางกลับไปคราวนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง”ฟางพูดพลางเตรียมทำใจกับ
สิ่งที่จะต้องเจอในอนาคต
 
 
 
 
 
“ไม่คิดเลยนะว่าคนที่เขื่อนเจอเมื่อตอนนั้นจะเป็นคนเดียวกับฟางจริงๆ ต้องไปเจอสามีเก่ากับ
ลูกสาวที่ไม่ได้เจอกันตั้ง15ปีขนาดนี้พวกเค้าจะทำหน้ายังไงเมื่อเจอฟาง ถ้าพวกนั้นร้ายกับฟาง
ขึ้นมาล่ะ เห้อ คนพวกนั้นก็เอาแต่ใจจริงๆ ทดแทนบุญคุณอย่างอื่นก็ไม่ได้”เขื่อนอดที่จะบ่นแทน
ฟางไม่ได้กับสิ่งที่ฟางต้องเจอ
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าเขื่อน ฟางทำผิดกับพวกเค้าเอาไว้ หนีมาตั้ง15ปีแล้วต่อไปนี้มันก็คงถึงเวลาที่ฟางจะต้อง
เจอกับพวกเค้าแล้วล่ะ”ฟางพูดพลางเก็บกระเป๋าของตนเองลงมาจากบ้านอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“เขื่อนล่ะสงสารฟางจริงๆ ถ้ามีอะไรที่เขื่อนช่วยได้ เขื่อนเต็มใจช่วยฟางทุกอย่าง ถ้าฟางไม่ไหว
เขื่อนจะไปรับฟางนะ”เมื่อรถมารับทั้งคู่ให้ปี่สนามบิน ก่อนที่ทั้งคู่จะต้องแยกย้าย เขื่อนพูดกับฟาง
อีกครั้งแล้วดึงฟางไปกอดแทนทุกความรู้สึกที่มี
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”ฟางถอนหายใจมองไปทางหน้าต่างของเครื่องบินส่วนตัวพลางคิดถึงภาพของเธอ ป๊อปปี้
และแองจี้เมื่อ15ปีก่อน ผ่านมานานมากแล้วถ้าเธอกลับไปเจอพวกเขาอีกครั้ง พวกเขาจะเป็นยัง
ไงบ้างนะ ว่าแล้วฟางก็เอนหลังลงปิดเปลือกตาสวยแทนการคิดเรื่องราวทุกอย่างไม่ให้ฟุ้งซ่าน
ก่อนที่เครื่องบินส่วนตัวของมังกรทองจะเคลื่อนตัวและทะบานขึ้นสู่ท้องฟ้าจุดหมายคือฮ่องกง
บ้านหลังใหญ่ของแก๊งค์มังกรทอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่ไม่ได้เปลี่ยนไปมากกว่าเดิมเลย”เมื่อมาถึงคฤหาสน์ของมังกรทอง ฟางที่ลงจากรถมาหยุด
ตรงโถงด้านล่างระหว่างรอคนของมาดามหลี่ขนกระเป๋าอยู่มองไปรอบๆแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“วันนี้ป๊อปปี้กับขนมจีนไปออกงานสังคม แองจี้ก็ไปเรียน คงจะกลับเย็นๆมีห้องพักว่างตรงมุมสุด
ข้างของคุณแม่เธอไปพักห้องนั้นแล้วกัน”อุษาเดินมาบอกฟางก่อนที่จะให้คนพาฟางไปที่ห้องพัก
ริมสุด เมื่อขึ้นมาที่ชั้น2ฟางมองไปอีกทางที่เมื่อก่อนเคยเป็นห้องนอนของเธอและป๊อปปี้ก็อดซึม
ไม่ได้ก่อนที่จะไล่ความคิดเดินเอาของไปเก็บแล้วเดินลงมาชั้นล่างเพราะเธอพึ่งสังเกตว่าด้าน
หลังคฤหาสน์มีบ้านหลังเล็กๆติดกับทะเลสาบในพื้นที่ของมังกรทองและสวนอยู่ฟางจึงถือวิสาสะ
เดินเข้าไปในนั้น
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พีชครับอย่าเอามือไปจับดินนะครับเดี๋ยวมาทานของว่างอยู่นะ”เสียงหวานใสของใครคนหนึ่ง
ดังขึ้นทำให้ฟางหันไปมองเด็กชายตัวเล็กวัย2ขวบที่นั่งเล่นดินอยู่ในสวนก็อดยิ้มออกมาด้วยความ
เอ็นดู
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่พิมเด็กซนคือเด็กฉลาดนะคะดีซะอีกที่พีชเค้ายังมีขาวิ่งเล่นไปไหนมาไหน
ได้ ผิดกับเฟย์”เสียงของเฟย์พูดขึ้นแฝงด้วยความเศร้าทำให้ฟางชะงักแปลกใจก่อนที่จะเดิน
เข้าไปใกล้แล้วต้องอึ้งเมื่อเห็นร่างบางของคนที่คุ้นเคยอย่างเฟย์ต้องมานั่งรถเข็นแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเศร้าไปสิเฟย์ตลอดเวลาก็มีแพทย์มาทำกายภาพที่บ้านของเรายังไงซะเฟย์ต้องกลับมาเดิน
ได้อยู่แล้ว/นี่มันตั้ง15ปีแล้วนะพี่พิม เฟย์คงทำกรรมเอาไว้หนักหนามาก่อนแน่ๆเฟย์เลยต้องเป็นอี
ง่อยแบบนี้”พิมพูดปลอบเฟย์ที่ตั้งแง่มองในแง่ร้ายทำให้ฟางที่ได้ยินก็อึ้งคิดถึงภาพการลอบวาง
ระเบิดของพ่อเธอที่ทำร้ายคนในครอบครัวเจ้าสัวหลี่จางด้วย
 
 
 
 
 
 
“เฟย์/อ๊ะ คุณ”ฟางมองเฟย์ด้วยความสงสารและอดน้ำตาซึมออกมาไม่ได้เดินเข้าไปใกล้แล้วร้อง
ทักทำให้พิมที่หันหน้าตรงกันข้ามกับฟางตกใจก่อนที่เฟย์จะหันกลับไปแล้วเบิกตาโพลงตกใจ
ก่อนที่จะกรีดร้องออกมาเสียงดังแล้วเป็นลมไปในที่สุด
 
 
 
 
 
 
“พิมทำไมเฟย์ร้องเสียงดังล่ะ ฟะ ฟาง”โทโมะที่วิ่งนำจงเบเข้ามาหาพิมและลูกเพื่อถามต้องตกใจ
เมื่อเห็นฟางอยู่ตรงนั้นก่อนที่โทโมะจะอุ้มเฟย์ขึ้นเพื่อไปพักผ่อน
 
 
 
 
“เรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเฟย์มันคือความผิดของฟางกับพ่อสินะโทโมะ”เมื่อโทโมะพาเฟย์มาพัก
ผ่อนที่ห้องตามเดินฟางไม่รอช้าเดินเข้าไปหาเพื่อนเก่าอย่างโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
“เรื่องนั้นมันก็ส่วนพ่อ ผมเชื่อว่าคุณฟางไม่มีส่วนเรื่องนี้ ว่าแต่คุณฟางมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมก็นึก
ว่าคุณฟางรถคว่ำเพราะอุบัติเหตุตอนนั้นแล้วตายไปแล้วซะอีก”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
“รถคว่ำครั้งนั้นฟางรอดได้เพราะพ่อแม่บุญธรรมเค้าช่วยฟางไว้แล้วอุปการะฟางน่ะ แล้วไม่รู้ว่า
โลกกลมรึเป็นกรรมที่ฟางจะต้องรับมันที่พ่อแม่บุญธรรมพวกนั้นคือคนของมาดามหลี่ ตอนนี้เลย
หนียังไงก็หนีไม่พ้น”ฟางถอนหายใจแล้วพูดถึงโชคชะตาตัวเอง
 
 
 
 
 
“ผมเชื่อครับที่มาดามเรียกคุณฟางกลับมาเพราะท่านเชื่อว่าคุณฟางไม่ใช่คนผิดเหมือนกับผมที่
เชื่อว่าคุณฟางไม่ผิด”โทโมะพูดทำให้ฟางยิ้มออกมาด้วยความอุ่นใจที่อย่างน้อยมีคนที่เชื่อในตัว
เธออย่างโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ โทโมะ”จังหวะนั้นเองพิมเดินออกมาจากห้องของเฟย์เห็นโทโมะและฟางยืนคุยและยิ้มให้กัน
ก็ร้องออกมา
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณฟางครับนี่พิม ภรรยาคนที่3ของบอสครับ พิมนี่คือคุณฟางภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย
ของบอส/อะไรนะ ภรรยาคนที่3นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะโทโมะ นี่ป๊อปปี้เค้าไม่ได้มีขนมจีนแค่คน
เดียวหรอ”โทโมะแนะนำพิมให้ฟางรู้จักสร้างความตกใจให้ฟางเป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
“โทโมะ จงเบอยู่ไหนหมดเนี่ย จะให้ชั้นถือของหนักแบบนี้รึไง รู้มั้ยว่าชั้นเป็นใคร ลืมไปแล้วรึไง
ยะ”ก่อนที่โทโมะและพิมจะบอกอะไรฟางเสียงโวยวายดังมาจากชั้นล่างทำให้โทโมะ พิมและฟาง
ต้องเดินไปตามเสียง
 
 
 
 
 
“โอ๊ย น่ารำคาญเสียงเห่าหอนของพวกเปรตขอส่วนบุญแถวนี้จริงๆ/เอ๊ะ คุณแก้ว ป๊อปปี้เป็นถึง
เมียของพี่คุณแก้วนะคะ”แก้วที่กลับมาจากข้างนอกเห็นท่าทางวาดมาดของป๊อปปี้หญิงในบ้านก็
รีบว่าทำให้ป๊อปปี้หญิงไม่พอใจรีบว่ากลับสร้างความตกใจให้ฟางไปกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ น้องพีชอย่าวิ่งไปทางนั้นลูก”ก่อนที่แก้วและป๊อปปี้หญิงจะทะเลาะไปกันใหญ่ พีชวิ่งไปทาง
หน้าบ้านทำให้พิมและโทโมะรีบวิ่งไปห้ามแทบไม่ทัน
 
 
 
 
“นี่ก็อีกคนพี่ป๊อปสร้างบ้านให้อยู่ไปแล้วจะมาวอแวเอาลูกมายุ่งที่นี่ทำไมรึหน้ากากที่แอ๊บเอาไว้ว่า
ไม่ต้องการสมบัติของมังกรทองมันจะหลุดออกมาแล้วล่ะสิเลยรี่มาที่นี่ได้”แก้วเห็นหน้าพิมก็รีบว่า
ด้วยความหงุดหงิด
 
 
 
 
 
”กลับมาเหนื่อยๆก็ไปพักสิครับจะมาเป็นหมาบ้าไล่หาเรื่องคนอื่นไปทั่วแบบนี้เดี๋ยวแฟนคุณหนูมา
เห็นเค้าคงไม่อยากแต่งงานด้วย/อย่ามาปากดีนะไอ้ขยะ แหม เข้าข้างกันดีจริงจริ๊งกับเมียของ
เฮียคนนี้น่ะ จนเริ่มจะสงสัยแล้วว่าจะเป็นมากกว่าเจ้านายลูกน้อง”โทโมะหมั่นไส้แก้วก็รีบว่าทำให้
แก้วสวนกลับไป
 
 
 
 
 
“พวกเราไม่ได้เป็นอย่างที่คุณแก้วว่านะคะ/แล้วจะทำไม ชั้นพูดจี้ใจดำไปล่ะสิ”พิมพยายามพูดแต่
แก้วไม่สนใจรีบว่าพิมต่อ
 
 
 
 
 
“โอ๊ย น่ารำคาญกลับมาก็มีแต่เสียงทะเลาะกัน คอยดูถ้าคุณป๊อปกลับมาชั้นจะขอให้คุณป๊อปซื้อ
คอนโดในเมืองอยู่ดีกว่า เอ๊ะ นั่นใครน่ะ”ป๊อปปี้หญิงรำคาญทุกคนรีบว่าก่อนที่สายตาจะเห็นฟางที่
ยืนหลบอยู่ทำให้แก้วหันขวับไปดูตามที่ป๊อปปี้หญิงพูดแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าฟางก่อนจะ
เปลี่ยนเป็นความแค้นตรงดิ่งไปกระชากฟางออกมาจากที่ซ่อน
 
 
 
 
 
“คุณหนูหยุดเดี๋ยวนี้นะครับ อย่าทำคุณฟางนะ”โทโมะตกใจเมื่อเห็นแก้วกระชากร่างบางของฟาง
ออกมาก็รีบเข้าไปห้าม
 
 
 
 
 
“อย่ามายุ่ง เพราะพ่อของมันทำให้ป๊าต้องตาย ทั้งน้าทับทิม ทั้งไปป์ แล้วยัยเฟย์ต้องพิการ
เพราะพ่อของมัน ชั้นจะฆ่ามัน”แก้วเดือดจัดด้วยความแค้นไม่สนใจโทโมะที่เข้ามาล็อคตัวแก้วไว้
ไม่ให้ทำร้ายฟางอีกท่ามกลางความชุลมุน
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ น้องพีชลูกหยุดก่อน”พิมตกเมื่อพีชที่ตกใจเสียงดังภายในบ้านจะวิ่งออกไปข้างนอกบ้านก็
ร้องเรียกลูกชายเอาไว้
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรมากรึเปล่าเจ็บตรงไหนมั้ยแล้วนี่ทำไมไม่อยู่บ้านหลังเล็กล่ะห้ะ”พีชที่วิ่งออกไปไม่ทันดู
ชนเข้ากับแองจี้ที่กลับมาจากเรียนแล้วประคองพีชขึ้นมาแล้วถามขึ้น
 
 
 
 
“พิมขอโทษค่ะเดี๋ยวพิมจะพาลูกกลับบ้านสวนเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”พิมตกใจเกรงใจแองจี้ก็รีบพูดพลาง
ดึงลูกชายไป
 
 
 
 
“แล้วนั่นเรื่องอะไรกันอีกล่ะคะน้าแก้วผู้หญิงคนใหม่ของพ่อหรอเดี๋ยวก็ให้น้าขนมจีนสแกนเอา
แล้วกัน”แองจี้ปรายตามองฟางที่กำลังทะเลาะกับแก้วก็รีบว่าก่อนที่จะไม่สนใจแล้วเตรียมตัวจะ
เลี่ยนชุดไปเที่ยว
 
 
 
 
 
“แองจี้ใช่มั้ย”หัวใจของฟางเต้นรัวเมื่อสบสายตากับแองจี้ลูกสาวที่ไม่ได้เจอมานาน15ปี ทำให้
ฟางผละจากแก้วเดินเข้าไปหาแองจี้แล้วพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
 
 
 
 
“นี่ อย่าเอามือสกปรกของเธอไปแตะต้องหลานชั้นนะนังลูกฆาตกร”แก้วตกใจรีบตะโกนสั่งฟาง
ทันที
 
 
 
 
“ลูกฆาตกร นี่มันอะไรกันคะน้าแก้ว”แองจี้มองหน้าฟางสลับกับหันไปถามแก้วด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
“โตขึ้นหนูสวยมากเลยนะ นี่แม่เอง แม่ของลูก แม่ฟางเองแองจี้”ฟางยิ้มออกมาทั้งน้ำตาที่ดีใจ
ก่อนที่จะถามไถ่และแนะนำตัวให้ลูกรู้จัก
 
 
 
 
 
 
“หยุดอยู่ตรงนั้นอย่าเข้าใกล้ลูกชั้น คำว่าแม่มันสูงเกินไปเกินที่ผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอจะใช้เรียก
มัน”ก่อนที่ฟางจะเดินไปกอดลูกสาวเสียงของใครคนหนึ่งที่คุ้นหูพูดสั่งน้ำเสียงเด็ดขาดทำให้ฟาง
หันไปมองแล้วรู้สึกหนาวๆร้อนๆกับสายตาคมนั้นที่จ้องมาจากทางประตูบ้าน ป๊อปปี้!!!!!!!
 
 
 
ขอโทษนะทุกคนที่ให้รอนานอีกแล้ว คอมเราพังเลยต้องหายไปนาน พึ่งได้คอมจริงๆเลยได้อัพ
 
ขอบคุณทกคนมานะที่ยังติดตามเราอยู่ ขอให้ติดตามแบบนี้ตลอดไปจนจบเลยนะคะ