Kiss Devil (ความรักของผู้ชายขนมหวานกับซาตานเอ๋อๆ)
zeeto
6) ระหว่างเราสองคนอยากรู้มันคืออะไร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เดี่ยวไปถ่ายรูปกันตรงลำธารกันป่ะ” ผมหันไปถามพี่นิวที่เดินหยิบมาการองที่ซื้อมากินพร้อมกับเดินชมนกชมไม้อย่างอารมณ์ดี
“ห่ะ..ว่าไงนะ”
“ผมถามพี่ว่าไปถ่ายรูปกันตรงลำธารไหม”
“มีน้ำให้เล่นด้วยป่ะ”
“ก็เล่นได้นะทำไมอยากเล่นหรอ”
“อือ...ว่าแต่แล้วไทกับม่อนไปไหนแล้วแล้ว”
“คงพากันขี่คอไล่จับตั๊กแตนแล้วมั่ง”
“เออ...บ้าดีเนอะเพื่อนนายเนี้ย”
“อือ...ไปตรงนู้นเถอะพี่เดี่ยวผมถ่ายรูปให้”
ผมกอดคอพี่นิวที่เดินกินมาการองก่อนจะพาไปที่ลำธาร ใกล้ๆกับบ้านพักพอเห็นน้ำใสๆที่ไหลแบบไม่มีสิ้นสุดกับร่มไม้เสียงนกเสียงจักจั่นที่ร้องดังไปทั่วทั้งบริเวณแล้วมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกสงบมากขึ้น ผมที่ยืนข้างลำธารค่อยๆหลับตาสูดกลิ่นธรรมชาติเข้าปอดประหนึ่งว่านี้คืออากาศที่ตามหามานานแสนนานก่อนจะค่อยๆกางแขนออก
“เฮ้ย!!!...” ตูมมมม....
“ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....”
“พี่นิว...”
“ฮาๆๆๆๆๆๆ...ร้อนหรอว่ะ”
“พี่ทำไรผมเนี้ย”
“ถีบไง...ก็เห็นทำท่าทำทางเหมือนอยู่บนเรือไททานิก ยูจั๊มไอจั๊ม เป็นไงน้ำเย็นสดชื่นไหม”
ไม่แกล้งไม่พูดเปล่าทำท่าทางเหมือนที่ผมทำเมื่อกี้ล้อเลียน แบบนี้ยอมไม่ได้ผมรีบขึ้นจากน้ำก่อนจะวิ่งไล่จับพี่นิวที่หลบไปมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ซ่ะใจ ไม่ได้ใครจะมาทำผมแบบนี้ไม่ได้ทันทีที่คว้าตัวพี่นิวเข้ามาล๊อคได้ผมก็อุ้มพี่นิวขึ้นมาก่อนจะเดินไปที่ข้างลำธาร
“เฮ้ยๆมีกล้องกับโทรศัพท์เดี๋ยวเปียก”
“กล้องหรอ? โทรศัพท์หรอเอามา”
“ไม่ให้”
“ไม่ให้ผมโยนพี่ให้เปียกเลยนะ”
“เออๆ...อ่ะนี้”
เมื่อรับโทรศัพท์และกล้องมาได้ผมก็ค่อยๆเดินเอาไปวางพร้อมกับในมือที่ยังคงล๊อคพี่นิวเอาไว้
“อย่าคิดจะหนีพี่”
“คราวนี้ทีผมบ้างแล้วนะ”
“เฮ้ย...เอิร์ทอย่า...” ตูมมมม....
“ฮาๆๆๆๆๆๆ...เป็นไงน้ำเย็นไหมครับ”
“เล่นแบบนี้ใช่ไหม”
“อ๊ากกกก...อย่าขี่คอผม แคกๆ”
“ไอ้ไทถ่ายไว้เยอะๆเลยเห็นไหมกูบอกแล้วคู่นี้เคมีเขาเข้ากั๊นเข้ากัน” “เออก็ถ่ายอยู่ว่าแต่เราสองคนจะมาตามเก็บภาพพี่นิวกับไอ้เอิร์ทกันอย่างเดียวหรือไง”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็กูหิวแล้ว...ไปหาไรกินกันเถอะ”
“กินกูแทนป่ะละ”
“เฮ้อ...กินตัวเองไปคนเดียวเถอะกูไปนะ”
“ไปด้วยดิว่ะ”
นี้ผมรู้สึกไปเองหรือเปล่าที่เหมือนว่าตั้งแต่ขึ้นมาจากน้ำไอ้เด็กบ้านั้นก็เอาแต่มองผมแปลกๆตลอด คงไม่หรอกมั่งมันจะมามองผมทำไมนอกเสียจากมันจะหาทางแกล้งผมก็แค่นั้น แล้วผมมั่นใจว่าใช่แน่ๆ เพราะผมดันไปถีบมันตกน้ำมันคงกำลังหาทางเอาคืนผมแน่ๆ
“เอิร์ทจะอาบน้ำก่อนหรือให้ฉันอาบก่อน”
“พี่อาบก่อนเลยเดี๋ยวผมของฟิตกล้ามแปบ”
“เออ...เอาที่สบายใจเลยอยู่ไหนก็กลัวกล้ามหายในตัวนี้ไม่เหลือไขมันแล้วมั่ง”
“ก็ผมหล่อไงพี่ หรือไม่จริงหุ่มผมเท่ห์ใช่ป่ะละ”
“เหอะๆ...เออไปละ” พูดจบผมก็คว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
ตื้อดึ่ง! ตื้อดึ่ง! เสียงไลน์ใครว่ะ ผมเดินไปดูที่มือถือของผมกับพี่นิวที่วางไว้บนโต๊ะหัวเตียงคู่กัน และทันทีที่ผมเห็นก็ทำให้ผมอดเสียมารยาทไม่ได้ก็ในเมื่อข้อความที่ส่งมาในเครื่องพี่นิวมันมาจากไอ้ม่อน ขอแอบดูหน่อยแล้วกันนะ
(พี่นิวคืนนี้อย่าลืมที่พูดกันไว้นะ)
พูดอะไรว่ะผมค่อยๆเลื่อนอ่านข้อความก่อนหน้าก็เห็นว่าไอ้ม่อนกับพี่นิวกำลังรวมหัวจะแกล้งผมโดยการมอมให้เมาอย่างที่ผมคิดไม่มีผิด แต่มีหรอผมจะยอมเอาว่ะ ผมเลยตอบไลน์กลับไปแทนเพื่อจะได้รู้ว่าไอ้ม่อนจะแกล้งอะไรผม
“จะให้ทำอะไรละ”
(พี่ก็ทำเป็นชวนไอ้เอิร์ทชนไปเรื่อยๆพอได้ที่พี่ก็เอาแมงมุมปลอมที่ผมเตรียมมาแกล้งมันไง)
หน๊อยยยย...นี้จะเอาแมงมุมปลอมมาแกล้งฉันด้วยหรอ
“ทำไมเอิร์ทกลัวแมงมุมหรอ”
(ที่สุดแล้วพี่...พอมันกลัวพี่ก็ขู่มันจะแกล้งอะไรไอ้เอิร์ทก็ยอมทั้งนั้นแหล่ะ) “ได้...งั้นตามนี้นะพี่ไปอาบน้ำก่อน”
(ครับ)
แกกๆ เสียงเหมือนประตูห้องน้ำกำลังจะเปิดออกมาผมรีบกดลบข้อมความที่คุยกับไอ้ม่อนก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ตามเดิมแล้วหันไปมองคนที่พันผ้าเช็ดตัวเดินเช็ดผมที่เปียกออกมาจากห้องน้ำท่าทางสบายตัว พอสังเกตดีๆผิวพี่นิวสวยมากๆเลยมิหน้าละถึงได้กลัวดำนักหนา ผิวก็ขาว ปากก็ชมพู มีกล้ามเนื้อพอสมควร เฮ้ย?...นี้ผมคิดอะไรอยู่เนี้ยไปเคลิ้มอะไรกับคนที่เดินเช็ดผมไปมาอยู่ได้
“ไม่ไปอาบน้ำหรือไง”
“ห่ะ...อ๋อไปดิ”
“อือไปดิ...”
ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่ได้การแล้วทำไมรู้สึกใจเต้นแรงว่ะ ใช่ๆพึ่งเล่นน้ำมาเลยเหนื่อยหัวใจเลยเต้นแรงไม่มีอะไรทั้งนั้นแหล่ะ อย่ามาสับสนไอ้เอิร์ท นั้นพี่นิว นั้นผู้ชาย ท่องไว้ๆ พี่นิว ผู้ชาย ผู้ชาย แต่..ขาวอ่ะปากก็น่า.... เอ้ยไม่ได้ๆ นั้นพี่นิว นั้นพี่นิว นั้นผู้ชาย
“ไอ้เอิร์ทเดี๋ยวพวกเราไปร้องเพลงเล่นกีต้าร์กันตรงนู้นเถอะมีแคมป์ให้เล่นไฟได้”
“เออ...แต่กูขอกินก่อนได้ไหมหิวจะแย่แล้วเนี้ย”
“ได้ดิกินข้าวอิ่มแล้วก็ตามด้วยนี้เลย....ฮาๆๆๆกูกับไอ้ไทซื้อมาเต็ม”
“เยอะเนอะซื้อมาขนาดนี้ไม่กลัวกูเมาแล้วไล่ปล้ำหรือไง”
“แค่นี้ไม่เมาหรอกว่าไหมพี่นิว”
ผมหันไปยิ้มให้พี่นิวที่เตี๊ยมกันไว้ก่อนที่พี่นิวจะยิ้มแล้วพยักหน้าให้กับผม งานนี้ละสนุกแน่ๆไอ้เอิร์ทพูดจบผมค่อยๆเอามือล้วงกระเป๋าหยิบเอาแมงมุมปลอมออกมาก่อนจะสะกิดไอ้ไท
“ห่ะ?”
“ส่งให้พี่นิว”
“โอเคๆ”
ไอ้ไทหันไปสะกิดพี่นิวก่อนจะส่งแมงมุมปลอมให้พี่นิวที่ทำหน้าแปลกๆเหมือนสงสัย ว่าแต่ทำไมพี่นิวทำหน้าแบบนั้น ใช่ๆพี่นิวคงลืม ผมเลยให้ไอ้ไทค่อยๆบอกพี่นิวว่าไอ้เอิร์ทมันกลัวแมงมุม พอผมเห็นว่าพี่นิวพยักหน้ารับผมก็หันมายิ้มให้กับไอ้เอิร์ทที่มองพวกผมก่อนจะตักข้าวเข้าปากเช่นเดิม
“ชนๆ แด่ธรรมชาติที่สวยงาม..”
“แด่ท้องฟ้าสดใสและดวงดาว”
ผมนั่งมองไอ้ม่อนกับไอ้ไทที่ท่าทางจะมีความสุขกว่าใครนั่งกระดกเบียร์เข้าปากอย่างสนุกสนาน ปล่อยให้ผมนั่งดีดกีต้าร์มองพวกมันสองคน “เอิร์ทอ่ะเบียร์”
“ขอบคุณครับ...ว่าแต่ของพี่ละ”
“นี่ไง...มะชน”
ผมยื่นกระป๋องเบียร์ไปชนกับพี่นิวก่อนจะทำทีเหมือนกระดกเข้าไปเยอะ มากเพื่อให้เหยื่อทั้งสามตายใจ ไม่ได้แอ้มกูหรอกไอ้ม่อน หึหึหึหึ ไม่รู้ว่าทุกคนกรอกเบียร์ที่ซื้อมาไปมากแค่ไหนแต่ตอนนี้ผมว่ามันคงมากพอสมควรฟังจากเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับความพูดมากของไอ้ม่อนที่คุยอะไรของมันไม่หยุด
“ไอ้เอิร์ทมึงเมายังว่ะ...ไม่ใช่ว่านิ่งๆรอจูบคนอื่นนะมึง”
“กูหรอนิดๆว่ะ..ว่าแต่มึงเถอะไหนชวนกูมาร้องเพลงเล่นกีต้าร์ไม่เห็นจะร้องเลย”
“เออว่ะกูลืม ไทๆเอากีต้าร์มาดิเดี๋ยวกูดีดให้ ส่วนมึงไอเอิร์ทร้อง”
“ได้..อ่ะไอ้ไทเอาให้มันที”
“ครับเพื่อน”
“ว่าแต่ไอ้เอิร์ทมึงจะร้องเพลงไร”
“มึงจัดมาเลยไอ้ม่อนมึงขึ้นเพลงไหนกูร้องได้หมด”
“อะแน...เก่งซะด้วย เอาเพลงไรดีว่ะไท”
“นี้เลยต้องเพลงนี้...ระหว่างเราสองคน อยากรู้มันคืออะไร”
“พอ...ไอ้ไทเดี๋ยวกีต้าร์เป็นหมัน เอาเพลงนี้นะ”
“พี่นิวก็ร้องด้วยดิ”
“เออจัดมาๆ”
เสียงดีดกีต้าร์ค่อยๆให้จังหวะก่อนที่ผมจะเริ่มต้นร้องพร้อมกับหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ ที่ร้องตามด้วยกัน
เราสองคน อยู่บนถนนเส้นทางที่ต่าง ชีวิตไม่ควรมีทางจะได้พบกัน คนมากมาย เดินผ่านกันไปเป็นหมื่นร้อยพัน ที่เขาคิดเหมือนกับฉันก็ไม่เคยมอง
ได้แต่ทบทวนข้างในจิตใจ ไม่รู้ทำไมมันมีแค่เธอ ที่ฉันต้องการอยากเจอทุกวัน ได้แต่ทบทวนข้างในจิตใจ อยากรู้ว่าเธอจะเป็นเหมือนกันกับฉัน บ้างหรือเปล่า
ระหว่างเราสองคน อยากรู้มันคืออะไร มันใช่ความรักหรือเปล่า หรือฉันเหงามากไป แค่ความอ่อนแอในใจของฉัน หรือเธอเข้ามาด้วยความตั้งใจ เพื่อให้ตัวฉัน ได้พบกับความรัก เธอตอบได้ไหม
เราสองคน ไม่มีอะไรเข้ากันสักอย่าง อยากคิดเข้าข้างตัวเองก็กลัวเสียใจ ใจของเธอ ซ่อนเก็บอะไรมากมายเท่าไร บอกฉันให้รู้ได้ไหม ข้างในใจเธอ
ได้แต่ทบทวนข้างในจิตใจ ไม่รู้ทำไมมันมีแค่เธอ ที่ฉันต้องการอยากเจอทุกวัน ได้แต่ทบทวนข้างในจิตใจ อยากรู้ว่าเธอจะเป็นเหมือนกันกับฉัน บ้างหรือเปล่า
ระหว่างเราสองคน อยากรู้มันคืออะไร มันใช่ความรักหรือเปล่า หรือฉันเหงามากไป แค่ความอ่อนแอในใจของฉันหรือเธอเข้ามาด้วยความตั้งใจเพื่อให้ตัวฉัน ได้พบกับความรัก เธอตอบได้ไหม
ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรระหว่างที่ร้องเพลงไปนั้นผมกับเห็นบางอย่างที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าอะไร มันเริ่มแปลกๆตั้งแต่ตอนที่เล่นน้ำกันเมื่อตอนบ่ายแล้ว ผมทำไมผมเห็นพี่นิวน่ารักก็ไม่รู้ ยิ่งเวลาขยับปากชมพูๆนั้นร้องเพลงอีก เสียงที่ร้องเพลงออกมาอีกทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันชวนให้หลงใหลไปกับคนตรงหน้านี้ได้ว่ะ ผิวขาวๆพอพวกของมึนเมาเข้าไปยิ่งเร่งให้ผิวออกอมชมพูไปทั้งใบหน้า แต่นี้ผมไม่ได้เมาแล้วทำไมผมถึง ไม่ทันได้คิดอะไรต่อจากนี้สิ่งที่ทำให้ผมเลือกที่จะทำไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมรั้งคอพี่นิวที่นั่งยิ้มอยู่เข้ามาก่อนจะประกบริมฝีปากจูบพี่นิวทันที
“ตึงงงงงง!” เสียงกีต้าร์ที่ถูกดีดยาวก่อนจะหยุดไปพร้อมกับใครบางคนที่รั้งผมเข้าไปประกบริมฝีปากและที่สำคัญกว่านั้นนี้มันไม่เหมือนกับจูบคราวที่แล้ว ทำไมเหมือนผมถูกไอ้เด็กบ้านี้บดขยี้ยังไงอย่างงั้นละ
“อือ...”
“ไอ้ไทมึงเห็นอย่างที่กูเห็นไหม”
“ชัดเลยว่ะ...เอาไงแยกไหม”
“กูไม่รู้ว่ะ...ว่าแต่ไอ้เอิร์ทมันเมาใช่ไหม”
“คงใช่ไม่งั้นคงไม่จูบพี่นิว...ไอ้ม่อนแล้วสรุปเราจะช่วยพี่นิวไหมว่ะ”
“กูว่า...เรากลับห้องกันเถอะ ให้เขาเคลียร์กันเองดีกว่า”
หน๊อยไอ้เด็กบ้าสองคนไหนตอนแรกบอกจะทำตามแผนว่ะไหงกลายเป็นพากันหนีละเฮ้ย ผมได้แต่คิดในใจก็ตอนนี้มันขยับหนีได้ที่ไหนละไอ้เด็กบ้ามันล๊อคผมจูบซะแน่นแทบจะขาดอากาศหายใจเสียให้ได้ พอจะอ้าปากเพื่อหายใจมันเหมือนกับทำให้อีกคนได้โอกาสบดขยี้เสียอย่างนั้น เอาไงดีว่ะแบบนี้แย่แน่ จริงซิ ผมมีแมงมุมปลอม ใช่ๆแมงมุมปลอมผมพยายามล้วงแมงมุมปลอมออกมาก่อนจะจับไปทาบที่แก้มของคนที่จูบปากของผมไว้ และเหมือนจะได้ผลไอ้เด็กบ้าค่อยๆผละออกก่อนจะหันไปมองที่แมงมุมปลอม
“เฮ้ย...”
“เป็นไงสร่างเลยไหมละ”
“เออ...คือ”
“ถ้าจะจูบอีกนะจะไม่เอาแค่ของปลอมใส่แน่ฉันจะเอาของจริงมาปล่อยใส่นายแล้วขังให้อยู่ในห้องรวมกับแมงมุมเลยคอยดู”
“เมามากแล้วไปกลับห้อง”
“อือ...”
เมาอะไรที่ไหนละ...ระหว่างที่ถูกอีกคนพาเดินกลับมาที่ห้องผมก็ได้แต่หันไปมองคนที่ทำเหมือนพยุงคนเมาอย่างผมกลับขึ้นมาบนห้อง แต่ผมรู้ตัวเองดีว่าไม่ได้เมา จะเมาไปได้ไงละกินไปแค่สามกระป๋องส่วนที่เหลือก็ทำทีเอามาวางใกล้ๆให้ไอ้ม่อนกับพี่นิวแล้วก็ไอ้ไทคิดว่าผมกินไปเยอะก็แค่นั้น แต่ที่ผมจูบพี่นิววันนี้ ผมจูบเพราะผมแค่รู้สึกอยากจูบ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
แม้จะรู้ว่าไอ้เด็กบ้านั้นเมาก็จริงแต่ผมกับรู้สึกแปลกๆกับการโดนจูบครั้งนี้ ทำไมมันกับให้ความรู้สึกว่า... ดีหรอ? ก็ไม่เชิง แต่ก็ไม่ได้รังเกียจ แม้ตอนแรกจะรู้สึกว่าโดนขืนใจจูบก็เถอะแต่ ไม่ๆผมว่าอาจจะเป็นเพราะผมเคลิ้มไปกับบรรยากาศดีๆของที่นี้แน่ๆไม่ก็เพราะผมอาจจะห่างหายความรู้สึกว่ามีแฟนก็ได้มั่ง แต่นี้ก็แค่เดือนกว่าๆเองไม่ใช่หรอที่ผมเลิกกับแฟน หรือว่าตอนนี้ผมอยากมีแฟนหรอ ก็ไม่นะ แล้วทำไมต้องรู้สึกดีกับจูบเมื่อกี้ด้วย แล้วถ้าจูบเมื่อกี้ไม่ใช่ไอ้เด็กบ้าแต่เป็นม่อนหรือไท ผมจะรู้สึกแบบที่โดนไอ้เด็กบ้านี้จูบหรือเปล่า ช่างเหอะพาคนเมาไปนอนก่อนแล้วกันเลิกฟุ้งซ่านแล้วไปนอนได้แล้วไอ้นิว
“เดินดีๆเดี๋ยวตกบันได”
คนเมาข้างๆพยักหน้าให้ผมอย่างว่าง่าย ผมได้แต่พาเขามานอนที่เตียงก่อนจะจัดการให้คนเมานอนให้ดีแล้วถึงจะเดินไปปิดไฟกลับมานอนที่เตียงเดียวกัน ว่าแต่แล้วแบบนี้ผมจะนอนหลับจริงๆหรอ ใจยังเต้นแรงไม่หายเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
