Kiss Devil (ความรักของผู้ชายขนมหวานกับซาตานเอ๋อๆ)

          คนเยอะเหมือนกันนะวันนี้ผมค่อยๆวนรถเข้าจอดบริเวณหน้าร้านเบเกอรี่ของพี่นิว ผู้ชายขายของหวานจอมตื้อก่อนจะล๊อครถแล้วเดินตรงเข้าไปภายในร้านที่วันนี้มีลูกค้าแน่นไปหมด อาจจะเพราะเป็นช่วงพักเที่ยงด้วยมั่งคนเลยมานั่งดื่มกาแฟพร้อมกับขนมของร้านโดยมีเชฟอย่างพี่นิวที่เขาบอกว่าตั้งใจทำทุกอย่างใส่ใจทุกรายละเอียดเพื่อทุกคนที่กิน ผมว่ามันก็ไม่ได้ต่างกันมากหรอกร้านอื่นๆเขาก็ทำออกมาขายก็หน้าตาเหมือนๆกันมันจะต่างกันตรงไหนเค้ก ก็มีแป้ง ครีม แยม ก็เหมือนๆกันหมด ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลย
“พี่นิวแขกโต๊ะสามเอาชามะนาวกับเค้กส้มครับพี่” เสียงพนักงานในร้านที่เดินไปบอกที่หน้าบาร์ก่อนที่เจ้าของร้านจะหันมารับออรเดอร์ก่อนจัดทุกอย่างใส่จานพร้อมเสริฟส่งให้
“อ้าวเอิร์ท”
“ยุงหรอวันนี้คนแน่นเลย”
“อือ...จะเอาอะไรละไปนั่งก่อนก็ได้นะเดี๋ยวให้เด็กเอาไปเสริฟ”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมช่วยเสริฟก็ได้”
“พูดจริง...”
“อือ...เอามาดิโต๊ะไหนละ”
“อันนี้โต๊ะเดตรงระเบียงหน้านู้นนะ”
ผมพยักหน้าก่อนจะรับถาดจากคนที่ส่งมาให้แล้วเดินไปเสริฟที่โต๊ะให้อย่างเรียบร้อย ในระหว่างที่ผมช่วยเสริฟพวกชา กาแฟ หรือรวมไปถึงเค้กและขนมอื่นๆ ในหัวผมก็คิดอยู่อย่างเดียวว่า ทำไมคนถึงชอบของหวาน เขากินเข้าไปได้ไงไม่เลี้ยนหรอ ดูซิบางอย่างครีมหนาขนาดนั้นคอลเลสตอรอลจุกตายพอดี แล้วไม่ใช่ว่าทุกคนไม่รู้เรื่องพวกนี้นะทุกคนรู้ดีแต่ทำไมยังเอาของพวกนี้เข้าไปในร่างกายอีก ไม่เข้าใจจริงๆ
               
          กว่าจะผ่านช่วงบ่ายไปได้เล่นเอาเหนื่อยไม่น้อยเหมือนกันผมค่อยๆเก็บของช่วยพนักงานในร้านที่ยกเข้าไปด้านในเพื่อทำการล้างเก็บของทั้งหมดก่อนจะหันไปมองใครบางคนที่เช็ดโต๊ะทำความสะอาดให้อีกด้าน ผมเดินเข้าไปที่บาร์ก่อนจะทำกาแฟหนึ่งแก้วพร้อมกับหยิบเอาเค้กช๊อคโกสตอรเบอรี่ใส่จานเดินไปให้
“อ่ะ...เหนื่อยไหมละ”
“ก็ไม่นะ..สนุกดีแล้วนี้เอามาทำไม”
“ค่าจ้างเสริฟวันนี้ไง”
“เอาแค่กาแฟส่วนอันนี้ไม่รับเชิญเก็บไป”
“เฮ้ออออ....เมื่อไรจะยอมกินเนี้ย”
“ก็บอกแล้วว่าไม่มีทางไม่ต้องพยายามให้เหนื่อยหรอกพี่ทำมาผมก็ไม่กินอยู่ดี”
“พอดีฉันเป็นคนขี้ตื้อว่ะ...ว่าแต่มาได้ไง อย่าตอบนะว่าขับรถมา”
“ดักทางเลยนะ...ก็มาต่อยมวยแถวๆนี้เลยแวะมา”
“ต่อยมวย?”
“ออกกำลังกายนะฟิตกล้ามนิดนึงเท่ห์ป่ะละ”
“เหอะๆ...ว่าแต่ไม่ฟิตเนตแล้วหรอ”
“ก็ฟิตอยู่แต่มันก็มีอะไรอยากทำเยอะยิ่งช่วงนี้ปิดเทอมก็เลยแบ่งตาราง เข้าฟิตเนตสี่วัน อีกสองวันไปยิมต่อยมวยอีกหนึ่งวันก็ปีนผา”
“เดี๋ยวนะตารางอะไรของนายว่ะ นี้จะบ้าพลังไปไหนว่ะ”
“ก็ทุกอย่างเพื่อรูปร่างที่เพอร์เฟกไงพี่...เห็นป่ะหน้าท้องแน่นมากเพราะฉะนั้นพี่อย่าพยายามเอาของหวานของพี่มาทำลายผมเลย”
“นายนี่มัน...จะบอกอะไรให้นะที่นายทำนะก็ดีที่ออกกำลังกายแต่ถ้าร่างกายนายขาดน้ำตาลนะจะแย่เอา”
“อย่ามาพูดวกเข้าเรื่องขนมพี่เลย...ว่าแต่กินข้าวยัง”
“ก็ยังทำไมจะมาชวนกินข้าวหรอ”
“เออไปป่ะ”
“ไปก็ได้ รอแปบนะเอากระเป๋าตังก่อน”
               
          “ถามหน่อยดิทำไมพี่ถึงชอบขนมหวาน” หลังจากที่สั่งอาหารไปแล้วระหว่างรอผมก็มองหน้าคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาจดอะไรบางอย่างท่าทางตั้งใจ ก่อนที่พี่นิวจะเงยหน้าแล้วปิดสมุดลงพร้อมกับจ้องมาที่ผม
“ถามหรอว่าทำไมถึงชอบของหวาน”
“อือ”
“อยากรู้จริงดิ”
“เออ...สรุปทำไมถึงชอบ”
“ก็ชอบ...ใครๆเขาก็ชอบของหวานกันทั้งนั้นป่ะว่ะ”
“นี้คือคำตอบจริงๆหรือพี่กวนผมอยู่เนี้ย”
“โอเคๆ...พูดแค่นี้ทำมาหน้าดุใส่”
“ก็กวน..”
“โอเคๆ...ก็ที่ชอบเพราะรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ดียิ่งเวลาได้เห็นคนยิ้มเวลาได้กินหรือแค่ได้กลิ่นมันก็ทำให้รู้สึกดีไปด้วย อีกอย่างฉันว่ามันดูโรแมนติกดี คิดดูนะถ้าได้ทำของอร่อยๆอย่างเค้กให้ใครซักคนมันพิเศษขนาดไหน”
“โห่...เพราะงี้ซินะคิดแบบโบราณๆแฟนเลยไปพังร้าน”
“ปากเสียแหม๋ตัวเองนี้เจ๊งนักนี้เข้าแต่ฟิตเนตจนโดนเค้กปาใส่หน้า” ไม่รู้จะพูดอะไรเลยทันทีที่อีกคนสวนผมออกมาแบบนี้ จะให้พูดอะไรละก็มันเรื่องจริงเถียงก็ไม่ได้ด้วย เพราะไม่ใช่แค่คนนี้หรอกที่เลิกกันเพราะไม่มีเวลาให้ คนก่อนหน้าที่เลิกกันก็เพราะไปปีนผาแล้วมาไม่ทันนัด ก็ไม่เข้าใจผู้หญิงเขาจะอินอะไรกับเรื่องแค่นี้ด้วย จะมีซักคนไหมที่แบบลุยๆ บ้าๆ คุยกันถูกคอไม่ต้องหาเหตุผลอะไรเยอะ เจอแต่ละคนก็เหมือนกันหมดหรือเพราะผมเป็นคนตรงๆแบบนี้หรอเลยไม่มีใครคบด้วย ว่าแต่จะสนทำไม
               
          “ของกินมาแล้วกินกันเถอะ” ผมมองหน้าผู้ชายผิวเข้มที่อยู่ๆก็เงียบไปเหมือนมันคิดอะไรอยู่แต่ ช่างเถอะคงไม่เกี่ยวกับผมยุ่งมากก็จะโดนมันว่าเอา แต่ก็แปลกเนอะพึ่งรู้จักกันแท้ๆแต่ทำไมถูกชะตากับมันก็ไม่รู้
“เอิร์ท”
“ห่ะ?”
“เออ...ไม่มีไรกินเถอะๆ”
“แปลกๆเรียกแล้วก็ไม่พูด”
“เออ...ไม่มีอะไร”
“เออพี่นิว...ปกติพี่เข้าฟิตเนตป่ะ”
“ก็เข้านะแต่ช่วงนี้คิดสูตรเค้กให้ใครแถวนี้อยู่เลยไม่ได้เข้า”
“พูดงี้จะบอกว่าเพราะผม?”
“ไม่รู้คิดเอง...”
“ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องทำไปยังไงก็ไม่กิน”
“เออ...พูดไรก็พูดไปแต่บอกแล้วว่าจะทำให้กินให้ได้”
“อือ...เสาว์หน้าว่างป่ะ”
“ทำไมจะชวนออกเดทหรอ”
“เดทบ้าอะไรพอดีจะไปเที่ยววังน้ำเขียวไปด้วยกันไหม”
“วังน้ำเขียวเนี้ยนะ”
“อือ...ไปป่ะ”
“ถามจริงนะนี้ชอบแบบนี้หรือว่ายังไง”
“หมายความว่าไง...”
“ก็ชวนไปเที่ยวแบบธรรมชาติเนี้ยชอบหรอ”
“เออดิโคตรชอบเลย พี่คิดดูนะเวลามองไปด้านหน้าแล้วมีต้นไม่ล้อมรอบเนี้ยมันเหมือนโลกทั้งโลกเป็นของเราเลยนะ”
“เออ...ไปก็ได้”
“จริงนะ...สัญญาแล้วนะเว้ย”
“อือ...” อะไรของมันนี้ผมคุยอยู่กับคนคนเดียวกันใช่ไหมทำไมผมรู้สึกเหมือนคุยกับใครหลายๆคนยังไงไม่รู้ แต่ก็ดีเหมือนกันยิ่งเขาเปิดเผยตัวเองมากเท่าไรผมจะต้องทำขนมให้เขากินให้ได้แน่ๆ อย่างน้อยๆก็ได้รายละเอียดเพิ่ม อีกอย่างแล้วละ
               
          TRRRRRRRR ผมหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะมาดูก่อนจะเลื่อนรับสายของคนที่โทรเข้ามา
“ว่าไงว่ะ”
(ไอ้เอิร์ทคืนนี้เจอกันหน่อยไหมมึงปิดเทอมไม่เจอกันตั้งหลายวันแล้วเนี้ย)
“อะไรของพวกมึงโทรหากูก็ชวนเมาเลยนะ”
(เออ...แล้วจะมาไหม)
“ไปดิว่ะเรื่องแบบนี้มีหรอเอิร์ทจะพลาด”
(งั้นสี่ทุ่มเจอกันร้านเดิมนะ)
“เออ...ว่าแต่กูพาใครไปได้ป่ะว่ะ”
(แล้วแต่มึงเลยครับ)
“โอเคงั้นเจอกัน” ผมวางสายของเพื่อนก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์หันไปหาคนที่ก้มหน้าก้มตาตักอาหารในจานเข้าปากตุ้ยๆ
“พี่นิว”
“ห่ะ?”
“ไปเที่ยวกันคืนนี้”
“ไปไหนอ่ะ”
“เออนะ...ตกลงไปนะแฮงเอ้าท์กัน”
“ทีของเมาละกินไวไม่กลัวเสียรูปร่างทีเค้กนี่ไม่ยอมเลยนะ”
“แหม๋พี่ก็กินไปดิ้นไปมันจะอ้วนได้ไง”
“เค้กกินแล้วก็ออกกำลังกายได้เหมือนกัน”
“เออ...ไม่เถียงพี่แล้วสรุปสามทุ่มเดี๋ยวผมมารับที่ร้านนะแต่งตัวหล่อๆละเดี๋ยวพาไปจีบสาว”
“ผู้ชายอย่างฉันไม่ต้องทำไรผู้หญิงเขาก็เห็นความโรแมนติกในตัวเองป่ะว่ะ”
“ครับๆ..เอาที่สบายใจเลย” คนถูกถากถากทำทียกไหล่ก่อนจะก้มลงไปตักอาหารในจานเข้าปากต่อ เฮ้อ...ดีเหมือนกันไม่ได้ไปแฮงเอ้าท์นาน อีกอย่างก็อยากรู้เหมือนกันผู้ชายที่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์เพราะขนมหวานเวลาเมาจะเป็นยังไง ดีแต่กินเค้กกินขนมถ้าเมามาจะเป็นไงว่ะ คืนนี้เดี๋ยวรู้กัน
               
          เสียงรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าร้านผมที่พึ่งแต่งตัวเสร็จใหม่ๆเปิดผ้าม่านลงไปมองก็เห็นรถของไอ้เด็กบ้าพลังที่เปิดประตูรถลงมารออยู่ที่หน้าร้าน ผมรีบหยิบขวดน้ำหอมฉีดบางๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์แล้วเดินลงไปก่อนที่ไอ้เด็กบ้าจะบ่น พอเปิดประตูออกมาเท่านั้นแหล่ะนี้ผมไม่ได้หลงใหลอะไรในตัวเขาหรอกนะแต่...วันนี้เขาดูดีมากจริงๆ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่านที่เข้ารูปพอดีทำให้เห็นรูปร่างที่ชัดเจน บวกกับกระดุมบนที่ปลดลงมาสองเม็ดเผยให้เห็นช่วงกล้ามอกที่... เฮ้ยสติๆไอ้นิว มิหน้าละถึงได้ไม่ยอมกินเค้กของผม
“มาซ่ะโอปป้าเลยนะ” โอปปงโอปป้าอะไรของมันผมก้มมองชุดที่ใส่ก่อนจะมองหน้าคนที่ทัก
“ทำไมชุดฉันมีอะไร”
“เปล๊า...แค่เหมาะกับพี่ดี”
“กวนละๆ...จะไปยังเนี้ย”
“ไปดิ”
               
          ผมเหล่มองคนที่นั่งข้างๆก่อนจะอดยิ้มไม่ได้คนอะไรมาเที่ยวทั้งที “ขำไร”
“เปล่า...ว่าแต่พี่กินได้เยอะป่ะ”
“ก็...ไม่มั่งไม่รู้ดิไอ้เยอะของนายคือต้องขนาดไหน”
“ช่างเหอะถ้าเมาก็บอกแล้วกันอย่าฝืนสังขารละ”
“พูดซ่ะฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้น...ว่าแต่ร้านอยู่ไกลไหม”
“ข้างหน้าก็ถึงแล้ว” ผมเล้ยวรถเข้าไปวนหาที่จอดก่อนจะเดินนำอีกคนที่มาเข้าไปภายในร้าน ว่าแต่ไอ้เพื่อนตัวดีของผมไปอยู่ที่ไหน
“ไอ้เอิร์ท...ไอ้เอิร์ท”
“นั้นเพื่อนนายป่ะที่เรียกอยู่นู้นอ่ะ”
“ใช่ไปพี่...”
“ไงว่ะไม่เจอตั้งสองอาทิตย์...ว่าแต่นี้ใครว่ะ”
“อ๋อพี่นิวนี้ ไอ้ม่อน ส่วนนี้ไทแทน...ส่วมมึงสองคนนี้พี่นิว”
“หวัดดีคร๊าบบบ...”
“หวัดดี”
“เออๆไม่ต้องพูดแล้วไปนั่งกันเถอะพี่พวกผมสองคนจองโต๊ะไว้แล้ววันนี้ก่ะจะทำให้ไอ้เอิร์ทกลายเป็นปีศาจ”
“ห่ะ?...” “เออพี่ไม่ต้องไปฟังไอ้สองตัวนี้หรอกไป..พวกมึงสองตัวด้วยหุบปากเลย”
               
          เมื่อดื่มไปได้ซักพักแต่ละคนก็เริ่มจากที่ไม่รู้จักพอเหล้าเข้าปากไม่รู้ว่าไปสนิทกันตอนไหนผมและไอ้เด็กบ้าพลังรวมทั้งเพื่อนของเขาทั้งสองก็ออกสเต็ปวาดลวดลายกันจนได้ที่ก่อนที่ไอ้เด็กบ้าพลังจะขอตัวไปห้องน้ำก่อน ผมและไทแทนกับม่อนก็กลับมานั่งที่โต๊ะ
“กินกันเก่งเนอะ”
“อันนี้แค่เด็กๆพี่นิว พี่อยากเห็นไอ้เอิร์ทกลายร่างไหมละ” นั้นซิไอ้กลายร่างที่ว่ามันคืออะไรผมได้ยินตั้งแต่ตอนที่เจอกันแล้วว่าไอ้เด็กบ้าพลังนั้นจะกลายร่าง เดี๋ยวนะบางทีสองคนนี้อาจจะพอมีความลับของเอิร์ทก็ได้ งั้นลองตามน้ำไปก่อนแล้วกัน
“กลายร่าง?”
“ใช่...แต่เดี๋ยวนะพี่กับไอ้เอิร์ทไปรู้จักกันได้ไง”
“อ๋อ..พอดีเจอกันที่ร้านพี่เอง”
“ร้านพี่?..ร้านอะไร”
“ร้านคอฟฟี่ช๊อปมีเบเกอรี่อะไรพวกนี้แหล่ะ”
“ไปเจอได้ไงปกติไอ้เอิร์ทไม่กินของหวานไม่ใช่หรอ”
“นั้นดิ”
“พอดีสองสามอาทิตย์ก่อนแฟนเขานัดไปเจอครบรอบสามเดือนหรือไงนี้แหล่ะแต่เอิร์ทมันไปช้าแฟนก็เลยปาเค้กใส่หน้าบอกเลิกที่ร้านพี่”
“อ๋อ”
“สรุปกลายร่างของเอิร์ทคือไร”
“ถ้าพี่อยากเห็นช่วยกันม่อมเหล้ามันดิแต่ไม่รับประกันนะพี่ว่าจะรอดมาอย่างพวกผมสองคนไหม”
“พูดแบบนี้อยากรู้นะเนี้ย”
“งั้นจัดไปแต่ถ้ามันเมาพี่รับผิดชอบนะ”
“เออ” ว่าแต่ถ้าเมามันจะกลายเป็นอะไรถามก็ไม่ตอบแต่อยากรู้นี่หว่าเอาว่ะเสี่ยงดูซักตั้งจะเป็นไรไป
               
          “ไอ้ม่อนมึงจะทำไร”
“เออกูแค่จะแกล้งพี่นิวมึงไม่เห็นหรอว่ะไอ้ไทพี่นิวเนี้ยถ้าเป็นผู้หญิงนี้สเป็กไอ้เอิร์ทเลยนะนั้น”
“นี้มึงจะให้ไอ้เอิร์ท...”
“เออ...”
“เอาว่ะมาขั้นนี้แล้ว...ไอ้เอิร์ทมาแล้ว” หลังจากไอ้เพื่อนตัวดีของผมกลับมานั่งผมก็ทำทีส่งซิกให้พี่นิวชงเหล้าให้ไอ้เอิร์ทก่อนจะค่อยๆหลอกให้คนบ้าอย่างไอ้เอิร์ทกระดกแก้วรัวๆไม่นานหรอกเดี๋ยวเพื่อนผมคนนี้จะกลายร่างเป็น ปีศาจจูบแน่ๆ แล้วเหยื่อที่ผมเตรียมไว้ให้นะหรอ ฮาๆๆๆ แน่นอนพี่นิวไง
“อะชนๆ ไอ้เอิร์ทหมดแก้วโว้ย”
“ไอ้ม่อนมึงว่าได้ที่ยังว่ะ”
“กูว่าหน้าจะได้แล้วอีกอย่างตีหนึ่งแล้วกูว่าเราสองคนชงให้หมดขวดแล้วชวนกันแยกย้ายดีกว่า”
“โอเค”
“พี่นิวพี่เมาไหมเนี้ย”
“ไม่เท่าไร...ทำไม”
“หมดขวดนี้ผมว่าจะกลับกันเลยแต่ไอ้เอิร์ทพี่เอามันกลับไปด้วยได้ใช่ไหม”
“ได้ดิก็มากับมันอยู่แล้วว่าแต่ไหนบอกมันจะกลายร่าง”
“เออเดี๋ยวพี่ก็เห็น...งั้นผมขอไลน์พี่ได้ป่ะเผื่อพี่มีอะไรทักผมมาได้”
“ได้ดิเอาโทรศัพท์มา” พอแลกไลน์กับพี่นิวเสร็จผมก็ชงเหล้ารอบสุดท้ายก่อนจะพากันแยกย้ายกลับโดยมีพี่นิวพยุงไอ้เอิร์ทที่หมดสภาพไปขึ้นรถก่อนผมจะโบกมือลาความโชคดีให้แก่พี่นิว
“โชคดีนะพี่”
“เออ”
               
          กลายร่างอะไรของพวกมันโกหกสิ้นดีพอเมาแล้วดูสงบกว่าตอนปกติเสียอีก โดนเด็กพวกนั้นหลอกจนได้ว่าแต่ผมไม่รู้จักบ้านของมันสงสัยต้องลากกลับไปนอนที่ร้านด้วยกันแล้วมั่ง โชคดีนะที่ไม่มีด่านไม่งั้นโดนจับแน่ๆ รถที่ค่อยๆเคลื่อนมาจอดที่หน้าร้านก่อนที่ผมจะลงไปเปิดประตูพาคนเมาอีกคนเข้าร้านไป
“ตัวหนักเป็นบ้าเลยโว้ย...แล้วทำไมต้องมาจัดการคนเมาด้วยว่ะเนี้ย นอนดีๆดิเดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก” เมื่อพาคนเมานอนเสร็จผมก็จัดการตัวเองไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนจะกลับออกมา
“แล้วนอนอะไรของมันว่ะ เอิร์ทนอนดีๆ ไอ้เอิร์ท”
“อือออ...”
“ลุกมานอนดีๆดิ”
“ขาวจัง ปากชมพูด้วย”
“อะไรของมึงลุกมานอนดีๆ”
“ข๊าวขาว สเป็กเลย”
“สเป็กอะไรไอ้เอิร์ท เฮ้ย...”
“มาจุ๊บๆหน่อยนะ”
“ไอ้เอิร์ทปล่อยกู” แรงแขนที่เต็มไปด้วยหมัดกล้ามกอดรัดผมที่พึ่งอาบน้ำไว้แน่นพร้อมกับพยายามจะ จะ จูบหรอ
“ขอจูบหน่อยนะ”
“ไม่ได้โว้ยไอ้เอิร์ทปล่อย”
“ขาวๆปากชมพู”
“เฮ้ย...” ไม่ทันแล้วแม้คนที่กอดผมไว้จะเมาแต่แรงของมันไม่ได้หายไปด้วยเลยผมถูกไอ้เด็กบ้านี้จูบ ไม่นะไม่จริงใช่ไหม ตื่อดึ๊ง เสียงไลน์ดังขึ้นแจ้งเตือนทำให้สติของผมที่เกือบดับวูบเพราะจูบของอีกคน ผมพยายามรวบรวมแรงที่มีก่อนจะปล่อยมัดตรงไปที่หน้าของอีกคนจนสลบไป ก่อนจะคว้าเอามือถือขึ้นมากดดู
(โชคดีนะพี่นิวไอ้เอิร์ทมันเป็นปีศาจจูบเมาเมื่อไรใครใกล้ๆโดนหมด) ไอ้เด็กเวรสองตัวมาบอกทำไมตอนนี้ไม่ทันแล้วโว้ย นี้ผมพลาดท่าโดนเพื่อนของไอ้เด็กบ้านี้แล้วหรอ บ้าเอ้ย...ไม่จริงใช่ไหมนี้ผมถูกผู้ชายจูบหรอ ไม่..........