ปมรักรอยร้าว
เชอร์เบท
6) พี่ขอโทษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"เฟย์" โฟร์ที่ตกใจเล็กน้อยเมื่อเฟย์เดินออกมาแล้วเห็นว่าเธออยู่กับเขื่อน
"พี่โฟร์ มาได้ไงคะ ดีเลยค่ะเราจะได้ไปกินขนมด้วยกัน" เฟย์ที่ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรกล่าวชวนโฟร์ด้วยสีหน้าร่าเริง
"คือ../โฟร์มันจะกลับแล้วละเฟย์ เมื่อกี้พี่คุยกับมันพอดีอ่ะชวนมันแล้วมันบอกกำลังกลับ ใช่ไหมโฟร์/เออๆใช่ พี่ไปก่อนนะเฟย์" โฟร์กำลังจะพูดแต่เขื่อนดันแทรกขึ้นเพราะอยากอยู่กับเฟย์สองคนมากกว่า โฟร์รู้ดีก็มองหน้าเขื่อนหงอยๆก่อนจะตอบใช่แล้วเดินหันหลังไปทันทีด้วยความน้อยใจ
"อ้าว พี่โฟร์จะรีบไปไหนเฟย์ยังไม่ทันพูดไรเลย" เฟย์พูดพลางทำเสียงจ๋อยๆ
"ปล่อยเถอะครับ ยังไงโฟร์ก็ไปล่ะ เราเข้าไปข้างในดีกว่านะ" พูดดจบทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปในร้าน
"ฮัลโหล มีอะไรกั้ง" ร่างบางตอบสายที่โทรเข้าหาเธอ
"ที่รัก ทำไรอยู่คะเดี๋ยวผมจะกลับไปแล้วนะ" กั้งตอบกวนคนในสายอย่างสนุกปาก
"ใครที่รักแก เรื่องของเรามันจบไปนานล้ะ" ร่างบางตะหวาดใส่อย่างไม่สบอารมณ์
"โถมด ผมล้อเล่นนิดเดียวเอง ผมแค่จะบอกว่าจะกลับไทยอีก1อาทิตย์" กั้งตอบ
"โอเค เดี๋ยวไว้ฉันไปรับล้ะกัน เดี๋ยวฉันกำลังจะซื้อขนมไปฝากเขื่อนแล้วก็ญาติๆเค้าอ่ะ เดี๋ยวแค่นี้ก่อน" มดพูดด้วยอารมณ์เย็นขึ้นพลางกำลังเดินเข้าร้านเบเกอร์รี่ แต่ก็ต้องสะดุดตาเข้าเมื่อพบใครบางคนกำลังกินเค้กด้วยกันอย่างกับคนรักกัน
"แหม่ คำก็ไอเขื่อน สองคำก็ไอเขื่อน" กั้งทำเสียงล้อเลียนมดด้วยความหมันไส้
"กั้ง แกฟังฉันนะ ฉันต้องการให้แกกลับมาด่วนภายในสองวันนี้ พรุ่งนี้ได้ยิ่งดี แค่นี้นะ! ฉันมีเรื่องต้องเคลียร์!" มดที่เห็นบางอย่างเข้าก็ทำให้อารมณ์โมโหพุ่งถึงขีดสุด
"เห้ย เดี๋ยวอะไรของเธออ่ะมด เอ้าวางไปล่ะยัยบ้า" กั้งพูดด้วยอารมณ์เล็กน้อยแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะโกรธมดจริงจัง เพราะเขายังรักเธออยู่ถึงแม้เธอจะรักคนอื่น
"อุ้ยน้องเฟย์ เลอะแล้วครับ/ตรงไหนหรอคะ/มาเดี๋ยวพี่เช็ดให้ครับ" เขื่อนที่เห็นว่าหน้าของเฟย์เลอะเค้กก็บอกร่างบาง ร่างบางทำท่าเช็ดแต่ไม่โดนจุดสักที เขื่อนมองด้วยความน่ารักก่อนจะอาสาเช็ดปากให้ร่างบาง ทั้งคู่สบตากันเล็กน้อย
ปึ้งง!!
"มด" เขื่อนตกใจที่จู่ๆมดก็เข้ามาโยนกระเป๋าลงกลางโต๊ะ ทำให้ร่างบางสะดุ้งตาม
"สวัสดีค่ะพี่มด" เฟย์ยกมือไหว้มดอย่างกล้าๆกลัวๆ
"กองเอาไว้ตรงนั้นแหละนังหน้าด้าน!" มดพูดพลางมองจิกเฟย์
"มด คุณมาทำอะไรที่นี่" เขื่อนถามด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่เค้ามาต่อว่าเฟย์แต่ก็แสดงอาการอะไรได้ไม่มากเพราะมดคือเพื่อนของเขา
"มาซื้อขนมไปฝากคุณพ่อกับคุณแม่ของเขื่อนไงคะ!" มดตอบเน้นเสียงแล้วหันไปหาเฟย์ เขื่อนพยักหน้าตอบรับเบาๆ
"เอ้า เงียบทำไมละนางแอ๊บแบ๊ว ไหนออกยังหรอรอยเค้กแกนะ หรือเช็ดอย่างเดียวมันไม่พอ มันต้องใช้น้ำล้างด้วยไหม" มดพูดพลางหยิบแก้วน้ำสาดใส่หน้าเฟย์
"ว๊าย พี่มดคะ" เฟย์ตกใจรีบเช็ดหน้าเช็ดตา
"มด! คุณทำบ้าอะไรอ่ะเลิกบ้าได้ไหม!" เขื่อนที่ทนไม่ไหวกระชากมดออกมาจากเฟย์
"ทำไมคะ อีเด็กสตอเนี่ย มดแตะต้องไม่ได้เลยหรอคะ ห้ะ! อ้อหรือแกอ่อยจนเขื่อนติดกับละห้ะ นังสตอเบอร์รี่!" มดทำท่าจะเข้าไปหาเรื่องเฟย์แต่เขื่อนรั้งไว้ ร่างบางได้แต่ก้มหน้าน้ำใสๆค่อยๆไหลรินจากตา
"มด คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ นี่มันไม่ใช่ที่ๆคุณจะมาทำบ้าอะไรแบบนี้!" เขื่อนเริ่มมีอารมณ์เมื่อมดจ้องแต่จะทำร้ายเฟย์
"ถ้าไม่อยากให้มดทำอะไรอีเด็กนี่ ก็ไปส่งมดเดี๋ยวนี้คะ! แล้วจะไปรอที่รถถ้า5นาทีมดไม่เจอเขื่อน คุณคงรู้ว่าจัเกิดอะไรขึ้น!" มดยอมนิ่งลงเพราะไม่อยากให้เขื่อนมองเธอขี้โวยวาย แต่เธอก็บังคับให้เขื่อนไปส่งเธอก่อนที่จะเดินออกไปมดหันมายิ้มเยาะให้กับเฟย์ที่ยืนร้องไห้นิ่งๆเงียบๆ
"น้องเฟย์/พอค่ะ! พี่เขื่อนไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ตามไปดูแลคุณมดเถอะค่ะ ซึกๆ" เขื่อนกำลังจะอธิบายแต่ร่างบางที่ร้องไห้สะอื้นตัวเปียกก็ขัดขึ้นด้วยความเสียใจก่อนจะรีบไล่เขื่อนให้ไปหามด
"แต่ว่าพี่/ไม่ต้องแต่อะไรทั้งนั้นค่ะ ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวเฟย์จะกลับแล้ว/เฟย์" สิ้นเสียงของร่างบาง เธอก็หยิบกระเป๋ามาสะพายเตรียมจะเดินออกไปแต่เขื่อนพยายามจับมือเธอพร้อมเรียกชื่อเธอเบาๆด้วยความรู้สึกผิด แต่ร่างบางหลีกมือออกห่างทำให้มือเพียงแค่เฉียดกันเท่านั้น
อังกฤษ
ติ๊งต่อง
"ค่า" ฟางกำลังออกมาเปิดประตูให้กับพนักงาน
"เหมือนเดิมครับผม" พนักงานกล่าว
"ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวรอของฟางแปปนึง" ฟางพูดจบก็เดินเข้าไปหยิบของและการ์ดบางอย่าง
"ฝากด้วยนะคะพี่" ฟางยื่นของให้กับพนักงาน
"คุณฟางครับ นี่ก็ครึ่งปีกว่าแล้วนะครับ คุณฟางไม่คิดจะเจอหน้าเขาหน่อยหรอครับ" พนักงานถามฟาง
"ตอนแรกฟางก็พยายามจะเจอนะคะแต่ว่าคลาดกันตลอดเลย ก็เลยไม่เจอกันคงดีกว่าค่ะแบบนี้ก็สบายใจดี" ฟางยิ้มตอบเขินๆ
"ครับ งั้นผมไม่รบกวนแล้ว เชิญคุณฟางพักผ่อนนะครับ ฟางพยักหน้ายิ้มตอบก่อนจะปิดประตูลง
ประเทศไทย
"ซึกๆ ฮือๆ ฮึก" ร่างบางที่พึ่งเจอเรื่องแย่ๆเดินสะอื้นกำลังจะเข้าบ้าน
"เฟย์" ใครบางคนเรียกร่างบาง
"พี่โฟร์ ฮืออๆ" เมื่อรู้ว่าต้นเสียงเป็นของใครร่างบางก็โผลเข้ากอดทันที
"เฟย์ เป็นอะไร แล้วทำไมกลับมาคนเดียว" โฟร์ถามน้องด้วยความตกใจและเป็นห่วง เพราะเฟย์เดินกลับมาคนเดียวแถมยังร้องไห้ทั้งที่เขื่อนน่าจะเป็นคนมาส่งเธอ
"ถึงบ้านคุณแล้ว งั้นผมกลับก่อนนะ" เขื่อนที่มาส่งมดเสร้จก็ขอตัวกลับก่อน
"ไม่ได้ค่ะ! คุณยังไม่ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น! มดรู้นะว่าคุณจะรีบไปหาอีเด็กนั่นใช่มะ" มดพูดกระแทกเสียงพลางกล่าวถึงเฟย์
"นี่ คุณเลิกพูดถึงเฟย์แบบนั้นได้ละนะ เขื่อนไม่อยากว่าคุณ" เขื่อนพูดเสียงนิ่งเรียบเย็นชา
"เขื่อน ทำไมน้ำเสียงของคุณเย็นชาขนาดนั้นคะ มดขอโทษนะคะ" มดที่ตกใจก็วิ่งเข้าไปกอดเขื่อนจากข้างหลัง
"ถ้าไม่อยากให้ผมเกลียดคุณ ก็อย่าทำแบบนี้อีก!" เขื่อนกำชับดวยน้ำเสียงเย็นชา
"ค่ะ ไม่ทำแล้วค่ะมดสัญญา" มดพูดพลางทำหน้าแค้น
"คุณอยู่ทานข้าวกับมดก่อนนะคะ นะคะ" มดพูดอ้อนเขื่อนจนเขื่อนยอมใจอ่อนทานข้าวกับเธอ
"หืม ยัยมดนังปีศาจ ไอเขื่อนก็อีกตัวเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะเฉ่งให้" โฟร์พูดถึงเขื่อนและมดด้วยความโมโห
"ชั่งเถอะค่ะ เฟย์ไม่อยากนึกถึง" เฟย์พูดพลางหลบสายตาโฟร์
"ก็ได้ๆ เฟย์ไปอาบน้ำนอนได้แล้วปะ" โฟร์พูดพลางปลอบร่างบาง
"ค้ะ งั้นเดี๋ยวเฟย์ให้คนรถไปส่งนะคะ" โฟร์พยักหน้าตอบรับก่อนที่ร่างบางจะเดินขึ้นไปข้างบนอย่างช้าๆ
เขื่อนหลังจากกินข้าวกับมดเสร็จก็รีบมาหาเฟย์ที่บ้าน แต่ทำได้เพียงยืนมองจากข้างนอก
"เฟย์ พี่ขอโทษนะพี่ขอโทษจริงๆ" เขื่อนพูดพลางมองประตูด้วยความรู้สึกผิด แล้วเดินกลับไปขึ้นรถตัวเอง
"เหย ไอเขื่อนนี่หว่า เอ้ากำลังจะกลับนิ มันมาทำไมวะ" โฟร์ที่กำลังนั่งรถออกจากบ้านเฟย์เห็นเขื่อนก็พึมพำเบาๆ
มาแล้วจ้า อ้าวยังไม่ทันไรนางเอกเราก็งอนพระเอกสะแล้ว มารอดูกันว่านางเอกจะหายโกดไหม
แล้วฟางเค้ามีโมเม้นหวานๆกับใคร รอติดตามจ้า ของฟางนี่เป็นคู่ปิดจ็อบคู่สุดท้ายอิอื
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
