ปมรักรอยร้าว

 

 

 

 

 

      "ไอเขื่อนไอบ้า แกจะมาทำแบบนี้กับชั้นทำไมวะ" โฟร์ที่พึ่งกลับถึงบ้านก็นั่งพึมพำคนเดียวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่เธอและเขื่อนบังเอิญได้จูบกัน ถึงแม้จะล้มลงไปแต่ในตอนนั้นริมฝีปากยังไม่ทันแนบกันแต่เขาหลับค่อยๆโน้มลงมาต่างหาก

 

 

 

 

 

      "หึ้ย ไม่ได้นะโฟร์ แปะๆ เราต้องช่วยน้องเรากำลังช่วยน้อง อาบน้ำนอนดีกว่า" โฟร์ที่กำลังเคลิ้มนึกถึงเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นพอได้สติก็ตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเตือนสติ แล้วลุกไปอาบน้ำนอน

 

 

 

 

 

 

       

 

 

 

      มหาวิทยาลัย

 

 

 

 

 

      "เฟย์ ฉันขอยืมสมุดโน๊ตแกหน่อยได้ป่ะที่จดสรุปเกี่ยวกับเทคนิคการแสดงอ่ะ" มีนเพื่อนร่วมห้องของเฟย์เป็นเพื่อนคนเดียวที่เฟย์สนิทรองจากโฟร์

 

 

 

 

 

      "ได้สิ่มีน เดี๋ยวเฟย์หยิบให้นะ" เฟย์ตอบมีนพลางหาสมุดโน๊ตในกระเป๋า

 

 

 

 

       "เหย ไม่เจอ หายไปไหนอ่ะ/หาดีๆสิ่เฟย์/ดีแล้วอ่ะมีน นี่จะสอบไฟนอลแล้วด้วยอ่ะ ถ้าจดใหม่เองไม่ทันแน่เลย" ร่างบางต้องหน้าซีดตกใจเมื่อเธอพยายามค้นกระเป๋าหาสมุดโน๊ตที่สรุปเนื้อหาที่จะออกสอบไว้แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ 

 

 

 

 

 

      "โอ๊ย ไม่เจอจริงๆด้วยอ่ะมีนเฟย์จะทำยังไงดี/เอางี้เฟย์เดี๋ยวเราค่อยช่วยกันใหม่คนละครึ่งนะ/โอเคมีน ขอโทษนะแทนที่จะได้ให้มีนยืม มีนกลับต้องมาช่วยเฟย์ด้วยเลยอ้ะ/จ้าไม่เป็นไรนะ" เฟย์ยิ่งร้อนรนเมื่อหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอมีนเลยเสนอว่าให้ช่วยกันคนละครึ่งเพราะไม่อยากให้เฟย์เครียด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      เลิกเรียน

 

 

 

 

 

     "มีนงั้นเดี๋ยวถ้าเฟย์ได้ข้อมูลเพิ่มเติมแล้วเดี๋ยวเฟย์ส่งให้นะ/โอเคเฟย์เดี๋ยวเรามาสลับกันส่งละกันเนอะ" เฟย์กับมีนคุยกันเรื่องสรุปเนื้อหาใหม่ก่อนจะแยกกัน

 

 

 

 

       "เห้อ...ต้องมาเริ่มใหม่จริงๆหรอเนี่ย ถึงจะมีมีนช่วยก็เถอะ มันไม่ได้ง่ายเล้ยยย" เฟย์บ่นด้วยสีหน้าเซ็งๆอยู่คนเดียวที่หน้ามหาวิทยาลัย

 

 

 

 

       "มีอะไรให้พี่ช่วยไหมครับน้องเฟย์" เสียงใครบางคนดังขึ้นมาจากข้างหลัง

 

 

 

 

 

        "พี่เขื่อน...มะมาได้ไงคะเนี่ย" เฟย์ที่กำลังเครียดหันหน้ามาเจอเขื่อนก็เคอะเขินนก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นอมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

       "พี่ขับรถมาครับ พี่บอกแล้วไงว่าจะขอมาหาและไปส่ง/ค่ะ/แล้วเมื่อกี้พี่เห็นเราทำหน้าเซ็งๆ มีอะไรไม่สบายใจหรือป่าว บอกพี่ได้นะ" เขื่อนตอบคำถามเฟย์ไป ร่างบางได้ยินเช่นนั้นก็พูดตอบรับพลางบิดตัวเล็กน้อยด้วยความเขิน ก่อนที่เขื่อนจะถามขึ้นอีกครั้งว่าเธอเป็นอะไร

 

 

 

 

 

       "คือเฟย์ทำสมุดโน๊ตหายอ่ะคะในนั้นมีสรุปเนื้อหาของวิชาเทคนิคการแสดงที่จะออกสอบตอนไฟนอลนี่อ่ะค่ะ เฟย์กับเพื่อนเลยต้องมานั่งสรุปใหม่อ่ะค่ะ" เฟย์พูดแล้วทำหน้าจ๋อยทันที

 

 

 

 

 

      "อย่าเครียดนะครับ เดี๋ยวเราไปทานเค้กทานขนมกันนะจะได้ไม่เครียด"เขื่อนชวนเฟย์ด้วยสีหน้าท่าทางร่าเริงแต่คนตัวเล็กยังหน้าหงิกด้วยความเครียด

 

 

 

 

 

      "แต่ว่า.../ไม่ต้องแต่นะครับ เรื่องเนื้อหาที่น้องเฟย์เครียดอยู่เดี๋ยวพี่จะช่วยเอง ยัยโฟร์ไม่เคยบอกหรอว่าพี่ชำนาญด้านนี้/จริงหรอคะ/ครัย" เฟย์กำลังจะกล่าวปฏิเสธิเพราะกลัวจะทำงานไม่ทันแต่เขื่อนดันยื่นข้อเสนอว่าจะช่วยทำให้ร่างบางเปลี่ยนสีหน้าทันที

 

 

 

 

 

      "สีหน้าแบบนี้ แปลว่าเราไปกันได้แล้วใช่ไหมครับ/ค่ะไปกันเลยค่ะ" ทั้งสองกำลังจะพากันเดินไปที่รถเขื่อน แต่เขื่อนสังเกตุเห็นเหมือนมีคนแอบมองเลยหยุดชะงักก่อน

 

 

 

 

     ขวับบบ!! 

 

 

 

 

     "มีอะไรหรือป่าวคะพี่เขื่อน/ไม่มีครับเราไปกันเถอะ" เฟย์ที่เห็นเขื่อนนิ่งชะงักไปก็ถามก่อนที่เขื่อนจะตอบกลับไปว่าไม่มีอะไรแล้วทั้งสองก็พากันเดินขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      

      ร้านเค้ก

 

 

 

 

 

 

 

      "น้องเฟย์เข้าไปก่อนเลยนะครับพี่ขอโทรศัพท์แปปนึง/ได้ค่ะ" เมื่อทั้งคู่ลงจากรถเขื่อนก็ขอตัวแยกมาก่อนสักแปปเพราะยังรู้สึกเหมือนว่ามีคนสะกดรอยตาม

 

 

 

 

 

      "เอ้า ไอเขื่อนมันแยกไปไหนวะนั่นกล้าปล่อยน้องชั้นเข้าไปคนเดียวหรอ เดี๋ยวเจอดีแน่ไอนี่!" โฟร์ที่กำลังแอบมองจากซอกกำแพงข้างๆก็พึมพำขึ้นเมื่อไม่เห็นเขื่อนอยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

       "ก็มาตามแกอยู่นี่ไง/เห้ย ไอเขื่อนน!" เขื่อนที่อ้อมไปทางข้างหลังร้านแล้วเขาซอกมาจากด้านหลังโฟร์ก็พูดขึ้น ทำให้โฟร์ตกใจเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

      ปึก!! 

 

 

 

 

 

      โฟร์ที่พอเห็นเขื่อนก็จะหนีแต่เขื่อนดันเอาสองแขนของเค้าล็อคโฟร์ไว้กับกำแพงเหมือนกับเขื่อนค่อมโฟร์อยู่มนท่ายืนทำให้หน้าทั้งสองอยู่ห่างกันไม่มากนัก

 

 

 

 

 

       "แกจะหนีไป/ฉันไม่ได้หนีเว้ย นี่แกปล่อย" เขื่อนถามโฟร์ด้วยอารมณ์กวนๆ แต่หารู้ไม่ว่าหัวใจโฟร์นั้นเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะเลยพยายามจะดิ้น 

 

 

 

 

 

 

       "ไม่ปล่อย แกอย่าดิ้นได้ป้ะดิ้นมากเดี๋ยวปากมันก็ประกบกันแบบเมื่อคืนหรอก" โฟร์ได้ยินเช่นนั้นก็นิ่งไปสักพักแล้วค่อยๆมองหน้าเขื่อนที่ค่อมเธอไว้อยู่กับกำแพง

 

 

 

 

 

      "แกอย่าพูดถึงได้ป่ะว่ะมันไม่ได้ตั้งใจเว้ย"โฟร์พูดพลางก้มหน้าหลบตา

 

 

 

 

 

      "แต่ฉันตั้งใจวะ"เขื่อนพูดจบก็จ้องหน้าโฟร์ด้วยสายตาจริงจังแล้วค่อยๆโน้มหน้าลงมาใกล้ๆโฟร์ ใกล้มากจน...ริมฝีปากเกือบจะชนกันโฟร์ได้แต่หลับตาเพราะไม่กล้ามอง

 

 

 

 

 

      "ฮ่าาๆ555 แกหน้าแดงหรอวะ/หืม ไอเขื่อน ไอบ้าเล่นไรของแกวะ/อะๆ ชั้นเลิกแกล้งแกแล้วก็ได้ แล้วแกสะกดรอยตามชั้นกับเฟย์ทำไมวะ/แกรู้อ้อ/ก็เออดิ แล้วสรุปมีไร/ฉันแค่เฝ้ามองพฤติกรรมแกแค่นั้นแหละ" โฟร์ที่ได้สติก็รีบทุบตีเขื่อนเบาๆจนเขื่อนหัวเราะออกมาแล้วยอมปล่อยโฟร์

 

 

 

 

 

      "พี่เขื่อนทำไมมานานจังละคะ อ้าวพี่โฟร์" เฟย์ที่เดินออกมาตามหาเขื่อนก็ตกใจปนดีใจที่เจอโฟร์แต่เธอก็ยัง งงๆว่าโฟร์มาได้ไง

 

 

 

 

     "เฟย์"

 

 

 

 

 

 

       

 

 

 

 

       มาแล้วจ้าาา เดี๋ยวต้องหยุดไว้ก่อนเพราะว่าขายของ555 เดี๋ยวจะมาอัพทุกวันละน้าหลังจากนี้ เรามาลุ้นกันว่าบทสรุปของเรื่องนี้จะเป็นยังไงงแล้วอีก2คู่ที่เหลือจะมาเมื่อไหร่ ฝากด้วยน้าาา