รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 
 
 
 
 
                                   ฟางรีบเดินหนีแต่ป๊อบปี้ก็เดินตามมาตลอดทำให้คนต่างพากันมอง เพราะป๊อบปี้ไม่ใช่คนที่จะมาเดินตามใครง่ายๆ ป๊อบปี้เห็นสายตาที่ทุกคนมองมาก็ทนไม่ไหวรีบคว้ามือฟางมาที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: นายจะเอายังไงห้ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอาล่ะๆ ชั้นยังมีอีกเรื่องที่ต้องพูดกับเธอ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เรื่องไรอีก 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอ...เธอรู้แล้วใช่มั้ย เรื่องแต่งงานอ่ะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ง...แต่งอะไรล่ะ นาย...นายพูดเรื่องไรเนี้ย 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอยังไม่รู้จริงๆเหรอ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ชั้นรีบอ่ะไปก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยว (ดักหน้าฟาง) 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อะไรอีก 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ชั้นว่าเธอทำตัวแปลกๆนะ เธอรู้แล้วแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ใช่มั้ย 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เออรู้แล้วก็ได้ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอฟังชั้นนะ เธอ ห้าม เอา เรื่องนี้ ไปพูดกับใครทั้งนั้น เข้าใจมั้ย 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไมกลัวแฟนนายรู้เหรอ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ชั้นไม่อยากให้ใครรู้ทั้งนั้นแหละ ถ้าอยู่ๆมีคนรู้ว่าชั้น...ว่าชั้นต้องมาแต่งงานกับคนแบบเธอนะ ชั้นขายหน้าแย่เลย 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พูดให้มันดีๆนะ ชั้นมันทำไม อ่อ ชั้นมันไม่ใช่คนระดับเดียวกับนายซินะ ถึงได้กลัวที่จะขายหน้า หนิฟังชั้นนะ ชั้น (ชี้ที่หน้าตัวเอง) ก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับคนแบบนาย (ชี้ที่หน้าป๊อบปี้) เลยสักนิดเดียว
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แต่ถึงยังไงเธอกับชั้น ก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ดูนายจะอยากแต่งงาน กับชั้นจังเลยนะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่ใช่ว่าชั้น อยากแต่งงานกับเธอหรอกนะ ที่ชั้นต้องแต่งเพราะเป็นคำขอของคุณย่า แล้วก็คำสัญญาของคุณปู่ ชั้นถึงจำใจต้องแต่ง หึคนอย่างชั้นเนี้ยนะ จะอยากแต่งงานกับเด็กกะโปโลอย่างเธอไม่มีทางหรอก 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อึ้ย ! ชั้นก็ไม่เคยคิดอยากจะแต่งงานกับไอผู้ชายปากเสีย หลงตัวเอง ขี้โม้ บ้าบอแบบนายเลย คิดว่าหล่อนักรึไง ชั้นจะบอกให้นะ หน้าแบบนายอ่ะ ไม่ได้สักครึ่งนึงของแฟนที่ผ่านมาของชั้นหรอกยะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: 555 หน้าแบบเธอเคยมีแฟนกับเค้าด้วยเหรอ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: นี่นาย !!!!! 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อย่าคิดจะปล่อยข่าว อีกนะ ไม่งั้นเธอเจอดีแน่ 
 
 
 
 
 
 
 
                        พูดจบก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คนที่แกจะแต่งงานด้วย คือ !!! 
 
 
 
 
 
ฟาง: แก้ว !!! 
 
 
 
 
 
 
                     แก้วออกมาจากที่แอบฟังอยู่นาน 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: OMG ชั้นไม่อยากจะเชื่อ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แกเงียบๆไว้เลยนะ เรื่องนี้อย่าเอาไปพูดกับใครล่ะ 
 
 
 
 
 
 
                        แก้วรีบเอามือปิดปากตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เออพูดถึงเรื่องนายนั้น แกเห็นรูปที่นายนั้นกอดกับแฟนเค้ายัง 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เออเห็นล่ะ คนแชร์กันทั่วมหาลัยแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: คือเค้าหาว่าชั้นเป็นคนถ่าย แล้วเอาไปลง 
 
 
 
 
 
แก้ว: อ้าวแล้วทำไม ป๊อบมันถึงคิดว่าแกถ่ายล่ะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เออนั่นอะดิ 
 
 
 
 
 
แก้ว: เอางี้ ชั้นพอมีวิธีสืบ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ยังไง 
 
 
 
 
 
 
                            แก้วรีบพาฟางไปที่ตึกของคณะสถาปัต แล้วไปห้องที่มีภาพวงจรปิดทั้งหมด แก้วขอคนที่ดูแลให้ช่วยหาตัวคนถ่ายให้ก็เห็นเหมือนนักศึกษาอีกคนที่น่จะบังเอิญผ่านมามาแอบดูเหมือนกับฟาง แล้วถ่ายภาพไว้ ส่วนภาพฟางในกล้องวงจรปิด ก็ยืนมองโดนที่ไม่สนใจอะไรด้านหลังมัวแต่โฟกัสคนด้านใน เลยทำให้ฟางเป็นแพะรับไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ่อเป็นแบบนี้นี่เอง 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ดูจากภาพวงจรปิดแล้ว แกก็มองเค้าจังเลยนะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ก็ตอนที่เห็น ชั้นตกใจหนิ แต่ก็อยากรู้อ่ะนะ ถึงแอบดูต่อ 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แกก็อย่าลืมเอาภาพไปยืนยันล่ะว่าแกไม่ได้ถ่ายเอาไปให้...ว่าที่สามีดูซะนะ จะได้เลิกเข้าใจผิดว่าที่ภรรยาซะที 555 (พูดจบก็รีบวิ่งหนี) 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ยัยแก้ว !!!!