รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 

 

 

 

 

                                   ป๊อบปี้เมื่อรู้ว่าเป็นฟางก็รีบแต่งตัวมาที่มหาลัยทันที และระหว่า

งที่เดินอยู่ก็เจอกับ "ปัน" ซึ่งเป็นคู่อริกับป๊อบปี้ และเอลเคยเลิกกับป๊อบปี้ไปคบกับปัน 

 

 

 

 

 

 

 

ปัน: ปกติถ้าไม่มีเรียน มึงก็ไม่มาหนิ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ยุ่งไรด้วยว่ะ

 

 

 

 

 

ปัน: ก็ถามดู ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนรักกันนะเว้ย 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หึ เพื่อนรัก กล้าพูดนะมึง 

 

 

 

 

ปัน: นี่มึงยัง ไม่หายโกรธกูเรื่อง เอลอีกอ่อ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หุบปากเน่าๆของมึงซะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ยอมรับความจริงไม่ได้อ่อ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไอปัน !!!

 

 

 

 

 

                                  ป๊อบปี้พุ่งไปกระชากคอเสื้อปัน 

 

 

 

 

 

ปัน: ต่อยดิ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูไม่ต่อยมึงให้เสียมือหรอก (ผลักออกแล้วเดินไป)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                             ป๊อบปี้เดินมาที่หน้าตึกคณะบัญชี แล้วนั่งรอที่สนามด้านล่าง โทโมะเห็นป๊อบปี้ก็เดินเข้ามาหา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อ้าวไอป๊อบ มาทำไรว่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มาหาคน 

 

 

 

 

 

โทโมะ: หาใครว่ะ วันนี้มึงไม่มีเรียนหนิ แต่งตัวหล่อนะวันนี้อ่ะ จะมาจีบสาวคณะบัญชี หรือ ริหารดีว่ะ เฮ้ยๆแต่ถ้าบริหารอ่ะ อย่าจีบยัยแก้วนะ กูขอเตือน 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เอาหรอกกูรู้ มึงหวง 

 

 

 

 

 

โทโมะ: หวง...หวงไรว่ะ เปล่าซะหน่อย 

 

 

 

 

                            โทโมะรีบทำหน้าให้เป็นปกติ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แล้วตกลงมึงมาหาว่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ยัยนี่อ่ะ !!!! (ยื่นโทรศัท์ที่เป็นรูปฟางให้ดู)

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แล้วมึงมาหาเค้าทำไมว่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็ยัยนี่ไง ที่กูต้องแต่งงานด้วยอ่ะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ห๊าาาาาาาาาาาาาาา !!!!!

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เบาๆดิว่ะ 

 

 

 

 

 

                    โทโมะรีบเอามือปิดปากแล้วนั่งลง

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จริงป่ะเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูจะหลอกมึง ทำไม 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: โห มึงเพิ่งจะมีเรื่องกันกับเค้าเมื่อวาน พอมาวันนี้ จะต้องมาแต่งงานกัน ไรว่ะ บังเอิ๊ญบังเอิญ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฮ้ออออ !!! 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เออไอป๊อบ กูมีเรียนว่ะ โทษที กูสายมา 20 นาทีล่ะ ไปก่อนนะเว้ย 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออไปเถอะ

 

 

 

 

 

 

 

 

                                  และในช่วงที่ป๊อบปี้นั่งรอฟางก็นั่งเล่นโทรศัพท์ และเข้าไปใน facebook ก็มีข่าวในเพจ เพจหนึ่งที่ทำข่าวเกี่ยวกับเรื่องของคนดังในมหาลัยก็ลงภาพ  ที่ป๊อบปี้กำลังกอดกับเอลในห้องเรียน 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โธ่เฮ้ย !!!! 

 

 

 

 

 

                              และในขณะนั้นเองป๊อบปี้ก็เห็นฟางเดินออกมาจากตึก และฟางที่บังเอิญเห็นป๊อบปี้เช่นกับ ก็รีบทำท่าเดินหนี ป๊อบปี้เลยรีบวิ่งเข้ามาดึงแขนเอาไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะรีบไปไหน 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ปล่อย เจ็บนะ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คิดจะหนีเหรอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หนีอะไร 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หนีความผิดไง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ความผิดบ้าบออะไร ห้ะ !

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นี่ไง (ยื่นโทรศัพท์ให้ฟางดู)

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฮ้ย !! เป็นไปได้ไงเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ก็เธอเป็นคนทำไง 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ย !! ก็บอกปากจะฉีกอยู่แล้ว ว่าไม่ได้ทำไง 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่มุมภาพ มันคือมุมที่เธอยืนอยู่เลยนะ ยังจะมาแก้ตัวน้ำขุ่นๆอีกเหรอห้ะ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ยชั้นไม่พูดกับนายแล้ว ปล่อย (สะบัดแขนแล้วรีบเดินหนี)