รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 

 

 

 

 

                                   ฟางรีบเดินหนีแต่ป๊อบปี้ก็เดินตามมาตลอดทำให้คนต่างพากันมอง เพราะป๊อบปี้ไม่ใช่คนที่จะมาเดินตามใครง่ายๆ ป๊อบปี้เห็นสายตาที่ทุกคนมองมาก็ทนไม่ไหวรีบคว้ามือฟางมาที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายจะเอายังไงห้ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอาล่ะๆ ชั้นยังมีอีกเรื่องที่ต้องพูดกับเธอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เรื่องไรอีก 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอ...เธอรู้แล้วใช่มั้ย เรื่องแต่งงานอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ง...แต่งอะไรล่ะ นาย...นายพูดเรื่องไรเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอยังไม่รู้จริงๆเหรอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นรีบอ่ะไปก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยว (ดักหน้าฟาง) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไรอีก 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นว่าเธอทำตัวแปลกๆนะ เธอรู้แล้วแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เออรู้แล้วก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอฟังชั้นนะ เธอ ห้าม เอา เรื่องนี้ ไปพูดกับใครทั้งนั้น เข้าใจมั้ย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมกลัวแฟนนายรู้เหรอ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นไม่อยากให้ใครรู้ทั้งนั้นแหละ ถ้าอยู่ๆมีคนรู้ว่าชั้น...ว่าชั้นต้องมาแต่งงานกับคนแบบเธอนะ ชั้นขายหน้าแย่เลย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พูดให้มันดีๆนะ ชั้นมันทำไม อ่อ ชั้นมันไม่ใช่คนระดับเดียวกับนายซินะ ถึงได้กลัวที่จะขายหน้า หนิฟังชั้นนะ ชั้น (ชี้ที่หน้าตัวเอง) ก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับคนแบบนาย (ชี้ที่หน้าป๊อบปี้) เลยสักนิดเดียว

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ถึงยังไงเธอกับชั้น ก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ดูนายจะอยากแต่งงาน กับชั้นจังเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ใช่ว่าชั้น อยากแต่งงานกับเธอหรอกนะ ที่ชั้นต้องแต่งเพราะเป็นคำขอของคุณย่า แล้วก็คำสัญญาของคุณปู่ ชั้นถึงจำใจต้องแต่ง หึคนอย่างชั้นเนี้ยนะ จะอยากแต่งงานกับเด็กกะโปโลอย่างเธอไม่มีทางหรอก 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อึ้ย ! ชั้นก็ไม่เคยคิดอยากจะแต่งงานกับไอผู้ชายปากเสีย หลงตัวเอง ขี้โม้ บ้าบอแบบนายเลย คิดว่าหล่อนักรึไง ชั้นจะบอกให้นะ หน้าแบบนายอ่ะ ไม่ได้สักครึ่งนึงของแฟนที่ผ่านมาของชั้นหรอกยะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: 555 หน้าแบบเธอเคยมีแฟนกับเค้าด้วยเหรอ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นี่นาย !!!!! 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าคิดจะปล่อยข่าว อีกนะ ไม่งั้นเธอเจอดีแน่ 

 

 

 

 

 

 

 

                        พูดจบก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คนที่แกจะแต่งงานด้วย คือ !!! 

 

 

 

 

 

ฟาง: แก้ว !!! 

 

 

 

 

 

 

                     แก้วออกมาจากที่แอบฟังอยู่นาน 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: OMG ชั้นไม่อยากจะเชื่อ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แกเงียบๆไว้เลยนะ เรื่องนี้อย่าเอาไปพูดกับใครล่ะ 

 

 

 

 

 

 

                        แก้วรีบเอามือปิดปากตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เออพูดถึงเรื่องนายนั้น แกเห็นรูปที่นายนั้นกอดกับแฟนเค้ายัง 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เออเห็นล่ะ คนแชร์กันทั่วมหาลัยแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คือเค้าหาว่าชั้นเป็นคนถ่าย แล้วเอาไปลง 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ้าวแล้วทำไม ป๊อบมันถึงคิดว่าแกถ่ายล่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เออนั่นอะดิ 

 

 

 

 

 

แก้ว: เอางี้ ชั้นพอมีวิธีสืบ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ยังไง 

 

 

 

 

 

 

                            แก้วรีบพาฟางไปที่ตึกของคณะสถาปัต แล้วไปห้องที่มีภาพวงจรปิดทั้งหมด แก้วขอคนที่ดูแลให้ช่วยหาตัวคนถ่ายให้ก็เห็นเหมือนนักศึกษาอีกคนที่น่จะบังเอิญผ่านมามาแอบดูเหมือนกับฟาง แล้วถ่ายภาพไว้ ส่วนภาพฟางในกล้องวงจรปิด ก็ยืนมองโดนที่ไม่สนใจอะไรด้านหลังมัวแต่โฟกัสคนด้านใน เลยทำให้ฟางเป็นแพะรับไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อ่อเป็นแบบนี้นี่เอง 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ดูจากภาพวงจรปิดแล้ว แกก็มองเค้าจังเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ตอนที่เห็น ชั้นตกใจหนิ แต่ก็อยากรู้อ่ะนะ ถึงแอบดูต่อ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แกก็อย่าลืมเอาภาพไปยืนยันล่ะว่าแกไม่ได้ถ่ายเอาไปให้...ว่าที่สามีดูซะนะ จะได้เลิกเข้าใจผิดว่าที่ภรรยาซะที 555 (พูดจบก็รีบวิ่งหนี) 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ยัยแก้ว !!!!