รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 
 
 
 
 
                       เมื่อป๊อบปี้กลับมาถึงคอนโด ก็มีโทรศัพท์จากพ่อโทรเข้ามา 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ว่าไงครับ 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: พรุ่งนี้ ไม่มีเรียนใช่มั้ย
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ พ่อมีอะไรรึเปล่าครับ 
 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: พรุ่งนี้เข้ามาที่บ้านหน่อยนะ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้าให้ผมเดา คงเป็นเรื่องแต่งงานใช่มั้ย
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ใช่ พรุ่งนี้ 10 โมง มาให้ตรงเวลาล่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ้าว พ่อ พ่อ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                               ในช่วงที่ป๊อบปี้หลับอยู่เค้าก็เก็บเรื่องงานแต่งงานไป และในความฝันเค้าฝันว่า ในวันแต่งงาน เจ้าสาวของเค้ามีรูปร่างใหญ่โต อ้วนสมบูรณ์ หน้าตาก็ไม่สวย อัปลักษณ์ และเจ้าสาวคนนั้นกำลังจะดึงเค้าเข้าไปจูบ......
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!
 
 
 
 
 
 
                               ป๊อบปี้สะดุ้งตื่นเหงื่อออกเต็มตัว
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฝันบ้าอะไรว่ะ เฮ้อ !!!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                             
 
 
                                        เช้าวันรุ่งขึ้น ฟางกำลังจะออกไปเรียนพร้อมกับฟินที่ปั่นจักรยานไปโรงเรียนเป็นประจำทุกวัน 
 
 
 
 
 
 
ฟิน: วันนี้พี่เฟย์นอนสบายเลยนะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: มหาลัยก็เป็นแบบนี้แหละ 
 
 
 
 
 
ฟิน: ว่าแต่มหาลัยใหม่พี่ฟางกับพี่เฟย์เป็นยังไงเหรอ 
 
 
 
 
ฟาง: ก็ ไม่เหมือนมหาลัยรัฐอ่ะ เพราะมันเป็นเอกชน แต่ก็สบายดีนะ ทำไมอยากเรียนมหาลัยแล้วเหรอ
 
 
 
 
ฟิน: ฟินก็อยากเรียนให้จบเร็วๆนะ อยากทำงานมีเงินเร็วๆ จะได้ช่วยครอบครัวเราให้สบายกว่านี้ ทุกวันนี้ เห็นพ่อกับแม่เหนื่อย ทำงานทุกวันฟินเป็นห่วง 
 
 
 
 
 
                 เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟินพูดออกมา ฟางก็นึกถึงความเป็นอยู่ของครอบครัว ถึงจะพออยู่พอกินแต่ต่อไปอนาคตข้างหน้ามันอาจไม่แน่นอน แล้วไหนต่อไปฟินจะต้องเข้ามหาลัยเพื่อเรียนต่ออีก ฟินที่ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ หันไปมองฟางที่ยืนนิ่งอยู่ ก็ตะโกนเรียก 
 
 
 
 
 
 
ฟิน: พี่ฟาง...พี่ฟางไม่ไปเหรอ
 
 
 
 
 
ฟาง: ห้ะ เออไปๆ 
 
 
 
 
 
                      ฟางแยกกับฟินที่หน้าปากซอย แล้วเดินไปขึ้นรถเมล์ฝั่งตรงข้าม และในขณะที่เดินไปบนสะพานลอย ก็นึกถึงเรื่องแต่งงาน 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ถ้าเกิดเราแต่งงานกับนายนั่น ทุกคนอาจจะสบายกว่านี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                              ในขณะที่ป๊อบปี้ยังหลับอยู่ ก็มีสายจากลูกน้องคนสนิทของพ่อป๊อบปี้โทรเข้ามารายงานเรื่องที่เข้าให้สืบ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฮา...โหล
 
 
 
 
 
 
วิทยา: ขอโทษครับคุณป๊อบ คือเรื่องที่คุณป๊อบให้ผมไปสืบ ผมได้เรื่องมาแล้วนะครับ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม 
 
 
 
 
 
 
วิทยา: คุณป๊อบจะให้ผมส่งไปให้เลยรึเปล่าครับ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม
 
 
 
 
 
 
                        และเมื่อวางเลยจากวิทยาลูกน้องคนสนิทของพ่อเค้า ป๊อบปี้ก็วางโทรศัพท์ไว้ข้างๆแล้วหลับต่อ และไม่นานนักก็มีข้อความเข้ามาในไลน์ ป๊อบปี้ได้ยินก็งัวเงีย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู และไล่ดูข้อความแบบผ่านๆ จนกระทั่ง มาถึง รูปภาพ ป๊อบปี้ตกใจตาเบิกกว้างและรีบลุกขึ้นนั่งบนเตียง 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เฮ้ย !!! ยัยนี่ !!! เป็นไปได้ไงว่ะ !!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                          เมื่อฟางลงจากรถเมล์ และเดินเข้ามาในมหาลัย ก็เดินไปชนเข้ากับปัน 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ขอโทษค่ะ 
 
 
 
 
ปัน: ไม่เป็นไรครับ...แล้วน้องเป็นไรรึเปล่า 
 
 
 
 
ฟาง: เปล่าค่ะไม่เป็นไร 
 
 
 
 
ปัน: พี่ชื่อ ปัน นะ อยู่คณะสถาปัต 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ่อค่ะ 
 
 
 
 
ปัน: แล้วน้องชื่ออะไรเหรอ
 
 
 
 
ฟาง: อ่อฟางค่ะ อยู่บัญชีปี 3 ค่ะ 
 
 
 
 
ปัน: ว่าแล้ว เด็กบัญชีน่ารักทุกคนเลย แต่พี่ว่า น้องหน้าไม่คุ้นกับที่นี่เลยนะ 
 
 
 
 
ฟาง: อ่อคือฟางเพิ่งย้ายมาเข้าปี 3 ที่นี่อ่ะค่ะ 
 
 
 
 
ปัน: อ่อ 
 
 
 
 
 
ฟาง: งั้นฟางขอตัวก่อนนะค่ะ จะมีเรียนแล้ว 
 
 
 
 
ปัน: ครับ