รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 
 
 
 
 
                   เมื่ออาจารย์ออกไป ป๊อบปี้ก็กำลังจะเดินออกไปจากห้อง เอลก็เดินมาดักหน้าป๊อบปี้ไว้ แล้วรอให้คนอื่นๆออกไปจนหมด 
 
 
 
 
 
 
เอล: เอลอยากคุยกับป๊อบ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: โทษนะ ชั้นไม่ว่างจะคุยด้วย 
 
 
 
 
 
เอล: ป๊อบ เอลขอโทษ เรื่องวันนั้นคือเอลอธิบายได้นะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พอเถอะ ชั้นไม่อยากฟัง
 
 
 
 
 
 
เอล: ป๊อบ (เข้าไปกอด) 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำอะไรของเธอเอล 
 
 
 
 
 
 
เอล: เอลรักป๊อบนะ เอลขอโทษ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ขอโทษทำไมเอล เธอไม่ผิด คนที่ผิดคือชั้นตังหาก ที่หลอกเธอ ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมา เธอคบกับชั้นเพราะอะไร 
 
 
 
 
 
 
เอล: ไม่นะป๊อบ ตอนนี้เอลรู้แล้ว ว่าเอลรักป๊อบมากแค่ไหน 
 
 
 
 
 
 
 
               เอลพยายามกอดป๊อบปี้ให้ได้นานที่สุด ส่วนพยายามดึงแขนเอลออก ฟางเดินมาหาห้องน้ำที่คณะสถาปัตเพราะมันอยู่ตึกเดียวกับคณะแฟชั่น ฟางเดินเล่นโทรศัพท์แล้วบังเอิญได้ยินเสียงก็หยุดแล้วมอง โดยที่ในมือฟางนั้นถือโทรศัพท์ขึ้น ทำให้ดูเหมือนกำลังแอบถ่าย ป๊อบปี้หันไปเห็นก็ขึ้นเสียงใส่ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำอะไรอ่ะ !! 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ห้ะ ! เอ่อขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจมองนะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอลปล่อย (สะบัดเอลออกจนล้มลง) 
 
 
 
 
 
 
                      ฟางเห็นป๊อบปี้กำลังเดินมา ฟางเลยรีบเดินออกไป แต่ป๊อบปี้คว้าแขนฟางไว้ได้ก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ชั้นไม่รู้ ไม่เห็น อะไรเลย จริงๆนะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอคิดจะทำอะไร ห้ะ !!! 
 
 
 
 
 
ฟาง: !!! 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: คิดจะแบล็คเมล์ชั้นเหรอ 
 
 
 
 
 
ฟาง: เปล่า ชั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ 
 
 
 
 
 
                  จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ของป๊อบปี้ดังขึ้น ฟางได้จังหวะรีบสะบัดแขนแล้ววิ่งหนีป๊อบปี้ไป
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: โธ่เอ๊ย หนีไปจนได้....ว่าไง
 
 
 
 
 
โทโมะ: มึงเลิกเรียนยังว่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เออเลิกแล้ว เดี๋ยวกูรีบไป 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เออๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                            ฟางวิ่งหนีป๊อบปี้จนมาชนผู้ชายคนหนึ่งแต่เค้ารับฟางไว้ได้ทันทำให้ฟางไม่ล้มลงไป 
 
 
 
 
 
 
 
ปัน: เป็นไรรึเปล่าครับ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่..ไม่ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
ปัน: วิ่งหนีใครมาเหรอ 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ่อ เปล่าค่ะ ขอตัวนะคะ
 
 
     
 
 
                              ฟางรีบเดินไปหาเฟย์ ส่วนปัน ก็มองตามแล้วยิ้มออกมา ด้านป๊อบปี้ก็เดินไปหา โทโมะกับเขื่อน ที่รออยู่ที่รถ 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: เป็นไรว่ะ ทำไม ทำหน้างั้นอ่ะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เออนั่นดิ เป็นไรว่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: โดนแอบถ่ายว่ะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ห้ะ แอบถ่าย
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เออ รูปต้องหลุดแน่ๆเลยว่ะ 
 
 
 
 
 
เขื่อน: รูปไรว่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: รูปกูกับเอล 
 
 
 
 
 
เขื่อน: ห้ะ...แล้วมึงไปทำไรกับเอลอ่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ชั่งมันเถอะ ไปกันดีกว่า 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: หาตั้งนานอยู่ตรงนี้เอง 
 
 
 
 
 
เขื่อน: แก้วสุดสวย มาหาใครจ๊ะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: มาหาเพื่อนนายแหละ 
 
 
 
 
 
                โทโมะทำเป็นไม่ได้ยินและมองไปทางอื่น 
 
 
 
 
 
เขื่อน: ไอโทโมะเหรอ 
 
 
 
 
 
แก้ว: นี่ นายโคโดโมะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: พูดให้มันดีๆนะ ใครชื่อโคโดโมะ ห้ะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: เอกสารของนาย เอาไป 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เอกสารไร 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ก็งี้แหละนะ ตอนเรียนมัวแต่เล่นโทรศัพท์ 
 
 
 
 
โทโมะ: ยัย 
 
 
 
 
 
                แก้ววางเอกสารบนหน้ากระโปรงรถแล้วเดินออกไป เขื่อนกับป๊อบปี้ต่างพากันหัวเราะใส่ท่าทางของโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: มึงกับยัยแก้วแม่งเจอกันทีไร กัดกันตลอด แล้วทำไมแก้วมันเอามาให้มึงอ่ะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ก็วันนี้แม่งเด็กปี 3 มานั่งเรียนด้วยอ่ะดิ 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: แสดงว่า ตอนเรียนมึงนั่งคุยกับสาวๆในแชทอยู่เหรอว่ะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ก็เป็นธรรมดาของกูว่ะ 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: เออ ไอเพลย์บอย 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ว่าแต่กู ได้ข่าวว่า ที่คณะมึงวันนี้ เด็กปี 2 ที่มึงไปโปรยเสน่ห์ใส่มากันโดยไม่ได้นัดหมายเลยหนิ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เฮ้ย ไอเขื่อน รู้จักยัยนั่นมั้ย 
 
 
 
 
 
 
                   ป๊อบปี้เห็นฟางกับเดินกับเฟย์ก็ถามเขื่อน 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: อ่อ รู้จักดิ เพิ่งเข้ามาใหม่ว่ะ อยู่ปี 3 คนขวาชื่อฟาง คนซ้ายน้องเฟย์สุดสวยของกูเอง 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ของมึงทั้งมหาลัย แล้วมั้ง (พูดจบก็แยกไปที่รถ) 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: เจอกันที่ไนท์คลับนะไอป๊อบ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เออ
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไปล่ะ