ใจเผลอ

                    

                    ให้ตายซิ !! ฉันคงจะโดยสวดยับแหงๆเลย หญิงสาวนั่งหน้าจ๋อยอยู่ในรถ เมื่อพวกหนุ่มๆ ทั้ง 3 คนนัดรวมทีมกันที่ห้องของป๊อป สายตาเหยี่ยวจับจองมองผ่านกระจกรถมายังเธอ ก่อนจะยิ้มมุมปากเหมือนรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีจะเกิดอะไรขึ้น

 

 

” ไม่ต้องยิ้มแบบนี้ใส่แก้วเลยนะพี่อัคร “ เธอเอ็ดเขาเบาๆเมื่อตัวเธอเองก็รู้ดีว่าต้องเจอมหากาพย์บทยาวจากชานนท์แน่ๆ

 

 

แต่อัครากลับเบ้ปากใส่เธออย่างไม่สนใจ

 

 

” อยากจะดื้อดีนัก ค่อยดูเถอะ ไอนนท์มันคงด่าน้องจนถึงรุ่งสางแน่ เหอะๆ “ อาชาที่นั่งอยู่ข้างคนขำพูดปนขำ 

 

 

 

แล้วก็ถึงคอนโดสุดคราสสิกของป๊อป 

 

 

 

“ มาแล้วหรอ ไอตัวดี “ ชานนท์ทักขึ้นทันทีที่เห็นแก้วเปิดประตูเข้ามา หญิงสาวชะงักกึกไม่กล้าก้าวเดินต่อ จนสองหนุ่มที่มาด้วยกันหัวเราะคิกคักก่อนจะดันหลังเธอจนเธอต้องถลำตัวเดินเข้ามา

 

 

 

“ โหวพี่นนท์ไม่เห็นต้องจ้องแก้วแบบนั้นเลย “ เธออวดครางขึ้น เมื่อสายตาดุถูกจับจ้องมองมาที่เธอ 

 

 

 

“ ทีหลังจะทำอะไรก็คิดก่อนสิ นี่ไปไหนมาไหรไม่เคยบอก ติดต่อก็ไม่ได้ .. “ ชานนท์จะบ่นต่อ แต่แก้วทำท่าทางอ้าปากหาวใส่ราวกับกำลังง่วงนอน

 

 

 

” ง๊วงง่วง .. พี่นนท์ว่าไงนะ “ เธอทำหูทวนลมเหมือนเด็กวัยรุ่นกวนๆที่กำลังนั่งฟังเสียงพ่อบ่น

 

 

 

 

” 5555 + “ ป๊อป อาชา อัครา พากันหัวเราะกับความเจ้าเล่ห์ของน้องสาว

 

 

 

” เอ้อออ ... ถ้าทำอีกพี่จะสั่งพักงานแก้ว “ ชานนท์ทำหน้าขึงขังเอาเรื่อง จนแก้วหน้าถอดสี

 

 

เธอรู้ว่าชานนท์กำลังโกรธเธออยู่ แก้วเริ่มหาพรรคหาพวกด้วยการมองหาเพื่อนร่วมทีม 

 

 

ป๊อปหลบสายตาแก้วแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป / อัครากระดกแก้วเหล้าขึ้นซดแล้วมองไปทางอื่น / อาชารับกดโทรศัพท์หาเพชรพลอยแล้วเดินออกไปคุยนอกระเบียง

 

 

 

” โอเคพี่นนท์ แก้วจะไม่ทำอีกนะ “ เธอหมดหนทางต่อรอง ก็ต้องยอมสัญญากับชานนท์อย่างว่าง่าย 

 

 

 

“ อย่าให้มีอีกนะ ! หึ ! “ ชานนท์ชี้หน้าสั่ง แก้วรับพยักหน้างิกๆรับคำทันที 

 

 

 

 

“ แล้วเป็นไง ได้ความคืบหน้าอะไรบ้างหละ “ ชานนท์ถาม

 

 

 

” แก้วสงสัยอยู่คนนึง เขาดูแปลกๆ ดูมีลับลมคบในจนน่าสงสัย เขาชอบมาตีสนิทกับแก้วแล้วสอนงานแก้วผิดๆจนบางครั้งเหมือนเขาต้องการจะเอางานของแก้วไปทำซะเอง “ แก้วขมวดคิ้วคิดหนัก

 

 

 

” ใครหรอ “ อาชาที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องทักขึ้น

 

 

 

” ก็คนที่พี่อาชาแนะนำให้แก้วรู้จักวันก่อนไงคะ ” แก้วพูดแล้วเล่าต่อ “ ตอนออกจากห้อง เขาเดินเข้ามาหาแล้วบอกจะสอนงานให้ ทีแรกแก้วก็ไม่ได้เอะใจอะไร แต่หลังๆมานี้เขามักจะเรียกแก้วไปพบ ให้เอางานมาให้ดูแล้วก็แนะนำให้ทำแบบหนึ่งทั้งๆที่มันผิด แก้วก็แกล้งทำตามที่เขามอง เนี่ยคะ เอกสารยังอยู่ในกระเป๋าอยู่เลย “ แก้วพูดพลางหยิบเอกสารมาให้ชายหนุ่มทั้ง 4 ดู

 

 

 

อาชาหยิบเอกสารมาดู ก่อนจะยื่นให้ชานนท์ อัคราและป๊อป 

 

 

 

“ สงสัยต้องจับตาดูเป็นพิเศษ “ ชานนท์ว่า

 

 

 

” อื้ม ถ้าเป็นหนอนบ่อนไส้จริงๆ ฉันคงไม่ปล่อยไว้แน่ “ อาชาว่า 

 

 

 

 

ครื้นนนน ครื้นนนน การสนทนาหยุดชะงักลง เมื่อโทรศัพท์ของแก้วมีสายเข้า 

 

 

 

O_O 

 

 

“ เห้ย ลืมไปเลยย “ สีหน้าเธอดูตระหนกจนเพื่อนร่วมทีมออกอาการสงสัยกันท่วนหน้าา

 

 

 

” นะนาย คือ ฉันน ... “ แก้วรู้สึกผิดที่ออกมากับอาชาและอัคราโดยไม่ได้บอกเขาไว้ก่อน

 

 

 

” ฉันรอเธออยู่ที่บริษัท 3 ชั่วโมงแล้วนะ ตอนนี้เธออยู่ไหน “ เขาพูดเสียงเข้มใส่ 

 

 

 

“ เอ่อออ ... ฉัน... มาธุระข้างนอก ฉันขอโทษ.. “ เธอยังพูดไม่จบ เขาก็ตัดสายไปซะก่อน

 

 

 

 

’ โกรธฉันแน่เลยยย tot ‘ หญิงสาวหน้าจ๋อยลงทันทีที่ปลายสายตัดสายใส่ 

 

 

 

“ เป็นอะไร ใครโทรมา “ อัคราทักขึ้นเสียงขุ่น 

 

 

 

“ อ่อ ฟางหนะ นัดกันกินข้าว แต่แก้วมานี่ซะก่อนแล้วลืมโทรไปบอก “  ให้ตายเถอะ เธอไม่กล้าพูดความจริงหรอกว่าใครโทรมาหา ไม่งั้นได้ถูกซักจนไม่พักได้กลับห้องไปนอนแน่ๆ 

 

 

 

“ ป่านนี้ยัยนั้นไม่โกรธแย่แล้วหรอ “ ป๊อปถาม

 

 

 

” ก็น่าจะโกรธอะแหละ “ แก้วซึมไป 

 

 

 

“ งั้นแยกย้ายแล้วกัน พรุ่งนี้ทำงานอีก “ อัคราตัดบท แล้วหยิบกุญแจรถเดินนำออกจากห้องไป 

 

 

 

“ แก้วกลับก่อนนะ “ แก้วว่าพร้อมยกมือไหว้ทุกคน ก่อนจะเดินตามอัคราออกจากห้องไป

 

 

 

ในรถ 

 

 

 

“ แน่ใจนะว่านัดกับฟาง “ หลังจากที่เงียบกันมาตลอดทาง อัคราก็ทักขึ้นตรงๆ จนคนที่นั่งข้างๆสะดุ้ง

 

 

 

” แน่สิพี่อัคร แก้วจะไปนัดกับใครได้อีกหละ “ เธอพูดเสียงแข็ง แต่อัคราไม่เชื่อ เขาจ้องตาเธอเหมือนจะบอกอะไรแต่ก็เลือกที่จะเงียบเสีย 

 

 

 

“ พรุ่งนี้จะออกจากห้องโทรบอกพี่ก่อนนะ “ อัคราว่า แก้วยิ้มน้อยๆ พยักหน้ารับคำแล้วลงจากรถ 

 

 

 

“ ขับรถดีๆนะพี่อัคร ถึงแล้วก็ทักมาบอกแก้วด้วยหละ “ เธอว่าพร้อมกับโบกมือลา

 

 

 

 

” ฟู้ววว “ หญิงสาวเป่าปากเหมือนเหนื่อยๆ ก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ 

 

 

 

เธอหยุดกึกอยู่ที่หน้าห้องของตัวเองแล้วเหลือบหันไปมองห้องข้างๆที่ปิดสนิท ก่อนตัดสินใจเดินมาเคาะะประตูห้องข้างๆ

 

 

 

ก๊อกๆๆ 

 

 

“ นายย นี่ฉันเองนะ “ เธอยังคงเคาะเรื่อยๆ “ นายย “ 

 

 

 

เอี๊ยดด 

 

 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก 

 

 

“ อะเอ่อ ฉะฉัน ค่อยคุยพรุ่งนี้ดีกว่า. “ ใจเจ้ากรรมเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ เมื่อเจ้าของห้องดันเผิดประตูมาแบบที่ไม่ดูสภาพตัวเอง นุ่งผ้าขนหู ผมเปียกปอนมาแบบนี้ ไม่รู้หรือไงว่าคนตรงหน้าจะหวั่นไหวขนาดไหน

 

 

 

พรึบ 

 

 

 

“ ว๊าย !! “ 

 

 

 

ในขณะที่เธอจะหันหลังเดินกลับไปยังห้องตัวเอง มือหนากลับคว้าท่อนแขนเล็กแล้วดึงจนเธอเข้ามาในห้องเขา

 

 

 

” ฉะฉ.. “ เธอใบ้กินไปไม่เป็น เมื่อตัวเองหลังจนฝาไปไหนไม่ได้ แต่อีกคนกลับยืนค่อมร่างเธอไว้ หนำซ้ำยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้กันแค่คืบ

 

 

 

 

” กลับๆฉัน ไปกับฉัน จะไปไหนมาไหน เธอควรจะบอกฉันก่อน “ เขาพูดเสียงดุ

 

 

” ฉันรู้... แต่... ฉันลืม  “ เธอพูดเสียงสั่น เมื่อกลิ่นสบู่หอมอ่อนมันโชยแตะจมูกเธอ

 

 

 

 

” ลืม... ฉันควรจะทำยังไงให้เธอมีความจำที่ดีขึ้นหละ “ ชายหนุ่มยังคงล้อเล่นกับหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่ใต้อาณัติของเขา

 

 

 

” นายก็ควรปล่อยฉันกลับไปนอน ถ้าฉันได้นอนเต็มอิ่ม ฉันคงจะมีความจำที่ดีขึ้น “ เธอรีบพูดรัวๆ เมื่อรู้สึกว่าหน้าเขาเริ่มใกล้เข้ามามากขึ้น

 

 

 

 

” งั้นหรอ... “ ใบหน้าหล่อเลื่อนกระซิบข้างหูของหญิงสาวจนอีกคนขนลุกซู

 

 

 

 

” เห้ยย .. ! “ เธอตกใจกับความใกล้ชิดจนต้องผลักอกแกร่งให้ออกห่างจากตัว

 

 

 

” เขิลหรอ “ แต่ปล่าวเลย เขากลับกอดกระชับเธอแน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม

 

 

 

” ทำบ้าอะไรเนี่ย ฉันไม่เล่นแล้วนะ “ เธอเริ่มหวั่นๆ กลัวๆอย่างห้ามไม่ได้

 

 

 

” ฉันไม่ชอบเลยวะ เวลาเธอไปไหนมาไหนกับไออัครานั่น “ ท่อนอขนแกร่งกอดรัดเอวบางจนตัวติดกัน

 

 

 

” นาย... ปล่อยเถอะ “ 

 

 

 

 

“ เป็นแฟนกับมันหรอ “ เขาก็ยังถามไม่เลิก 

 

 

 

 

” เปล่า.. ปล่อยก่อนน “ เธอพยามแกะมือเขาออก แต่อีกคนกับรักเธอแน่นขึ้นจนปลายจมูกทั้งคู่เกือบจะชนกัน

 

 

 

” แล้วเป็นแฟนกับใคร “ เขาถามต่อ 

 

 

 

แต่ละคำถามของเขามันทำให้เธอเริ่มไปไม่เป็น

 

 

 

” ถามอะไรเนี่ยย ปล่อยก่อนน หายใจไม่ออก “ เธอเริ่มกลัวๆกับความคุกคามของเขา

 

 

 

 

” ตอบก่อนสิ แล้วเดี๋ยวจะปล่อย “ เขากระชับแขนแกร่งเพื่อรวบรัดร่างบางที่พยามดิ้นหนีให้หยุดนิ่ง

 

 

 

 

” ไม่เล่นแบบนี้นะ “ เธอเริ่มหวั่นๆใจคอไม่ดี ตาเธอเริ่มแดงๆเหมือนจะร้องไห้ 

 

 

 

 

“ อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้ว “ เขาจำต้องปล่อยให้เธอเป็นอิสระ หญิงสาวเดินหนีทันทีที่หลุดพ้นจากการรัดกุมของเขา

 

 

 

” แก้ว ! “ โทโมะเรียกแก้วอีกครั้ง เมื่อเห็นเธอกำลังเปิดประตูออกไป

 

 

 

” อะไร “ 

 

 

 

” ฉันคิดว่าฉันกำลังชอบเธออยู่ “ 

 

 

 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก 

 

 

โครม ประตูถูกปิดอย่างจัง 

 

 

 

 

” เล่นบ้าอะไรของเขาเนี่ยย “ มือเล็กกำหัวใจตัวเองที่เต้นแรงจนคุมแทบไม่อยู่