Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 
 
 
 
             ความรู้สึกของเธอสับสนเหลือเกิน ใจมันไม่รู้ต้องการอะไร อีกคนก็คบกันมานาน อีกคนพึ่งรู้จักกันได้ไม่นานกลับทำให้เธอรู้สึกว่าคนนี้ใช่ เเต่เเก้วคือคนที่เธอรัก 
 
 
 
 
           ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างเหม่อลอย เธอหันหลังจะปิดประตูห้องน้ำ เธอถึงกับสดุงเมื่อ.. 
 
 
 
            " จ๊ะเอ๋ นานนจังง คิดถึงเว้ยย "
 
 
 
 
              เเฟนสาวของเธออยู่ๆมาเเต่ไหนก็ไม่รู้ มาจี้เอวของเธอ บวกกับการที่เธอบ้าจี้เเล้ว มันทำให้เธอสดุงไปใหญ่ พอเห็นฟางตกใจ เลยกอดฟางจากด้านหลัง 
 
 
 
 
            " โอ๋เอ๋ ขวัญเอ๋ย ขวัญมา " 
 
 
 
          เธอพลิกกลับฟางให้มาเผชิญหน้ากับเธอ ตามด้วยจมูกโด่งๆของเเก้ว มาชนกับจมูกของฟาง ฟางหลับตายี้  ถึงเธอจะยอมรับว่ารู้สึกกับเเก้วไม่เหมือนเดิม เเต่เธอก็เขิลทุกครั้งที่เเก้วหวานใส่ เเก้วยังเหมือนเดิม บวกกับการที่เเก้วนอกใจเธอเเล้ว นั้นมันก็เหมือนเดิมจนชั้ลชิน หรือเธอคนเดียวน่ะ ที่เปลี่ยนไป ?
 
 
 
 
           "เเก้วว เลิกทำฟางเขิลสักทีได้มั้ย เขิลจะบ้าตายอยู่เเล้ว " 
 
 
 
 
 
            เธอตบบ่าเเก้วไปทีหนึ่ง หน้าของเธอเเด๊ง เเดง มากๆ จนคนที่อยู่ตรงงหน้าเธออดขำไม่ได้ บ้าเอ๋ยยย ><
 
 
 
 
             " ให้ทำเเบบนี้เเล้วจะให้ทำเเบบไหนล่ะคะ เเก้วทำเเบบนี้กับฟางคนเดียวเเหล่ะ "
 
 
 
             เมื่อเธอหยอดคำหวานนๆให้หญิงสาววฟัง ใบหน้าของเเฟนเธอก็เเดงงยิ่งขึ้นไปอีก น่ารักชะมัดดด 
 
 
 
 
             " เพราะชอบพูดดเเบบนี้ไงง ผู้หญิงถึงได้ติดตรึมม มีฟางคนเดียวมันจะตายหรือไงฮะ"
 
 
 
 
 
 
           " ถ้าฟางยอมโดนเหมือนเมื่อกี้ทุกวัน เเก้วก็จะยอมมีฟางคนเดียว "
 
 
 
 
            ตอนนี้เเฟนสาวของเธอโกธรอย่างเห็นได้ชัดด ตาของเธอเพ่งมองสาวหล่ออย่างกับตาจะหลุดออกมาจากเบ้า 
 
 
 
 
           " โอ๋เอ๋ ๆ เค้าไม่ล้อเล่นนล่ะน่ะคะ กลับบคอนโดฟางดีกว่าเนอะ "
 
 
 
              ก่อนที่อะไร อะไร จะเเย่ไปกว่านี้ เธอกลับมาคุยกับเขาก็ดีเเค่ไหนเเล้ว จะมีสักกี่คนล่ะที่ยอมนิสัยยของเธอได้มากขนานนี้ ฟางเเหล่ะคนเเรก เเละคนเดียว 
 
 
 
 
              อันที่จริงเราไม่ไดอยู๋ด้วยกันตลอดเวลา เราไม่ตัวติดกันเป็นปลาตั้งโก่เหมือนที่หลายคนเข้าใจ ฟางเเละเธอต่างมีคอนโดของตนเอง คอนโดที่นี้เป็นเเค่ที่ที่เราอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ก็เท่านั้นเอง 
 
 
 
 
 
               เธอจูงมือฟางงอย่าอ่อนนโยน ผิดจากตอนที่เธอลากฟางมาที่นี้ กลับมาที่รถคันโปรดของเธอ เธอเปิดประตูรถให้เเฟนสาวอย่างเอาใจ เมื่อรถเคลื่อนที่จากที่นี้ เเละเเล้วก็ถึงหน้าคอนโดของฟาง 
 
 
 
 
 
                 " เเล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะคะ เเก้วรีบกลับไปเคลียงานก่อน เเก้วโดดเรียนไปกับฟางเเบบนี้ เด่วเราก็ไม่จบกันพอดี งานฟางเดียวเเก้วทำให้นะ กลับไปพพักผ่อนด้วยล่ะ ห้ามนอนดึก ห้ามอ่อย ห้ามม่อ ถ้าเค้ารู้ ฟางเจอดีเเน่ "
 
 
 
                 เมื่อเธอร่ายยาววว ฟางถถึงกับยิ้มในการเอาใจใส่ของเขาที่มีต่อเธอ เเต่เเค่เธอไม่รู้ว่าเขาทำเเบบนี้กับทุกคนหรือป่าวว 
 
 
 
 
 
                   ก่อนฟางจะลงจากรถ เเฟนนดึงมือรังไว้ก่อนที่เธอจะลงจากรถเขา ฟางหงุดงงกับการกระทำของเเก้ว เเก้วค่อยๆเลื่อนมือมาล่วงที่กางเกงของเธอ เเล้วหยิบกล่องสีกรรมมะยีขึ้นมา 
 
 
 
 
                 " เมื่อนวาน วันครบรอบ 3 ปี 1 เดือน ของเราจำได้หรือป่าว "
 
 
 
                  จริงสิ ลืมไปซะสนิทเลย ปกติเธอจะเป็นคนเตือนความจำเเก้วไม่ใช่หรือ เเต่ครั้งนี้เเก้วกลับจำได้ ผิดจากเธอที่ลืมสนิท เมือเดือนที่เเล้วเเฟนสาวหล่อของเธอไปเเข่งวิชาการ ในวันครบรอบของเรา ตลอดระยะเวลาที่เเฟนเธอไม่อยู่ เธอได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่งมาโดยตลอด มันทำให้เธอรู้สึกผิดขึ้นมา มันทำให้เธอเงียบนิ่ง เเล้วยิ้มให้กับเขา
 
 
 
 
 
 
                  " เเหวนได้เเล้ว สร้อยก็ได้เเล้ว ต่างหูก็ได้เเล้ว " 
 
 
 
 
                 เขาพูดไป ยิ้มไป มองสร้อยที่เขาเป็นคนให้เธอ เธอใส่ไว้ตลอด บวกก้บเเหวานก็เช่นกัน เธอยังใส่ไว้ รวมถึงต่างหูจี้เล็กๆ เธอยังใส่อยู่ มันบงบอกว่าเธอยังรักเขา ผิดจากคนที่นิ่งทำไมมันไม่รู้สึกเเบบนั้นเเล้ว เธอใส่เเค่เป็นเครื่องประดับกายยเธอเฉยๆ  
 
 
 
 
 
 
                   " เนี้ย มีของเล่นใหม่มาให้ ไม่รู้จะชอบหรือป่าว "
 
 
                  เเก้วหยิบกำไลข้อมือสีเงิน มันเป็นเงินเเท้ มีเพรธเล็กๆเเค่ 1 เม็ด เธอบอกเขาเสมอว่าเธอไม่ชอบทำตัวเว่อร์ ไม่ชอบใส่ทอง ไม่ชอบใส่อะไรี่ราคาเเพง เขาจึงเลือกที่จะซื้อเงินเเท้ให้เธอ บวกกับเพรธก้อนเล็กๆเรียบเเต่ดูหรู เขาเปิดประทุนรถออก  เเดดตอนช่วงเย็นนี้เยอะพอที่จะเห็นตัวอักษร จะเห็นก็ต่อเมื่อกระทบกับเเดดจังๆๆเท่านั้น ตรงริมๆของกำไลนั้น มีเขียนเล็กๆว่า KAEWFANG ตามด้วยรอยสลักตัวมูมิน ถ้าไม่สังเกตจริงๆจะไม่เห็นเลย  
 
 
 
                     เธอเห็นเเบบนั้นก็เข้ากอดเเก้วด้วยความดีใจ มันสวยมาก มันสวยมากจริงๆ
 
 
 
                    เเก้วค่อยๆบรรจงส่วมใส่ที่ข้อเเขนด้านซ้ายของเธออย่างนิ่มนวน สาวตาขอเขาดูตั้งใจในการใส่กำไลเเขนให้เธอมาก เธอมองภาพนั้นเเล้วก็ยิ้มอย่างดีอกดีใจ 
 
 
 
 
 
                   "ขอบคุณมากนะเเก้ว ขอบคุณมากจริงๆ " ฟางพุ่งเข้ากอดเเก้วอย่างจัง 
 
 
 
                   "เเก้วรัก ฟางนะคะ " 
 
                 เมื่อได้ยินเเก้วพูดเเเบบนั้นเธอก็ลงจากรถไป จนรถของเเฟนสาวหล่อของเธอไปไกลจนลับตา 
 
 
 
 
                 เธอเดินไปขึ้นลิฟ เเล้วกดมาที่ชั้นห้องของเธอ เมื่อลิฟมาถึงที่หมาย เธอก็เดินไปยังห้องของเขา ที่อยู่ติดกันกับเธอ คอนโดนี้เป็นคอนโดที่ส่วนตัวมก ถึงฟางไม่รวยมากเท่าเเก้ว เธอก็รวยใช่เล่น คอนนโดนี้มีเเต่ลูกคุณหนู กับ คุณชายเท่านั้นเเหล่ะ ถึงห้องเราจะติดกัน เเต่เสียงจากห้องเข้าไม่เคยเข้าไปรบกวนเธอที่ห้องเธอเลย   ในชั้นเดียว มีห้องอยู่เเค่ชั้นล่ะ 4 ห้องเท่านั้น ส่วนตัวมากๆเลยใช่ป่ะล่ะ เธอมาหยุดที่ห้องของเขา 
 
 
  
 
                  ป๊อปปี้เป็นเเค่ผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ที่เขาสามารถเข้าโรงเรียนที่เดียวกันกับเเก้วฟางได้เพราะเข้าก็เรียนเก่ง จนสอบได้ทุกต่างๆ ที่เขาได้เข้ามาอยู่ในคอนโดที่หรูขนานนี้ทุนก็ออกให้ทั้งนั้น เขาเเตกต่างจากเเก้วมาก เเก้วทั้งหล่อ รวย เรียนเก่ง เปย์ฟางได้ทุกอย่าง ผิดจาดเขา มันตรงกัมกันอย่างสิ้นเชิง เขาเคยเรียนโง่ โง่มาก ๆ ตอน มอต้น เขาได้หลงรักฟาง รักมาก เขารู้ว่าฟางเรียนไม่เก่งเหมือนเขา  เเต่เขากลับได้อยู่ห้องสุดท้าย เธอกลับได้อยู่ห้องต้นๆ เพราะเเฟนเธอ เหอะ พอขึ้นมอปลายมา เขาตั้งใจอ่านหนังสือจนในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยเดียวกับเธอ ห้องที่มีเเต่คนเก่ง ๆ รวยๆทั้งนั้น จึงทำให้เขาไ่มีเพื่อนเลย ไม่ใช่เพราะเเก้วกับฟางไม่คบเขาหรอกน่ะ เธอสองคนนี้ดูเเคร์ผม เเก้วอาจไม่เท่าฟาง เเก้วเเสดงว่าเเคร์ผมก็เพราะผมเป็นเพื่อนฟางเท่านั้น ไม่งั้นมันคงต๋อยผมหน้าหงายไปเเล้ว เพราะฟางเป็นเเบบนี้ไง ..เขาถึงรักฟาง..
 
 
 
 
 
                    เธอเลือกที่จะไม่กดกริ้ง เเต่โทรหาเขาเเทน 
 
 
 
                  ตู๊ดด ตู๊ดด 
 
 
 
 
 
 
                (ครับ )
 
 
 
           " ป๊อปเปิดประตูให้ฟางหน่อยสิ "
 
 
          ( อ่อ ครับ )