Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?
เขียนโดย Kaewjai_Jarin
วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 02.34 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2560 18.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22) ตอนที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ความรู้สึกของเธอสับสนเหลือเกิน ใจมันไม่รู้ต้องการอะไร อีกคนก็คบกันมานาน อีกคนพึ่งรู้จักกันได้ไม่นานกลับทำให้เธอรู้สึกว่าคนนี้ใช่ เเต่เเก้วคือคนที่เธอรัก
ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างเหม่อลอย เธอหันหลังจะปิดประตูห้องน้ำ เธอถึงกับสดุงเมื่อ..
" จ๊ะเอ๋ นานนจังง คิดถึงเว้ยย "
เเฟนสาวของเธออยู่ๆมาเเต่ไหนก็ไม่รู้ มาจี้เอวของเธอ บวกกับการที่เธอบ้าจี้เเล้ว มันทำให้เธอสดุงไปใหญ่ พอเห็นฟางตกใจ เลยกอดฟางจากด้านหลัง
" โอ๋เอ๋ ขวัญเอ๋ย ขวัญมา "
เธอพลิกกลับฟางให้มาเผชิญหน้ากับเธอ ตามด้วยจมูกโด่งๆของเเก้ว มาชนกับจมูกของฟาง ฟางหลับตายี้ ถึงเธอจะยอมรับว่ารู้สึกกับเเก้วไม่เหมือนเดิม เเต่เธอก็เขิลทุกครั้งที่เเก้วหวานใส่ เเก้วยังเหมือนเดิม บวกกับการที่เเก้วนอกใจเธอเเล้ว นั้นมันก็เหมือนเดิมจนชั้ลชิน หรือเธอคนเดียวน่ะ ที่เปลี่ยนไป ?
"เเก้วว เลิกทำฟางเขิลสักทีได้มั้ย เขิลจะบ้าตายอยู่เเล้ว "
เธอตบบ่าเเก้วไปทีหนึ่ง หน้าของเธอเเด๊ง เเดง มากๆ จนคนที่อยู่ตรงงหน้าเธออดขำไม่ได้ บ้าเอ๋ยยย ><
" ให้ทำเเบบนี้เเล้วจะให้ทำเเบบไหนล่ะคะ เเก้วทำเเบบนี้กับฟางคนเดียวเเหล่ะ "
เมื่อเธอหยอดคำหวานนๆให้หญิงสาววฟัง ใบหน้าของเเฟนเธอก็เเดงงยิ่งขึ้นไปอีก น่ารักชะมัดดด
" เพราะชอบพูดดเเบบนี้ไงง ผู้หญิงถึงได้ติดตรึมม มีฟางคนเดียวมันจะตายหรือไงฮะ"
" ถ้าฟางยอมโดนเหมือนเมื่อกี้ทุกวัน เเก้วก็จะยอมมีฟางคนเดียว "
ตอนนี้เเฟนสาวของเธอโกธรอย่างเห็นได้ชัดด ตาของเธอเพ่งมองสาวหล่ออย่างกับตาจะหลุดออกมาจากเบ้า
" โอ๋เอ๋ ๆ เค้าไม่ล้อเล่นนล่ะน่ะคะ กลับบคอนโดฟางดีกว่าเนอะ "
ก่อนที่อะไร อะไร จะเเย่ไปกว่านี้ เธอกลับมาคุยกับเขาก็ดีเเค่ไหนเเล้ว จะมีสักกี่คนล่ะที่ยอมนิสัยยของเธอได้มากขนานนี้ ฟางเเหล่ะคนเเรก เเละคนเดียว
อันที่จริงเราไม่ไดอยู๋ด้วยกันตลอดเวลา เราไม่ตัวติดกันเป็นปลาตั้งโก่เหมือนที่หลายคนเข้าใจ ฟางเเละเธอต่างมีคอนโดของตนเอง คอนโดที่นี้เป็นเเค่ที่ที่เราอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ก็เท่านั้นเอง
เธอจูงมือฟางงอย่าอ่อนนโยน ผิดจากตอนที่เธอลากฟางมาที่นี้ กลับมาที่รถคันโปรดของเธอ เธอเปิดประตูรถให้เเฟนสาวอย่างเอาใจ เมื่อรถเคลื่อนที่จากที่นี้ เเละเเล้วก็ถึงหน้าคอนโดของฟาง
" เเล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะคะ เเก้วรีบกลับไปเคลียงานก่อน เเก้วโดดเรียนไปกับฟางเเบบนี้ เด่วเราก็ไม่จบกันพอดี งานฟางเดียวเเก้วทำให้นะ กลับไปพพักผ่อนด้วยล่ะ ห้ามนอนดึก ห้ามอ่อย ห้ามม่อ ถ้าเค้ารู้ ฟางเจอดีเเน่ "
เมื่อเธอร่ายยาววว ฟางถถึงกับยิ้มในการเอาใจใส่ของเขาที่มีต่อเธอ เเต่เเค่เธอไม่รู้ว่าเขาทำเเบบนี้กับทุกคนหรือป่าวว
ก่อนฟางจะลงจากรถ เเฟนนดึงมือรังไว้ก่อนที่เธอจะลงจากรถเขา ฟางหงุดงงกับการกระทำของเเก้ว เเก้วค่อยๆเลื่อนมือมาล่วงที่กางเกงของเธอ เเล้วหยิบกล่องสีกรรมมะยีขึ้นมา
" เมื่อนวาน วันครบรอบ 3 ปี 1 เดือน ของเราจำได้หรือป่าว "
จริงสิ ลืมไปซะสนิทเลย ปกติเธอจะเป็นคนเตือนความจำเเก้วไม่ใช่หรือ เเต่ครั้งนี้เเก้วกลับจำได้ ผิดจากเธอที่ลืมสนิท เมือเดือนที่เเล้วเเฟนสาวหล่อของเธอไปเเข่งวิชาการ ในวันครบรอบของเรา ตลอดระยะเวลาที่เเฟนเธอไม่อยู่ เธอได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่งมาโดยตลอด มันทำให้เธอรู้สึกผิดขึ้นมา มันทำให้เธอเงียบนิ่ง เเล้วยิ้มให้กับเขา
" เเหวนได้เเล้ว สร้อยก็ได้เเล้ว ต่างหูก็ได้เเล้ว "
เขาพูดไป ยิ้มไป มองสร้อยที่เขาเป็นคนให้เธอ เธอใส่ไว้ตลอด บวกก้บเเหวานก็เช่นกัน เธอยังใส่ไว้ รวมถึงต่างหูจี้เล็กๆ เธอยังใส่อยู่ มันบงบอกว่าเธอยังรักเขา ผิดจากคนที่นิ่งทำไมมันไม่รู้สึกเเบบนั้นเเล้ว เธอใส่เเค่เป็นเครื่องประดับกายยเธอเฉยๆ
" เนี้ย มีของเล่นใหม่มาให้ ไม่รู้จะชอบหรือป่าว "
เเก้วหยิบกำไลข้อมือสีเงิน มันเป็นเงินเเท้ มีเพรธเล็กๆเเค่ 1 เม็ด เธอบอกเขาเสมอว่าเธอไม่ชอบทำตัวเว่อร์ ไม่ชอบใส่ทอง ไม่ชอบใส่อะไรี่ราคาเเพง เขาจึงเลือกที่จะซื้อเงินเเท้ให้เธอ บวกกับเพรธก้อนเล็กๆเรียบเเต่ดูหรู เขาเปิดประทุนรถออก เเดดตอนช่วงเย็นนี้เยอะพอที่จะเห็นตัวอักษร จะเห็นก็ต่อเมื่อกระทบกับเเดดจังๆๆเท่านั้น ตรงริมๆของกำไลนั้น มีเขียนเล็กๆว่า KAEWFANG ตามด้วยรอยสลักตัวมูมิน ถ้าไม่สังเกตจริงๆจะไม่เห็นเลย
เธอเห็นเเบบนั้นก็เข้ากอดเเก้วด้วยความดีใจ มันสวยมาก มันสวยมากจริงๆ
เเก้วค่อยๆบรรจงส่วมใส่ที่ข้อเเขนด้านซ้ายของเธออย่างนิ่มนวน สาวตาขอเขาดูตั้งใจในการใส่กำไลเเขนให้เธอมาก เธอมองภาพนั้นเเล้วก็ยิ้มอย่างดีอกดีใจ
"ขอบคุณมากนะเเก้ว ขอบคุณมากจริงๆ " ฟางพุ่งเข้ากอดเเก้วอย่างจัง
"เเก้วรัก ฟางนะคะ "
เมื่อได้ยินเเก้วพูดเเเบบนั้นเธอก็ลงจากรถไป จนรถของเเฟนสาวหล่อของเธอไปไกลจนลับตา
เธอเดินไปขึ้นลิฟ เเล้วกดมาที่ชั้นห้องของเธอ เมื่อลิฟมาถึงที่หมาย เธอก็เดินไปยังห้องของเขา ที่อยู่ติดกันกับเธอ คอนโดนี้เป็นคอนโดที่ส่วนตัวมก ถึงฟางไม่รวยมากเท่าเเก้ว เธอก็รวยใช่เล่น คอนนโดนี้มีเเต่ลูกคุณหนู กับ คุณชายเท่านั้นเเหล่ะ ถึงห้องเราจะติดกัน เเต่เสียงจากห้องเข้าไม่เคยเข้าไปรบกวนเธอที่ห้องเธอเลย ในชั้นเดียว มีห้องอยู่เเค่ชั้นล่ะ 4 ห้องเท่านั้น ส่วนตัวมากๆเลยใช่ป่ะล่ะ เธอมาหยุดที่ห้องของเขา
ป๊อปปี้เป็นเเค่ผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ที่เขาสามารถเข้าโรงเรียนที่เดียวกันกับเเก้วฟางได้เพราะเข้าก็เรียนเก่ง จนสอบได้ทุกต่างๆ ที่เขาได้เข้ามาอยู่ในคอนโดที่หรูขนานนี้ทุนก็ออกให้ทั้งนั้น เขาเเตกต่างจากเเก้วมาก เเก้วทั้งหล่อ รวย เรียนเก่ง เปย์ฟางได้ทุกอย่าง ผิดจาดเขา มันตรงกัมกันอย่างสิ้นเชิง เขาเคยเรียนโง่ โง่มาก ๆ ตอน มอต้น เขาได้หลงรักฟาง รักมาก เขารู้ว่าฟางเรียนไม่เก่งเหมือนเขา เเต่เขากลับได้อยู่ห้องสุดท้าย เธอกลับได้อยู่ห้องต้นๆ เพราะเเฟนเธอ เหอะ พอขึ้นมอปลายมา เขาตั้งใจอ่านหนังสือจนในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยเดียวกับเธอ ห้องที่มีเเต่คนเก่ง ๆ รวยๆทั้งนั้น จึงทำให้เขาไ่มีเพื่อนเลย ไม่ใช่เพราะเเก้วกับฟางไม่คบเขาหรอกน่ะ เธอสองคนนี้ดูเเคร์ผม เเก้วอาจไม่เท่าฟาง เเก้วเเสดงว่าเเคร์ผมก็เพราะผมเป็นเพื่อนฟางเท่านั้น ไม่งั้นมันคงต๋อยผมหน้าหงายไปเเล้ว เพราะฟางเป็นเเบบนี้ไง ..เขาถึงรักฟาง..
เธอเลือกที่จะไม่กดกริ้ง เเต่โทรหาเขาเเทน
ตู๊ดด ตู๊ดด
(ครับ )
" ป๊อปเปิดประตูให้ฟางหน่อยสิ "
( อ่อ ครับ )
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ