Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 
 
 
 
 
                                              อีกฝั่ง
 
             เเก้วเลี้ยวรถเข้าที่จอดรถส่วนตัวของเธอ เธอถึงคอนโดเธอเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว ในหัวของเธอคิดเรื่องของฟางไม่น้อย เธอพยายามทำให้เป็นเหมือนเดิมกับฟาง เเต่ความรู้สึกของเธอมันตรงข้ามกันนโดยไร้เหตุผล เเกรักฟางเเก้วว เเกรักฟางง
 
 
 
              "  ทำไมเธอถึงชอบ ไปขัดขว้าความรักของเพื่อนชั้ลนัก " ชายหนุ่มเเว่นดำที่จอดรถสปอตคันสีดำสนิท ตรงข้ามกับรถของเธอ เขาพึมพำบนรถของเขาเเต่สายตาจ้องที่หญิงหล่อนั้น ห้องของเธอกับเขาอยู่ตรงข้ามกัน ไม่เเปลกที่ที่จอดรถส่วนตัวของเขาเเละเธอจะอยู่ตรงข้ามกัน ก็ฟ้าลิขิตไว้ให้เป็นเช่นนั้น
 
 
 
                  เขามองเธอ มานาน เขาเป็นเพื่อนกับป๊อปปี้ เราห่างกันนานมาก เพราะผผมอยู่เเต่หองต้นๆมาโดยตลอด ป๊อปปี้อยูห้องท้ายๆจนมอปลายมาผมก็ดีใจที่จะได้ไปสนิทกับเพื่อนของผมตั้งเเต่ประถม มันไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไว้เลย เนื่องจากเขาได้การยอมรับจากบรรดาครูให้เค้าเป็นเดือนโรงเรียน นี้ก็ปีสุดท้าย เทอมสุดท้ายที่เขาจะดำรงตำเเหน่งนั้น เขาจึงรีบจัดการเคลียทุกอย่างให้ลงตัว จึงไม่มีเวลามาพบป่ะสังสันหรือเเม้เเต่จะคุยกับเพื่อนเก่าที่อย่างป๊อปปี้ เขายังไม่มีเวลาเลย เขาจึงเเอบช่วยเขาอย่างลับๆ ให้ป๊อปปี้ได้อยู่กับคนที่เขารัก ลับจนตอนนี้ป๊อปปี้คงคิดว่าผมลืมเขาไปเเล้ว.. 
 
 
 
                 ใช่ เขาอยู่ห้องเรียนเดียวกันกับสาวหล่อที่ชอบกลั่นเเกล้งเพื่ออนของเขาอยู่เรื่อย เพราะเธอหึง หวง เเฟนของเธอตอนมาอยู่ใกล้เพื่อนของเขา เเละเป็นเขาที่ไปค่อยขัดขว้างเธอไม่ให้ไปอยู่ใกล้ฟางกับป๊อบปี้เวลาพวกนั้นอยู่กันสองคน เเก้วจึงขอนข้างเกลียดขี้หน้าเขาเลยก็ว่าได้ เเล้วไงล่ะ ผมอยากทำให้เพื่อนของผมมีความสุขนิ
 
 
 
               "เห้ย ว่าไอทอม "
 
 
                ทันทีที่เเก้วจะลงจากรถ เธอไม่ทันสังเกตว่าโทโมะพิงรถถเธออยู่ มาได้ไงว่ะ ?
 
 
              "นี้ วันนี้ไม่มีเวลาว่างที่จะให้นายมากวนตีนหรอกน่ะ หลีกไป"
 
 
 
               เธอผลักเขาที่ยืนอขว้างหน้าด้วยหงุดหงิดมาก ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ ยิ่งเจ้าหน้าไอ้บ้านี้ยิ่งเเย่ไปใหญ่ 
 
 
 
                " เเหม่ เสน่ห์เเรงจังน่ะ ล่ะนั้นพึ่งไปมีอะไรกับใครมาอีกล่ะ เหอะ "
 
 
 
                 เข้าจ้องไปที่เสื้อผ้าที่ยับยูยี้ของเธอ เสื้อกล้ามของเธอที่ฟางกระชากมันเห็นได้ชัดว่าฉันโดนอะไรมาบ้าง
 
 
                   " ไม่ยุ่งสักเรื่องจะตายป่ะ "
 
 
 
                  เธอจ้องเพ่งไปที่ดวงตาของเขาอย่างเอาเรื่อง เเน่ล่ะทุกครั้งที่เจอกันเป็นต้องต๋อยกันทุกที เเละทุกครั้งป๊อปปี้กับฟางก็ต้องเเยกเราสองคนออกจากกัน รอบนี้ไม่มีสองคนน้ั้นถ้าไอ้บ้านี้หาเรื่องฉันอีก ต้องได้ไปโรงพักเป็นเเน่เเท้ ถ้าตีกันที่โรงเรียนก็ห้องกิจการนักเรียนบ่อยจนครูที่คุมห้องกิจการจำหน้าได้อยู่เเล้วว
 
 
 
 
 
 
                      เเต่ทำไงได้ล่ะ เธอเเละเขาเป็นบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าเก่ง เป็นดาวเด่นที่ครูจับจ้องเเย่งกันไปเป็นเด็กปั้นของพวกเขา ชั้ลเคยจะเอาเขาออกหลายรอบล่ะทำไม่ได้สักที ก็ครอบครัวของเราอะดิ เป็นคู่เเข่งกัน ตอนนี้ถือหุ้นในบริสัทใหญ่ดังที่สุดในประเทศไทยกันคนล่ะ ห้าสิบเปอร์เซนเลยทีเดียว นี้ก่ะจะไม่เเบ่งใครมาซื้อได้เลยหรือ ? 
 
 
 
 
 
 
                       พ่อของพวกเราไม่ถูกกันไม่พอ ลูกออกมายังเหม็นขี้หน้ากันอีก ครอบครัวฉันกับครอบครูไอ้บ้านี้คงต้องตายไปข้างหนึ่ง 
 
 
 
 
 
                     " ปากดีจัง ขอชิมหน่อยสิ " 
 
 
 
 
 
 
                   ไอ้หมอนั้นฉุด กระชาก ลาก ดึง ฉันมาที่ลิฟ ช่าย มันเป็นเเบบนี้ทุกครั้งเเหล่ะที่เราบังเอิร์นเจอกันด้านลา่างคอนโดเเละทะเลาะกัน โทโมะจะลากฉันไปที่ลับตาหรือห้องของเขา เพื่อเเลกมัดกันได้สะดวก ไม่ต้องมีคนมาห้าม นี้เขายังเห็นฉันเป็นผู้หญิงหรือป่าว เเม่งทำเหมือนชั้ลเป็นคู่ต่อสู้ที่ดุดเดือด 
 
 
 
 
 
                    เเต่ทำไม ครั้งนี้มันรู้สึกเเปลกๆ กลัวๆว่ะ ไม่ได้ ฉันไม่กลัวไอ้หมอนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
                    ตอนนี้ร่างของฉันมาอยู่ที่ห้องของโทโมะเรียบร้อย ห้องของเขาเป็นโทนดำ เทา เขียว สไตรการออกเเบบเยี่ยมมาก เป็นเเนวเรียบๆน่าค้นหา ไม่มีอะไรที่บ่งบอกวาเขาเป็นคนอ้อนหวานเลยสักนิด
 
 
 
 
                 " ไอ้บ้าเอ่ย ฉันบอกล่ะไงว่าฉันไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับคนอย่างนายย "
 
 
              ชั้ลลดังคอเสื้อโทโมะอย่างหาเรื่อง ส่วนสูงของเราเท่าๆกัน เเต่ยังไงโทโมะก็สูงกว่าอยู่ดี 
 
 
 
 
                 " ทำไม โดนสาวทิ้งมาหรอ น่าขำว่ะ "
 
 
 
 
 
 
                อีกเรื่องที่ฉันไม่ชอบในตัวโทโมะคือชอบมาเเย่งสาวในสะตอกของเธอ เธอเลงคนไหนไว้ โทโมะได้ก่อนทุกที เเล้วยังมีหน้าเอาเรื่องที่ฉันเเย่งผู้หญิงกับมันไปบอกฟางอีก ทะเลาะกันหลายครั้งก็เพราะไอ้นตรงหน้านี้เเหล่ะ ! 
 
 
 
 
 
 
                 ดวงตาของเราทั้งสองคนจ้องกันอย่างอาคาดเเค้น ต่างคนต่างกระชากคอเสื้อกัน เหมือนเด็กน้อยตีกันอยู่อย่างวันอย่างคำ
 
 
 
 
 
                 เราไม่ถูกกันตั้งเเต่เด็กเเล้ว เวลาชั้ลไปบริสัทเป็นเพื่อนพ่อต้องเห็นไอ้หมอนี้ประจำ ฉันชอบบเเย่งของเล่นมันบ่อยๆจนเกิดการทะเลาะวิวาทกันหลายต่อหลายครั้ง ถือว่าเป็นคู่เเค้นกันเลยทีเดียว
 
 
 
 
                เเล้วการต่อสู้ก็เกิดขึ้นน เราเปลี่ยนจากมือที่คอเสื้อมากระชากผมมเเทน บนโซฟาตอนนี้ชั้ลนั่งทับบนตัวของเขา ต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใครผมเราสองคนสั้นน เเต่เธอเสียเปลี่ยบเขาเพราะยาวกว่าอยู่มาก ก็ผู้หญิงมันก็ต้องยาวให้ดูดีหน่อยดิว่ะ 
 
 
 
                   เเต่เขาคงดึงหัวฉันลงทางเเนวดึง ช้ลก็กระชากหัวโทโมะมาในเเนวขึ้น มันทำให้หน้าของเราติดกัน เหม่งต่อเหม่ง จมูกต่อจมูก เเละปากต่อปาก ! 
 
 
 
 
 
                    ในขนานที่เธอกำลังอึง เขาก็คิดจะเเกล้งเธอให้เธอตตายคามือเลยคอยดู เขากดหัวของเธอจากที่ชิดกันอยู่เเล้วให้ชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม ปากของเขางับปากของเธอ เขาทั้งดูด ทั้งกัดให้เธอยอมปริปากให้เข้าสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพร่งปากของเธอได้ ลิ้นของเขายอกล้อเล่นของเธออย่างผู้เอาชนะ เกมนี้ยังไงผู้ชายก็ต้องชนะอยู่ดี 
 
 
 
 
 
 
                      อึ่ง ! อึ่ง ! อึ่ง ! ตาของฉันโตต เพราะความตกใจ เห้ย ผู้ชายจูบฉัน !!