fic kuroko no basket แฟนธ่อมตัวที่หก

ตุบๆ....จบแล้ว...ทุกอย่างขจบลงแล้วสิทุกอย่างเงียบกริบ มีเพียงลูกบาสที่ตกกลิ้งไปข้างสนามไปหยุดอยู่ข้างๆคิเสะ500-54"อะ...อะไรจะขนาดนี้""แข็งแกร่ง เกินไปแล้ว"ทุกอย่างประจักษ์ต่อสายตาทุกคู่ และที่โดดเด่นก็คือเด็กหนุ่มผู้มีเรือนผมสีฟ้านั่น วันนี้ทั้งทีมปาฏิหาริย์หรือแม้แต่ทีมเซย์รินต่างก็ได้เห็นในสิ่งที่ระเบิดออกมาจากคนที่เป็นเหมือนเงาของพวกเขาอีกตัวตนหนึ่งของคุโรโกะ เท็ตสึยะตรงหน้าคือไฮซากิที่หอบตัวโยนคุกเข่าอยู่แทบเท้าคนตัวเล็กที่ไม่แสดงอาการอะไรออกมา"แฮ่กๆๆ.. แก~ มันเป็นตัวอะไรกัน!""นั่นสิ.... ผมมัน...เป็นตัวอะไรกันนะ"คนตัวเล็กพูดออกมา มันช่างเป็นคำพูดที่เฉื่อยชา ไร้อารมณ์อิ่มแล้วล่ะสิเลี้ยงซะจนเหนื่อยเลยแฮะทั้งอาคาชิ อาโอมิเนะต่างก็คิดเหมือนกัน สายตาจ้องมองร่างบางที่ยืนนิ่งฟู่...."เฮ้ เท็ตสึ""...!"อาโอมิเนะยกกำปั้นยื่นเข้ามาหา ไม่บอกก็รู้ว่าหมายถึงอะไรคิดถึงจังเลยนะ กระแท็คกำปั้นกับคนๆนี้คุโรโกะยิ้มน้อยๆยกกำปั้นเข้าไปชกกำปั้นใหญ่ทีหนึ่งปึก!สนุกจริงๆแต่ก่อนที่เสียงเฮยินดีของคนชนะพนันจะดังขึ้น แรงสะเทือนขนาดหนักก็ทำเอาทุกอย่างโกลาหนครืนนนนนนนน!!!!!!!!"เกิดอะไรขึ้น!"คิเคียวยะตะโกนถามออกไป และก็มีคำตอบกลับมาทันที"เรือชนโขดหินครับ!"และมันก็ไม่ใช่ครั้งเดียวครืนนนนนนนนนน!!!!แรงสะเทือนจากสิ่งที่กระแทกลำเรือ รุนแรงกว่าครั้งแรกทุกอย่างล้มระเนระนาดไม่เว้นแม้แต่คนที่อยู่ในสนาม"อ๊ะ!""เท็ตสึ! / เท็ตสึยะ!!"ร่างเล็กไม่เพียงแต่ล้มลงกับพื้น แต่ลำเรือที่เริ่มเอียงทำให้คุโรโกะกลิ้งไถลไปกระแทกกำแพงข้างสนามปึงงงงงงง!!!"อึ้ก!"รู้สึกชาไปทั้งตัว"คุโรโกจจิ!!!!"โครมมมมมมมมมมม!!!!เรือเริ่มโคลงเคลงไปทางนั้นทีทางโน้นที ทุกคนแตกตื่นวิ่งหนีกันอลหม่าน รวทั้งตัวประกันที่พร้อมใจกันอัดเจ้าพวกงี่เง่าที่เอาปืนจ่อกบาลพวกเขาอยู่"เราเองก็ไปกันเถอะ""ไดจัง!! ทุกคน!""ไปก่อน ซัทสึกิ!"อาโอมิเนะตะโกนขึ้นมาทั้งที่ตัวเองพยายามจะไม่ไหลไปตามแรงโคลงเคลงนั่นพวกผู้ชายช่วยกันจัดการกับพวกที่กรูเข้ามา เปิดทางไปเรื่อยๆผัวะ!!!ปึกก!!พลั่ก!"ทางนี้ ริโกะ! โมโมอิ!""รู้ละ"หมับ!"จะไปไหน""ว้ายยยยยยยยยย!!!!!!!!!""โมโมอิ! ริโกะ!"สองสาวถูกคว้าตัวไว้และหิ้วขึ้นจนเท้าแกว่งไม่แตะพื้น"ปล่อยพวกเธอนะโว้ยไอ้ยักษ์!""ปล่อยให้โง่สิ พวกตัวแสบอย่างพวกแกต้องไปกับคุณคิเคียวยะเท่านั้นเฟ้ย""ปล่อยนะไอ้บ้า ฉันบอกให้ปล่อย!"ริโกะดิ้นพราดๆสะบัดมันทุกท่าเท่าที่เรี่ยวแรงน้อยๆจะเอื้ออำนวย แต่ทำยังไงก็ไม่หลุด"อยู่เฉยๆได้มั้ยนังเด็กหน้าอกแฟ่บ! ไม่มีดีแล้วยังจะฤทธิ์มากอีกเดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว!"=[]=!!!=____=''''...ทุกอย่างดูเหมือนจะนิ่งงันไปในบัดดลทุกคนที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้เริ่มจะถอยห่างออกจากระยะอันตรายคนละก้าวสองก้าวด่าใครก็ด่าได้ พูดอะไรก็พูดได้ แต่ถ้าพูดถึงปมด้อยของโค้ชสาวแห่งเซย์รินแล้วล่ะก็,,,ครึ่~ ครึ่ก~~~=___=+++++มีแต่บรรลัยกับบบรลัย!"เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ""หา... อะไรยัยเด็กหน้าอกแฟ่บ ไม่รู้คุณคิเคียวยะจะเอาไปทำไม ไม่มีอะไรน่าโชว์เลยซัก...."ผัวะ!!!!!!"ฉัน จะ ฆ่า พวก แก~"=[]=!!!!!!! / O____O!!!! / ห้ามพูดถึงจุดด้อยของผู้หญิงคนนี้ ห้ามพูดถึงจุดด้อยของเธอเด็ดขาด!!!!ทุกคนสวดภาวนาในใจ5 นาทีต่อมาเหล่าปาฏิหาริย์หัวต่างสีก็เดินออกมาจนถึงทางเดินชั้นบนของเรือ คนที่นำทัพตอนนี้ไม่ใช่พวกผู้ชายแต่เป็นไอดะ ริโกะ ที่ควันลอยออกหูเหมือนกาต้มน้ำ ตามรายทางที่มีเจ้าพวกบอดี้การ์ดนอนแอ้งแม้งในสภาพคอเคล็ดและมีใบเมเปิ้ลสีแดงใหญ่เท่าฝ่ามือปะทับอยู่คนละข้างสองข้าง(โดนริโกะตบจนคอเคล็ดน่ะ =__=)"นี่ โค้ช~""มีอะไร""ทำไมพวกเราต้องโดนด้วยล่ะเนี่ย" =___=+++คางามิข้องใจสุดๆกัดฟันถามโค้ชสาวที่กำลังย่างสามขุมไปข้างหน้าในมาดนักเลงที่ถกแขนเสื้อขึ้นเธอจะโกรธก็เรื่องของเธอสิจะทำอะไรกับเจ้าพวกนั้นก็เรื่องของเธอสิแต่ทำไมต้องมาตบพวกเขาเหมาลำด้วยด้วยฟระ!!! =[]=!!!ตอนนี้ใบหน้าของหนุ่มๆมีรอยนิ้วมือทั้งห้าปะทับอยู่ ไม่เว้นแม้แต่มุราซากิบาระที่ถึงแม้จะตัวสูงขนาดไหนก็ยังโดนแถมแรงตบของคุณเธอก้ยังทำเอาคนหัวม่วงน้ำตาเล็ด"ไม่ร้องน่า มุราซากิบาระ เอานี่ อันสุดท้ายจริงๆแล้วนะ" ^^คิโยชิปลอบเด็กโข่งที่กำลังร้องไห้ โดยการยื่นอมยิ้มให้"อืม..." T^Tแต่ก่อนที่จะได้ยัดมันใส่ปาก อมยิ้มสีสวยก็ดันมาแหลกเป็นเสี่ยงๆคามือ ต่อหน้าต่อตาเปรี๊ยะ~T[]T!!! / =___=''''ต้นเหตุก็คือกระสุนที่มันออกจะแม่นไปซักหน่อย"อย่าขยับ พวกปาฏิหาริย์""ซวยแล้ว ถูกพวกมันล้อมจนได้""โธ่เอ๊ย""อมยิ้ม...อันสุดท้าย~"อมยิ้ม...ขนมหวาน....คนตัวสูงกว่าสองเมตรก้มมองเศษอมยิ้มที่แตกเป็นเสี่ยงอยู่บนพื้น"อมยิ้ม~~""กรี๊ดดดดดดดดดด!!!""โมโมอิ!!!" ขนมของฉัน!!!!ตึงงงงงงง!!!หมับ!วืดดดดดดดด!!!"ว้ากกกกกกกกกกก!!!!ไเพล้งงงงงง!!!!จับหัวมันเหวี่ยงออกไปนอกเรือ =___= อาเมน"ฉันจะ...ขยี้พวกแก~~~~"O{}O!!!! ใครก็ได้บอกทีว่าไอ้พวกนี้มันตัวอาร้ายยยย!!!!......>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<.............หนัก...เจ็บ.....เมื่อกี้มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่กลิ้งมากระแทกกำแพงนี่คุโรโกะพยายามเปิดเปลือกตาขึ้นมา และสิ่งที่เจอก็คือ"คิเสะคุง!"เป็นคิเสะที่คร่อมทับเขาอยู่ คิเสะเข้ามาปกป้องเขาจากเก้าอี้ที่ถล่มลงมาตอนที่เรืองสะเทือนเมื่อกี้ และตอนนี้นายแบบหนุ่มก็นิ่งไปแล้ว แถมที่หัวยังมีเลือดไหล เก้าอี้หลายตัวทับตามแขนขาเขาอยู่"คิเสะคุง...คิเสะคุง!""เท็ตสึ! คิเสะ!"เสียงอาโอมิเนะดังมาเข้าหูพร้อมกับเก้าอี้ที่ถูกยกกำจัดออกไปทีละตัวสองตัว"อาโอมิเนะคุง อาคาชิคุง""เป็นไรมั้ย เท็ตสึยะ" อาคาชิยื่นมือเข้ามาหา"ไม่ครับ คิเสะคุงช่วยเอาไว้น่ะ"อาโอมิเนะแบกคิเสะขึ้นหลัง"ไปกันเถอะ ฉันพะอืดพะอมกับเรือบ้านี่เต็มทีแล้ว"เห็นด้วยอย่างที่สุด ไม่อยากอยู่ที่ต่อแม้แต่น้อยเรือนี่ จมๆไปซะก็ดี!ผลุ่บ!"เท็ตสึยะระวัง!"ตูมมมมมมม!!!อาคาชิดึงคนร่างบางให้ออกมาจากวิถีของสิ่งที่พุ่งเข้ามาได้อย่างเฉียดฉิวใช่ มันคือลูกบาส และคนที่ส่งมันมาได้แรงขนาดนี้ก็คือไฮซากิ"แกจะเล่นไม่เลิกใช่มั้ย ไฮซากิ""หึ ฉันไม่โง่ให้พวกแกมายำเล่นหรอกเฟ้ย! ขอลาล่ะ"ไฮซากิหนีไปแล้ว แต่คิดเหรอว่ามันจะจบคุโรโกะหยิบลูกบาสขึ้นมา และ...ฟึ่บ!!!ผัวะ!!!!"แอ๊ก!!!!"ส่งไปให้เจ้าคนขี้ขลาดนั่นเต็มรักไฮซากิล้มหน้าไถพื้นหายไป ไม่รู้หรอกว่าจะไปหยุดที่ไหนเพราะมันแรงจริงๆ"รู้สึกโล่งจังครับ""ฮะฮ่า ไม่เลวเท็ตสึ""ไปกันเถอะ"หมับ!"อั๊ก!""เท็ตสึยะ!""ฮะๆๆๆ คิดเหรอว่าจะง่ายขนาดนั้น หือ""คิเคียวยะ!"มาตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ้าหมอนี่มันมาข้างหลังแล้วกระชากเท็ตสึยะที่อยู่ใกล้ๆเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่คิเคียวยะกุมคอคนตัวเล็กจากด้านหลังยกขึ้นจนเท้าคนตัวเล็กแกว่งเหนือพื้นตอนนี้คุโรโกะไม่เหลือแรงจะต่อต้านใคร เขามีแรงสู้เฉพาะที่อยู่ในสนามเท่านั้น"พวกเธอทำให้ฉันเจ๊งไม่เป็นท่า แต่ก็เอาเถอะ ยังไงฉันก็ได้ค่าเสียหายแสนคุ้มค่ามาแล้วนี่นา""แก!!! ปล่อยเท็ตสึนะเฟ้ย!!!""หึ ปล่อยให้โง่เหรอ"คิเคียวยะแสยะยิ้มเยาะก่อนจะพาคุโรโกะเดินจากไป อาคาชิเข้าไปหมายจะแย่งคืนแต่ก็ถูกพวกลูกน้องของมันเข้ามาขวางเอาไว้ซะหลายคน"เท็ตสึ!""ไปก่อน ไดกิ""แต่เท็ตสึ!""เอาน่า เดี๋ยวตามไป"ออร่าอำมหิตปะทุขึ้นจากคนร่างเล็กผมแดง อาโอมิเนะจึงไม่กล้าขัดคำสั่ง แถมตอนนี้ยังมีคิเสะที่บาดเจ็บอีก"รีบตามเท็ตสึกลับมาเร็วๆล่ะ เดี๋ยวจะกลับมาช่วย"แล้วร่างสูงก็วิ่งไปที่ทางออก"เออ..."อาคาชิแสยะยิ้มนิดๆ ก้มหน้าซุกซ่อนนัยน์ตาต่างสีที่ตอนนี้วาวโรจน์ดุจสัตว์ร้าย"การลงทัณฑ์พวกที่พ่ายแพ้ มันต่อจากนี้ไปต่างหาก"ใช่ ข้อต่อรองที่ตกลงไว้แต่แรก กำลังจะถูกสะสาง กับคนที่มันบังอาจมายุ่งกับสิ่งที่ราชาหวงห้าม"คิเคียวยะ~"__________________________________________________________เฮ่อๆ หายใจไม่ทั่วท้องเลยแฮะ =___=