fic knb... เมื่อความรักมาทักทาย

ที่นี่....ที่ไหนอีกล่ะเนี่ยอ่า...มันคุ้นๆต้นไม้ แป้นบาส.........."ไดจางงงงงงง~ อยู่ไหนลูก"เสียงผู้หญิง คุ้นหูยังไงไม่รู้แฮะเสียงเหมือน......ยัยซัทสึกิซัทสึกิเหรอ...เห้ยๆๆไม่ใช่มั้ง เมื่อกี้มันเสียงแม่กำลังเรียกหาลูกอยู่ไม่ใช่เหรอ ยัยซัทสึกิจะมาเรียกหาลูกได้ไงแต่เมื่อกี้"ไดจัง ไดจัง!"ชื่อของเรา หรือว่จะเป็นแม่ ไม่ๆๆๆ แม่ไม่เคยเรียกแบบนี้แล้วใครกันฟะ แซ่ก...โอ๊ะ! เดินมานั่นแล้ว"ไดจัง"มาแล้ว ...แต่ว่านะ"เจอตัวซะที ไดจัง"นี่มัน ....อะไร! คนที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้"ซัทสึ...กิ!"ถึงจะดูเป็นผู้ใหญ่ไปหน่อย แต่ต้องใช่แน่ๆ สีผมกับสีตาราวกับลูกท้อนั่น กลิ่นหอมของเธอด้วย"แม่ฮะ"เสียงเด็กคนหนึ่งดังมาจากด้านหลัง และยังไม่ทันหันไปหาเด็กคนนั้นก็วิ่งทะลุตัวอาโอมิเนะไปหาหญิงสาวที่รอรับอยู่เบื้องหน้าไอ้เด็กนั่นมันเป็นใคร ตัวกะเปี๊ยก ผมสีน้ำเงิน หน้าออกทะเล้นหน่อยๆ ผิวขาวเหมือนยัยซัทสึกิเลย แต่จะว่าอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก ถ้าไม่นับว่าผิวขาว นั่นมันตัวอาโอมิเนะตอนแเด็กชัดๆ!อะไรเนี่ย อะไร!ที่นี่มันที่ไหน"ไดจัง""คึ~""ไดจัง! ไดจัง!!!!!"เสียงมันดังก้องหูไปหมด ทนไม่ไหวแล้วเว้ย!"อาโอมิเนะ ไดกิ!!!!!!!!"เฮือกกกกกกกกกกกก!!!!!!!พรึ่บ!โครมมมมมมมมม!!!!"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!"ผลั๊วะ!!!!"แอ่ก!"...........อยากรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นเริ่มแรก อาโอมิเนะ ไดกิกำลังกระสับกระส่ายเหมือนฝันร้าย จากนั้นก็ตกใจตื่นขึ้นมาและไม่รู้ว่าเส้นมันกระตุกหรือว่าละเมอเขาตกเตียง เอิ่ม...ใช่ ตกเตียงแล้วมันก็เป็นมุมเหมาะเหมงที่หัวเขาดันไปซ้นใต้กระโปรงสาวผมชมพูที่ยืนปลุกเขาอยู่ชิดขอบเตียง  ผลก็คือ เธอวี้ดว้ายและเตะเขาติดฝาทันทีทันใด"วันนี้มันวันเสาร์นะ ให้ฉันนอนอยู่บ้านสงบๆหน่อยไม่ได้รึไงซัทสึกิ""วันนี้มีซ้อม!""จะหาเรื่องทะเลาะกันให้ได้ใช่มะ ก็ขอโทษไปสามสิบกว่าครั้งแล้วไง!""ไดจังลามก! ผู้ชายอะไรลามกที่สุด!""ก็ขอโทษแล้วไง! ไม่ได้ตั้งใจเข้าใจกันบ้างรึเปล่าเนี่ย! แล้วอีกอย่างนะ เธอเองก้อัดฉันไปหลายทีแล้ว ไม่พอใจรึไง""ไม่!!!""ชิ! ผู้หญิงนี่เรื่องมากชะมัด ใครได้ซัทสึกิเป็นแฟนคงฝันร้ายไปตลอดชาติ""ได้ยินนะ"ทะเลาะกันมาจนถึงโรงยิม แต่วันนี้รู้สึกว่ามันแปลกๆแฮะ ไม่ได้ยินเสียงซ้อมกันเลย ทุกอย่างเงียบกริบ หรือว่าจะยังไม่มากันนะ"อ้า! สองคนนั่นมากันแล้ว"มาแล้วนี่ แต่ทำไมยังไม่เห้นซ้อมกันเลยล่ะ แถมยัง....พวกเขามุงดูอะไรกันอยู่นะ"มีอะไรเหรอคะ""คือว่านะ...""ฮ้า!!!!!!! พ่อครับแม่คร้าบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!""เอ๋???????" O____O?จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายวิ่งออกมาจากวงล้อมพุ่งเข้ามากอดโมโมอิกับอาโอมิเนะไว้ด้วยกัน"พ่อกับแม่จริงๆด้วย!"ว่าอะหยังน้าาาาาาา!!!!!!! O[___________]O!!!!!!!!!!!พ่อแม่เหรออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!"นะนี่มันอะไรกันเนี่ย เด็กคนนี้...เป็นใคร"โมโมอิยิ่นนิ่งก้มมองเด็กตัวกระจ้อยที่กอดเธอกับอาโอมิเนะไว้ด้วยกัน"พะ พวกเราต่างหากที่ต้องถาม ตกลงเด็กนี่เป็นลูกของคุณโมโมอิกับอาโอมิเนะจริงๆเหรอ""จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงล่ะคะ!!" >[   ]<!!แล้วก็หันไปมองอาโอมิเนะที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่ข้างๆ"เนอะ! อาโอมิเนะคุง...อาโอมิเนะคุง?"ทุกสายตามองไปที่ร่างสูงผิวเข้มโดดเด่นที่ยืนเงียบเป็นเป่าสากนี่มัน....อะไรกันเนี่ย ฝันอยู่อีกเหรอเขาต้องฝันอยู่แน่ๆ ก็ไอ้เด็กคนนี้น่ะ เขาเจอในความฝันนี่นาพอไม่ได้รับคำตอบจากร่างสูงโมโมอิก็หันมาถามเด็กตัวเล็กผมสีน้ำเงินที่ยังกอดเธอกับอาโอมิเนะไม่ปล่อย"ว่าแต่หนูชื่ออะไรจ๊ะ ทำไมถึงคิดว่าฉันกับตานี่เป็นพ่อแม่ล่ะ"หนูน้อยเงยหน้าขึ้นมองโมโมอิ ตาสีน้ำเงินเหมือนเส้นผมมองหน้าโมโมอิอย่างไร้เดียงสา.....แต่จะว่าไปแล้ว เด็กคนนี้ก็เหมือนอาโอมิเนะจังเลย"ผมชื่อ อาโอมิเนะ ไดสุเกะ  เป็นลูกของพ่อไดกิกับแม่ซัทสึกิไงละฮะ"O[______________]O!!!! ชัดแจ๋วววววว!!!!!!!"พะๆๆๆพวกนายสองคนมีลูกด้วยกันแล้วจริงๆสินะ แถมยังโตขนาดนี้แล้วด้วย!""ก็บอกว่าไม่ใช่ไงคะ! ปัดโธ่!!!!!!!!!!!" >[_______]<+++ตะคอกพวกรุ่นพี่จนหน้าหงายแล้วก็หันไปหาอาโอมิเนะที่นิ่งเป็นเป่าสาก"อาโอมิเนะคุงก็พูดอะไรบ้างสิ! อาโอมิเนะคุง!?"หนึ่ง...สอง...สาม.......วืดดดดดดดดดดดดด~.....โครมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!~~~"อ๋าาาาาาาาาาาาา!!!!!! ไดจ๊างงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!""ป๊ะป๋าาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!"เป็นลมล้มหน้าทิ่มไปแล้ว_________________________________________________