เล่ห์ร้ายไฟรัก

4

          ฟางวิ่งเข้ามาหน้าห้องฉุกเฉิน ตรงมาหาพวงหยกและ "เฟย์" น้องสาวของเธอที่มารออยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับถามอาการของภูวิศด้วยความห่วงใย

"ภูปลอดภัยใช่ไหมเฟย์..ภูออกไปนอนที่ห้องพักแล้วใช่ไหมแม่" พวงหยกและเฟย์หน้าเสีย เอื้อมมือไปจับมือฟางจะพูด แต่โดนขัดจังหวะด้วยเสียงร้องไห้ของแม่ภูวิศ ที่เดินด้วยท่าทางจะเป็นลม โดยมีคนรับใช้ในบ้านคอยประคอง

"ตาภู ตาภูลูกแม่" แม่ภูวิศร้องไห้โฮ ฟางรีบวิ่งเข้าไปหา

"คุณแม่ค่ะ..." แม่ภูวิศชะงักที่เห็นฟาง ก่อนจะตบเธอจนหน้าหันแล้วผลักฟางกระเด็น พวงหยกและเฟย์รีบเข้าไปพยุงฟางไว้

"คุณมาผลักลูกฉันทำไม" พวงหยกต่อว่า

"เพราะลูกสาวแก ภูถึงเป็นอย่างนี้ อีตัวซวย" แม่ของภูวิศจะเข้าไปทำร้ายฟาง แต่เฟย์เอาตัวมาบังตัวพี่สาวที่กำลังยืนอึ้ง

"คุณพูดอย่างนี้ได้ยังไง ยายฟางไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ตาภูขับรถไปชนกับรถบรรทุกเอง" พวงหยกขึ้นเสียงไม่พอใจ

"ก็เพราะภูแต่งงานกับผู้หญิงดวงกาลกิณีอย่างอีนี่ไง ภูไม่ต้องอายุสั้นแบบนี้ แกมันตัวซวยอีฟาง"

"คุณแม่…" กะรัตพูดอะไรแทบไม่ออก

"ลูกฉันไม่ใช่ผู้หญิงกาลกิณี แต่บังเอิญไอ้คนที่มาหลอกเงินลูกสาวฉันมันเป็นพวกชั่ว นรกเลยต้องการตัว ไปชดใช้กรรม ถึงได้พากันตายโหงไปหมด" พวงหยกเหลืออดด่ากลับบ้าง

"แหม...ลูกสาวแกดีตายสินะ ผัวถึงได้แล่ไปนอนกับผู้หญิงอื่น เพราะพฤติกรรมอันฉาวโฉ่ทั้งแม่ทั้งลูก เฟะกันทั้งตระกูล มิน่าผัวแกถึงทิ้งไปมีเมียน้อย อีพวงหยก"

"เอ๊ะอีนี่ แกไม่มีสิทธิ์มาเผือกเรื่อวฉันนะ" พวงหยกของขึ้น วางมวยกับแม่ภูวิศ

"ช่วยพาญาติคนไข้ไปหน่อยค่ะ" เฟย์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบหันไปเรียกบุรุษพยาบาล และพาแม่ภูวิศออกไปสงบสติอารมณ์

"ฟางอยากเห็นภู…" กะรัตพูดด้วยเสียงล่องลอยเหมือนสติหลุดไปแล้ว พวงหยกชะงักหยุดพูดทันที เธอหันไปมองหน้ากับเฟย์มองหน้ากันอย่างเหมือนมีความลับบางอย่างที่ฟางไม่ควรรู้

"อย่าเลยพี่ฟาง ภาพศพพี่ภูมันไม่สวย เดี๋ยวมันติดตา" เฟย์พยายามโน้มน้าวฟาง

"ไม่เป็นไร คนเป็นผัวเมียกัน อย่างน้อยก็อยากเห็นหน้าก่อนที่จะไม่ได้เห็นอีกแล้ว"

เม้นกันด้วยน้า จุ้บจุ้บ