Fic sotus : ลุ้นรักหัวใจรีเทิร์น (เปรมxวาด)

ชุดที่ใส่ไปทำงานก็ไม่มีอะไรมาก ปกติผมชอบเสื้อเชิ๊ตแขนยาวกับกางเกงยีนต์รองเท้าผ้าใบคอนเวิร์สเก่าๆ คู่หนึ่ง วันนี้ผมเลือกเชิ๊ตขาว พับแขนขึ้นมาถึงข้อศอก ปล่อยชายเสื้อไว้นอกกางเกง ผมชอบแบบนี้เพราะรู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่ต้องทับชายเสื้อไว้ในกางเกง ยกเว้นชุดนักศึกษานะ ยกให้ชุดนึง

 

มองดูนาฬิกา เข็มชี้บอกเวลาว่า ขณะนี้สองทุ่มแล้ว ปกติผมจะออกไปร้านประมาณสองทุ่มครึ่ง เพราะร้านอยู่ไม่ไกล ขับรถไปแปปเดียวก็ถึง

 

ก่อนออกจากห้องผมตรวจดูสภาพความพร้อมอีกครั้ง โดยไม่กระเป๋าเงิน กีต้าร์คู่ใจ โทรศัพท์และกุญแจรถ ไม่ลืมที่จะหยิบที่คาดผมไปด้วย เพราะผมเริ่มยาวลงมาปิดหน้าปิดตาแล้ว

 

ผมขับมอเตอร์ไซต์เข้าไปจอดที่หลังร้านก่อนจะเดินเข้าไปทักทายพี่ต้นหอมและพี่ซันเจ้าของร้าน

 

"พี่ซัน พี่ต้นหอม สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พี่ซันและพี่ต้นหอมที่อยู่ห้องพักหลังร้าน

"อ้าววาด มาเร็วนะวันนี้" พี่ซันคงจะแปลกใจว่าทำไมวันนี้ผมถึงมาเร็ว

"พอดีวันนี้เพื่อนผมนัดกันมาที่นี่ครับ"

"น้องก้องภพมาด้วยใช่มั๊ย" พี่หอมมองผมด้วยตาเป็นประกาย ก่อนจะโดนพี่ซันเขกหัวไปทีนึง

"ตาวาวเชียวนะหอม" พี่ซันว่าพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ด้วยความที่รู้จักแฟนของตนเองดี คบกันมา 5 ปี แต่งงานกันอีก 6 ปี รวมแล้ว 11 ปี ไม่รู้จักนิสัยใจคอกันก็กะไรอยู่

"แหม คนหล่อมาก็นิดนึงน่าซัน"  พี่ต้นหอมหันไปนวดเเขนเอาใจแฟนตนเอง ก่อนจะหันมาบอกผม

"เพื่อนวาดมาพี่ลดให้ 10% เหมือนเดิมแล้วกันนะ" พี่ต้นหอมมักจะลดราคาให้พวกผมเสมอ พี่ต้นหอมบอกว่าตั้งแต่ผมมาร้องเพลงที่นี่ ถึงจะไม่ทุกวันแต่ก็มีลูกค้าสาวๆ เพิ่มมากขึ้น อีกอย่างกลุ่มเพื่อนผมมันหล่อกันครับ มาทีไรสาวๆ กรี๊ดกันทุกทีโดยเฉพาะเดือนมหาลัยอย่างก้องภพ

 

"ขอบคุณครับพี่หอมพี่ซัน งั้นผมตัวไปหาเพื่อนก่อนนะครับ สวัสดีครับ"

ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่ซันกับพี่หอมก่อนขอตัวไปหาพวกก้องภพ

 

"วาด ทางนี้"  ทิวเรียกผมพร้อมกับโบกมือให้

"เมากันยัง" ดูสภาพเครื่องดื่มที่พร่องไปน่าจะมากันได้สักพักแล้ว

"จะรีบเมาไปไหน"  ก้องภพตอบผมพร้อมกับเครื่องดื่มที่ส่งมาให้

"วันนี้พวกมึงมึงอยากฟังเพลงไรกันเปล่า" ผมรับแก้วจากก้องภพแล้วยกขึ้นจิบเบาๆ เยอะไม่ได้เดี๋ยวร้องเพลงไม่ไหว

"รักเธอไปทุกวัน เพลงนี้เข้ากับชีวิตกูเลยมึง"

"มึงก็ไปบอกพี่อาทิตย์เองดิไอ้ก้อง มาขอเพลงกับกูทำไม" จบคำพูดผม พวกที่เหลือก็โห่กันเป็นแถว คือทุกคนรู้ว่าก้องภพมันเป็นแฟนกับชอบพี่อาทิตย์ ที่จริงก็รู้กันทั้งมหาลัย เพราะพี่อาทิตย์ประกาศกลางงาน thank พี่ ซะขนาดนั้น

 

"วาด กูขอเพลงแพ้ทาง ให้สาวเสื้อขาวโต๊ะนั้น" เอ็มบอกผมพร้อมกับพยักหน้าไปทางโต๊ะข้างๆ แหม สวยซะด้วยนะมึง กูได้ข่าวว่าคบกับเมย์อยู่

 

"ไอ้เอ็ม เดี๋ยวกูจะฟ้องเมย์"  เป็นไง โดนโอ๊คโบกหัวให้เจ็บมั๊ย

"อารายว้า แค่อาหารตาไม่มีไร" ให้มันจริงเหอะ

"เออ เดี๋ยวกูไปเตรียมตัวก่อน ใกล้ได้เวลาแล้ว พวกมึงอย่ารีบเมาหล่ะ รอกูด้วย" 

ผมบอกพวกมันไปงั้นแหละ ส่วนใหญ่ไม่ดื่มหนักกันเท่าไร แค่มาเปลี่ยนบรรยากาศคลายเครียดกันบ้างเท่านั้นเอง

"โอเค ยังไงพรุ่งนี้ก็วันหยุดเต็มที่ได้อยู่ละ" ไอ้ทิวตอบผมพร้อมยกแก้วขึ้นจิบ แหมไอ้ทิวมึงเล็งสาวชุดดำคนนั้นใช่มั๊ยกูรู้นะมึง

"โอเค งั้นกูไปก่อนเดี๋ยวมา" ว่าแล้วผมลุกจากโต๊ะเดินหลังร้านเพื่อเตรียมตัวทำงาน

 

"อิเปรมคะ ช้านะคะมึง"  ตุ๊ต๊ะยืนพิงรถรอผมอยู่ ส่วนที่เหลือนั่งรออยู่ในรถ

ผมหลับเพลินไปหน่อย ก็กินข้าวกับวาดอิ่มมา หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนไง ที่จริงผมงีบหลับเมื่อตอนทุ่มครึ่ง มัวแต่ทำรายงานส่งอาจารย์ เป็นรายงานเดี่ยวต่างคนต่างทำ ส่งสัปดาห์หน้า หลับคารายงานเลย พอสองทุ่มไอ้ไบร์ทโทรเข้ามาบอกพอดีว่าเดี๋ยวไปรถไอ้น็อตพร้อมกันเลย เผื่อเมาจะได้ดูกันได้ แต่ไอ้น็อตมึงเมาไม่ได้แน่เพราะมึงต้องขับรถ หึหึ

 

"เออ โทษทีโว้ย" ผมขอโทษพวกมันหน่อย แต่ไม่มีไรหรอกครับเรื่องเล็กน้อยพวกเราเข้าใจกันดี

"จะไปกันยัง ชายเปรมเชิญครับขึ้นรถครับกูหิวเหล้าแล้วมึง" แหม ไอ้ไบร์ทหิวเหล้าหรือสาวมึงเอาให้ชัดครับ

 

ผมรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถครับ ไอ้น็อตเจ้าของรถเป็นคนขับ ตุ๊ตะนั่งข้างหน้า ข้างหลังมีผม ไอ้อาทิตย์ แล้วก็ไอ้ไบร์ทครับ

 

ใช้เวลาไม่นาน เราก็มาถึงร้าน "หลบมุม" เป็นร้านประจำของพวกเรา ปกติจะมานัดกันวันเสาร์ซะส่วนใหญ่ แต่วันนี้วันศุกร์ไอ้ไบร์ทมันอยากมา ไม่รู้มันเครียดอะไรหรือเปล่า แถมยังเป็นวันศุกร์แห่งชาติคนแน่นร้านเลยวันนี้

 

เรา 5 คนยกขบวนเข้าไปในร้าน สาวๆ ในร้านหันมองกันตรึมเลยครับ ทำไงได้ก็หล่อทั้งแก๊งค์ เราเลือกโต๊ะที่มุมดีหน่อยสามารถมองเห็นเวทีได้ชัด แต่ไกลจากเวทีพอสมควร เพราะผมชอบฟังเพลงร้องสดๆ จากนั้นพวกเราก็จัดการสั่งเครื่องพร้อมกับแกล้มเล็กน้อย กะมานั่งกันชิวๆ ครับ ไม่ได้ตั้งใจมาเมา

 

"ไอ้อาทิตย์ มึงมาเที่ยวนี่มึงบอกแฟนมึงยังวะ"

"ทำไมต้องบอกวะไอ้น็อต ตัวไม่ได้ติดกันนี่หว่า"

"แล้วมึงไม่กลัวไอ้ 0062 มันโกรธหรอมาเที่ยวยังงี้"

"ไม่หรอกไอ้เปรม มันก็เว้นที่ว่างให้กันบ้างหรือเปล่าวะ ที่สำคัญกูกับก้องคุยกันเรื่องนี้แล้ว ตราบใดที่ไม่มีคนอื่นเข้ามาคั่นกลางเราก็ให้อิสระกัน สรุปกูกับก้องเข้าใจกันดีว่ะมึง หึหึ" 

ยิ้มแก้มแตกเลยนะมึงไอ้อาทิตย์ สร้างความหมั่นไส้ให้กับพวกผมไม่น้อย

"โห่ววว ไอ้คนอวดแฟน หมั่นไส้โว้ย"  พวกผมโห่มันใหญ่เลย อิจฉาไอ้คนมีแฟน

 

สักครู่เครื่องดื่มพร้อมอาหารก็ทะยอยมา ไอ้น็อตจัดการชงให้ทีละคน นี่ล่ะครับมือชงของทีม รู้ใจเพื่อนทุกคน พวกเราพูดคุยไปเรื่อยๆ ก็มีสาวๆ แวะเวียนมาชนแก้วบ้าง

 

"ขอนั่งด้วยคนได้มั๊ยคะ"  ขณะที่พวกผมคุยกันอยู่ สาวชุดแดงคนหนึ่งเดินมายืนข้างไอ้น็อต ส่งสายตาหวานเชื่อมมาทางผม โหสวยสะเด็ด พวกผมหันมองกันก่อนจะเป็นไอ้ไบร์ทที่ตอบไป พร้อมลุกยืนผายมือเชิญแขกนั่งด้วยกัน

"เชิญครับคนสวย ถ้าไม่รังเกียจพวกเรา"

 

"ขอบคุณค่ะ" เธอนั่งลงพร้อมแนะนำตัวกับพวกผม

"ชื่อฟ้านะคะ อยู่บริหารปีหนึ่งคะ"

"สวัสดีครับน้องฟ้า พี่ไบร์ทครับ" เร็วเชียวนะมึงไอ้ไบร์ท

หลังจากนั้นพวกผมก็แนะนำตัวทีละคน จนถึงผม

"พี่ชื่อเปรมครับ" ผมแนะนำตัวกับน้องฟ้าไป ก็สเป็กเลยนะ แต่ดูแรงไปผมไม่ชอบแบบนี้

"พอดีฟ้ามากับเพื่อนๆ นั่งอยู่โต๊ะนู้นค่ะ" พวกผมมองไปยังโต๊ะที่เธอบอก เห็นเพื่อนของฟ้านั่งอยู่สามคน ที่ส่งยิ้มมาางพวกผม

"แล้วน้องมีอะไรกับพวกพี่หรือเปล่าครับ" ผมถามด้วยความสงสัย เพราะอยู่ๆ จะมาขอนั่งด้วยเลยก็ใช่ที่

"ฟ้าเล่นเกมแพ้ค่ะ เลยโดนลงโทษให้มาถามชื่อพี่ๆ ค่ะ" พวกเราพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ

"แล้วต้องขอเบอร์ของพี่ๆ ให้ได้ 1 คนด้วยค่ะ" เอาสิครับ ใครจะให้ล่ะทีนี้

 

พวกผมมองหน้ากัน เอาจริงๆ พวกเราเคยโดนขอเบอร์กันบ้าง แต่ไม่เคยให้กันหรอกครับ กลัวมีปัญหาทีหลัง หากชอบใครจริงๆ พวกผมมักจะเข้าไปทำความรู้จักเอง

 

"ขอโทษนะครับน้องฟ้า พวกพี่คงให้ไม่ได้ เดี๋ยวพวกพี่จะมีปัญหากับแฟน"  เพื่อนน๊อตครับ กูได้ข่าวว่ามีไอ้อาทิตย์คนเดียวว่ามีแฟนแล้ว แต่ปฏิเสธไปก็ดีแล้วครับ แบบนี้ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

 

น้องฟ้ามองหน้าผม ด้วยท่าทีเสียดาย

"ว้า มีแฟนกันแล้วหรอคะ ไม่เป็นไรค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่เปรม พี่ๆ ทุกคนด้วยค่ะ"  ฟ้ายิ้มหวานให้พวกผมก่อนจะกลับไปที่โต๊ะของเธอ

"ไอ้เปรม กูว่าน้องเค้าชอบมึงค่ะ"

"มึงรู้ได้ไง ตุ๊ต๊ะ"

"แหม มองมึงขนาดนั้น กินมึงได้คงกินไปแล้วค่ะมึง"

"อะไรว้า กูอุตส่าห์เชิญนั่งนึกว่าจะสนใจกูบ้าง โถ่วว" 

ไอ้ไบร์ทบ่นด้วยความเซ็ง ก่อนจะเทของเหลวสีอำพันเข้าปาก มันบ่นไปงั้นแหละ เห็นอารมณ์ดี ทำเจ้าชู้ไปเรื่อยแต่ไม่เห็นมันคบใครจริงจังซักที ตั้งแต่เลิกกับเปิ้ลพี่รหัสไอ้ 0062

 

"ร้ายนะมึงไอ้เปรม หึหึ"

"ไม่เท่ามึงว่ะ ไอ้อาทิตย์"

พวกผมคุยกันไปเรื่อย จนเสียงเพลงเงียบไป ไฟหน้าเวทีดับก่อนที่เสียงกีต้าร์เริ่มขี้นดังขึ้น ไฟที่เวทีค่อยสาดส่องไปยังผู้ที่นั่งอยู่กลางเวที

 

ร่างโปร่งที่ปรากฏตัวอยู่กลางเวที สวมเสื้อเชิตขาวพับแขนขึ้นมาถึงข้อศอก กางเกงยีนต์เซอร์ๆ บวกกับรองเท้าผ้าใบ ผมที่เคยปล่อยสบายๆ วันนี้ถูกไม้คาดผมอันเล็กคาดไว้ ขับใบหน้าได้รูปนั้นเด่นขึ้นมาชัดเจน

 

ใบหน้าที่ติดจะเย็นชาอยู่เป็นนิจ วันนี้กลับประดับด้วยรอยยิ้มบางๆ  สร้างความน่ามองมากขึ้น

 

เสียงกีต้าร์บรรเลงเคล้าเสียงทุ้มนุ่มที่เปร่งออกมา เรียกเสียงปรบมือกับเสียงกรี๊ดของสาวๆ ได้เป็นอย่างดี

 

"วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น

เราไม่ห่าง เคียงคู่ชิดใกล้ทุกเวลา

ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆ อย่าง ให้กันและกัน

เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง...โอ้รักนิรันดร์

ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอดเติบโตจึงได้รู้ความจริงหากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน

ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเองหากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกันห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเราแบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน...ของเธอ"

 (เพลง ที่ว่าง - พอส  เพลงนี้เราชอบเป็นพิเศษค่ะ)

"วาด .." 

ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเด็กปีหนึ่งคนนั้น โต๊ะผมอยู่ห่างจากเวทีพอสมควร แต่ผมกลับมองเห็นร่างโปร่งนั้นได้อย่างชัดเจน

"เฮ้ย พวกมึง นั่นไอ้เด็กวาดนี่"  ไอ้ไบร์ทบอกทุกคนที่กำลังคุยกันอย่างเมามัน ทำให้ทุกคนต้องหันมองไปทางเดียวกัน

"มันร้องเพลงด้วยหรอวะ เสียงดีนี่หว่า" ไอ้น๊อตพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชม

"งานดีวะมึง หล่อมากกกกกก"  ไอ้ตุ๊ต๊ะครับเก็บท่าทีหน่อย มึงเคยว้ากมันจำได้มั๊ย

"เออ เห็นเฉยๆ ไม่สนโลกอย่างมันจะมีมุมนี้กับเค้าด้วยว่ะ" คิดเหมือนกูเลยครับเพื่อนไบร์ท 

 

วาด...ทำให้ผมได้แปลกใจเสมอ

 

"แล้วเพื่อนมันจะมาด้วยเปล่าวะไอ้เปรม ..."

"ไอ้เปรม"

"ไอ้เปรมโว้ยยย"

"เฮ้ย มึงจะเสียงดังทำไมวะไอ้อาทิตย์ แล้วมีไร"

"ห่า เปรม กูเรียกมึงหลายครั้งละ เป็นไรมามั๊ยมึง มองน้องมันตาค้างขนาดนั้น"

"ไม่มีไร กูแค่แปลกใจที่มันมาร้องเพลงต่างหาก มาทีไรก็ไม่เคยเห็น"

"มันคงไม่ได้มาร้องทุกวันมั้ง"  

"คงงั้น"

 

เพลง "ที่ว่าง" จบลง พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังขึ้น วาดพูดคุยทักทายกับลูกค้าในร้าน ระหว่างนั้นก็มีทั้งสาวแท้ สาวเทียม ผู้ชายก็มี ต่างวนเอากระดาษใบเล็กๆ ไปส่งให้หน้าเวทีไม่ขาด บางคนชงเหล้าไปให้มันด้วย บอกตรงๆ ว่าวันนี้มันโคตรดูดี รอยยิ้มที่ผมไม่เคยได้เห็นในเวลาปกติ วันนี้ผมพึ่งรู้ว่าวาดเป็นคนยิ้มสวย  พอยิ้มแบบนี้ทำให้วาดดูน่ารักขึ้น ทำไม......ไม่ยิ้มให้ผมแบบนั้นบ้าง

 

วูบหนึ่ง ผมรู้สึกว่า 'อยากให้รอยยิ้มนั้นเป็นของผมคนเดียว'

 

*********************************************************

สวัสดีนักอ่านทุกท่าน

           มาแล้วค่าาา ขอย้อนกลับไปช่วงหลังรับน้องของวาดนะคะ เรื่องราวระหว่างทางก่อนจะมาถึงวาดกลับมาอยู่บ้าน จะเป็นยังไง ฝากติดตามด้วยนะคะ

            คอมเม้น แนะนำ ติชมได้นะคะ เพราะจะเป็นกำลังใจให้เราได้ปรับปรุงงานของเราได้ดีขึ้น

 

                                            ขอบคุณจากใจ

                                                                โสดเซอร์ (18กันยา/เดือนเก้า)