[astro] the brother love
8.3
เขียนโดย nattar
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 15.44 น.
7 chapter
0 วิจารณ์
11.27K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 09.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) ปรากฏตัวละครใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ''ซานฮา ซานฮา พี่มีข่าวดีจะบอก!!''ผู้พี่เดินเข้ามาในบ้านยิ้มแก้มปริ
''มีเรื่องอะไรหรอพี่ วันนี้ผมก็เจอเรื่องแย่ๆมา''สีน้ำไม่สู้ดีนัก มุนบินไม่ได้สนใจในคำที่น้องพูด
เขาเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้น้องฟังพร้อมยังบอกอีกว่า ''พี่กับอึนนูเราเป็นแฟนกันแล้วนะ"
ซานฮาอึ้งไปพักใหญ่ แล้วน้ำตาของเด็กน้อยที่ร่าเริงก็ได้ไหลเป็นทาง
จากไอ้ตัวแสบก็กลายเป็นคนเจ้าน้ำตาในทันที่
"พี่จะทิ้งพี่หรอ พี่ไม่รักผมแล้วหรอ ทำไม ทำไม!!ฮืออออ"" ฟูมฟายออกมาพักใหญ่ ผู้พี่เห็นดังนั้น "เราก็ยังเป็นพี่น้องกันอยู่นะ พี่ก็ยังรักน้องเหมือนเดิม " พูดด้วยความจริงใจ
"ถ้าพี่รักคนอื่นแล้วมันจะเหมือนเดิมได้ยังไง!!!"อีกฝ่ายพูดพรางเช็ดน้ำตา
"ซานฮาถึงพี่จะมีแฟนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะไม่รักเรานะ "
"ทำไมเราต้องเกิดมาเป็นพี่น้องกันด้วย ผมอยากจะให้พี่รักผม แต่ไม่ใช่แบบพี่น้องอ่ะ"
ซานฮาตัดสินใจพูดความในใจออกไปทั้งหมดแล้ววิ่งออกมาจากบ้านหลังนั้น
มุนบินยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ซักพักพอวิ่งตามออกไปนอกบ้านก็ไม่เจอใครแล้ว
เหมือนจะเป็นฉากเศร้าในละครในขณะที่ซานฮากำลังวิ่งออกไปนั้น
ฝนก็ได้ตกลงมา ซานฮายิ่งร้องไห้เข้าไปกันหญ่
ซานฮาเคว้งคว้าง "นี้ขนาดฟ้ายังร้องไห้ให้กับเราเลยหรอเนี้ย " เดินไปพล้ำบ่นไป ไม่รู้ว่าเดินออกมานานเท่าไรถึงไหน อยู่ๆก็มีชายร่างเล็กวิ่งเอาร่มมากางให้
"ซานฮา ซานฮาหรือปล่าว" เสียงออกมาจากผู้ที่ถึงร่มให้อยู่นั้น ซานฮาเงยหน้าขึ้นดีพบว่าคนที่ถือร่มกางให้เขาอยู่นั้นคือเพื่อนร่วมห้องของเขา
"ร็อกกี้" ซานฮาเอ่ยชื่อเขาออกมาพร้อมกอดผู้ที่อยู่ตรงหน้าทันที
" ซานฮานายเป็นไร" ร็อกกี้ตกใจมากที่เห็นซานฮาเป็นแบบนี้เพราะปกติซานฮาเป็นคนร่าเริงมาก ซานฮาดูหน้าสงสารมากเขาไม่เคยเห็นซานฮาร้องไห้ขนาดนี้มาก่อน
หรือเป็นเพราะที่โรงเรียนเขาไปต่อยสนิทกันก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เราต้องช่วยเขาแล้วล่ะ
"ไม่เป็นไรนะ ป่ะเข้าบ้านเราก่อน นายตากฝนนานแล้วเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอานะ" พูดแล้วโอบไหล่ประคองซานฮาเข้าบ้าน ''เอ็มเจฮยอง ขอน้ำอุ่นให้เพื่อนผมหน่อยครับบ"
"ใครมาบ้านดึกขนาดนี้ล่ะ" เอ็มเจเดินออกมาจากห้องแล้วเห็นน้องของตนเองพยุงเด็กอักคนอยู่
"เห้ยย เดี๋ยวแปบหนึ่งนะ " ร็อกกี้พยุงซานฮานั่งบนเก้าอี้
"เป็นอะไรอยากเล่าให้เราฟังปล่าว"ร็อกกี้ถามด้วยความเป็นห่วง แต่สีหน้าผู้ที่นั่งอยู่ตรงหน้านั้นเหมือนไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น เขาก็รู้ว่าไม่ควรถามต่อ
"น้ำอุ่นมาแล้ว นี่ก็ผ้าเช็ดตัว ไปอาบน้ำก่อนอะเดี๋ยวไม่สบาย ส่วนเรื่องเสื้อผ้าเดี๋ยวให้ร็อกกี้หาให้" ผู้พี่พูดออกมาพรางชี้ไปทางห้องน้ำ "ร็อกกี้ให้เพื่อนไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกัน''
''มีเรื่องอะไรหรอพี่ วันนี้ผมก็เจอเรื่องแย่ๆมา''สีน้ำไม่สู้ดีนัก มุนบินไม่ได้สนใจในคำที่น้องพูด
เขาเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้น้องฟังพร้อมยังบอกอีกว่า ''พี่กับอึนนูเราเป็นแฟนกันแล้วนะ"
ซานฮาอึ้งไปพักใหญ่ แล้วน้ำตาของเด็กน้อยที่ร่าเริงก็ได้ไหลเป็นทาง
จากไอ้ตัวแสบก็กลายเป็นคนเจ้าน้ำตาในทันที่
"พี่จะทิ้งพี่หรอ พี่ไม่รักผมแล้วหรอ ทำไม ทำไม!!ฮืออออ"" ฟูมฟายออกมาพักใหญ่ ผู้พี่เห็นดังนั้น "เราก็ยังเป็นพี่น้องกันอยู่นะ พี่ก็ยังรักน้องเหมือนเดิม " พูดด้วยความจริงใจ
"ถ้าพี่รักคนอื่นแล้วมันจะเหมือนเดิมได้ยังไง!!!"อีกฝ่ายพูดพรางเช็ดน้ำตา
"ซานฮาถึงพี่จะมีแฟนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะไม่รักเรานะ "
"ทำไมเราต้องเกิดมาเป็นพี่น้องกันด้วย ผมอยากจะให้พี่รักผม แต่ไม่ใช่แบบพี่น้องอ่ะ"
ซานฮาตัดสินใจพูดความในใจออกไปทั้งหมดแล้ววิ่งออกมาจากบ้านหลังนั้น
มุนบินยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ซักพักพอวิ่งตามออกไปนอกบ้านก็ไม่เจอใครแล้ว
เหมือนจะเป็นฉากเศร้าในละครในขณะที่ซานฮากำลังวิ่งออกไปนั้น
ฝนก็ได้ตกลงมา ซานฮายิ่งร้องไห้เข้าไปกันหญ่
ซานฮาเคว้งคว้าง "นี้ขนาดฟ้ายังร้องไห้ให้กับเราเลยหรอเนี้ย " เดินไปพล้ำบ่นไป ไม่รู้ว่าเดินออกมานานเท่าไรถึงไหน อยู่ๆก็มีชายร่างเล็กวิ่งเอาร่มมากางให้
"ซานฮา ซานฮาหรือปล่าว" เสียงออกมาจากผู้ที่ถึงร่มให้อยู่นั้น ซานฮาเงยหน้าขึ้นดีพบว่าคนที่ถือร่มกางให้เขาอยู่นั้นคือเพื่อนร่วมห้องของเขา
"ร็อกกี้" ซานฮาเอ่ยชื่อเขาออกมาพร้อมกอดผู้ที่อยู่ตรงหน้าทันที
" ซานฮานายเป็นไร" ร็อกกี้ตกใจมากที่เห็นซานฮาเป็นแบบนี้เพราะปกติซานฮาเป็นคนร่าเริงมาก ซานฮาดูหน้าสงสารมากเขาไม่เคยเห็นซานฮาร้องไห้ขนาดนี้มาก่อน
หรือเป็นเพราะที่โรงเรียนเขาไปต่อยสนิทกันก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เราต้องช่วยเขาแล้วล่ะ
"ไม่เป็นไรนะ ป่ะเข้าบ้านเราก่อน นายตากฝนนานแล้วเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอานะ" พูดแล้วโอบไหล่ประคองซานฮาเข้าบ้าน ''เอ็มเจฮยอง ขอน้ำอุ่นให้เพื่อนผมหน่อยครับบ"
"ใครมาบ้านดึกขนาดนี้ล่ะ" เอ็มเจเดินออกมาจากห้องแล้วเห็นน้องของตนเองพยุงเด็กอักคนอยู่
"เห้ยย เดี๋ยวแปบหนึ่งนะ " ร็อกกี้พยุงซานฮานั่งบนเก้าอี้
"เป็นอะไรอยากเล่าให้เราฟังปล่าว"ร็อกกี้ถามด้วยความเป็นห่วง แต่สีหน้าผู้ที่นั่งอยู่ตรงหน้านั้นเหมือนไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น เขาก็รู้ว่าไม่ควรถามต่อ
"น้ำอุ่นมาแล้ว นี่ก็ผ้าเช็ดตัว ไปอาบน้ำก่อนอะเดี๋ยวไม่สบาย ส่วนเรื่องเสื้อผ้าเดี๋ยวให้ร็อกกี้หาให้" ผู้พี่พูดออกมาพรางชี้ไปทางห้องน้ำ "ร็อกกี้ให้เพื่อนไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกัน''
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ