The love someone's

Ep.5.2
    ตอนนี้ก็เลิกเลี้ยงแล้วฉันลงมารอพริ้มพลอยใต้ตึก ม.6ฉันก็ขอให้พริ้มลงมาเร็วๆ เพราะตอนนี้ฉันถูกคนมองเป็นจำนวนมาก แต่ไม่นานพริ้มก็ลงมา
          พริ้ม:ฟ้าใส รอนานไหม?? ขอโทษที่มาช้านะ
          ฉัน:อืม เราจะไปกันได้ยัง
    เราเริ่มเดินทางจากโรงเรียนโดยขึ้นรถโดยสาร ตอนนี้ฉันกับพริ้มก็มาถึง ห้างf แล้ว พริ้มเดินจับมือฉันเข้ามาในห้าง    
           พริ้ม:ฟ้า อยากไปกินอะไรอ่ะ
           ฉัน:ร้านไหนก็ได้ แล้วแต่พริ้มเลย
           พริ้ม:งั้นร้านนี้แล้วกัน เดี๋ยวเราไปซื้อนำ้แล้วไปเดินดูของกัน โอเคนะ ฟ้าเอาไรไหม
           ฉัน:โกโก้ปั่น แล้วกัน เดี๋ยวเรารออยู่หน้าร้านนะ
       ~~~~~~
            พริ้ม:นี่ ปะ
            ฉัน:ขอบคุณ 
      ฉันเดินดูของกับพริ้ม แต่ทำไม๊ทำไมมันจะบังเอิญขนาดนี้ ฉันเจอหัวหน้าของฉันนะสิ แต่ฉันก็ทำเป็นไม่เห็นและเดินซื้อของกับพริ้มโดยไม่สนใจอะไร
 //ฝั่งเสือ//
              ???:เห้ยย พี่เสือดูดิ มีสาวสวยจากโรงเรียน
เรามาเดินห้างด้วย เข้าไปทักไหม
             ??2:เอง จะจีบผู้หญิงทุกที่เลยรึไง ห้ะไอพล
              พล:อะไรอีกล่ะอีมอส 
              มอส:เออ *ูขอโทษที่ไปยุ่งเรื่องของ*ึงแล้วกัน
              ผม:ช่างมันเถอะ เดี๋ยว*ูกลับก่อนนะ*ูต้องไปทำธุระกับลุง
               พล:เออ ไปดีมาดีเว้ยเพื่อน
//ฝั่งฟ้าใส//
     ฉันเดินทั่วห้างหาของกินซื้อของ ฉันกับพริ้มก็แยกกันกลับ
                พริ้ม:ไปก่อนนะ ฟ้าเจอกันที่โรงเรียน
                ฉัน:อืม บาย
      ฉันเดินออกจากห้างเพื่อหารถ ไปบ้านลุงสมิงแต่ในรหว่างที่ฉันยืนรอรถอยู่ก็มีคนมากระชากแขนของฉัน
                เสือ:เธอมาทำอะไรที่นี่
                ฉัน:มันเรื่องของฉัน ปล่อยแขนฉันได้แล้ว
                เสือ:แล้วเธอจะไปไหน ไม่ไปงานเลี้ยงรึไง
                 ฉัน:นี่นายปล่อยฉันสักที ฉันก็กำลังหารถไปบ้านลุงสมิงนี่แหละ 
                   เสือ:งั้นมานี่
    นายคนนี้พาฉันมายังอีกฝั่งหนึ่งตึก ฉันพยายามจะสะบัดแขนออกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะนายคนนี้มีแรงเยอะกว่าที่ฉันคิด 
                   ฉัน:นายปล่อยฉันสักที ฉันเจ็บน่ะ
                   เสือ:ได้ แต่เธอห้ามหนีนะ
   นายคนนี้ปล่อยแขนฉัน ฉันเลยออกตัววิ่งแต่รู้ตัวอีกทีแขนฉันก็ถูกกระชากอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทั้งหลังทั้งแขนฉันถูกดันติดกับกำแพง
                  เสือ:ไหนเธอบอกว่าจะไม่หนีไง
                  ฉัน:เออ ฉันขอโทษครั้งนี้จะไม่นี้แล้วปล่อยสักที
                  เสือ:ไม่ล่ะ อย่างงี้แหละดีแล้ว ฉันมีเรื่องจะถาม
                  ฉัน:อะไร
                  เสือ:เธอเป็นอะไรกับลุงสมิง
                  ฉัน:แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย
                   เสือ:แล้วลายสักเธอที่แขนมันเกี่ยวอะไรกับนามสกุลเธอ
                    ฉัน:ไม่รู้
                   เสือ:เธออย่ามาโกหก ตอบฉันมาไม่งั้น...
                   ฉัน:ไม่งั้นทำไม ฉันก็บอกว่าไม่รู้ก็ไม่รู้ดินา..ย.
       เห้ยนี่นะ นาย จูบฉันทำไม นานไปแล้วนี่จูบแรกฉันนะ หยุดสิ ฉันเริ่มหายใจไม่ออก
                  ฉัน:อือ  อือๆ
        เขาเริ่มถอนจูบออกจากปากฉัน
                  เสือ:หืม นี่จูบแรกของเธอหรอ ว่าและทำไมมันหวานๆ
                  ฉัน:นี่นาย 
         ฉันกำหมัดต่อยด้วยแรงเท่าที่ฉันมี แต่ก็ถูกแรงที่เยอะกว่าฉันหยุดเอาไว้
                   เสือ:เธอแรงเยอะกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะแต่ก็ยังน้อยกว่าฉันอีกตั้งเยอะแหนะ
                   ฉัน:นายย
         เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
                   ฉัน:สวัสดีค่ะ
                   ลุงสมิง:งานเลี้ยงจะเริ่มแล้ว หนูจะมาเมื่อไรทุกคนต้องการเจอเจ้าของงาน
                   ฉัน:ฉันก็อยู่กับหลานของลุง อู่ อี่ ๆ
         นายเสือเอามือปิดปากฉัน
                   เสือ:สวัสดีครับลุง ผมกำลังพาตัวเธอกลับครับ
                   ลุงสมิง:แกทำอะไรเธอรึเปล่า พาเธอกลับมาให้ทันไม่งั้นแกก็คงจะรู้ตัวสินะว่าจะเกิดอะไรขึ้น
                   เสือ:ครับๆ เอ้านี่เธอโทรศัพท์เธอ ลุงวางไปละ 
                   ฉัน:ฉันไปได้รึยัง ฉันจะได้ไปหารถแล้วรีบไป
                   เสือ:ไม่ต้องไปหา มากับฉัน
          นายคนนี้เดินจับมือฉันไปลานจอดรถจักรยานยนต์ มายังรถคันหนึ่ง
                   เสือ:เอาเธอรับไปดิ ใส่ซะ
                   ฉัน:ห้ะ
                  เสือ:เออ ใส่ไปเถอะ จะได้รีบไป
                   ฉัน:อืม
                   เสือ:พอเธอเชื่อฟังฉันแบบนี้เธอก็ดูน่ารักดีนะ
                  ฉัน:ขอบใจ จะไปได้รึยัง
                 เสือ:ขึ้นมาดิ กอดเอวเราด้วยไม่ง้นจะหาว่าไม่เตือนนะ
         ฉันนั่งซ้อนท้ายรถของนายนี่ พอออกจากห้างได้สักพักอยู่ๆนายคนนี้ก็ปิดรถเร็วขึ้น จนฉันเผลอกอดเอวนายนี่
                  ฉัน:นายขับช้าลงหน่อย
                 เสือ:ไม่อ่ะ เกอะแน่นๆ
           นายคนนี้จับมือฉันที่กอดเอวเขาอยู่ ไม่ให้หลุดออกจากกัน