The love someone's
7.7
เขียนโดย SAVE_EAt
วันที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 22.52 น.
6 ตอน
8 วิจารณ์
8,201 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2560 13.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ยินดีที่ได้พบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEp.2
ตอนนี้ฉันก็ถึงหน้าบ้านของคนที่ฉันจะมาอยู่ด้วยแล้ว ผู้ชายคนที่มารับฉันเปิดประตูให้ฉันลง
???:เชิญครับ คุณหนู
ฉันเดินตามผู้ชายคนนั้นไป จนเข้าถึงในบ้านฉันเห็นผู้ชายวัยลุงยืนอยู่ในบ้าน
???:อ้าว พามาแล้วหรอชัย
น้าชัย:ครับนายท่านสมิง
ลุงสมิง:เชิญนั่งก่อนหนูฟ้าใส
ฉัน:ค่ะ
ลุงสมิง:งั้นลุงจะมาแนะนำตัวก่อนแล้วกัน คนที่มารับหนูชื่อชัยเป็นคนของลุงเอง ส่วนลุงชื่อสมิง
ฉัน:ค่ะ หนูชื่อ ณรินดา กัมปราช ชื่อเล่นฟ้าใส
ลุงสมิง:งั้นเดี๋ยวลุงจะให้คนเตรียมอาหารไว้ให้หนูแล้วจะพาหนูไปที่พักนะ
บลา บลา ~~~~~
ลุงสมิง:ปะ ลุงจะพาไปที่พัก
ฉัน:เดี๋ยวก่อน ที่จะให้หนูทำงานคืองานอะไรค่ะ
ลุงสมิง:ลุงลืมไปเลย งั้นลุงจะบอกหนูนะ หนูฟ้าต้องมาเป็นผู้ช่วยของหลานลุง
ฉัน:มันไม่ยากไปหน่อยหรอค่ะ
ลุงสมิง:ไม่หรอก รอยสักที่แขนของหนูนั่นเป็นเครื่องยืนยันแล้วว่าหนูน่ะทำงานนี้ได้ดีแน่
อ่อลืมบอกไปว่าฉันน่ะมีรอยสักลายสายฟ้ากับดวงดาวอยู่ที่ข้อมือด้านใน
ฉัน:ลุงรู้ได้ยังไง แล้วงานที่ให้หนูทำงานนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาใช่ไหม แล้วเรื่องรอยสักนั่นอีกมันทำไมหรอค่ะลุงคงรู้อะไรมาเยอะละสิท่า
ลุงสมิง:ไม่เท่าไรหรอก หนูพูดมาอย่างนี้ลุงคงไม่ต้องปิดแล้วสินะ งานที่จะให้หนูทำมันเสี่ยงนะสิ เสี่ยงมากแต่หนูน่ะก็จะเข้าใกล้เรื่องที่หนูอยากรู้เหมือนกันนะ
ฉัน:ลุงหมายความว่าไง ลุงคงจะเป็นมาเฟียสินะถึงรู้เรื่องทั้งหมดนี่
ลุงสมิง:หืม ฉลาดกว่าที่คิดนะ ใช่ลุงเป็นมาเฟีย แล้วหนูจะทำงานไหมล่ะ
ฉัน:ถ้าเรื่องที่หนูอยากรู้มันอยู่ใกล้แล้วหนูก็จะทำ
ลุงสมิง:งั้นวันพรุ่งนี้ที่หนูไปโรงเรียน K โรงเรียนนี้ออกไปตอนกลางวันได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุงจะไปรับ วันนี้หนูก็กลับไปพักก่อน
ฉัน:ค่ะ
น้าชัยไปส่งฉันที่บ้านในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ฉันกลับไปนอนพักทบทวนเรื่องในวันนี้ ฉันคิดว่าในวันนี้ฉันก็คงได้เรื่องที่อยากรู้มามากกว่าเดิมแล้วหล่ะ
ตอนนี้ฉันก็ถึงหน้าบ้านของคนที่ฉันจะมาอยู่ด้วยแล้ว ผู้ชายคนที่มารับฉันเปิดประตูให้ฉันลง
???:เชิญครับ คุณหนู
ฉันเดินตามผู้ชายคนนั้นไป จนเข้าถึงในบ้านฉันเห็นผู้ชายวัยลุงยืนอยู่ในบ้าน
???:อ้าว พามาแล้วหรอชัย
น้าชัย:ครับนายท่านสมิง
ลุงสมิง:เชิญนั่งก่อนหนูฟ้าใส
ฉัน:ค่ะ
ลุงสมิง:งั้นลุงจะมาแนะนำตัวก่อนแล้วกัน คนที่มารับหนูชื่อชัยเป็นคนของลุงเอง ส่วนลุงชื่อสมิง
ฉัน:ค่ะ หนูชื่อ ณรินดา กัมปราช ชื่อเล่นฟ้าใส
ลุงสมิง:งั้นเดี๋ยวลุงจะให้คนเตรียมอาหารไว้ให้หนูแล้วจะพาหนูไปที่พักนะ
บลา บลา ~~~~~
ลุงสมิง:ปะ ลุงจะพาไปที่พัก
ฉัน:เดี๋ยวก่อน ที่จะให้หนูทำงานคืองานอะไรค่ะ
ลุงสมิง:ลุงลืมไปเลย งั้นลุงจะบอกหนูนะ หนูฟ้าต้องมาเป็นผู้ช่วยของหลานลุง
ฉัน:มันไม่ยากไปหน่อยหรอค่ะ
ลุงสมิง:ไม่หรอก รอยสักที่แขนของหนูนั่นเป็นเครื่องยืนยันแล้วว่าหนูน่ะทำงานนี้ได้ดีแน่
อ่อลืมบอกไปว่าฉันน่ะมีรอยสักลายสายฟ้ากับดวงดาวอยู่ที่ข้อมือด้านใน
ฉัน:ลุงรู้ได้ยังไง แล้วงานที่ให้หนูทำงานนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาใช่ไหม แล้วเรื่องรอยสักนั่นอีกมันทำไมหรอค่ะลุงคงรู้อะไรมาเยอะละสิท่า
ลุงสมิง:ไม่เท่าไรหรอก หนูพูดมาอย่างนี้ลุงคงไม่ต้องปิดแล้วสินะ งานที่จะให้หนูทำมันเสี่ยงนะสิ เสี่ยงมากแต่หนูน่ะก็จะเข้าใกล้เรื่องที่หนูอยากรู้เหมือนกันนะ
ฉัน:ลุงหมายความว่าไง ลุงคงจะเป็นมาเฟียสินะถึงรู้เรื่องทั้งหมดนี่
ลุงสมิง:หืม ฉลาดกว่าที่คิดนะ ใช่ลุงเป็นมาเฟีย แล้วหนูจะทำงานไหมล่ะ
ฉัน:ถ้าเรื่องที่หนูอยากรู้มันอยู่ใกล้แล้วหนูก็จะทำ
ลุงสมิง:งั้นวันพรุ่งนี้ที่หนูไปโรงเรียน K โรงเรียนนี้ออกไปตอนกลางวันได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุงจะไปรับ วันนี้หนูก็กลับไปพักก่อน
ฉัน:ค่ะ
น้าชัยไปส่งฉันที่บ้านในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ฉันกลับไปนอนพักทบทวนเรื่องในวันนี้ ฉันคิดว่าในวันนี้ฉันก็คงได้เรื่องที่อยากรู้มามากกว่าเดิมแล้วหล่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ