ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                เช้าวันรุ่งขึ้นแก้วอุ้มวิลงมาร่วมใส่บาตรส่วนโทโมะก็สอนให้วิศหยิบของใส่บาตรพระ เนื่องในวันเกิดของโทโมะ และมีฟางกับป๊อบปี้ร่วมด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เดี๋ยววันนี้ ฟางจะเป็นคนจัดการให้เองนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ที่จริงไม่ต้องมีอะไรมากก็ได้นะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่เห็นมีอะไรมากเลย แค่เชิญคนสนิทๆมาไม่กี่คนเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ใช่ แค่กินข้าวกันในบ้านเอง ไม่ใช่งานใหญ่โตอะไรซะหน่อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อ่ะๆตามใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วิ: แงๆ
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: โอ๋ๆ ไม่ร้องนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: สงสัยจะหิวนมแล้วมั้งค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: น่าจะใช่ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เข้าบ้านกันเถอะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                      เมื่อเข้ามาในบ้านแก้วก็เข้ามาในห้องเพื่อให้นมลูก ส่วนฟางก็เข้าไปทำอาหารโดยมีป๊อบปี้เป็นลูกมือคอยช่วย ส่วนโทโมะก็มานั่งช่วยวิศวาดภาพระบายสี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ให้นมน้องเสร็จแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
                แก้วอุ้มวิมาหาโทโมะกับวิศหลังจากให้นมเสร็จ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วิศ: แม่ครับวิศเล่นกับน้องได้มั้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ได้ครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                วิศเลิกวาดภาพแล้วมานั่งเล่นกับน้องที่อยู่บนตักแก้ว ส่วนโทโมะก็ไปเอากล้องมาถ่ายภาพแม่ลูกทั้งสามไว้ ตอนนี้ในบ้านเต็มไปด้วยภาพของเด็กๆ และแก้ว และทุกรูปส่วนใหญ่จะเป็นฝีมือการถ่ายของโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไหนหันมามามองกล้องหน่อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
               แชะ แชะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เออจริงซิ แม่บอกพ่อได้ยังว่ามีเซอร์ไพรส์อะไร 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่: เดี๋ยวซิ ยังไม่ถึงเวลาเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วิศ: จ๊ะเอ๋ (วิศเล่นกับน้อง) 
 
 
 
 
 
 
 
วิ: (: 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: น้องชอบใหญ่เลย ชอบเหรอค่ะ (พูดกับวิ) 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อาทิตย์หน้าเราไปเที่ยวกันดีมั้ย
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เที่ยวไหน 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: วิศอยากไปไหนครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วิศ: วิศอยากไป Disneyland ครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: โอเค ได้เลยครับ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเราไป Disneyland กัน
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อยากได้ของเล่นใช่มั้ยล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
วิศ: อิอิ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อยากได้อะไรไหนบอกพ่อมาซิ
 
 
 
 
 
 
 
 
วิศ: อยากได้ หุ่นยนต์ บัซไลท์เยียร์ แล้วก็ไอรอนแมครับพ่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: โอเคครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นึกถึง disneyland แม่ก็ไม่ได้ไปมานานแล้วเหมือนกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: งั้นเดี๋ยวเราไป ฮ่องกงคราวนี้ อยู่หลายๆวันเลยดีมั้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วิศ: ดีครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                      ในช่วงเย็นที่บ้านโทโมะก็เลี้ยงวันเกิดเล็กๆในบ้านก็มีเฟย์กับเขื่อนที่มา เกลกับพิชชี่ และพ่อของแก้วกับป๊อบปี้ งานเริ่มไปได้สักพักก็ถึงเวลาที่ต้องเป่าเค้ก เมื่อโทโมะเป่าเค้กเสร็จ แก้วก็ยื่นกล่องของขวัญกล่องเล็กๆ ให้โทโมะ ทุกคนยืนรอลุ้นและเชียร์ให้โทโมะเปิดออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ดูทุกคน ลุ้นกันจังเลยนะครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เปิดซิ นี่ไง เซอร์ไพรส์ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เปิดเลยๆๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: บอกก่อนได้มั้ยว่า เป็นอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เปิดเองเถอะ ถ้าบอกก็ไม่ เซอร์ไพรส์นะซิ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: งั้นเปิดเลยนะ 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม (: 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                     โทโมะค่อยๆเปิดกล่องออกช้าๆ และเปิดผ้าที่คลุมของชิ้นนั้นออก และหยิบขึ้นมาก่อนจะกลับด้านของแท่งที่ตรวจครรภ์ ก็พบว่า ขึ้น 2 ขีด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: จะ...จริงใช่มั้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ดีใจด้วยนะ คุณพ่อลูกสี่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ห้ะ...เดี๋ยวนะๆ ลูกสี่ ? 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: (: 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: หมายความว่าไง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: หมอบอกว่า(จับท้องแล้วมองหน้าโทโมะ) เป็นลูกแฝด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เฮ้ย จริง จริงใช่มั้ย ลูกแฝด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เย้ๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
                 ดึงแก้วมาหอมซ้ายหอมขวา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: พอได้แล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ก็คนมันดีใจหนิ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: โหแก้วแป๊บเดียวลูก 4 ล่ะนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แกก็รีบๆมีซิ จะได้มาเล่นกับลูกชั้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: ไม่ต้องห่วงรับรองแซงแก้วไปสัก 6 คนเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: นี่จะบ้าเหรอ 6 คน เยอะไปๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เดี๋ยวนะ ทำไมฟางถึงรู้ล่ะ ว่าพี่จะมีลูกสี่คน
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ก็ฟางรู้ไง 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมก็รู้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: พ่อก็รู้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: เฟย์ก็รู้ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วิศ: วิศก็รู้ครับพ่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อ้าว ทำไมผมไม่รู้อยู่คนเดียวล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ก็ถ้ารู้ก่อนมันก็ไม่เซอร์ไพรส์นะซิ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เซอร์ไพรส์จริงๆนะเนี้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  จากนนั้นทั้งหมดก็ร่วมกันถ่ายรูป และฉลองวันเกิดรวมทั้งฉลองให้กับคุณพ่อคุณแม่ลูกสี่       
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                              THE END 
 
 
 
 
 
 
 
       
 
 
 
 
                    70 ตอน ก็จบแล้วนะสำหรับเรื่องนี้ ขอบคุณทุกคนมากๆๆๆๆน้าาา ที่เข้ามาอ่านกัน มีหายไปนานบ้างแต่ทุกคนก็ยังเข้ามารออ่าน ดีใจมากๆๆ นะ ขอบคุณอีกครั้งนะคร๊าา      และอย่าลืมติดตามเรื่องต่อไปๆของเค้าด้วยนะ