ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
               โทโมะอุ้มวิศขึ้นมาบนห้องแก้ว แล้วค่อยๆเอาวิศวางบนเตียงอย่างเบามือ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เสร็จหน้าที่ของนายแล้ว กลับบ้านนายได้แล้ว 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ขอ...
 
 
 
 
 
แก้ว: ขออะไร 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ขอนอนที่นี่นะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: โน  
 
 
 
 
 
โทโมะ: คืนเดียว นะๆๆ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไม่ได้ กลับไปได้แล้ว ชั้นจะอาบน้ำนอนแล้ว
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เอางั้นก็ได้...ไว้พรุ่งนี้ชั้นจะมาแต่เช้าเลยนะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นายไม่ไปทำงานเหรอ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ขออยู่กับลูกก่อน...งานไว้ค่อยไปทำก็ได้ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ถ้างั้นนายก็กลับไปได้แล้ว 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: โอเค 
 
 
 
 
 
 
 
                โทโมะเดินไปหอมหน้าผากลูกหนึ่งที และก่อนจะออกจากห้องก็หอมหน้าผากแก้วหนึ่งที 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ฝันดีนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                โทโมะลงมาด้านล่างเห็นฟางกำลังยืนรออยู่ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: นึกว่าจะนอนที่นี่ซะอีก 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เอาตรงๆผมก็อยากนอนนะ แต่น้องสาวคุณไล่ผมท่าเดียวเลย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: บางทีเค้าอาจจะไม่ได้คิดอย่างที่พูดนะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: หมายความว่า 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: หมายความว่า พ่อ อนุญาตให้นอนที่นี่ได้ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: คุณก็อ้างเหตุผลไปซิ ว่าฝนจะตก อีกสักพักฝนก็น่าจะตกแล้ว 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: รอคอยวันนี้มานานแล้วหนิ ไปเถอะ
 
 
 
 
 
โทโมะ: ขอบคุณครับ...คุณพ่อ...แล้วฟางล่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวผมไปส่งฟางเอง
 
 
 
 
 
โทโมะ: ครับ งั้นผมฝากฟางด้วยนะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางลานะค่ะ สวัสดีค่ะ 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: ขับรถดีๆล่ะป๊อบปี้ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ครับพ่อ 
 
 
 
 
 
 
 
                  แก้วอาบน้ำเสร็จก็ล้มตัวลงนอนข้างๆลูกแล้วหลับลงทันทีเพราะรู้สึกเหนื่อยมาทั้งวัน โทโมะค่อยๆเปิดประตูเข้ามาก็เห็นแก้วหลับไปแล้ว แต่ไฟยังไม่ได้ปิด ผ้าก็ไม่ได้ห่ม โทโมะยกขาแก้วไว้ในผ้าห่มแล้วห่มผ้าให้แก้ว จากนั้นก็ปิดไฟแล้วมานอนอีกฝั่งนึง เพราะลูกอยู่ตรงกลางระหว่างแก้วและโทโมะ  โทโมะจ้องหน้าแก้วไปสักพักแล้วเผลอหลับไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ขอบคุณนะค่ะ ที่มาส่ง 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: จะให้ผมนอนเป็นเพื่อนรึเปล่า 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ กลับไปได้แล้ว ดึกแล้วนะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: งั้นก็ให้ผมนอนที่นี่สิ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ยังไม่ถึงเวลา 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: งั้นพรุ่งนี้แต่งเลยได้มั้ย 
 
 
 
 
 
ฟาง: เร็วไปรึเปล่าค่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมไม่กวนคุณแล้ว เข้าบ้านเถอะ ฝนเริ่มลงแล้ว 
 
 
 
 
 
ฟาง: ขับรถกลับดีๆนะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ครับผม
 
 
 
 
 
               ก่อนจะไปที่รถป๊อบปี้แอบขโมยหอมแก้มฟาง 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฝันดีนะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: