ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

              

                       เวลาผ่านไปประมาณ 2 ปี แก้วได้งานทำที่บริษัทเล็กๆเกี่ยวกับงานออกแบบแห่งหนึ่งหลัวจากเรียนจบ ส่วนลูกชายแก้วก็อายุประมาณราวๆ3ขวบหน้าตาน่ารักผิวขาวเหมือนแก้วและโทโมะ แก้วตั้งชื่อลูกว่า วิศวา เพราะมีชื่อที่คล้ายโทโมะ ส่วนเฟย์ที่เรียนจบไปเมื่อไม่นานก็ถูกเขื่อนขอแต่งงานไปเมื่อเดือนที่แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: กลับมาแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: น้าเฟย์มาแล้ว...ซื้ออะไรกันมาเยอะแยะเนี้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ก็ของทำกับข้าวมื้อเย็นวันนี้ไง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

วิศ: วิศช่วยครับน้าเฟย์ 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: โอเคคร้าบ

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: งั้นวิศตามลุงเขื่อนมาเลยคร้าบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: แกชั้นมีเรื่องจะคุยกับแกอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: มีไรเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: คือชั้นอยากจะให้แก ออกแบบชุดแต่งงานให้ชั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้น (ชี้ที่หน้าตัวเอง)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ใช่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่ชั้นไม่ได้เรียนออกแบบเสื้อผ้ามาโดยตรงนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ก็มันคล้ายๆกันแหละ ชั้นเชื่อว่าแกทำมันได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็ได้ ชั้นจะลองดูล่ะกัน แล้วแกจะแต่งเมื่อไหร่ล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ชั้นโทรไปหาที่บ้านแล้ว เค้าบอกว่า อีกสักประมาณสี่ห้าเดือนอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ตอนนี้ก็เดือนธันวา แสดงว่าปีหน้า แกจะกลับแล้วใช่ป่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ชั้นคนเดียวที่ไหน ที่จะกลับ แกกับลูก ก็ต้องกลับไปด้วย ชั้นไม่ยอมหรอกนะ ถ้างานแต่งชั้นไม่มีแกอ่ะ อีกอย่าง ชั้นก็ไม่อยากให้แกอยู่ที่ลอนดอนคนเดียวด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คนเดียวที่ไหน ชั้นก็ยังมีวิศอีกคน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ยัยแก้ว ! แกจะขัดชั้นให้ได้เลยใช่ม่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่ชั้นไม่อยาก....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ครั้งนี้ชั้นไม่เห็นด้วยนะ ที่แกจะไม่กลับไป ชั้นช่วยแกโกหกพี่ป๊อบมาตั้งเยอะ ตอนแกคลอดวิศ แกรู้มั้ยว่าใจชั้นเนี้ยอยากจะหอบลูกแกไปหาพ่อเค้าซะเลย แก้วแกอยู่ตัวคนเดียวมานานแล้วนะ กลับไปเถอะ 2 ปี มันเป็นเวลาที่นานมากนะเว้ยแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: แกไม่ต้องมาแต่เลยนะ ชั้นรู้นะว่าลึกๆแกไม่เคยลืม ไม่เคยเลิกรักเค้าได้เลย ไม่งั้นแกจะตั้งชื่อลูกว่า วิศวา ทำไม คำว่าวิศ วออิสอวิด ที่คล้ายกับ วิศวะ ตัวอักษรก็คล้ายกันซะนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เออๆพอแล้ว ไปช่วยสามีแกทำอาหารเลยไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ว่าที่ค่ะ ว่าที่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เออไปได้แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                              ที่ประเทศไทยด้านโทโมะก็ยืนพิงประตูมองดาวที่ระเบียงห้อง และนึกถึงแก้วกับลูก เวลากว่า2ปีที่เค้าหายไปไม่มีวันไหน ที่โทโมะไม่คิดถึงแก้วกับลูก ทุกวันโทโมะทำแต่งาน พอวันหยุดก็จะไปที่สถานสงเคราะห์เด็ก เพราะทนคิดถึงลูกไม่ไหว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นคิดถึงเธอกับลูกนะ แก้ว (มองรูปแก้วจากโทรศัพท์)