ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
 
 
                    หวายมารอโทโมะที่บ้านบังเอิญเกลก็มาหาฟางเหมือนกันเลยได้นั่งคุยกัน ทำให้คุยกันถูกคอ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พี่โทโมะไม่รับโทรศัพท์เลยค่ะ คุณหวายจะ
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: หวายจะรอค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
เกล: เสียงรถพี่โทโมะหนิค่ะ มาพอดีเลย 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: คุณหวายมารอพี่ตั้งนานแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ขอโทษนะครับที่ทำให้รอนาน
 
 
 
 
 
 
หวาย: ไม่เป็นไรค่ะ หวายก็คุยกับคุณเกลคุณฟางไปเพลินๆอ่ะค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ว่าแต่คุณหวายมีอะไรรึเปล่าครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: คือตอนนี้บ้านตัวอย่างสร้างเสร็จแล้วอ่ะค่ะ หว่ยก็เลยมาทวงสัญญาที่คุณเคยรับปากว่าจะช่วยเรื่องตกแต่งภายในให้อ่ะค่ะ คุณโทโมะลืมแล้วเหรอค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เปล่าหรอกครับไม่ได้ลืม 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: งั้นพรุ่งนี้ไปดูบ้านกันนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ครับ....ผมขอตัวก่อนนะครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เป็นไรรึเปล่าดูเหนื่อยๆนะ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เปล่าหรอก พี่ไปอาบน้ำก่อนนะรู้สึกเพลียๆอ่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                         ตอนกลางคืนแก้วลงมาดื่มนมด้านล่างเพราะอ่านในหนังสือมันดีกับเด็กในท้องแต่แค่ได้กลิ่นก็รู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอ้วกออกมา แต่แก้วก็กลั้นใจกินเข้าไปจนหมดแก้ว ป๊อบปี้แอบดูท่าทางของแก้วดูแปลกๆ เพราะเค้าสงสัยตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อ้าวพี่ป๊อบ ยังไม่นอนอีกเหรอ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ลงมากินน้ำอ่ะ แล้วทำไมยังไม่นอนอีก มาแอบกินอะไรป่านี้เนี้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แอบกินอะไร แก้วรู้สึกหิวเลยลงมากินนม
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อ เอองั้นพี่ไปนอนก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
     
                       โทโมะนอนพลิกไปพลิกมาคิดถึงแต่เรื่องของแก้ว เรื่องโรงแรมที่ภูเก็ต รวมถึงเรื่องของพลอย ทุกเรื่องมันทำให้คิดมากโดยเฉพาะเรื่องของแก้ว ไม่นานอยู่ๆโทโมะก็หลับไป และก็ฝันถึงพลอย
 
 
 
 
 
 
พลอย: โทโมะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: พลอย (โทโมะดีใจมากที่เห็นพลอย) 
 
 
 
 
 
 
                   โทโมะเข้าไปกอดพลอยไว้พลอยก็กอดตอบโทโมะเช่นกัน พลอยอยู่ในชุดสีขาวราวดับนางฟ้าหน้าตาดูสวยเหมือนเดิม 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ผมคิดถึงคุณนะพลอย 
 
 
 
 
 
 
พลอย: พลอยก็คิดถึงคุณค่ะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: พลอย...ตอนนี้ผม....ผมไม่รู้....ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ผมผิดพลอย ผมทำผิดกับคุณ ผม....
 
 
 
 
 
 
พลอย: โทโมะไม่ผิดนะ พลอยรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอะไร
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เพราะ เพราะอะไรเหรอ 
 
 
 
 
 
 
พลอย: เพราะโทโมะกำลัง"รัก"เค้า 
 
 
 
 
 
โทโมะ: รัก ?
 
 
 
 
 
 
พลอย: ใช่โทโมะคุณรักเค้า คุณถามหัวใจตัวเองดูนะว่ามันใช่รึเปล่า อีกอย่างที่ในนี้ (วางมือบนหน้าอกโทโมะ) มันไม่มีพลอยอยู่อีกแล้ว (พูดแล้วยิ้มออกมา) 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ทำไมพลอยพูดแบบนี้ล่ะ 
 
 
 
 
 
 
พลอย: โทโมะพลอยจากโลกนี้มานานแล้วนะ ทุกอย่างตอนนี้มันเปลี่ยนไปหมดแล้ว คุณควรเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นฟ้าลิขิตให้มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ถ้าเราจะคู่กันก็คงไม่มีใครมาพรากเราให้ต้องจากกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: พลอย พลอย พลอย !!!!!! (โทโมะตื่นจากความฝันในตอนเช้า) 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พี่โทโมะ คุณหวายมารอแล้วนะ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อืม พี่ขออาบน้ำก่อนนะ