ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

 

 

                    หวายมารอโทโมะที่บ้านบังเอิญเกลก็มาหาฟางเหมือนกันเลยได้นั่งคุยกัน ทำให้คุยกันถูกคอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะไม่รับโทรศัพท์เลยค่ะ คุณหวายจะ

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: หวายจะรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

เกล: เสียงรถพี่โทโมะหนิค่ะ มาพอดีเลย 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คุณหวายมารอพี่ตั้งนานแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ขอโทษนะครับที่ทำให้รอนาน

 

 

 

 

 

 

หวาย: ไม่เป็นไรค่ะ หวายก็คุยกับคุณเกลคุณฟางไปเพลินๆอ่ะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ว่าแต่คุณหวายมีอะไรรึเปล่าครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: คือตอนนี้บ้านตัวอย่างสร้างเสร็จแล้วอ่ะค่ะ หว่ยก็เลยมาทวงสัญญาที่คุณเคยรับปากว่าจะช่วยเรื่องตกแต่งภายในให้อ่ะค่ะ คุณโทโมะลืมแล้วเหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เปล่าหรอกครับไม่ได้ลืม 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: งั้นพรุ่งนี้ไปดูบ้านกันนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ....ผมขอตัวก่อนนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เป็นไรรึเปล่าดูเหนื่อยๆนะ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เปล่าหรอก พี่ไปอาบน้ำก่อนนะรู้สึกเพลียๆอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         ตอนกลางคืนแก้วลงมาดื่มนมด้านล่างเพราะอ่านในหนังสือมันดีกับเด็กในท้องแต่แค่ได้กลิ่นก็รู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอ้วกออกมา แต่แก้วก็กลั้นใจกินเข้าไปจนหมดแก้ว ป๊อบปี้แอบดูท่าทางของแก้วดูแปลกๆ เพราะเค้าสงสัยตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ้าวพี่ป๊อบ ยังไม่นอนอีกเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ลงมากินน้ำอ่ะ แล้วทำไมยังไม่นอนอีก มาแอบกินอะไรป่านี้เนี้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แอบกินอะไร แก้วรู้สึกหิวเลยลงมากินนม

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ เอองั้นพี่ไปนอนก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     

                       โทโมะนอนพลิกไปพลิกมาคิดถึงแต่เรื่องของแก้ว เรื่องโรงแรมที่ภูเก็ต รวมถึงเรื่องของพลอย ทุกเรื่องมันทำให้คิดมากโดยเฉพาะเรื่องของแก้ว ไม่นานอยู่ๆโทโมะก็หลับไป และก็ฝันถึงพลอย

 

 

 

 

 

 

พลอย: โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พลอย (โทโมะดีใจมากที่เห็นพลอย) 

 

 

 

 

 

 

                   โทโมะเข้าไปกอดพลอยไว้พลอยก็กอดตอบโทโมะเช่นกัน พลอยอยู่ในชุดสีขาวราวดับนางฟ้าหน้าตาดูสวยเหมือนเดิม 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมคิดถึงคุณนะพลอย 

 

 

 

 

 

 

พลอย: พลอยก็คิดถึงคุณค่ะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พลอย...ตอนนี้ผม....ผมไม่รู้....ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ผมผิดพลอย ผมทำผิดกับคุณ ผม....

 

 

 

 

 

 

พลอย: โทโมะไม่ผิดนะ พลอยรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอะไร

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เพราะ เพราะอะไรเหรอ 

 

 

 

 

 

 

พลอย: เพราะโทโมะกำลัง"รัก"เค้า 

 

 

 

 

 

โทโมะ: รัก ?

 

 

 

 

 

 

พลอย: ใช่โทโมะคุณรักเค้า คุณถามหัวใจตัวเองดูนะว่ามันใช่รึเปล่า อีกอย่างที่ในนี้ (วางมือบนหน้าอกโทโมะ) มันไม่มีพลอยอยู่อีกแล้ว (พูดแล้วยิ้มออกมา) 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมพลอยพูดแบบนี้ล่ะ 

 

 

 

 

 

 

พลอย: โทโมะพลอยจากโลกนี้มานานแล้วนะ ทุกอย่างตอนนี้มันเปลี่ยนไปหมดแล้ว คุณควรเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นฟ้าลิขิตให้มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ถ้าเราจะคู่กันก็คงไม่มีใครมาพรากเราให้ต้องจากกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พลอย พลอย พลอย !!!!!! (โทโมะตื่นจากความฝันในตอนเช้า) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะ คุณหวายมารอแล้วนะ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อืม พี่ขออาบน้ำก่อนนะ