ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

ป้านุ่น: คะ

 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: เดี๋ยวลุงให้ป๊อบพาทั้งสองคนไปกินของว่างก่อนดีกว่านะ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

              เมื่อทั้งสามคนออกไปพ่อแก้วก็ถามป้านุ่น โทโมะแกล้งทำเป็นขอเข้าห้องน้ำแต่จริงๆก็มาแอบฟัง

 

 

 

พ่อแก้ว: ทำไมอยู่ๆแก้วถึงอาเจียนล่ะ เกิดอะไรขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

ป้านุ่น: นุ่นเองก็ไม่ทราบค่ะคุณผู้ชาย อยู่ๆคุณหนูก็บอกเหม็นกลิ่นหัวหอม บอกว่า หัวหอมเน่ารึเปล่าทั้งๆที่นุ่นให้นวลดมแล้วก็ปกตินะค่ะ แล้วสักพักคุณหนูก็วิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: แก้วเป็นอะไรนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                       เมื่อโทโมะได้ยินถึงกับหน้านิ่งกับสิ่งที่ป้านุ่นพูดออกมา โทโมะเห็นคนชื่อนวลกำลังจะเดินเอาอะไรสักอย่างขึ้นด้านบน โทโมะเลยทำทีอยากขึ้นไปดูแก้วด้วย พอมาถึงหน้าห้องแก้วโทโมะก็บอกกับนวลว่าเดี๋ยวเอาเข้าไปให้แก้วเอง นวลเข้าใจว่าโทโมะกับฟางเป็นเพื่อนของแก้วและป๊อบปี้เลยไม่คิดอะไรมากก็เลยยื่นยาหอมให้โทโมะแล้วลงไปด้านล่าง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                      โทโมะเข้ามาในห้องแก้วแล้ววางถาดยาไว้ใกล้ๆหัวเตียงก่อนจะเดินไปล็อคประตูแล้วโทโมะก็เดินไปดูแก้วที่ยังหลับอยู่เลยนั่งที่ขอบเตียงข้างๆมองด้วยสายตาที่สุดแสนจะเป็นห่วงก่อนจะมองลงมายังหน้าท้องของแก้ว แล้วเม้มปากเข้าด้วยกันและมีท่าทีเครียดๆว่าสิ่งที่เข้าคิดจะใช่รึเปล่า  แล้วจู่ๆแก้วก็รู้สึกตัวเพราะได้กลิ่นยาหอม แก้วค่อยๆลืมตาขึ้น พอเห็นโทโมะนั่งอยู่ก็ตกใจรีบยันตัวเองขึ้นจากที่นอน

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายเข้ามาได้ยังไง !!!!

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มาดูเธอไง 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ออกไปเดี๋ยวนี้นะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นไม่ออก ทีเธอยังเข้าห้องชั้นได้เลยทำไมชั้นจะอยู่ห้องเธอไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: มันไม่เหมือนกัน นายมาทางไหนออกไปทางนั้นเลยนะ ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยาหอมก่อน 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้น บอก ให้ นาย ออก ไป 

 

 

 

 

 

โทโมะ: กินก่อน 

 

 

 

 

 

                 โทโมะยื่นเข้ามาใกล้จมูกแก้ว แก้วก็รู้สึกเหมือนจะอ้วกเลยรีบลุกขึ้นไปห้องน้ำ โทโมะรีบวางยาแล้วลุกขึ้นตามไปทันที แล้วเข้ามาลูบหลังให้ แก้วเมื่อล้างปากเสร็จก็ผลักโทโมะออกไป

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายออกไปเลยนะ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธออาเจียนหนักขนาดนี้ไปหาหมอเถอะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นไม่ไป !!! ออกไป!!! 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ประจำเดือนเธอขาดบ้างรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   โทโมะตัดสินใจถามคำถามนี้ไปแก้วได้ยินก็ถึงกับอึ้ง เพราะรู้ว่าโทโมะหมายถึงอะไร โทโมะเห็นแก้วนิ่งไปก็เอามือไปจับแขนแก้วทั้งสองข้างแล้วถามอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ว่าไงแก้ว ? 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายจะถามทำไม 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็จะได้รู้ไงว่าสิ่งที่ชั้น (จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น) ว่าไงฟาง 

 

 

 

 

 

 

                     แก้วใช้จังหวะที่โทโมะคุยโทรศัพท์เข้าไปซ่อนในห้องน้ำ แก้วอึ้งกับสิ่งที่โทโมะถามสลับกับคิดเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้น แล้วนึกถึงประจำเดือนของเธอหลังจากกลับมาจากภูเก็ต ยังไม่ถึงเดือนแต่จริงๆแล้วๆประจำเดือนเธอจะมาก่อนหน้านี้ประมาณ2วัน 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เดือนนี้มันต้องมาแล้ว ทำไม ? 

 

 

 

 

 

 

 

          ด้านโทโมะบอกฟางว่ากลับไปก่อนแล้วเพื่อตัดปัญหา แล้วหันมาเคาะเรียกแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้ว ออกมา ออกมาคุยกันก่อนได้มั้ย

 

 

 

 

 

       

 

แก้ว: คุยอะไรชั้นไม่คุย นายออกไปได้แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธออย่าหลบได้มั้ย ออกมาคุยกันดีๆ

 

 

 

 

 

 

                   แก้วเอามือขึ้นมาจับที่ท้องแล้วคิดว่าจะทำยังไงต่อดี แก้วรีบเปิดตู้หาผ้าอนามัยแล้วคิดคำพูดเพื่อเอาไปปฎิเสธในสิ่งที่โทโมะกำลังคิด แก้วตัดสินใจออกมา โทโมะก็เข้าไปจับแขนทั้งสองข้างแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ว่าไง ประจำเดือนเธอมา (ยังไม่ทันจะได้ถามต่อแก้วก็ชูซองผ้าอนามัยให้โทโมะดู)

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นกำลังมีประจำเดือนอยู่

 

 

 

 

  

โทโมะ: แล้วทำไมทีแรกตอนชั้นถามเธอต้องนิ่งไปด้วย แล้วเมื่อกี้ทำไมต้องเข้าไปในห้องน้ำเพื่อหลบหน้าชั้นด้วย

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เพราะชั้นไม่อยากเห็นหน้านาย ชั้นเกลียดหน้านาย เกลียดนายไม่อยากอยู่ใกล้นายเข้าใจรึยัง!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธออย่ามาเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง บอกมา !!! 

 

 

 

 

 

แก้ว: ทำไมถ้าชั้นไม่มีประจำเดือน นายคิดว่าชั้นเป็นไรเหรอ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธออาจจะกำลัง ทะ...

 

 

 

 

 

แก้ว: ท้อง !!

 

 

 

 

 

โทโมะ: ใช่เธออาจจะกำลังท้องอยู่ ไปหาดูหน่อยดีมั้ยชั้นพาไป