ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
 
แก้ว: พ่อเป็นไงบ้างค่ะ 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: พ่อไม่เป็นไร
 
 
 
 
 
แก้ว: ไม่ป็นไรได้ไง ถึงขั้นมานอนโรงพยาบาล พ่อค่ะ แก้วว่าแก้วอยากขายโรงแรมที่ภูเก็ตค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: ทำไมล่ะลูก มีปัญหาไรรึเปล่า 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คือแก้วอยากอยู่ดูแลพ่อนะค่ะ อีกอย่างไปๆมาๆ แก้วก็ห่วงพ่อมากด้วย แต่พอขายไปมันก็ยังเป็นโรงแรมนะค่ะ เพียงแต่หาคนมาทำต่อแค่นั้นเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: พ่อเป็นภาระลูกๆรึเปล่า 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไม่เลยค่ะพ่อ พ่อไม่เคยเป็นภาระของแก้วกับพี่ป๊อบเลยนะ ที่แก้วขายเพราะแก้วอยากอยู่กับพ่อกับพี่ป๊อบ แก้วก็เหงาเป็นนะ จะให้อยู้ที่นู้นคนเดียวไปตลอดได้ไงล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: พ่อเองก็ลืมนึกไปว่าลูกต้องอยู่คนเดียวก็คงจะเหงาแย่....แล้วพี่เราไปไหนล่ะ
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไปทำงานแล้วค่ะ 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: ที่จริงแก้วไปช่วยพี่เค้าทำงานก็ได้นะลูก ไม่ต้องอยู่โรงพยาบาลกับพ่อหรอกนะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แก้วอยู่เป็นเพื่อนพ่อดีกว่าค่ะ เกิดเป็นไรขึ้นมาไม่มีใครอยู่จะทำยังไงล่ะ 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: สวัสดีค่ะคุณลุง เฟย์มาเยี่ยมค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อ้าวมาเร็วนะ 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: เออพอดีจะมาทำธุระแถวนี้ เลยแวะมาเยี่ยมคุณลุงก่อน
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: ขอบใจมากนะหนูเฟย์ 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: ค่ะคุณลุง
 
 
 
 
 
 
 
 
                             เฟย์มาอยู่สักพักก็ขอตัวกลับก่อนเพราะต้องไปทำธุระอีก แก้วเลยลงมาส่ง ด้านล่าง ระหว่างเดินกลับไปที่ห้อง แก้วก็แวะนั่งระหว่างทางเดินกลับแก้วก้มหน้าลงเหมือนคนกำลังกลุ้มใจอยู่ โทโมะบังเอิญมาเยี่ยมพนักงานที่โรงพยาบาลนี้พอดี โทโมะเห็นแก้ว ก็รีบเข้ามาหาแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แก้วเธอเป็นอะไร มาทำอะไร แล้ว เธอเจ็บหรือปวดอะไรตรงไหนรึเปล่า!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
              จู่ๆโทโมะก็รีบมานั่งย่อเข่าตรงหน้าแก้ว แก้วเห็นก็กะจะเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอเป็นอะไรมาทำอะไรบอกชั้นได้มั้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไมชั้นต้องบอกนายด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คือชั้น.....ชั้นก็ถามไปงั้นแหละ ก็เห็นเธออยู่คนเดียวไง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นายลืมที่ชั้นบอกไปแล้วเหรอ ว่าอะไรเป็นอะไร  ว่านายควรทำยังไง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ชั้นถามเพราะชั้นกลัวเธอจะมาเป็นลมที่โรงพยาบาลอีก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของชั้น ชั้นจะเป็นจะตายตรงหน้านาย นายก็ไม่ต้องสนใจ เลิกยุ่งกับชั้นซะที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ้าวคุณแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คุณฟาง สวัสดีค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: สวัสดีค่ะ คุณแก้วมาทำอะไรที่โรงพยาบาลค่ะเนี้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อ่อพอดีพ่อแก้วเข้าโรงพยาบาลเมื่อคืนอะค่ะ แก้วเลยมาอยู่เฝ้าท่าน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ่องั้นเดี๋ยวไว้ว่างๆฟางจะมาเยี่ยมนะค่ะ ขอให้ท่านหายไว้ๆนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ค่ะขอบคุณนะค่ะ แก้วขอตัวก่อนนะค่ะ